Klaus Rifbjerg, Indrek Hirv

De Deense dichter en schrijver Klaus Rifbjerg werd geboren op 15 december 1931 in Kopenhagen. Zie ook alle tags voor Klaus Rifbjerg op dit blog.

 

Mein Herz in Berlin

Ich konnte nicht wissen, dass mein Herz
In Berlin begraben liegt.
Ich konnte nicht wissen, dass jede Straße
Jede Ecke,
Jeder Kanal,
Zusammenhing mit dem jetzt gelebten Leben
Und dem, das ich vor langen, langen Zeiten lebte.

Als Berlin nichts war als ein Name,
Ein roter Punkt auf einer Karte,
Ein Wort im Mund der Großen.
Etwas aus dem Radio,
Fern und drohend,
Abstrakt, doch voller Stimmen und Gestalten
Im Dunkeln überm Bett im Kinderzimmer.

Auch die lichten, hehren, quirligen.
Das Berlin von Pünktchen,
Anton, Emil und der Detektive.
Das Berlin der Abenteuer,
Wo Brandes wohnte – wie ich später las –
Und Søren Kierkegaard
Und Isherwood –

Kein Wunder, dass stehen blieb das Herz
Auf dem Nollendorfplatz
Und dass es etwas Besonderes war,
In der Uhlandstraße zu wohnen,
Wo einst unsere große Asta Nielsen verkehrte,
Oder dass Babelsberg, wo Peter Seeberg
Still verschmitzt Nebenfiguren angesiedelt hat,
Einen in Schwindel versetzte
Und zu einem Berg anwuchs.

Von dem aus alles zu überblicken war,
Das Früher und das Jetzt, und das Echo zu hören war
Von Tausenden Flaks und dem Krachen
Der tonnenweise abgeworfenen Bomben,
die niedergingen auf dieses mein Berlin,
Damals, als ich geborgen schlief und träumte
Süß im Bett auf der anderen Seite des Wassers und
Noch nicht wusste, wohin ich gehöre

Und wer ich bin.
Erst jetzt,
Erst jetzt und hier zwischen Schiffbauerdamm
Und Jüdischem Friedhof in Weißensee
Und Charité und Wilhelmstraße,
Kreuzberg, Bahnhof Zoo und Schönefeld
Überkommt mich die Ahnung.
Erst mit der Gedächtniskirche im Fokus,
Im Ohr das Klirren von Glas
Der Schaufensterscheiben am Kurfürstendamm
– Kristallnacht von der SA genannt –
Verstehe ich, wer ich bin und wo ich
Hingehöre:

In das zwanzigste Jahrhundert,
In Berlins Mitte,
Mein Vorher und mein Nachher.
Dort liegt der Hund begraben
Und all das, was ich verstand
Und was ich nicht begreife.

All das, was ich liebe und aus tiefster Seele hasse,
Dahin lege ich mein Herz.
Mein Herz liegt dort.
Steh still,
Nur einen Augenblick,
Unter den Linden,
Und hör es schlagen.

 

Vertaald door Lutz Volke

 

Klaus Rifbjerg (15 December 1931 – 4 April 2015)

 

De Estse dichter, beeldend kunstenaar en vertaler Indrek Hirv werd geboren op 15 december 1956 in Kohila. Zie ook alle tags voor Indrek Hirv op dit blog.

 

Aan jou

Aan jou
die bij de novembernacht hoort
zoals de ruiter in het zadel
zoals het bebloede zwaard
wil ik vandaag
eeuwige ontrouw zweren

Met de stap van een wapenmeester
achtervolg je mij
van leven tot leven
je maakt mijn stoutste dwaasheden
verstandig en belachelijk
jij waakt als een geschoolde vroedvrouw
over mijn metamorfosen

En als op een dag de tijd moet komen
van wraak
zweer ik waar je bij bent af te zien
van de mooiste dood

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Indrek Hirv (Kohila, 15 december 1956) 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 15e december ook mijn blog van 15 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Klaus Rifbjerg, Indrek Hirv

De Deense dichter en schrijver Klaus Rifbjerg werd geboren op 15 december 1931 in Kopenhagen. Zie ook alle tags voor Klaus Rifbjerg op dit blog.

 

Geboorte

Poseur vanaf het begin.
Met een elegante beweging
wikkel ik me uit de navelstreng
die als cashmereshawl
drie keer om mijn hals is gewikkeld.

Een onaangenaam manspersoon
bewijst haastig de hardheid van het nieuwe leven
drie klinkende klappen op de bibs.

Men probeert me tevergeefs van het leven te beroven
onder de koude kraan
maar geeft later de voorkeur aan een sluipweg
door een pilsflesje aan mijn voeteneind te leggen.
Ondanks de inhoud: lauw water
stijgt de lust van het groene glas
toch in deze eerste minuten
door mijn gevoelige voetzolen.

Nu ben ik geheel zelfstandig.
Kleine trekvogel aangevlogen uit warmere landen
zit in zijn blauwe nestje.
De natuur zie ik op mijn slaapkamerplafond
kleine bladschaduwen schommelen
en vormen gezichten
vriendelijke portretten op de kalkhemel van mijn eerste uur.

Heerlijke nieuwe wereld
ik functioneer!
ik produceer!
Meteen wordt de zachtste maan
vol en rijp aangestoken boven mijn wieg
de lamp geeft het donker duwtjes
en zorgvuldig legt men een tafelkleed
op mijn vochtige billen.

Is het etenstijd?
Wie is er uitgenodigd?
Had ik maar niet zo’n slaap.

Als volleerde gentleman
steun ik op mijn elleboog
groet met imaginaire Eden-hat
mijn moeder:

Dank broedkip!
Dank voor de goede kameraadschap,
goed geroeid!

En zink slaperig terug in het kussen,
een veeleisende dag!

 

Vertaald door Annelies van Hees

 

Klaus Rifbjerg (15 December 1931 – 4 April 2015)

 

De Estse dichter, beeldend kunstenaar en vertaler Indrek Hirv werd geboren op 15 december 1956 in Kohila. Zie ook alle tags voor Indrek Hirv op dit blog.

 

Karlova

De toekomst is niets anders
dan duizenden ongemakkelijke momenten.

Trots van de nachten van mijn jeugd,
met je hart dat als een gek klopt,
pas op in het tedere licht!

Zie: een dronken huis
wierp zijn zoete schaduw, –
de stad van mijn jeugd achtervolgt me nog steeds
in donkere doodlopende wegen.

De smalle ramen hebben tot de ochtend
een gezicht, verfrommeld door het lawaai van de avond.

Trots van de nachten van mijn jeugd,
geloof me,
onder de kasseien, zijn de dagen
verduiveld lang!

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Indrek Hirv (Kohila, 15 december 1956) 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 15e december ook mijn blog van 15 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Klaus Rifbjerg, Indrek Hirv

De Deense dichter en schrijver Klaus Rifbjerg werd geboren op 15 december 1931 in Kopenhagen. Zie ook alle tags voor Klaus Rifbjerg op dit blog.

 

Fazant

plotseling vind je jezelf
overgoten met saus en samengepropt
met aardappels en gelei wonderlijk
slap in het vlees na al dat trancheren
en rukken aan ingewanden tot ze los en eruit
gingen denk niet dat ik het niet weet
deze satanische zorgvuldigheid in het aanbrengen
van vork en mes glasgetinkel en lucifergerammel
om het maar niet te hebben over de manier
waarop lever en hart zorgvuldig gesepareerd
in een heel klein medisch uitziend bakje
gestopt worden en bij god in de hemel
hebben ze ook nog bedacht om me te camoufleren
als mezelf met veren en al
na dat ondragelijke bijnacrematorium
de duizelige tocht met mijn hoofd naar beneden
loodsteken in mijn zij en dan de gedachte aan die
smakbeer servetverbonden
betalende middelmatigheid met wie ik
heel binnenkort speeksel moet delen ik moet braken

 

Pauw

kinderjaren herinnerd
als niet erkende moeheid
loop nu daarheen
kom nu hierheen
de rijen kooien
ezelzweet en leeuwenongedierte

kramp vóór de grotten
de onverschilligheid van het exotische
de terrariumtrage koortslucht van de kruipdieren

de zon uitgewrongen in je droge nek

dan mildheid als porcelein
verlangen als miniatuurtuinen
jouw gestileerde vrijheid
over paden van moddergruis

geësthetiseerde geslachtsdrift sterk chinees
niet erkend
flirt ogengul met jezelf.

 

Zwaan

zo moet je gezien worden halsdier
door dronken dijen en met mijn nek
diep in mythologisch gras
zo hamerend en klapperend
je vleugels in extatische symmetrie
met mijn benen
een veren wagen uit de hemel
elias neergedaald op mijn lippen
zonder schaamte jij ook
bicepsstier en regen van gouden geld
vlieg vol bronst
hier lig ik te wachten
op je mooiste gestalte
jij vogel van de Olympus
kom en neuk me

 

Vertaald door Annelies van Hees

 

Klaus Rifbjerg (15 December 1931 – 4 April 2015)

 

De Estse dichter, beeldend kunstenaar en vertaler Indrek Hirv werd geboren op 15 december 1956 in Kohila. Zie ook alle tags voor Indrek Hirv op dit blog.

 

Met olijven diep in mijn winterzak

Met olijven diep in mijn winterzak
slaap ik overdag – houd ik ’s nachts de wacht
een berk in het zuiden – thuis ben ik een wijnstok
rustig en kalm aan – tegelijkertijd

met olijven diep in mijn winterzak
dwalen mijn gedachten af – omlijst door staal en glas
sla ik acht op de doden – en plant op hun verzoek
mijn voeten stevig hier op thuisgrond

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Indrek Hirv (Kohila, 15 december 1956) 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 15e december ook mijn blog van 15 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Nicolas Gilbert, Maxwell Anderson, Indrek Hirv, François de La Rochefoucauld, Muriel Rukeyser, Garth Risk Hallberg

De Franse dichter Nicolas Gilbert werd geboren in Fontenoy-le-Château (Vosges) op 15 december 1750. Zie ook alle tags voor Nicolas Gilbert op dit blog.

 

Le poète dans les révolutions

«Que n’es-tu né sur les rivages
Des Abbas et des Cosroës,
Aux rayons d’un ciel sans nuages,
Parmi le myrte et l’aloès!
Là, sourd aux maux que tu déplores,
Le poète voit ses aurores
Se lever sans trouble et sans pleurs;
Et la colombe, chère aux sages.

Porte aux vierges ses doux messages
Où l’amour parle avec des fleurs!»

 
Nicolas Gilbert (15 december 1750 – 16 november 1780)
Fontenoy-Le-Château, Vosges

 

De Amerikaanse schrijver en songwriter Maxwell Anderson werd geboren op 15 december 1888 in Atlantic Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Maxwell Anderson op dit blog.

Uit: Winterset

“GARTH. Anything you say.
GAUNT. Why, now I go with much more peace of mind—if I can call you friends.
ESDRAS. We shall be grateful for silence on your part, Your Honor.
GAUNT. Sir—if there were any just end to be served by speaking out, I’d speak! There is none. No—bear that in mind!
ESDRAS. We will, Your Honor.
GAUNT. Then—I’m in some haste. If you can be my guide, we’ll set out now.
ESDRAS. Yes, Surely.
(There is a knock at the door. The four look at each other with some apprehension. MIRIAMNE rises.) I’ll answer it.
MIRIAMNE. Yes.
(She goes into the inner room and closes door. ESDRAS goes to outer door. The knock is repeated. He opens door. MIO is there.)
ESDRAS. Yes, Sir.
MIO. May I come in?
ESDRAS. Will you state your business, sir? It’s late—and I’m not at liberty —
MIO. Why, I might say that I was trying to earn my tuition fees by peddling magazines. I could say that, or collecting old newspapers—paying cash—highest rates—no questions asked —
(he looks round sharply.)
GARTH. We’ve nothing to sell.
(….)

ESDRAS. My son knows nothing.
GARTH. No. The picture-papers lash themselves to a fury over any rumor—make them up when they’re short of bedroom slops.—This is what happened. I had known a few members of a gang one time up there—and after the murder they picked me up because I looked like someone that was seen in what they called the murder car. They held me a little while, but they couldn’t identify me for the most excellent reason I wasn’t there when the thing occurred. A dozen years later now a professor comes across this, and sees red and asks why I wasn’t called on as a witness and yips so loud they syndicate his picture in all the rotor. That’s all I know about it. I wish I could tell you more.”

 


Maxwell Anderson (15 december 1888 – 28 februari 1959)
Poster voor de gelijknamige film uit 1936

 

De Estse dichter, beeldend kunstenaar en vertaler Indrek Hirv werd geboren op 15 december 1956 in Kohila. Zie ook alle tags voor Indrek Hirv op dit blog.

 

ooit drukte jouw slaap zwaar op mijn borst

ooit drukte jouw slaap zwaar op mijn borst
en viskeuze droefheid kronkelde door mijn aderen
mijn afdruk in jou – vogelafdruk in de lucht –

zou er iets terug moeten keren, dan is het louter verdriet van binnen

alleen de polsbeweging van een golf blijft –
ook ik ben op deze herinneringsfoto mistig
maar ik weet zeker, terwijl ik de herfstregens drink
dat de sterrenwolken onze erfenis zijn.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

 
Indrek Hirv (Kohila, 15 december 1956) 

 

De Franse schrijver François de La Rochefoucauld werd geboren op 15 december 1613 in Parijs. Zie ook alle tags voor François de La Rochefoucauld op dit blog

Uit: Maximen. Bespiegelingen over menselijke gedrag (Vertaald door Maarten van Buuren)

We zijn nooit zo gelukkig of ongelukkig als we denken.

*

Kleingeestigheid leidt tot halsstarrigheid. We accepteren niet gemakkelijk wat buiten ons blikveld ligt.

*

Het gemak waarmee we iemands schuld aannemen, zonder de toedracht voldoende te hebben onderzocht, is een gevolg van hoogmoed en luiheid. We willen een dader aanwijzen, maar willen niet de moeite nemen het misdrijf te onderzoeken.

 


François de La Rochefoucauld (15 december 1613 – 17 maart 1680)
Cover

 

De Amerikaanse dichteres, schrijfster en politiek activiste Muriel Rukeyser werd geboren op 15 december 1913 in New York. Zie ook alle tags voor Muriel Rukeyser op dit blog.

 

Waiting For Icarus

He said he would be back and we’d drink wine together
He said that everything would be better than before
He said we were on the edge of a new relation
He said he would never again cringe before his father
He said that he was going to invent full-time
He said he loved me that going into me
He said was going into the world and the sky
He said all the buckles were very firm
He said the wax was the best wax
He said Wait for me here on the beach
He said Just don’t cry

I remember the gulls and the waves
I remember the islands going dark on the sea
I remember the girls laughing
I remember they said he only wanted to get away from me
I remember mother saying: Inventors are like poets, a trashy lot
I remember she told me those who try out inventions are worse
I remember she added: Women who love such are the worst of all
I have been waiting all day, or perhaps longer.
I would have liked to try those wings myself.
It would have been better than this.

 

 
Muriel Rukeyser (15 december 1913 – 12 februari 1980)
Cover

 

Onafhankelijk van geboortedata

De Amerikaanse schrijver Garth Risk Hallberg werd geboren in Louisiana in december 1978. Zie ook alle tags voor Garth Risk Hallberg op dit blog.

Uit: City on Fire

“It was connected with the doctor’s studious skirting of the word “father” and its equivalents, which of course kept the person they referred to at the very front of Charlie’s mind. But suppose they were right: the school guidance counselor, his mom. Suppose the dead father lodged in his skull was making him sick, and suppose Dr. Altschul could pry Dad out, like a bad tooth. What, then, would be left of Charlie? So he talked instead about school and pee-wee league, about the Sullivans and Ziggy Stardust. When given a “homework” assignment—think about a moment he’d been scared—he talked about the terrifying dentist his mom used to make him go see on the thirty-eighth floor of the Hamilton-Sweeney Building; how old Dr. DeMoto once scraped his plaque onto a saltine and made him eat it; and how the window, inches away from his chair, gave onto a sheer drop of six hundred feet. Mom had this idea that for the finest care, you had to go to Manhattan. In fact, maybe ponying up for a fancy headshrinker now was contrition for Dad; maybe she thought if he’d been rushed after the second heart attack to a hospital in the City, he’d still be alive. “Heights—that’s what scares me,” Charlie said. “And fires. And snakes.” One of these wasn’t even true. He’d put it in to test Dr. Altschul, or throw him off the trail.
Then one Friday, a month before school ended, he found himself holding forth with unexpected vehemence about Rabbi Lidner. This had been another of his “homework” assignments, to “recover” his feelings about his adoption. “Abe and Izz will do fine with the Torah study, it’s in their blood, but honestly, sometimes I feel sorry for them. They don’t know what they’re in for.”
There was a twitch, a resettling of fingers on the cardigan, like a cellist’s on his instrument, a movement at the corner of the therapeutic mouth too quick for the beard to camouflage. “What is it you feel they’re in for, Charlie?”
“All this stuff about being shepherded, watched over…You and I both know it’s bullshit, Doc. If I was any kind of brother, I’d take them aside and tell them.”

 


Garth Risk Hallberg (Louisiana, december 1978)

Klaus Rifbjerg, Jan Greshoff, Ingo Schulze, Simone van der Vlugt, Indrek Hirv, Edna O’ Brien, Hans Carossa, Nicolas Gilbert, Maxwell Anderson

De Deense dichter en schrijver Klaus Rifbjerg werd geboren op 15 december 1931 in Kopenhagen. Zie ook alle tags voor Klaus Rifbjerg op dit blog.

 

Fasan

plötzlich findet man sich wieder
mit soße übergossen und zusammengepfercht
mit kartoffeln und gelee sonderbar
flau im fleisch nach all dem tranchieren
und zerren am eingeweide bis es
abriß und raus denk nicht ich kenne sie nicht
diese satanische sorgfalt beim dekorieren
von gabel und messer das gläserklirren und streichholzrasseln
und ganz zu schweigen von der art
wie leber und herz sorgsam getrennt
in ein kleines medizinisch anmutendes
gefäß gelegt werden und weiß der himmel
ob es ihnen vielleicht einfällt mich
als mich selbst auszustaffieren
mit federn und allem drum und dran
nach dem unerträglichen halbkrematorium
der schwindelpartie mit kopf nach unten
dem blei in der seite und dann der gedanke an diesen
schmatzbär serviettenbehangene
zahlende mittelmäßigkeit wovon
man bald bespeichelt wird ich übergebe mich

 

Provinz

Ich höre in provinzieller
Nachmittagsstille am Ende der Saison
eine Amsel singen
die auf einer Fernsehantenne im Schatten
einer Ulme sitzt
und alles überblickt
verloren im Sein sieht sie mich
groß an wie auch die Zeit
und lässt Gesang verströmen vom
Afterloch durch den Körper und hinaus
aus dem gelben Schnabel
ich wärme mich an ihrer Teilnahmslosigkeit
und ihrem vollkommenen Gegenwärtigsein
ich denke es ist etwas ganz Eigenes
in einem dänischen Provinznest zu stehen
nachmittags am Ende der Saison
und eine Amsel zu hören
und plötzlich fühle ich mich
dumm

 

Vertaald door Lutz Volke

 
Klaus Rifbjerg (Kopenhagen, 15 december 1931)

Lees verder “Klaus Rifbjerg, Jan Greshoff, Ingo Schulze, Simone van der Vlugt, Indrek Hirv, Edna O’ Brien, Hans Carossa, Nicolas Gilbert, Maxwell Anderson”

Klaus Rifbjerg, Indrek Hirv, Jan Greshoff, Ingo Schulze, Simone van der Vlugt, Edna O’Brien, Hans Carossa, Nicolas Gilbert

De Deense dichter en schrijver Klaus Rifbjerg werd geboren op 15 december 1931 in Kopenhagen. Zie ook alle tags voor Klaus Rifbjerg op dit blog.

 

Die Stühle

Die Dünung ist ruhig
regelmäßig
kommt und geht.

Es ist nicht tief hier
und wenn das Meer sich zurückzieht
sitzen alle meine Freunde
auf ihren Stühlen.

Mit bloßen Füßen
die Hosenbeine hochgerollt.
Sie haben keine Angst.

Die Wellen brausen und schäumen
laufen über ihre Füße
verschwinden dann wieder
murmelnd.

Meine Freunde sitzen etwas
zu weit voneinander entfernt
um ein Gespräch zu führen.
Das Meer macht Lärm
und tatsächlich sieht es so aus
als wären sie nur interessiert an
ihrer eigenartigen Lage.
Dämmerung herrscht
die Sonne rollt sichtbar widerwillig
im Westen hinab.
Die Dunkelheit naht.

Ich strenge meine Augen an
um sie allesamt zu sehen.
Schwer unterscheidbar. Schwer
in all dem einen Sinn zu erkennen.
Ich lächele und lächele
hebe die Hand und winke.

Jetzt kommt die Gezeitenwelle
es steigt die Flut.
Das Wasser reicht schon übers Knie.
Doch keiner erhebt sich.
Nicht einer der Freunde verläßt seinen Platz.

Einige verbergen das Gesicht
in den Händen
und einer sieht weg
doch selbst als das Wasser den Hals erreicht
bleiben sie sitzen.

Unter dem glühend ins Schwarz sich färbenden Himmel
renne ich
angstvoll und verwirrt
umher auf dem Strand
niedergedrückt von der ertränkenden Unbeweglichkeit.
Schließlich zerbricht das Meer die Stühle
und hier und dort greift eine Hand
nach den Resten
ein Gesicht leuchtet weiß
es gurgelt in einem Mund.

Der Arbeit ist nicht nachzukommen am Strand
die verfügbaren Rettungsmethoden
sind ineffektiv und veraltet.
Stöhnend werfe ich mich
über die offenen Münder
schnell aber bin ich ermattet
und wer hat den Vorrang
wer?

Der Morgen spült letzte Wrackteile
den Strand hinauf
während der Himmel zerreißt:
ein aufgeblähtes Lungengewebe
über den letzten Krämpfen.

 

Vertaald door Lutz Volke

 

 
Klaus Rifbjerg (Kopenhagen, 15 december 1931)

Lees verder “Klaus Rifbjerg, Indrek Hirv, Jan Greshoff, Ingo Schulze, Simone van der Vlugt, Edna O’Brien, Hans Carossa, Nicolas Gilbert”

Indrek Hirv

De Estse dichter, beeldend kunstenaar en vertaler Indrek Hirv werd geboren op 15 december 1956 in Kohila. Indrek Hirv ging in Tartu naar school en deed eindexamen aan het gerenommeerde Hugo Treffner Gymnasium. In 1981 studeerde hij af aan de Estse Academie van Beeldende Kunsten in technische keramiek. Sinds 1985 is Hirv lid van de Estlandse kunstenaarsbond en sinds 1991 lvan de Estlandse schrijversbond. Hij werkt nu als freelance kunstenaar afwisselend in Tartu, Tallinn en in het buitenland. In aanvulling op zijn eigen poëzie werkt Hirv als vertaler, in het bijzonder van Arthur Rimbaud, Charles Baudelaire en François Villon.

 

All of your frightening frigidity

All of your frightening frigidity
will one day be gathered
on the moon-landscapes of your light-hued retinae
to be set ablaze

Sparks flying like red corpuscles
will beat against the lenses of your eyes
until huge bell jars fracture
and a gust of the odor of love
wafts in through your splintered irises

Hundreds of mouths will open
in the soft fogs of the clouds
their breath will mingle
with your odorless coolness
in the bonfire’s glow
and the incandescent starry sky
will whisper to you the first word
of the Unabridged Book of Self Deceit

 

Vertaald door George Kurman 

 

once your sleep weighed heavy on my breast

once your sleep weighed heavy on my breast
and viscous sadness snaked through my veins
my imprint in you — birdprint in the air —

if anything should return it is just sadness within

only the wrist flick of a wave remains —
I too am misty in this memory picture
but I know for sure as I sip the autumn rains
that the star-studded clouds are our legacy.

 

Vertaald door Miriam McIlfatrick

 
Indrek Hirv (Kohila, 15 december 1956)