De Indische schrijver Vikram Seth werd geboren op 20 juni 1952 in Kolkata. Zie ook alle tags voor Vikram Seth op dit blog.
Uit: An Equal Music
„I stared at her with such incredulity that she looked down.
“You’re always humming,” she said in a much quieter voice, feeling perhaps that she had to explain.
“It’s my work,” I said, ashamed of my bitterness. Another customer entered the shop, and I left.
As I put my week’s croissants–all except one–in the freezer, I noticed I was humming the same half-tuneless tune of one of Schubert’s last songs:
I see a man who stares upwards
And wrings his hands from the force of his pain.
I shudder when I see his face.
The moon reveals myself to me.
I put the water on for coffee, and look out of the window. From the eighth floor I can see as far as St Paul’s, Croydon, Highgate. I can look across the brown-branched park to spires and towers and chimneys beyond. London unsettles me–even from such a height there is no clear countryside to view.
But it is not Vienna. It is not Venice. It is not, for that matter, my hometown in the North, in clear reach of the moors.
It wasn’t my work, though, that made me hum that song. I have not played Schubert for more than a month. My violin misses him more than I do. I tune it, and we enter my soundproof cell. No light, no sound comes in from the world. Electrons along copper, horsehair across acrylic create my impressions of sense.
I will play nothing of what we have played in our quartet, nothing that reminds me of my recent music-making with any human being. I will play his songs.”
De Ierse dichter en schrijver Paul Muldoon werd geboren in Portadown, County Armagh, in Noord-Ierland op 20 juni 1951, Zie ook alle tags voor Paul Muldoon op dit blog
Extraordinary Rendition
1.
I gave you back my claim on the mining town
and the rich vein we once worked,
the tumble down
from a sluice box that irked
you so much, the narrow gauge
that opened up to one and all
when it ran out at the landing stage
beyond the falls.
I gave you back oak ties,
bully flitches, the hand-hewn crossbeams
from which hung hardtack
in a burlap bag that, I’d surmise,
had burst its seams
the last night we lay by the old spur track.
2.
You gave me back your frown
and the most recent responsibility you’d shirked
along with something of your renown
for having jumped from a cage just before it jerked
to a standstill, your wild rampage
shot through with silver falderals,
the speed of that falling cage
and the staidness of our canyon walls.
You gave me back lake skies,
pulley glitches, gully pitches, the reflected gleams
of two tin plates and mugs in the shack,
the echoes of love sighs
and love screams
our canyon walls had already given back.
De Duitse schrijver, dichter en kunstenaar Kurt Schwitters werd geboren op 20 juni 1887 in Hannover. Zie ook alle tags voor Kurt Schwitters op dit blog.
Sie puppt mit Puppen
Die Puppen puppen mit kleinen Puppen,
Die kleinen Puppen puppen mit winzigen Puppen,
Die winzigen Puppen puppen mit Püppchen,
Die Püppchen puppen mit kleinen Püppchen,
Die kleinen Püppchen puppen mit winzigen Püppchen,
Die winzigen Püppchen puppen,
Keiner puppt mit ihr.
Ah, Du meine Puppe,
Meine süße Puppe;
Mir ist alles schnuppe,
Wenn ich meine Schnauze
Auf die Deine – bauze.
Püppchen Schnüppchen
Puppe Schnuppe
Schnuppe bauze.
Die bäuzchen, Püppchen, Puppenfraun
Sie machen nur noch schnauze bauze.
Unsittliches i-Gedicht
Dames-Hemden . . . . . . . . .
Dames-Pantalons, fransch model
Dames-Pantalons . . . . . . . .
Prima Dames Nachtponnen . . . .
Dames-Combinations . . . . . .
Heeren Hemden, zwaar graslinnen
Das Bumerbild door Kurt Schwitters, 1920
De Franse dichter en schrijver Jean-Claude Izzo werd geboren op 20 juni 1945 in Marseille. Zie ook alle tags voor Jean-Claude Izzo op dit blog.
Soif d’avoir soif
Et l’eau bue jusqu’à la cécité bleue
des océans érigés en écritoire.
Et l’abondance des mots, à blanc,
jusqu’à l’à-pic dérisoire des pages nues.
Ne rien écrire qui ne soit vu.
Ne rien dire qui n’ait été écrit.
Alors, dans ce silence à couper au regard,
s’abreuver
aux seuls chemins qui se refusent
et s’insoumettre
à l’ordre des choses.
Alors encore, d’immobilisme
renverser le paysage,
se hisser à l’écume des houles annonciatrices
des jours mourants.
La chute d’une hirondelle
n’empêchera pas le retour du printemps.
Uit : Braises de la mémoire, IV
Terre.
Gisent les hommes dans les villages défaits.
Cimetières.
Aux fenêtres des maisons tombent les pierres d’angle.
Larmes.
Larmes, et pierres sur pierres, les ruines s’érigent.
Cri – trou que font mes lèvres dans l’opacité bleue pour rompre le silence, pour
rendre la parole à ces heurs dans le plain-chant du soleil. Et les coquelicots enfin
rendus à leur éphémère splendeur.
Terre.
Là.
De Duitse dichteres, schrijfster en kunsthistorica Silke Andrea Schuemmer werd geboren op 20 juni 1973 in Aken. Zie ook alle tags voor Silke Andrea Schuemmer op dit blog.
Amourellen
I
Wenn du aus meinen Händen Schwalben faltest,
zieht ihr Flug die Himmel lakentief
drin gehn wir als vergessne Blinde um
Mit einem Seufzen setz ich dir mein Auge in die Stirn
und seh mich tastend gegenüber stehn
Die Luft wird knapp bei deinem Kuss
denn ein Insekt hab ich verschluckt
das flirrt und flattert mit vier Flügeln
bis zum Bersten in der Brust
Wind
III
Vom blassen Kleid aus Sturm und Luft
hängt noch ein Zipfel im Geäst
ob Nixenschwanz ob Mirtenschmuck
und verdunstet wie der Mond
im allerersten Licht
Der Windsbrautklang und der Gesang
nach wilder Jagd und Menschenfleisch
heult durch den hohlen Stamm
Der Schritt der Weiterhetzenden ist
nur ein Alpdruckgruß im Morgenschlaf
Doch oben hoch im grad erwachten Baum
loben gefiederte Fische das Meer
Jean-François Millet, Le coup de vent, nationaal museum, Cardiff, 1871-73
De Nederlandse schrijver Carel van Nievelt werd op 20 juni 1843 geboren in Delfshaven, als zoon van een boekhandelaar. Zie ook alle tags voor Carel van Nievelt op dit blog.
Uit: Mijn Angelo. Herinneringen van het Garda-meer
“Wanneer ik u thans in dit dorp Nago iets langer doe verwijlen, dan misschien voor uwe reuk- en gezichtsorganen aangenaam kan zijn, zoo moet gij dit beschouwen als een soort van afdoener. Al deze Italiaansch-Tiroleesche dorpen immers, op weinige gezegende uitzonderingen na, zijn in eenzelfden vorm gebakken, met eenzelfde sop van grauwheid en groezeligheid overgoten, met eeuzelfden geest van ontiegheid en onhuislijkheid doortrokken. Kent gij er één, zoo kent gij er honderd.
Stel u voor een brok van eene achterbuurt uit eene groote Italiaansche stad, neergeploft ergens midden tusschen de bergen – dan hebt gij een begrip van een dorp in Italiaansch Tirol, of Tiroleesch Italië, naar het met meer juistheid te noemen ware. Zulk een dorp heeft in zijnen houwtrant geen zweem van dorpschheid. Flank tegen flank geplakt, staan om de onvermijdelijke piazza en aan de enge straat de berookte, drie of vier verdiepingen hooge huizen. Meest vensterloos, ontdaan van alle sieraad en behang, maken zij den indruk alsof zij kort geleden door een brand bezocht werden, die slechts de naakte muren overliet. Werpt gij door de zwarte openingen eenen blik naar binnen, dan griezelt gij bij de gedachte aan het leven der bewoners van die donkere, schier van alle huisraad verstokene spelonken – en het verwondert u niet, dat de menschen op de morsige straat zoo schuw en lusteloos daar heenschuifelen; dat menig fijn kindergezichtje zoo flets, menig donker meisjesoog zoo lijdend staat; dat mannen en vrouwen zoo iets misnoegde of kwaadaardigs in hunne trekken hebben; dat in het algemeen op het gelaat van oud en jong het stempel gedrukt is, niet zoozeer van de armoede waarmede men worstelt, als wel van de doffe vreugdeloosheid eener existentie aan welke de fleur en de geur van het menschzijn ontbreken: een opgewekt gemoedsleven, een zin voor reinheid, schoonheid en huislijke gezelligheid.”
Nago-Torbole aan het Gardameer
Zie voor nog meer schrijvers van de 20e juni ook mijn blog van 20 juni 2011 deel 2.