De Nederlandse dichter en schilder Pierre Kemp werd geboren in Maastricht op 1 december 1886. Zie ook alle tags voor Pierre Kemp op dit blog.
Dromend van zulk blauw
Als ik nog lang naar dat blauw blijf kijken
mis ik mijn trein,
maar om zulk blauw zonder gelijke
moet het zo zijn.
Treinen kan ik nog vaak betreden,
maar deze straling zal ik misschien
in al zij innigheid na heden
bij leven niet meer zien.
Na het feest
De kleine mensen gaan tussen de grote
met het speelgoed van hun ogen.
Er slapen ook zulke vette bloemen in de sloten
en de takken waren zo blauw toen de maan
aan de andere kant van het huis ging staan.
In héél dit zacht delirium
van nacht en fruit en bloem
klinkt dof een weggedragen trom.
Kind voor een raam
Een kind voor een raam kijkt naar een korte trein.
Zo ben ik ook geweest, al zag
ik langere treinen over de lijn
glijden uit de opening van de dag.
Een kind voor een raam ben ik nog en ik tel
met héél klein vingertje de wielen
van andere dingen, zo snel
als zielen.
Pierre Kemp (1 december 1886 – 21 juli 1967)
De Marokkaanse romanschrijver, dichter en essayist Tahar Ben Jelloun werd geboren in Fez op 1 december 1944. Zie ook alle tags voor Tahar Ben Jelloun op dit blog.
Uit: The Sand Child
“Pain, too, comes from depths that cannot be revealed. We do not know whether those depths are in ourselves or elsewhere, in a graveyard, in a scarcely dug grave, only recently inhabited by withered flesh. This truth, which is banal enough, unravels time and the face, holds up a mirror to me in which I cannot see myself without being overcome by a profound sadness that undermines one’s whole being. The mirror has become the route through which my body reaches that state, in which it is crushed into the ground, digs a temporary grave, and allows itself to be drawn by the living roots that swarm beneath the stones. It is flattened beneath the weight of that immense sadness which few people have the privilege of knowing. So I avoid mirrors.”
(…)Our steps invent the path as we proceed; behind us they leave no trace, only the void. So we shall always look ahead and trust our feet. They will take us as far as our minds will go…”
Tahar Ben Jelloun (Fez, 1 december 1944)
De Britse dichter, schrijver, schilder, zanger en producer Billy Childish (echte naam William Charlie Mand) werd geboren op 1 december 1959 in Chatham, Kent. Zie ook alle tags voor Billy Childish op dit blog.
spied from the bows of a woodland oak
a deer man stalking with antlered head
hes cock and balls painted ochre red
none usually stray this deep into his forests dream
listen you can here his owl beak cry
he swivvels his head
and a brook sounds near by
walking on humen legs
he enters gods shed
he brings healing moss in his cats mouth
to nibble like bread
its not so much that i know who he is
but i know who i am not
his outstretched toes hold herbs like gold
that he drops into a boiling pot
and his antlers spout like trees
the butiful hatchlings see god
being a new hatch’t crow
nested in the arms of tree tops
and seeing the big yellow sun rolling up the sky
for the 1st and 1000th time
hark
to the great chirping
a new born multitude
a storm of praise as we see
and know
god
Billy Childish (Kent, 1 december 1959)
Zelfportret met dochter, 2012
De Britse schrijver Henry Williamson werd geboren op 1 december 1895 in Londen. Zie ook alle tags voor Henry Williamson op dit blog.
Uit: Dandelion Days
““Willie sent the catamaran along with steady racing thrusts, and soon he had crossed the belt of water-lilies called the Sargasso Sea, and come to the shallow water before Heron’s Island. The island was about a quarter of an acre in extent, with willows and alders growing on it. On the south-west side was a small stony beach strewn with sticks, feathers, shells of fresh-water mussels, and almost enclosed by sedges and reeds. A heron rose up flapping as the catamaran came round the south side; a flight-feather fell spinning and gliding under its long thin hanging legs.
‘Good morning, old heron! Bags I your feather!’ cried Willie to himself as gingerly he stepped on a float, and so to the beach. ‘Many thanks, it will make a ripping float for roach.’
It was much nicer being alone, he thought, lying on his back on the dry beach stones, his coat and shirt flung off for the sun to burn his skin. He felt himself spreading into the sunshine, which seemed to suspend his body in its warm, yellow-red power beyond his shut eyes. The swallows must feel like that in the height of the sky, only they would feel themselves colourless, like the air. Ah, that was the best thing in life, to let yourself spread into the sunshine until you were part of it.
‘But I am part of it!’ he said aloud, and sat up, astonished by his thought. ‘The sun makes all things out of itself, and therefore all life is sunshine!’
Henry Williamson (1 december 1895 – 13 augustus 1977)
In 1915
De Duitse dichter en schrijver Ernst Toller werd geboren op 1 december 1893 in Samotschin (tegenwoordig Szamocin). Zie ook alle tags voor Ernst Toller op dit blog.
Der Ringende
Mutter, Mutter, Warum bist dus nicht?
Kann ich nicht jene Frau,
Die mir mit ihrem Blute
In dunklen Nächten Herzschlag lieh.
Aus frommem Herzen Mutter nennen.
So will ich weite Wege wandern.
Oh, daß ich einst vom Suchen nicht ermüdet.
An stachlichen Ligusterhecken träumend.
Dich, Mutter, fände.
Bin ich nicht selbst mir Mutter?
Du, Frau, gabst stöhnend
Einmal Leben mir.
Ich starb so oft seit jenem Tag,
Ich starb
Gebar mich
Starb
Gebar mich
Ich ward mir Mutter.
Ernst Toller (1 december 1893 – 22 mei 1939)
De Franse schrijver Daniel Pennac werd geboren in Casablanca op 1 december 1944. Zie ook alle tags voor Daniel Pennac op dit blog.
Uit: Schoolpijn (Vertaald door Kiki Coumans)
“Alleen zitten er aan weerskanten van het dubbele raam nog twee smalle verticale raampjes die dicht blijven. Tussen die twee raampjes is er ruimte zat, alle vogels uit de lucht kunnen er zó doorheen. Toch is het altijd weer raak, er zijn altijd drie of vier idioten die op die dichte raampjes af vliegen! Dat zijn onze probleemgevallen. De vogels die niet zo handig zijn als de andere. Wij doen het niet zoals de rest. Wij blijven niet op het rechte pad. Wij kleuren buiten de lijntjes. Resultaat: ruiten tegen je kop. Pok! Buiten westen op het tapijt. Dan staat een van ons tweeën op, pakt de wezenloze zwaluw – hij weegt bijna niks, een paar botjes vol wind – laat hem even bijkomen en stuurt hem dan weer naar zijn vrienden. Het uit de dood opgestane vogeltje vliegt weg, nog een beetje groggy, zigzagt even door de hervonden ruimte, koerst dan weer recht op het zuiden af en verdwijnt in zijn toekomst.”
Daniel Pennac (Casablanca, 1 december 1944)
Zie voor nog meer schrijvers van de 1e december ook mijn blog van 1 december 2013 deel 2.