De Nederlandse schrijver Willem Gustaaf (Willem G.) van Maanen werd geboren in Kampen op 30 september 1920. Zie ook alle tags voor Willem G. van Maanen op dit blog.
Uit:Een nieuw monument
“Vondel verloor er vijf en dichtte door, of zijn poëzie erdoor gewonnen heeft, is de vraag. Bij het graf van mijn leeftijdgenoten onderga ik schaamteloos een gevoel van triomf dat, wonderlijk genoeg, niet wordt getemperd of bedorven door het vooruitzicht eenmaal zelf tot die doden te zullen behoren, en weerloos als ik dan ben het bezoek te moeten gedogen van onbekenden met eenzelfde morbide nieuwsgierigheid als de mijne.
(…)
Ik gedachten liep ik naar de uitgang waar het hek werd opengehouden door iemand die ik pas op het laatst opmerkte, een nog jonge man, mager als de dood, een hark als een zeis over de schouder. Hij stelde zich na zijn groet voor als degene die met het onderhoud van de begraafplaats was belast. Zijn opgewekte toon en vrijmoedige oogopslag maakten duidelijk dat hij geenszins onder zijn taak gebukt ging, en waarom zou hij ook, nergens was het leven zo’n voorrecht als onder de rook van de doden. Na die welhaast wijsgerige opmerking die mij overigens eerder deed denken aan cremeren dan aan begraven, durfde ik hem wel naar het lot van John Mount in zijn lege graf te vragen.”
Willem G. van Maanen (30 september 1920 – 17 augustus 2012)
De Amerikaanse schrijver Truman Capote werd geboren op 30 september 1924 als Truman Streckfus Persons in New Orleans. Zie ook mijn blog van 30 september 2010 en eveneens alle tags voor Truman Capote op dit blog.
Uit:Breakfast at Tiffany’s
« But there was no one on the premises except the proprietor. Joe Bell’s is a quiet place compared to most Lexington Avenue bars. It boasts neither neon nor television. Two old mirrors reflect the weather from the streets; and behind the bar, in a niche surrounded by photographs of ice-hockey stars, there is always a large bowl of fresh flowers that Joe Bell himself arranges with matronly care. That is what he was doing when I came in.
“Naturally,” he said, rooting a gladiola deep into the bowl, “naturally I wouldn’t have got you over here if it wasn’t I wanted your opinion. It’s peculiar. A very peculiar thing has happened.”
“You heard from Holly?”
He fingered a leaf, as though uncertain of how to answer. A small man with a fine head of coarse white hair, he has a bony, sloping face better suited to someone far taller; his complexion seems permanently sunburned: now it grew even redder. “I can’t say exactly heard from her. I mean, I don’t know. That’s why I want your opinion. Let me build you a drink. Something new. They call it a White Angel,” he said, mixing one-half vodka, one-half gin, no vermouth. While I drank the result, Joe Bell stood sucking on a Tums and turning over in his mind what he had to tell me. Then: “You recall a certain Mr. I. Y. Yunioshi? A gentleman from Japan.”
“From California,” I said, recalling Mr. Yunioshi perfectly. He’s a photographer on one of the picture magazines, and when I knew him he lived in the studio apartment on the top floor of the brownstone.
“Don’t go mixing me up. All I’m asking, you know who I mean? Okay. So last night who comes waltzing in here but this selfsame Mr. I. Y. Yunioshi. I haven’t seen him, I guess it’s over two years. And where do you think he’s been those two years?”
“Africa.”
Joe Bell stopped crunching on his Tums, his eyes narrowed. “So how did you know?”
“Read it in Winchell.” Which I had, as a matter of fact.
He rang open his cash register, and produced a manila envelope. “Well, see did you read this in Winchell.”
Truman Capote (30 september 1924 – 25 augustus 1984)
De Nederlandse dichter en schrijver Hendrik Marsman werd geboren op 30 september 1899 in Zeist. Zie ook mijn blog van 30 september 2010 en eveneens alle tags voor Hendrik Marsman op dit blog.
Dooi
Ik zit voor het open raam van de kroeg.
Het is zonnig, het is nog vrij vroeg.
En zeer, zeer vroeg was vanmorgen het licht,
de wereld, de zon en het jaar,
waardoor ik liep in snel, verend ritme,
stromend en stralend –
en lachend met haar,
die nu met een blinkend gezicht
tegenover mij zit.
Zij lacht, haar tanden zijn wit.
De schaduw op onze tafel verschuift…
plotseling zegt zij:
“Drink, nu ligt de zon in je glas”,
en alsof zij het eeuwige leven gaf,
giet ik de brandende zon in mijn mond. –
Zij daalt in mij af,
zij gaat vurig en fonkelend in mij onder,
zij verdeelt zich over mijn aadren,
zij wordt een deel van mijn bloed.
Sterfbed
Ik zie de zon nog in het venster staan
maar reeds vervaagt de schemering de uren.
ik weet dat het niet lang meer duren kan,
totdat ik met de dood alleen zal zijn.
gij hebt mij lief; ik heb vergeefs getracht
u zo volledig lief te hebben als gij mij;
vergeef het mij: ik heb het slecht gedaan,
en bid voor mij en ga dan van mij heen;
hoe teer en machtig het ook is geweest
het heeft voor mij nu alles afgedaan.
schrei niet, ik zal u nazien totdat gij
de deur volkomen achter u zult hebben afgesloten
en mij alleen gelaten met de dood;
ik heb een leven lang in lafheden verdaan, en groot
zal het ook in het eind niet zijn,
maar ik wil in het enige gevecht
dat er op aan komt, trachten geen knecht te zijn.
kom, ga nu heen, slechts dan heb ik de kracht
dit laatste te doorstaan zoals gijzelf
dit laatste tussen u en mij doorstaat:
zonder veel tranen,
woordenloos en recht.
Aan de dood
Dood
neem mij mee.
ik heb hier afgedaan.
ik wil op de rotsen te pletter slaan
en versplintren in open zee…
neem mij mee,
dood.
Hendrik Marsman (30 september 1899 – 21 juni 1940)
Hier met vriend Albert Vigoleis Thelen (rechts)
De Joods-Roemeens-Frans-Amerikaanse schrijver Elie Wiesel werd geboren op 30 september 1928 in Sighet (nu Sighetu Marmaţiei), Roemenië. Zie ook mijn blog van 30 september 2010 en eveneens alle tags voor Elie Wiesel op dit blog.
Uit: Days of Remembrance
“2002
We must remember, we must remember the times of cruelty and suffering when in the darkest of all places, in man’s world, day after day, hour after hour, the killers killed, the victims perished.
We must remember the old men and women whispering ancient prayers, and the children, we must always remember the children, frightened and forlorn, all part of a nocturnal procession walking towards the flames, rising to the highest heavens. Among those children there were future scientists, physicians, scholars, statesmen, writers, poets, philanthropists. One of them might have invented a cure for AIDS, or composed a text of such humanity that all the racists would be silenced to shame. In murdering them, the killers deprived the human family of its future. One and a half million Jewish children.
What was courage then? You hear me say occasionally that there must be light at the end of the tunnel. I believe that in those times there was light IN the tunnel. In a strange way there was courage IN the ghetto. And there was hope, human hope, IN the death camp. Simply an anonymous prisoner giving a piece of his bread to someone who was hungrier than he or she, a father shielding his child, a mother trying to hold back her tears so her children would not see her pain. That was courage.
But is there hope? Is there hope in memory? There must be. Without hope memory would be morbid and sterile. Without memory, hope would be empty of meaning, and above all, empty of gratitude.”
Elie Wiesel (Sighet, 30 september 1928)
De Perzische dichter en soefistisch mysticus Jalal ad-Din Rumi (of Roemi) werd geboren op 30 september 1207 in Balkh. Zie ook mijn blog van 30 september 2010 en eveneens alle tags voor Roemi op dit blog.
The Many Wines
God has given us a dark wine so potent that,
drinking it, we leave the two worlds.
God has put into the form of hashish a power
to deliver the taster from self-consciousness.
God has made sleep so that
it erases every thought.
God made Majnun love Layla so much that
just her dog would cause confusion in him.
There are thousands of wines
that can take over our minds.
Don’t think all ecstacies
are the same!
Jesus was lost in his love for God.
His donkey was drunk with barley.
Drink from the presence of saints,
not from those other jars.
Every object, every being,
is a jar full of delight.
Be a connoisseur,
and taste with caution.
Any wine will get you high.
Judge like a king, and choose the purest,
the ones unadulterated with fear,
or some urgency about “what’s needed.”
Drink the wine that moves you
as a camel moves when it’s been untied,
and is just ambling about.
Vertaald door Reynold A. Nicholson
Roemi (30 september 1207 – 17 december 1273)
De Nederlandse (gelegenheids-)dichter, (sport)journalist, televisiepresentator en columnist Henk Spaan werd geboren in Heerhugowaard op 30 september 1948. Zie ook alle tags voor Henk Spaan op dit blog en ook mijn blog van 30 september 2010
De kop van Kuijt
De kop van Kuijt
Ken ik al vijftig jaar
Liefhebber als ik was
Van alles van Kluitman Alkmaar
Ik leefde dus ik las.
Dat hoofd van Dirk
Wedergeboren Kluitmanheld
Bob zonder zorg
Hollandsche jongen
Hein Stavast
Jaap uit de zesde klas
Alles van Chr. Van Abkoude
Ik leefde als ik las.
Er kwam een leegte in ons huis
Waaraan het slechts ontsnappen was
Als ik in een hoekje zat
En las.
Henk Spaan (Heerhugowaard, 30 september 1948)
Dirk Kuijt
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e september ook mijn blog van 30 september 2013 en ook mijn blog van 30 september 2011 deel 1 en eveneens deel 2.