Maria Dermoût, Christian Bauman, Silke Scheuermann, Roland Dorgelès, Ramon Lopez Velarde, François-Xavier Garneau, Trygve Gulbranssen

De Nederlands-Indische schrijfster Maria Dermoût (eigenlijk Helena Anthonia Maria Elisabeth Dermoût-Ingerman) werd geboren in Pekalongan, Java, op 15 juni 1888. Zie ook mijn blog van 15 juni 2007 en ook mijn blog van 15 juni 2008 en ook mijn blog van 15 juni 2009 en ook mijn blog van 15 juni 2010.

 

Uit: De tienduizend dingen

„Het woei daarboven altijd.
De koeien van mevrouw van Kleyntjes werden in de heuvels geweid, en de wilde hertjes kwamen er stilletjes grazen.
De drie kleine meisjes speelden daar wel, ’s middags in de zon, als er niemand was — de afgevallen rozenblaadjes hadden weer overal in het rond gelegen! — zei de koeherder, ‘laat ze maar’ zei mevrouw van Kleyntjes.
En soms, niet dikwijls, zaten zij alle drie naast elkaar gehurkt op het strandje aan de binnenbaai onder de plataanbomen, een eind van het huis af, om te kijken wat voor horentjes er aangespoeld waren? Zij krabbelden het zand wat weg (dat was later duidelijk te zien) horentjes verstoppen zich wel — ssst.“

(…)

“Felicia kwam met de lege melkprauw mee terug uit de stad aan de buitenbaar. Er was post: een brief van Himpies. Hij schreef bijna nooit en dan ineens een ellenlang epistel over alles en nog wat: hij zette wel eens ten eerste, ten tweede voor aan een regel als om het voor zich zelf uit elkaar te houden.

Ten eerste was hier: nu geef ik u te raden! Mingoes teruggevonden na bijna twintig jaar (nou meneer Himpies, zo lang is het nog niet). Hij zegt wel eens toean Himpies in plaats van toean luitnant tot groot vermaak van de rest. Zonder toean gaat het blijkbaar niet; waarom eigenlijk niet?

Hij is nu onze door een ieder geëerbiedigde sergeant!”

 

Maria Dermoût (15 juni 1888 – 27 juni 1962)

 

De Amerikaanse schrijver Christian Bauman werd geboren op 15 juni 1970 in Easton, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 15 juni 2009 en ook mijn blog van 15 juni 2010.

 

Uit:The Ice Beneath You

Payphone, he’s got a few minutes before the bus pulls out.
Two in the morning, sodium-arc lights turning the remnants of old black snow into yellow piles around the sides of the parking lot. Behind lines of Airstreams and idling semis the moon is trying to crawl its bloated self out of a frozen cornfield. Upturned collars and hands shoved deep in pockets for the rushed, half-sleeping walk from truckstop diner back to the Greyhound. The phone rings in Jones’s ear, shivering cold plastic against his skin. Trevor Alphabet answers, from a barracks phone in Virginia. The army never sleeps.
“Where are you?” Trevor asks.
When the 710th shut down in Kismaayo — their southern Somalia home — Trevor went with the boats back to Kenya and Jones went with the lieutenant to Mogadishu. Trevor was supposed to get home to the States first, but it hadn’t turned out that way. Jones beat him by almost three weeks, on a priority medical flight.
They were going to travel together, when they got home, got out of the army. That’s what they’d said. That’s why Jones was calling. That, and Trevor was his only way of getting in touch with Liz. That, and Jones was so lonely he didn’t know what to do with himself.
“I’m in Ohio, on a bus,” he said.
“On a bus?”
“In a parking lot. It’s cold.”
“What the fuck are you doing in Ohio?”
“Gone fishing.”
“What?”
“I was gonna run off and be a rock star — you know.” Jones laughs, nervous, a cloud of frozen breath escaping his lungs. “Changed my mind. I liked your idea better. So now I’m going fishing. Seattle, I think. You joining me?”
Silence from Trevor’s end.
Then, “Jones, I reenlisted.”
Silence from Jones’s end.

 

Christian Bauman (Easton, 15 juni 1970)

 

De Duitse dichteres en schrijfster Silke Scheuermann werd geboren op 15 juni 1973 in Karlsruhe. Zie ook mijn blog van 15 juni 2007en ook mijn blog van 15 juni 2008 en ook mijn blog van 15 juni 2009 en ook mijn blog van 15 juni 2010.

 

Uit: Reiche Mädchen

Nichts regte sich, aber er wußte, was da draußen, unsichtbar, gerade passierte, daß die warme, feuchte Luft sehr schnell in die hohen, kalten Bereiche der Lufthülle gerissen wurde, und nach noch mehr quälenden Minuten, endlich, sah er dann tatsächlich, wie riesige Wolkentürme sich aufbauten, Cumulonimbuswolken, Gewitterwolken – gerne verwechselt mit Cumuluswolken, Schönwetterwolken –, einer gigantischen, himmlischen Blumenkohlzucht nicht unähnlich.
Er puffte Sofie in die Seite und flüsterte: »Sieh doch«, und sie hielt ausnahmsweise still, sagte kein Wort, schnaubte nicht einmal, sondern schaute mit ihm zu, wie einzelne Sonnenstrahlen als feine Risse durch die Wolken drangen. Er fand diese Stärke des Lichts ehrfuchtgebietend, sie erinnerte ihn wieder daran, daß dort oben eine Instanz thronte, Gott, fordernd, mächtig, niemals müde. Carl unterdrückte seinen Impuls, zu winken, den Wolken entgegenzuwinken.
Dann kam der Donner. Er sah einen verzweigten Blitz zucken. Der Himmel war plötzlich mit Strähnchen frisiert. Doch so famos das aussah, es waren nichts weiter als normale Gabelblitze, nichts Ungewöhnliches, und er war ein wenig enttäuscht. Abgesehen davon fiel ihm zum ersten Mal die Ähnlichkeit mit einer Krampfader auf.
»Jetzt«, sagte er gepreßt.
Aber das war auch schon alles gewesen. Wasser prasselte wie eine zusätzliche Wand aus dem grauen Nichts, er hörte die Anlasser von Autos, und weiter weg sah er ein rotes, rundes Licht, das vermutlich, nein, ziemlich sicher, ein Scheinwerfer war. Die Welt draußen schwamm unter seinem Blick davon. Er war maßlos enttäuscht. Es mußte an seiner Konzentration gelegen haben, anders konnte er sich das nicht erklären. Oder war das Runde, Rote doch kein Scheinwerfer gewesen, sondern in kleiner, ganz kleiner Kugelblitz?

 


Silke Scheuermann (Karlsruhe, 15 juni 1973)

 

De Franse schrijver en journalist Roland Dorgelès (eig. Roland Lécavelé) werd geboren op 15 juni 1885 in Amiens. Zie ook mijn blog van 15 juni 2007 en ook mijn blog van 15 juni 2008 en ook mijn blog van 15 juni 2009 en ook mijn blog van 15 juni 2010.

 

Uit: Les Croix de bois

„Les fleurs, à cette époque de l’année, étaient déjà rares ; pourtant on en avait trouvé pour décorer tous les fusils du renfort et la clique en tête, entre deux haies muettes de curieux, le bataillon, fleuri comme un grand cimetière, avait traversé la ville à la débandade.

Avec des chants, des larmes, des rires, des querelles d’ivrognes, des adieux déchirants, ils s’étaient embarqués. Ils avaient roulé toute la nuit, avaient mangé leurs sardines et vidé les bidons à la lueur d’une misérable bougie, puis, las de brailler, ils s’étaient endormis, tassés les uns contre les autres, tête sur épaule, jambes mêlées.

Le jour les avait réveillés. Penchés aux portières, ils cherchèrent dans les villages, d’où montaient les fumées du petit matin, les traces des derniers combats. On se hélait de wagon à wagon.

— Tu parles d’une guerre, même pas un clocher de démoli !

Puis, les maisons ouvrirent les yeux, les chemins s’animèrent, et retrouvant de la voix pour hurler des galanteries, ils jetèrent leurs fleurs fanées aux femmes qui attendaient, sur le môle des gares, le retour improbable de leurs maris partis. Aux haltes, ils se vidaient et faisaient le plein des bidons. Et vers dix heures, ils débarquaient enfin à Dormans, hébétés et moulus.

Après une pause d’une heure pour la soupe, ils s’en allèrent par la route, – sans clique, sans fleurs, sans mouchoirs agités, – et arrivèrent au village où notre régiment était au repos, tout près des lignes.

Là, on en tint comme une grande foire, leur troupeau fatigué fut partagé en petits groupes – un par compagnie – et les fourriers désignèrent rapidement à chacun une section, une escouade, qu’ils durent chercher de ferme en ferme, comme des chemineaux sans gîte, lisant sur chaque porte les grands numéros blancs tracés à la craie.“

 


Roland Dorgelès (15 juni 1885 – 18 maart 1973)

Boekomslag

 

De Mexicaanse dichter Ramon Lopez Velarde werd geboren op 15 juni 1888 in Jerez. Zie ookmijn blog van 15 juni 2007 en ook mijn blog van 15 juni 2008 en ook mijn blog van 15 juni 2009 en ook mijn blog van 15 juni 2010.

 

Uit: Suave Patria: Sweet Land

INTERMISSION
(Cuauhtémoc)

Forever-young grandfather, hear my praise
for the only hero worthy of art.

Anachronistic, farcical,
the rose bows to your nopal;
you magnetize the Spaniard’s language
the spout from which flow Catholic prayers
to fill the triumphant zócalo where
the soles of your feet where scorched to ash.

Unlike Caesar, no patrician flush
suffused your face during your pain;
today, your unwreathed head appears,
hemispherically, on a coin.

A spiritual coin upon which is etched
all you suffered: the hollowed-out pirogue
of your capture, the chaos of your creatures,
the sobbing of your mythologies,
the swimming idols, and the Malinche,
but most to bewail is your having been severed
from the curved breast of the empress
as from the breast of a quail.


Ramon Lopez Velarde (15 juni 1888 – 19 juni 1921)

 

De Canadese dichter en schrijver François-Xavier Garneau werd geboren op 15 juni 1808 in Ville de Québec. Zie ook mijn blog van 15 juni 2009 en ook mijn blog van 15 juni 2010.


La Pologne

VII

Sur Warsaw le vainqueur jette un oeil irrité.

Dans ses derniers remparts combat la liberté.

Ô liberté chérie, astre de la lumière,

Verra-t-on le tyran dans son humeur altière

De ton auguste autel disperser les débris?

L’implacable destin est-il sourd à tes cris?

Mais hélas, c’en est fait, l’Europe t’abandonne;

Des barbares du nord la voix d’airain résonne.

Warsaw, fière Warsaw! victime offerte aux Cieux,

Tu portas au bûcher un nom pur, glorieux:

Le sang de Sawiski consacra ta poussière.

Dormez, restes sacrés, dans la nuit des tombeaux.

Il vaut mieux succomber, succomber en héros,

Que de vivre pour voir sous les pieds des chevaux

Profaner le sein de sa mère.

Barde, élève encore tes chants;

Que l’autan gronde sur ta lyre;

Emprunte les gémissements

Des flots que l’orage déchire.

La foudre éclate sur les monts,

Le brouillard fuit devant l’orage,

Dans l’air sifflent les aquilons

Qui répondent à ton langage.

Dieu serait-il sourd à ta voix?

Reconnais ces signes terribres,

La mort de son fils autrefois

Troubla les éléments sensibles

Il brisa le joug de la mort,

Il domina toute la terre;

Oui, Pologne, espère encor,

Tu renaîtras un jour de ta poussière.

 

François-Xavier Garneau (15 juni 1809 – 2 februari 1866)

Standbeeld inVille de Québec.

 

 

Zie voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 15 juni 2010.

 

De Noorse schrijver Trygve Emanuel Gulbranssen werd geboren in Oslo op 15 juni 1894. Zie ook mijn blog van 15 juni 2007.