De Vlaamse dichter en essayist Stefaan van den Bremt werd geboren in Aalst op 12 oktober 1941. Zie ook alle tags voor Stefaan van den Bremt op dit blog.
Geboorte van de kleuren
Het grijs hield vol dat alles wit was
wat niet zwart was, dat alles dag was
wat niet nacht was. De vele kleuren
verbleven clandestien in het zonlicht
dat hen nog niet kon velen.
Wat wij nu rood vinden was wijnwit.
Oranje? Volle-melkwit.
Geel was een heel oud wit.
Groen, een grijzend wit.
Het blauw was nog zo bleu.
Indigo bleef maar bleken.
Violet werd olievet.
En verder was er zwart. Elke nacht
waren de tijden zwart. Elke zee
was zwart, elk woud, elk werelddeel.
De kunst was zwart, zo zwart als
de wereldziel. De inkt was Oost-Indisch
kleurendoof.
Moest er nog daglicht wezen?
vroeg de ochtend soms, of liever
vroeg de regen (’t regende pijpen-
stelen). De zon scheen daardoorhen
en kleurde als een boei,
werd een oranjeappel,
verschoot van vroeg goud
tot geel en groen,
zag dan weer blauw,
waste met indigo
een bloembed, violet.
De eerste regenboog
sprong in het eerste oog.
Motief op reis
Het motief was het moe
maar een patroon te zijn
in het vloerkleed. ’t Wou
de wijde wereld in, en ging
als een klimoprank in het
ijle. ’t Rekte zich, op zoek
naar een verband, dat er niet
was dan in het kleed. Dapper
steigerde het motief tegen
de hemel, helmboswuivend.
Omweef nu, hand, met wand,
met warme kleur en klank,
die wandelende tak.
Stefaan van den Bremt (Aalst, 12 oktober 1941)
De Italiaanse dichter Eugenio Montale werd geboren in Genua op 12 oktober 1896. Zie ook mijn blog van 12 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Eugenio Montale op dit blog.
You phone to remind me
You phone to remind me
I said the Nobel
ought to be refused, because
it’s not always awarded to the best.
Forgive me. I’m accepting out of fear.
A conspicious reward doesn’t offend,
rather it’s a defense against the threat
of devaluation. Don’t expect
acts of courage from an old man.
Recognition always arrives
late, when even a hoped-for
honor seems useless.
The time of events
is different from ours.
Vertaald door Jonathan Galassi
Eindig
Ik zie een vogel stil in de dakgoot zitten,
Hij lijkt op een duif, maar dunner
En met een soort kuifje, of anders
Is dat de wind, wie weet, de ramen zijn dicht.
Als jij hem ook ziet, als je wakker wordt
Van de buitenboordmotoren:
dit Is wat wij kunnen hebben aan geluk,
Meer niet.
Het kost te veel, het is niks voor ons
En wie het heeft, begint er weinig mee.
Vertaald door Eva Gerlach
To Rest In The Shade
To rest in the shade, pale and thoughtful,
by a sun-hot garden wall
listening among thorns and brushwood
to the cry of blackbirds, the hiss of snakes.
In cracks in the soil or amongst the vetch
to spy on the files of red ants
now scattering now intertwining
at the top of miniscule mountains.
To observe among the leaves the distant
quivering scales of the sea,
while the tremulous cries rise
from cicadas on the naked hills.
And walking in the dazzling sun
to feel with a saddened wonder
how all of life and its travails
is in this following a wall
topped by bright shards of glass.
Vertaald doorA. S. Kline
In 1918
De Amerikaanse dichter, criticus en vertaler Robert Stuart Fitzgerald werd geboren op 12 oktober 1910 in Springfield, Illinois. Zie ook alle tags voor Robert Fitzgerald op dit blog.
Sympathy of Peoples
No but come closer. Come a little
Closer. Let the wall-eyed hornyhanded
Panhandler hit you for a dime
Sir and shiver. Snow like this
Drives its pelting shadows over Bremen,
Over sad Louvain and the eastern
Marshes, the black wold. It sighs
Into the cold sea of the north,
That vast contemptuous revery between
Antiquity and you. Turn up your collar,
Pull your hatbrim down. Commune
Briefly with your ignorant heart
For those bewildered raging children
Europe surrenders her old gentry to.
All their eyes turn in the night from
Your fretfulness and forgetfulness,
Your talk; they turn away, friend.
Their eyes dilated with dreams of power
Fix on the image of the mob wet
With blood scaling the gates of order.
Anarchist and incendiary
Caesar bind that brotherhood
To use and crush the civil guard,
Debauch the debauche, level
Tenement and court with soaring
Stripped for the smoking levee of the
Howitzer, thunderstruck under the net.
The great mouth of hunger closes
On swineherd and princess, on the air
Of jongleur and forest bell; Grendel
Swims from the foul deep again.
Deputy, cartelist, academician
Question in haste any plumeless captain
Before the peremptory descent
Of mankind, flattered and proud.
With whitening morning on the waste
You may discern through binoculars
Moving yet motionless, as if those
Were populations whom the sun failed
And the malicious moon enchanted
To wander and be still forever
The prey of wolves and bestial mazes.
Zie voor nog meer schrijvers van de 12e oktober ook mijn vorige blog van vandaag.