Ted van Lieshout, Ivan Blatný

De Nederlandse dichter en schrijver Ted van Lieshout werd geboren op 21 december 1955 in Eindhoven. Zie ook alle tags voor Ted van Lieshout op dit blog.

 

Versierd als vrouw

Ik ben een kwetsbaar type.
Als ik mij wil ontplooien
gaat men met stenen gooien,
dus moet ik in ’t geniep,
in bittere eenzaamheid,
mijn drang naar schoonheid kwijt.

De man wordt onderdrukt!
De man is steeds gehou’en
aan regels die benauwen.
Hij moet onopgesmukt
in ’t saaie pak, de jas
en pùh! een streepjesdas!

Ik sluit mij op in huis
en dicht gaan de gordijnen.
Ik laat mezelf verdwijnen .
En plotseling kom ik thuis
zoals ik van mij hou:
verkleed, versierd als vrouw.

En dan voel ik me vrij,
al ben ik opgesloten,
door niemand uitgefloten.
Ga allemaal opzij!
Ik zwier in mijn japon
tot aan de horizon.

 

Koerdistan

Zijn rug. Zwart krullend haar
erboven. Centimeter voor centimeter
schuift mijn bank dichterbij.

Ik denk dat het liefde is,
zonder vlinders in mijn buik
maar met klem in de kaken.

Ik stel me al het leven voor in
Ankara, terwijl een hutje op de hei
meer sprookje lijkt dan Koerdistan.

 

Buigen

Ik zweef boven iedereen uit
in het geheim – de wereld weet
nog niet precies dat ik er ben.

Ik moet soms ook nog wennen
aan mezelf, maar mijn voorsprong
is al groot. Wie mij voorbij wil

op de fiets, moet om mij heen
in een bocht. En een bocht
is wel een soort van buigen.

 

Ted van Lieshout (Eindhoven, 21 december 1955)

 

De Tsjechische dichter Ivan Blatný werd geboren op 21 december 1919 in Brno. Zie ook alle tags voor Ivan Blatnýop dit blog. Zie ook alle tags voor Ivan Blatný op dit blog.

 

Kleine variatie

Donderdag 20.00 uur. Op de tafel:
Lucifers, sigaretten, tabak, mes en lamp.
Mijn gereedschap.
Je kent mijn muziek al van vijf of zes dingen,
Je kent mijn muziek al van vijf of zes dingen,
Mijn kleine liedje.
Zoals het sist op het fornuis, zoals het borrelt in stilte
Het lied van het intermezzo,
Dat komt maar één keer in de geschiedenis voor.
Lucifers, sigaretten, tabak, mes en lamp.
En alles onder het stof.
Het onhoorbaar galopperende paard draagt het op zijn hoef.
In de doodgemaakte flat, stof tot aan het dak.
In de doodgemaakte flat, stof tot aan het dak.
Voor de laatste keer verliest het onbestendige zich in de geschiedenis.
Donderdag 20.00 uur. Op de tafel:
Kranten, sigaretten, tabak, mes en lamp.
Kranten: Papandreu, Pierlot.
Meubilair: divan, versierd dressoir.
Mijn kleine liedje.
Grote druppels slaan met een plons tegen het slecht dichtgetimmerde raam.
We worden nat in de flat!
We worden nat in de flat!
En nog slechtere planken
Zullen overblijven voor de kist.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Ivan Blatný (21 december 1919 – 5 augustus 1990)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 21e december ook mijn blog van 21 september 2018 en ook mijn blog van 21 december 2014 deel 2 en eveneens deel 3.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *