De Nederlandse dichter Leo Vroman werd op 10 april 1915 in Gouda geboren. Zie ook alle tags voor Leo Vroman op dit blog.
Altijd
De aarde is zwaar, de sterren zijn ver,
en ik ben wentelensmoede,
wilde versintelen als een ster,
moet op en onder spoeden.
De zwarte, dikke wereld rond
laat ik mij onder het gaan
steigeren, kantelen op mijn mond,
opstaan en slapengaan,
opsteigeren, omkantelen op mijn mond,
opstaan, slapen gaan.
En lang nadat ik dood zal zijn
dein ik nog op en neer,
bevonden groot, bevonden klein,
een doodgewankeld heer.
Nacht
Dieper naar voren kan ik mij niet buigen
over de wereldrand, spaarzaam verlicht.
Met het gelaat op blinde duisternis gericht
kan ik mij van Gods glans niet overtuigen.
De verste nadering betracht ik in de vele
gedachten die ik naar dat hol gebied
uitzend; talrijke keren niet,
doch ik verlies mij in dit koppig spelen
En in de pijn die tot een lust verdooft
om hun verminkte wederkomst waaraan
‘k een wreed en zeker teken hecht van Gods bestaan:
dat ginds een wand is waar wat in hem gelooft
en tot zijn licht vliegt blindelings op stuit.
Doch wellicht hoort hij in de stilste nachten
het zieke ritselen van mijn gedachten
die zich te pletter fladderen buiten op zijn ruit.
De twee gedachten
Een denker dacht met zacht misbaar
twee gedachten bij elkaar.
Daar zij niet naar buiten kwamen
had hij zelf voor hen geen namen.
Wij noemen ze dus Ploot en Fuit
(zo zagen zij er namelijk uit).
Fuit was zestig angström groot
maar magerder dan kromme Ploot.
Het viel niet op hoe overdag
de een over de ander lag
maar in de stilte van de nacht
lagen zij languitgedacht
en zo verward als mensenhaar
vochten zij dan met elkaar
zodat de denker mompels maakte
en met een pijn in ’t hoofd ontwaakte.
Dus stonden altijd naast zijn bed:
a) glas water; b) tablet.
Hij goot en kruimde deze dingen
dan door het hoofd het lichaam binnen
en spoedig lagen Ploot en Fuit en
ook anderen het westen buiten.
Later hadden zij dan spijt
van hun tegenstrijdigheid.
‘Waarom denkt’ riep dan het paar
‘hij ons altijd bij elkaar?
Als hij mij om beurten dacht
wou ‘k wel om de andere nacht
opnieuw bedacht.’
Toen kreeg de denker een idee:
hij dacht om beurten aan de 2.
Nu slaapt hij altijd in op tijd
en door tot uren na het ontbijt.
Moraal:
op enkele dagen van het jaar
is bijna alles wel eens waar.
De Duitse schrijver, dichter en essayist Johannes Bobrowski werd geboren op 9 april 1917 in Tilsit. Zie ook alle tags voor Johannes Bobrowski op dit blog.
Vlierbloesem
Komt daar
Babel, Isaak.
Hij zegt: bij de pogrom,
toen ik kind was,
mijn duif de kop
rukten ze af.
Huizen in houten straat,
met hekken, daarboven vlier.
Wit geschuurd de drempel,
het trapje af –
Toen, moet je weten,
het bloedspoor.
Mensen, jullie zeggen: vergeten –
Komt daar het jongvolk,
lachend als bossen vlierbloesem.
Mensen, sterven
zou willen de vlier
aan jullie vergeetachtigheid.
Vertaald door C.O. Jellema
Zie voor de schrijvers van de 10e april ook mijn blog van 10 april 2020 en eveneens mijn blog van 10 april 2019 en ook mijn blog van 10 april 2016 deel 2.