Henry Newbolt, Annie Fields, Louis Sébastien Mercier, Lesley Blanch, Eliza Orzeszkowa, Adolf Heyduk, Ignaz Vinzenz Zingerle

De Engelse dichter en schrijver Sir Henry John Newbolt werd geboren op 6 juni 1862 in Bilston, Wolverhampton. Zie ook alle tags voor Henry Newbolt op dit blog.

The Only Son

O bitter wind toward the sunset blowing,
What of the dales tonight?
In yonder gray old hall what fires are glowing,
What ring of festal lights?

In the great window as the day was dwindling
I saw an old man stand;
His head was proudly held and his eyes kindling,
But the list shook in his hand.’

O wind of twilight, was there no word uttered,
No sound of joy or wail?

‘A great fight and a good death,’ he muttered;
‘Trust him, he would not fail.”

What of the chamber dark where she was lying
For whom all life is done?

‘Within her heart she rocks a dead child, crying
‘My son, my little son.”

 

Rondel
(from the French of Wenceslas, Duke of Brabant and Luxembourg, who died in 1384.)

Though I wander far-off ways,
Dearest, never doubt thou me:

Mine is not the love that strays,
Though I wander far-off ways:

Faithfully for all my days
I have vowed myself to thee:
Though I wander far-off ways,
Dearest, never doubt thou me.

Henry Newbolt (6 juni 1862 – 19 april 1938)

Lees verder “Henry Newbolt, Annie Fields, Louis Sébastien Mercier, Lesley Blanch, Eliza Orzeszkowa, Adolf Heyduk, Ignaz Vinzenz Zingerle”

Annie Fields, Louis Sébastien Mercier, Pierre Corneille, Eliza Orzeszkowa, Adolf Heyduk, Ignaz Vinzenz Zingerle

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Annie Adams Fields werd geboren op 6 juni 1834 in Boston. Zie ook mijn blog van 6 juni 2009en ook mijn blog van 6 juni 2010


Poem

Birds were singing in the trees;
Summer was abroad as now,
With her troop of murmuring bees,
And blossoms ‘round her brow,

When, seventy years ago, there came
A little child to view the land,
Who found a torch with lighted flame
Made ready to her hand.

Fearless she held the fiery tongue
Close to her white and tender breast;
When lo! the pain became a song
And prayers for the oppressed.

Mother of a new-born race,
Daughter of a race to be,
Regent through the boundless space
Of sad humanity!

Is there realm to vie with thine,
Whither mortals may aspire
Torch of love, the flame divine,
Hath called thee ever higher.

Who has taught the seer to know
Sorrow that was not her own!
Who has made her face to glow
Glad for another’s crown!

But by home fires, when day is done,
Charming young and soothing old,
Dearest laurels you have won,
While hearth-stones have grown cold.

Friend, how calm your sunset days!
Your peaceful eyes are set on heaven,
For peace upon the promise stays,—
Who loves much is forgiven.

Annie Fields (6 juni 1834 – 5 januari 1915)
Portret door John Singer Sargent, 1890

Lees verder “Annie Fields, Louis Sébastien Mercier, Pierre Corneille, Eliza Orzeszkowa, Adolf Heyduk, Ignaz Vinzenz Zingerle”

Hendrik van Teylingen, V. C. Andrews, Henry Newbolt, Eliza Orzeszkowa, Annie Fields, Adolf Heyduk, Ignaz Vinzenz Zingerle, Louis Sébastien Mercier, Pierre Corneille

De Nederlandse dichter en vertaler Hendrik van Teylingen werd geboren op 6 juni 1938 in IJmuiden. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007 en ook mijn blog van 6 juni 2009.

Kastanjes

Als we de steen mogen geloven
Dan rust jij, Wim, vier lentes net,
Hier haast een halve eeuw al met
Je broertje Joris, dat van boven

Boem! op je buikje werd geschoven
Als veel te groot verjaarspakket –
Geen toetertje deed rettettet,
Geen wimpeltje werd rondgewoven.

Er is sindsdien maar weinig leven
Behalve soms die doffe ploffen
Zo’n zes voet boven jullie bol.

Als jullie samen nu eens even
Naar buiten kwamen, zou je boffen:
Kanstanjes, kerels! ’t Ligt hier vol!

 

Wanneer ik op mijn sterfbed lig

Wanneer ik op mijn sterfbed lig
(Als ik op bed verscheiden moet),
Het uitgil als een slachthuisbig
En hoest en proest van ’t roetsjend bloed

Raak dan niet in de war alsof
Er iets verschrikkelijks geschiedt
Maar zie het juist als een dikke bof
Dat ik het tranendal ontvlied

Negeer het nare sterflawaai,
Het zwaar gehik en gaar gekrijs,
Galm allemaal een psalm voor mij
En vort ben ik naar ’t paradijs.

Hendrik van Teylingen

Hendrik van Teylingen  (6 juni 1938 – 25 december 1998)
Van Teylingen heette ook wel S’rî Hayeshvar Das

 

 

 

De Amerikaanse schrijfster V. C. Andrews (eig. Cleo Virginia Andrews) werd geboren in Portsmouth op 6 juni 1923. Zie ook mijn blog van 6 juni 2009.

 

Uit: Falling Stars

 

Wasn’t this a terrible mistake? Even if the great vote of confidence I had received by being chosen, was I seeking to do something I could never do? Could I live so far away from home and be on my own? I had never spent a single night out of my house. I had never slept in a bed other than my own — no pajama parties with girlfriends, no family trips to stay at hotels, no relatives for me to visit. And yet, here I was, going off to live in a strange place and go to
school with strangers.

A part of me wanted to shout, “Stop driving, Daddy. Turn back. I can’t do this. I won’t do this.”

My tongue actually tried to form the words. Why? Where were my feelings of joy and excitement? I had great reasons to feel that way. the faces of all those envious of me flashed across my eyes. Their covetous words echoed in my ears….

How often had I asked myself, Is my talent a blessing or a curse? How often had I wondered, Where would all of it really take me?

Soon, I would know.“

 

andrews

V. C. Andrews (6 juni 1923 – 19 december 1986)

 

 

De Engelse dichter en schrijver Sir Henry John Newbolt werd geboren op 6 juni 1862-04.19.1938 in Bilston, Wolverhampton (toen nog gevestigd in Staffordshire, maar nu in de West Midlands) als zoon van de dominee van St Mary’s Church en zijn tweede vrouw. Na de dood van zijn vader, verhuisde het gezin naar Walsall, waar Henry werd zijn opleiding kreeg. Hij kreeg een beurs voor Clifton College, waar hij later hoofd werd van de school (1881) en redacteur van het schoolblad. Van 1887 tot 1899 werkte hij als advocaat. Zijn eerste boek was een roman, Taken from the Enemy (1892), en in 1895 publiceerde hij een tragedie, Mordred, maar het was de publicatie van zijn ballades, Admirals Alle (1897), waarmee hij zijn literaire reputatie vestigde. Verreweg de bekendste daarvan is “Vitai Lampada”.

 

Vitaï Lampada 

 

There’s a breathless hush in the Close to-night —

Ten to make and the match to win —

A bumping pitch and a blinding light,

An hour to play and the last man in.

And it’s not for the sake of a ribboned coat,

Or the selfish hope of a season’s fame,

But his Captain’s hand on his shoulder smote

“Play up! play up! and play the game!”

 

The sand of the desert is sodden red, —

Red with the wreck of a square that broke; —

The Gatling’s jammed and the colonel dead,

And the regiment blind with dust and smoke.


The river of death has brimmed his banks,

And England’s far, and Honour a name,

But the voice of schoolboy rallies the ranks,

“Play up! play up! and play the game!”

 

This is the word that year by year

While in her place the School is set

Every one of her sons must hear,

And none that hears it dare forget.

This they all with a joyful mind

Bear through life like a torch in flame,

And falling fling to the host behind —

“Play up! play up! and play the game!” 

 

Newbolt

Henry Newbolt (6 juni 1862 – 19 april 1938)

 

 

De Poolse schrijfster Eliza Orzeszkowa werd geboren op 6 juni 1842 in Hrodna in het gouvernement Grodno (tegenwoordig Belarus).

 

Uit: On the Niemen River

 

“The day was summer and festive. Everything in the world was gleaming, blossoming, radiating fragrance, singing. Warmth and joy were pouring from the azure sky and the golden sun. Happiness and intoxication were spurting out of the fields covered by green corn; happiness and golden latitude were singing by the chorus of birds and insects over the plain in hot air, over small hills, in the bunch of deciduous and coniferous trees covering them. On the one side of the horizon small heels with coppices and groves darkening on them were ascended; across, the high shore of the Niemen, growing out by a sandy wall of the earth’s greenness and cut by the crown of a dark forest from the azure sky, embraced by vast semicircle the extensive and even plain, from which only here and there wild, dumpy pear trees, old, bent willows and lonely, soaring poplars grew out. This day, in the sun, this sandy wall had the semblance of a golden semi-rim, girdled – like by a purple streamer – with the layer of red marl embedded in it”.

 

grodno_eliza_orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa (6 juni 1842 – 18 mei 1910)
Standbeeld in Grodno

 

 

 

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Annie Adams Fields werd geboren op 6 juni 1834 in Boston.

 

Children

 

WE cannot know the child’s deep heart,

We cannot learn his grief;

Though childhood still is dear to man,

And the spent time so brief.

 

Who knew the hours of silent joy

In our green garden plot,

Those mornings with the hollyhocks,

Whose beauty fadeth not! —

 

Days when the hidden steps of spring

Were heard, not understood;

When music from afar swept in,

Born of her dreamful mood, —

 

Seasons when young Love hid his face

Through joyless, restless days;

The winter of the growing soul,

When summer but delays.

 

Who knew how sad the darksome path,

The hour of grief how long!

Nor how there came the strong bright day,

And through the mist a song.

 

annie_fields

Annie Fields (6 juni 1834 – 5 januari 1915)

 

 

De Tsjechische dichter Adolf Heyduk werd geboren op 6 juni 1836 in Rychmburk.

 

Rings ist der Wald so stumm und still

 

Rings ist der Wald so stumm und still,

das Herz schlägt mir so bange;

der schwarze Rauch sinkt tiefer stets,

die Träne trocknend meiner Wange.

 

Doch meine Träne trockne nicht,

sollst anders wohin wehen!

Wer auch im Schmerz noch singen kann,

der lebt, nicht wird sein Lied vergehen!

 

Heyduk

Adolf Heyduk (6 juni 1835 – 6 februari 1923)

 

 

De Zuidtiroolse schrijver en germanist Ignaz Vinzenz Zingerle werd geboren op 6 juni 1825 in Meran.

 

Uit: Berchtlsagen aus Alpach

 

„In der Gömachtnacht gieng einmal ein Thierbacher Bauer von der Oberau heim. Es warkalt, daß bei jedem Tritt der Schnee unter seinen Füßen krachte, denn der Himmelwar glasheiter. So hell war es in dem Kopf des Bauern aber nicht, er hatte imWirtshaus unten mit lustigen Kameraden ein bislein zu tief in’s Glas geschaut,und weil er nicht selten, statt einen Fuß vor den anderen zu setzen und zwischenden Ohren hindurch der Nase nach fortzugehen, wie der umgehende Schuster dreiSchritte vorwärts und zwei rückwärts tat, so mußte er schon fein oft Athem holen,bis er zur Breitenlechner Rastbank hinauf kam.

Es schlug eben zwölfe und er setzte sich nieder. Da hörte er aus der Ferne reden,viele Stimmen durcheinander; das kam immer näher und näher und gähling zog dieBerchtl mit ihren Kindern gerade neben ihm vorbei. Das kleinste war zu hinterst,denn es hatte ein langes Hemdlein an und trat alleweil darauf, daß es amFürbaßgehen gehindert wurde. Der Bauer hatte Erbarmen, er nahm seinStrumpfband und schürzte ihm das Hemdlein hinauf, dann setzte er sich wiedernieder. Da trat die Berchtl vor ihm hin und sagte ihm voraus, weil er somitleidig und gut gewesen, werden alle seine Nachfolger tüchtig hausen undgenug Zeug und Sach haben. Und wie die Berchtl prophezeit hat, traf es auchein, und noch heutzutage erfreuen sich die Nachkommen jenes Bauern auf demHof “zu Hörbig” eines glücklichen Wohlstandes.“

 

zingerle

Ignaz Vinzenz Zingerle (6 juni 1825 – 17 september 1892)

 

 

Zie voor de vier bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 6 juni 2009.

 

 

De Franse schrijver en politicus Louis Sébastien Mercier werd geboren in Parijs op 6 juni 1740. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007 en ook mijn blog van 6 juni 2009.

 

Uit: Tableau de Paris (Martinistes)

 

„Secte toute nouvelle qui, tournant absolument le dos aux routes ouvertes par la saine physique, par la solide chimie, et faisant divorce avec tout ce que nous dit l’histoire naturelle, s’est précipitée dans un monde invisible qu’elle seule aperçoit. Les martinistes ont adopté les visions du Suéd
ois Swedenborg, qui a vu les anges, qui leur a parlé, qui nous a décrit de sang-froid leur logement, leur écriture, leurs habitudes ; qui a vu enfin de ses yeux les merveilles du ciel et de l’enfer.

 

Cette secte tire son nom de son chef, auteur du livre intitulé : Des erreurs et de la vérité. Ce livre nous promet, comme tant d’autres, l’évidence et la conviction des vérités, dont la recherche occupe tout l’univers. La base du système est, que l’homme est un être dégradé, puni dans un corps matériel pour des fautes antérieures, mais que le rayon divin qu’il porte en soi peut encore ramener à un état de grandeur, de force et de lumière. Un monde invisible, un monde d’esprits nous environne ; des intelligences douées de diverses qualités vivent auprès de l’homme, sont les compagnons assidus de ses actions, les témoins de ses pensées. L’homme pourrait communiquer avec eux, et étendre par ce commerce la sphère de ses connaissances, si sa méchanceté et ses vices ne lui avaient pas fait perdre cet important secret. Les objets que nous voyons sont autant d’images fantastiques et trompeuses : ce que nous ne voyons pas est la réalité. Les expériences physiques sont des erreurs ; tout est du ressort du monde intellectuel ; il n’y a rien de vrai au-delà : nos sens sont des sources éternelles d’imposture et de folie.“

 

mercier

Louis Sébastien Mercier (6 juni 1740 – 25 april 1814)

 

 

De Franse schrijver Pierre Corneille werd geboren in Rouen op 6 juni 1606. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007 en ook mijn blog van 6 juni 2008 en ook mijn blog van 6 juni 2009.

 

Uit: Imitation De Jésus-Christ

 

” heureux qui tient la route où ma voix le convie,

Les ténèbres jamais n’ approchent qui me suit,

Et partout sur mes pas il trouve un jour sans nuit

Qui porte jusqu’ au coeur la lumière de vie. “

 

Ainsi Jésus-Christ parle ; ainsi de ses vertus,

Dont brillent les sentiers qu’ il a pour nous battus,

Les rayons toujours vifs montrent comme il faut vivre ;

Et quiconque veut être éclairé pleinement

Doit apprendre de lui que ce n’ est qu’ à le suivre

Que le coeur s’ affranchit de tout aveuglement.

Les doctrines des saints n’ ont rien de comparable

À celle dont lui-même il s’ est fait le miroir :

Elle a mille trésors qui se font bientôt voir,

Quand l’ oeil a pour flambeau son esprit adorable.

Toi qui par l’ amour-propre à toi-même attaché,

L’ écoutes et la lis sans en être touché,

 

Faute de cet esprit tu n’ y trouves qu’ épines ;

Mais si tu veux l’ entendre et lire avec plaisir,

Conformes-y ta vie, et ses douceurs divines

S’ étaleront en foule à ton heureux desir.

Que te sert de percer les plus secrets abîmes,

Où se cache à nos sens l’ immense trinité,

Si ton intérieur, manque d’ humilité,

Ne lui sauroit offrir d’ agréables victimes ?

 

corneille

Pierre Corneille (6 juni 1606 – 1 oktober 1684)
Beeld voor het theater op de Place de l’Horloge, Avignon

Thomas Mann, Aleksandr Poesjkin, Sarah Dessen, Hendrik van Teylingen, V. C. Andrews, Lesley Blanch, Jean Cayrol, Eliza Orzeszkowa, Adolf Heyduk, Annie Fields, Ignaz Vinzenz Zingerle, Louis Sébastien Mercier, Pierre Corneille

 De Duitse schrijver Thomas Mann werd geboren in Lübeck op 6 juni 1875. Zie ook mijn blog van 23 maart 2006. en ook mijn blog van 6 juni 2008 en ook mijn blog van 6 juni 2007mijn blog van 6 juni 2006 en mijn blog van 12 augustus 2006 mijn blog van 12 augustus 2007, en ook mijn blog van 12 augustus 2008.

 Uit: Der Tod in Venedig

“Es war eine Gruppe halb und kaum Erwachsener, unter der Obhut einer Erzieherin oder Gesellschafterin um ein Rohrtischchen versammelt: drei junge Mädchen, fünfzehn-bis siebzehnjährig, wie es schien, und ein langhaariger Knabe von vielleicht vierzehn Jahren. Mit Erstaunen bemerkte Aschenbach, daß der Knabe vollkommen schön war. Sein Antlitz,–bleich und anmutig verschlossen, von honigfarbenem Haar umringelt, mit der gerade abfallenden Nase, dem lieblichen Munde, dem Ausdruck von holdem und göttlichem Ernst, erinnerte an griechische Bildwerke aus edelster Zeit, und bei reinster Vollendung der Form war es von so einmalig-persönlichem Reiz, daß der Schauende weder in Natur noch bildender Kunst etwas ähnlich Geglücktes angetroffen zu haben glaubte. Was ferner auffiel, war ein offenbar grundsätzlicher Kontrast zwischen den erzieherischen Gesichtspunkten, nach denen die Geschwister gekleidet und allgemein gehalten schienen. Die Herrichtung der drei Mädchen, von denen die Älteste für erwachsen gelten konnte, war bis zum Entstellenden herb und keusch. Eine gleichmäßig klösterliche Tracht, schieferfarben, halblang, nüchtern und gewollt unkleidsam von Schnitt, mit weißen Fallkrägen als einziger Aufhellung, unterdrückte und verhinderte jede Gefälligkeit der Gestalt. Das glatt und fest an den Kopf geklebte Haar ließ die Gesichter nonnenhaft leer und nichtssagend erscheinen. Gewiß, es war eine Mutter, die hier waltete, und sie dachte nicht einmal daran, auch auf den Knaben die pädagogische Strenge anzuwenden, die ihr den Mädchen gegenüber geboten schien. Weichheit und Zärtlichkeit bestimmten ersichtlich seine Existenz. Man hatte sich gehütet, die Scheere an sein schönes Haar zu legen; wie beim Dornauszieher lockte es sich in die Stirn, über die  hren und tiefer noch in den Nacken. Ein englisches Matrosenkostüm, dessen bauschige Ärmel sich nach unten verengerten und die feinen Gelenke seiner noch kindlichen, aber schmalen Hände knapp umspannten, verlieh mit seinen Schnüren, Maschen und Stickereien der zarten Gestalt etwas Reiches und Verwöhntes. Er saß, im Halbprofil gegen den Betrachtenden, einen Fuß im schwarzen Lackschuh vor den andern gestellt, einen Ellenbogen auf die Armlehne seines Korbsessels gestützt, die Wange an die geschlossene Hand geschmiegt, in einer Haltung von lässigem Anstand und ganz ohne die fast untergeordnete Steifheit, an die seine weiblichen Geschwister gewöhnt schienen. War er leidend? Denn die Haut seines Gesichtes stach weiß wie Elfenbein gegen das goldige Dunkel der umrahmenden Locken ab. Oder war er einfach ein verzärteltes Vorzugskind, von parteilicher und launischer Liebe getragen? Aschenbach war geneigt, dies zu glauben. Fast jedem Künstlernaturell ist ein üppiger und verräterischer Hang eingeboren, Schönheit schaffende Ungerechtigkeit anzuerkennen und aristokratischer Bevorzugung Teilnahme und Huldigung entgegenzubringen.“

ThomasMann_3

Thomas Mann (6 juni 1875 – 12 augustus 1955)
Portret door Dieter van Offern

 

thomas-kilchberg-8ij7

Thomas Manns laatste villa in Kilchberg, Zwitserland. Zijn zoon
Golo Mann bleef er ook na het overlijden van zijn ouders wonen tot
zijn eigen dood in 1994.

 

 De Russische dichter Aleksandr Sergejevitsj Poesjkin werd geboren in Moskou op 6 juni 1799. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007 en ook mijn blog van 6 juni 2008 †

Angel

By gates of Eden, Angel, gentle,
Shone with his softly drooped head,
And Demon, gloomy and resentful
Over the hellish crevasse flapped.

The spirit of qualm and negation
Looked at another one – of good,
And fire of the forced elation
First time he vaguely understood
.

I’ve seen you,” he enunciated, –
“And not in vain you’ve sent me light:
Not all in heaven I have hated,
Not all in world I have despised.”

 

Solitude

He’s blessed, who lives in peace, that’s distant
From the ignorant fobs with calls,
Who can provide his every instance
With dreams, or labors, or recalls;
To whom the fate sends friends in score,
Who hides himself by Savior’s back
From bashful fools, which lull and bore,
And from the impudent ones, which wake.

 

To My Friends

The chain of golden days and nights
Is still your heritage from Deity,
And, still, the languid maidens’ eyes
Are turned to you as well intently.
So, play and sing, friends of my years!
Lose very quickly passing evening,
And, at your heedless joy and singing,
I will be smiling through my tears.

Vertaald door Yevgeny Bonver

Pushkin

Aleksandr Poesjkin (6 juni 1799- 10 februari 1837)
Portret door Alexander Vereinov

 

De Amerikaanse schrijfster Sarah Dessen werd geboren op 6 juni 1970 in Evanston, Illinois, en groeide op in North Carolina. Zij studeerde Engels en Creative Writing. Na haar studie gaf ze een aantal jaren les, maar ze is inmiddels full time schrijfster. Zij wordt gerekend tot de schrijfsters van zogenaamde chicklit. Twee van haar romans vormden de basis voor de film How To Deal uit 2003.

Uit: Lock and Key

“And finally,” Jamie said as he pushed the door open, “we come to the main event. Your room.”

I was braced for pink. Ruffles or quilting, or maybe even appliqué. Which was probably kind of unfair, but then again, I didn’t know my sister anymore, much less her decorating style. With total strangers, it had always been my policy to expect the worst. Usually they — and those that you knew best, for that matter — did not disappoint.

Instead, the first thing I saw was green. A large, high window, on the other side of which were tall trees separating the huge backyard from that of the house that backed up to it. Everything was big about where my sister and her husband, Jamie, lived — from the homes to the cars to the stone fence you saw first thing when you pulled into the neighborhood itself, made up of boulders that looked too enormous to ever be moved. It was like Stonehenge, but suburban. So weird.

It was only as I thought this that I realized we were all still standing there in the hallway, backed up like a traffic jam. At some point Jamie, who had been leading this little tour, had stepped aside, leaving me in the doorway. Clearly, they wanted me to step in first. So I did.“

sarah_dessen

Sarah Dessen (Evanston, 6 juni 1970)

 

De Nederlandse dichter en vertaler Hendrik van Teylingen werd geboren op 6 juni 1938 in IJmuiden. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007

 

Overbuur

Kan ik ook zo zacht:
ondersteboven beven
in de Spiegelgracht.

 

 Geboortedorp

Ik ken hier geen kip.
Zeker zondvloed gehad.
Op de kerk staat een schip.

 

Narcissus

Van de wallekant
slurp ik Eigen Viswater
uit een rimpelmond.

Hendrik_van_Teylingen

Hendrik van Teylingen  (6 juni 1938 – 25 december 1998)

 

De Amerikaanse schrijfster V. C. Andrews (eig. Cleo Virginia Andrews) werd geboren in Portsmouth op 6 juni 1923. Veel boeken hebben te maken met familiegeheimen en verboden liefde. Haar bekendste omnibus is Bloemen op Zolder (1979). Dit is een verhaal over vier kinderen die op de zolder van hun overreligieuze oma worden verstopt. Andrews overleed op 63-jarige leeftijd in 1986 aan borstkanker. Omdat haar boeken zo succesvol waren werd er na haar dood een schrijver gehuurd, Andrew Neiderman, om haar boeken af te maken.

Uit: Flowers in the Attic

Truly, when I was very young, way back in the Fifties, I believed all of life would be like one long and perfect summer day. After all, it did start out that way. There”s not much I can say about our earliest childhood except that it was very good, and for that, I should be everlastingly grateful. We weren”t rich, we weren”t poor. If we lacked some necessity, I couldn”t name it; if we had luxuries, I couldn”t name those, either, without comparing what we had to what others had, and nobody had more or less in our middle-class neighborhood. In other words, short and simple, we were just ordinary, run-of-the-mill children. Our daddy was a P.R. man for a large computer manufacturing firm located in Gladstone, Pennsylvania: population, 12,602. He was a huge success, our father, for often his boss dined wi
th us, and bragged about the job Daddy seemed to perform so well. “It”s that all-Amarican, wholesome, devastatingly good-looking face and charming manner that does them in. Great God in heaven, Chris, what sensible person could resist a fella like you?” Heartily, I agreed with that. Our father was perfect. He stood six feet two, weighed 180 pounds, and his hair was thick and flaxen blond, and waved just enough to be perfect; his eyes were cerulean blue and they sparkled with laughter, with his great zest for living and having fun. His nose was straight and neither too long nor too narrow, nor too thick. He played tennis and golf like a pro and swam so much he kept a suntan all through the year. He was always dashing off on airplanes to California, to Florida, to Arizona, or to Hawaii, or even abroad on business, while we were left at home in the care of our mother.”

Andrews

V. C. Andrews (6 juni 1923 – 19 december 1986)

 

De Engelse schrijfster Lesley Blanch werd geboren op 6 juni 1904 in Londen geboren. De liefde voor reizen kreeg ze van haar moeder. De kunst van het schrijven en de liefde voor oosterste landen had ze van haar vader. Ze studeerde schilderkunst aan de kunstacademie The Slade School of Fine Art. In 1937 werd Blanch na redactiewerk hoofdredactrice voor Vogue in Groot-Brittannië. Hier stopte ze in 1944 mee. Tussen 1944 en 1961 was Blanch getrouwd met de Franse auteur Romain Gary. Toen in 1954 haar eerste boek The Wilder Shores of Love uit kwam, was Lesley Blanch al een bekend journalist en reiziger.  Blanch, die later nog kookboeken en een 11-delige autobiografie schreef, overleed op 102-jarige leeftijd.

Uit: Journey into the mind’s eye

The Traveller was from Moscow, ‘a Muscovite’ he said, but later I was to learn he was of Tartar blood; and unmistakably, the Ta-tze or Mongol hordes had stamped their imprint on his strange countenance. The dark slit eyes, the pointed ears, the Chinese-bald skull, the slight, yet cruel smile which sometimes passed across his usually impassive face — all these spoke of Asia, where he roamed, in spirit, and in fact.

Whenever he came to Europe, he would visit us, and then, reaching my nursery, sit beside the fire, his huge shadow spread-eagled —- a double-headed Russian eagle to me — across the rosy wallpaper. Shrugging and gesticulating with odd, unexpected movements, his long, bent-back fingers cracking, the nail of one little finger sprouted to astonishing length, he would spin a marvellous web of countries, cities, people and things, conjuring for me a world of shimmering images.  

Every Easter, I received the lovely painted eggs of Russian tradition; some were in papier mâché, elaborately decorated with the Imperial eagle or some regimental insignia; some were gaily painted with peasant designs. When I was six he had sent a tiny one in dark blue enamel with a ribbon of pin’s-head diamonds around it, a lavish Fabergé toy. ‘Diamonds for a child! It doesn’t seem natural does it?’ sniffed Nanny, putting it out of reach, until my mother appropriated it for her dressing-table, where it hung beside the looking-glass, on a blue ribbon.“

Lesley_Blanch

Lesley Blanch (6 juni 1904 – 6 mei 2007)

 

De Franse dichter en schrijver Jean Raphaël Marie Noël Cayrol werd geboren op 6 juni 1911 in Bordeaux. Tot zijn bekendste werken behoren « Poèmes de la nuit et du brouillard“ (1945) en „Muriel ou le temps d’un retour“ (1963) die allebei door Alain Resnais werden verfilmd. In „Poèmes de la nuit et du brouillard“ verwerkte hij zijn tijd in het verzet tijdens WO II, zijn gevangenname in 1942 en zijn deportatie naar het concentratiekamp Mauthausen-Gusen waar hij vanaf 1943 dwangarbeid moest verrichten. Als uitgever bij Éditions du Seuil was hij ontdekker en promotor van schrijvers als Philippe Sollers en Denis Roche. Cayrol was lid van de Académie Goncourt.

J’accuse

Au nom du mort qui fut sans nom
Au nom des portes verrouillées
Au nom de l’arbre qui répond
Au nom des plaies au nom des prés mouillés

Au nom du ciel en feu de nos remords
Au nom d’un père qui n’aura plus de fils
Au nom du livre où le sage s’endort
Au nom de tous les fruits qui mûrissent

Au nom de l’ennemi au nom du vrai combat
Où l’oiseau avait fait son nid
Au nom du grand retour de flamme et de soldats
Au nom des feuilles dans le puits

Au nom des justices sommaires
Au nom de la paix si faible et dans nos bras
Au nom des nuits vivantes d’une mère
Au nom d’un peuple dont s’effacent les pas

Au nom de tous les noms qui n’ont plus de renom
Au nom des lois remuantes au nom des Voix
Qui disent oui qui disent non
Au nom des hommes aux yeux de proie

Amour je te livre aux premières fureurs de la Joie.

Caryol

Jean Cayrol (6 juni 1911 – 10 februari 2005)

 

De Poolse schrijfster Eliza Orzeszkowa werd geboren op 6 juni 1842 in Hrodna in het gouvernement Grodno (tegenwoordig Belarus). Vanaf 1863 publiceerde zij romans in de trand van George Sand die vaak de onderdrukking van intellectuele vrouwen door hun begriploze mannen tot onderwerp hebben. Zij brak echter pas door met haar romans Eli Makower (1874) en Meir Ezofowicz (1878), waarin de strijd tussen joodse orthodoxie en religieuze vrijheid centraal staat.

Uit: An Obscure Apostle (Vertaald door C. S. De Soissons)

„Far, far from the line of the railroads which run through the Bialorus (a part of Poland around the city of Mohileff which now belongs to Russia), far from even the navigable River Dzwina, in one of the most remote corners of the country, amidst quiet, large, level fields–still existing in some parts of Europe–between two sandy roads which disappear into the depths of a great forest, there is a group of gray houses of different sizes standing so closely together that anyone looking at them would say that they had been seized by some great fright and had crowded together in order to be able to exchange whispers and tears.

This is Szybow, a town inhabited by Israelites, almost exclusively, with the exception of a small street at the end of the place in which, in a few houses, live a few very poor burghers and very quiet

old retired officials.

It is the only street that is quiet, and the only street in which flowers bloom in summer. In the other streets no flowers bloom, and they are dreadfully noisy. There the people talk and move about continually, industriously, passionately, within the houses and in the narrow dark alleys called streets, and in the round, comparatively large market-place in the centre of the town, around which there are numerous doors of stinking small shops.“

Eliza_Orzeszkowa

Eliza Orzeszkowa (6 juni 1842 – 18 mei 1910)

 

De Tsjechische dichter Adolf Heyduk werd geboren op 6 juni 1836 in Rychmburk. Hij bezocht de school in Praag en studeerde daarna techniek in Brünn en Praag. In 1860 werd hij docent tekenen en bouw in Písek. Hij schreef ongeveer zestig dichtbundels, waarvan er maar weinig bekend zijn. Wel werden veel van zijn gedichten op muziek gezet, met name door Antonin Dvořák.

Mein Lied ertönt, ein Liebespsalm

Mein Lied ertönt, ein Liebespsalm,
beginnt der Tag zu sinken,
und wenn das Moos, der welke Halm
Tauperlen heimlich trinken.

Mein Lied ertönt voll Wanderlust,
wenn wir die Welt durchwallen,
nur auf der Puszta weitem Plan
kann froh mein Sang erschallen.

Mein Lied ertönt voll Liebe auch,
wenn Heidestürme toben;
wenn sich befreit zum letzten Hauch
des Bruders Brust gehoben!

Adolf_Heyduk

Adolf Heyduk (6 juni 1835 – 6 februari 1923)

 

De Amerikaanse schrijfster Annie Adams Fields werd geboren op 6 juni 1834 in Boston. Zij was getrouwd met de schrijver en uitgever James Thomas Fields. Samen met hem stimuleerde zij schrijvers als Sarah Orne Jewett, Mary Freeman en Emma Lazarus. Zij was bevriend met belangrijke personen uit het literaire leven. Hoewel zij ook gedichten publiceerde is zij vooral door haar levensbeschrijvingen bekend geworden.

Uit: LIFE AND LETTERS OF HARRIET BEECHER STOWE

„Harriet Beecher was born in Litchfield, June 14, 1811. This town was first settled in 1720 in a pleasant high country among hills, lakes, and valleys. Evidently intelligent men founded also this settlement, because they were stirring patriots during the war of the revolution, and were visited by Washington, Lafayette, Rochambeau, and many of the principal officers of the army. One of the chief heroes of that time lived to be a parishioner of Dr. Beecher. Also during his life in Litchfield and helping to make the town famous, were, among others, Governor Oliver Wolcott, Jr., a member of Washington’s cabinet, John Pierpont the poet, and Judge Reeve. These men became intimate friends of Dr. Beecher; especially Judge Reeve, who had founded in Litchfield a celebrated law school, to which young men were sent from nearly every State in the union. The Reverend Mr. Huntington, who preceded Dr. Beecher, wrote of Litchfield: “It is a delightful village on a fruitful hill, richly endowed with schools, both professional and scientific, with its remarkable governors and judges, with its learned lawyers and senators, and representatives both in the National and State departments, and with a population enlightened and respectable. Litchfield was now in its glory.”

sargentfields

Annie Fields (6 juni 1834 – 5 januari 1915)
Portret door John Singer Sargent

 

De Zuidtiroolse schrijver en germanist Ignaz Vinzenz Zingerle werd geboren op 6 juni 1825 in Meran. In 1848 werd hij leraar, in 1858 directeur van de universiteirtsbibliotheek in Innsbruck. Een jaar later werd hij in dezelfde plaats hoogleraar Duitse taal –en literatuur. Hij publiceerde gedichten en verzameldesamen met zijn broer Josef Zingerle Tiroolse sprookjes en sagen.

Uit: Sagen aus Tirol (Der Almgeist)

„Einst giengen drei Knechte abends in den Wald. Als es anfieng graudunkel zu werden, waren sie nicht mehr weit von der Saubacher Alpe. Weil die Nacht vor der Thüre war, giengen sie hinauf und nahmen in einer Sennhütte Nachtquartier. Sie trugen dürres Reisig zusammen, machten Feuer auf und vertrieben sich mit Jodeln und Spaß
en die Zeit. Einer nahm einen hölzernen Block, schnitzte daraus eine plumpe Figur, die er den Almgeist nannte. Dann legten ihr die zwei älteren Knechte unter lautem Gelächter eine alte lumpige Jacke an und setzten ihr einen durchlöcherten Hut auf. Dann hieb der erste ihr Hände und Füße ab, und der Zweite warf sie in’s Feuer mit den höhnenden Worten: »Hier brate, damit wir dich fressen können.« Der Jüngste schaute zu, schüttelte aber bedenklich den Kopf und meinte, sie sollten nicht so thun, der Almgeist könnte kommen und sich rächen.“

zingerle

Ignaz Vinzenz Zingerle (6 juni 1825 – 17 september 1892)

 

De Franse schrijver en politicus Louis Sébastien Mercier werd geboren in Parijs op 6 juni 1740. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007

Uit: L’An 2440, rêve s’il en fût jamais

„J’arrive, je cherche des yeux ce palais superbe d’où partaient les destinées de plusieurs nations. Quelle surprise! je n’aperçus que des débris, des murs entrouverts, des statues mutilées; quelques portiques, à moitié renversés, laissaient entrevoir une idée confuse de son antique magnificence. Je marchais sur ces ruines, lorsque je fis rencontre d’un étrange vieillard assis sur le chapiteau d’une colonne.
“Oh ! Lui dis-je, qu’est devenu ce vaste palais ?
– Il est tombé !
– Comment ?
– Il s’est écroulé sur lui-même. Un homme, dans son orgueil impatient a voulu forcer ici la nature; il a précipité édifices sur édifices; avide de jouir dans sa volonté capricieuse, il a fatigué ses sujets. Ici est venu s’engloutir tout l’argent du royaume. Ici a coulé un fleuve de larmes pour composer ces bassins dont il ne reste aucun vestige. Voilà ce qui subsiste de ce colosse qu’un million de mains ont élevé avec tant d’efforts douloureux. Ce palais péchait par ses fondements; il était l’image de la grandeur de celui qui l’a bâti. Les rois, ses successeurs, ont été obligés de fuir, de peur d’être écrasés. Puissent ces ruines crier à tous les souverains que ceux qui abusent d’une puissance momentanée ne font que dévoiler leur faiblesse à la génération suivante…“

mercier

Louis Sébastien Mercier ( 6 juni 1740 – 25 april 1814)

 

De Franse schrijver Pierre Corneille werd geboren in Rouen op 6 juni 1606. Zie ook mijn blog van 6 juni 2007 en ook mijn blog van 6 juni 2008

Excuse à Ariste

… Je sais ce que je vaux, et crois ce qu’on m’en dit.
Pour me faire admirer je ne fais point de ligue :
J’ai peu de voix pour moi, mais je les ai sans brigue ;
Et mon ambition, pour faire plus de bruit,
Ne les va point quêter de réduit en réduit ;
Mon travail sans appui monte sur le théâtre ;
Chacun en liberté l’y blâme ou l’idolâtre.
Là, sans que mes amis prêchent leurs sentiments,
J’arrache quelquefois trop d’applaudissements ;
Là, content du succès que le mérite donne,
Par d’illustres avis je n’éblouis personne ;
Je satisfais ensemble et Peuple et Courtisans ;
Et mes vers en tous lieux sont mes seuls partisans ;
Par leur seule beauté ma plume est estimée ;
Je ne dois qu’à moi seul toute ma renommée,
Et pense, toutefois, n’avoir point de rival
A qui je fasse tort en le traitant d’égal…

francoissicrecarnavalet

Pierre Corneille (6 juni 1606 – 1 oktober 1684)
Portret door François Sicre