De Nederlandse dichter en schrijver Jacobus Cornelis (Jaap) Harten werd geboren in Blaricum op 22 september 1930. Zie ook alle tags voor Jaap Harten op dit blog.
Taboe in de taal
Bomen in de storm,
het beste paard op stal,
linnen dat duurzaam
de jaren doorstond, zo spraken
de boeren over liefde.
Niet dat dit woord
er ooit aan te pas kwam.
Het schors van hun keel
was te hard om het uit te spreken.
Maar zij doorploegden land,
overdag en in gloeiend donker.
Wij, in onze jonge
provincie van melk en gras,
wisten niet en wisten wel beter.
Wij bouwden speelgoed voor
de eerste aanval, vielen
door de mand als een
verliefde kater en bliezen
de aftocht met een mooi blauw oog.
Maar niet voor lang. De zomer was
een schip met veel vlagvertoon
dat plotseling kon kapseizen.
Later kwamen dan drenkelingen
boven uit het hooi of
uit de wildernis, waar
een klein duiveltje
floot van plezier.
De boerinnen bij de melktobben
met ogen scherp als wespen,
zeiden niets maar wisten
alles van ons af.
De kwikzilveren tijd
Toen ik jong was,
een welp op het veld,
een grenadier op het goede spoor,
zocht ik van ieder seizoen
het sleutelwoord,
mocht ik de samenkomst van
goden bijwonen op het open land.
Leefde ik
met mijn zakken vol kleurkrijt,
stond ik oog in oog met iedere
vertakking van het bloesemjaar,
vond ik nesten
gevuld met een nieuw alfabet, zag ik
de zon, mat, een strohoed in de wolken.
Toen de tijd verschoof
werden de bossen koper,
moest ik waken, houtvuur aanleggen,
leerde ik lezen dat Hölderlin woonde
in een holle toren,
heer van padden en de zilverspar,
maar bijna niemand kende hem.
Later, in het waterland,
sprak ik een andere taal dan mijn vrienden,
had ik een werkplaats een bloeiende koets,
en zienderogen
uiteengewaaid
waren de goden, sterk was de luchtstroom,
maar na lang werk werd gesteente soms
vloeibaar, opende plots een zeeanemoon.
Portret door Ringo Mollinger, 1984
De Britse dichter en schrijver Dannie Abse werd geboren op 22 september 1923 in Cardiff, Wales. Zie ook alle tags voor Dannie Abse op dit blog.
In de Villa Borghese
De achtervolging. Door het bos, de verschrikking ervan.
De keuze. Gewelddadige liefde of plantaardige schuilplaats.
Nog steeds waar, soms, voor onzekere mannen.
Nog steeds waar, soms, voor bepaalde vrouwen.
Zij, met de ziel van een non, koos.
In de Villa Borghese zijn ze marmer geworden.
Miljoenen dagen, miljoenen nachten
Poseren zij. Hij, eveneens, ironisch versteend.
Met een stethoscoop wil ik
hun twee harten horen kloppen in het marmer.
Ik wil een spiegel voor hun mond houden.
Volgens Ovidius koos zij. Wie huilde?
Ze liet hem priapisch en lijdend achter.
Regende het toen? Heeft hij zijn godenbeen omhoog getild?
Nu hoor ik, buiten, het vruchtbare geroffel ervan
op brede laurierbladeren. Hoe dan ook,
een boom zou blij kunnen zijn met zo’n verfrissend bad.
Een feministische overwinning? Nauwelijks.
Toegegeven, nog een hijger meer afgewezen –
tenzij, natuurlijk, Ovidius, om een of andere strenge,
godminnende, soma-verafschuwende priester te behagen,
een ouder, ranziger verhaal verzoette. Loog.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor de schrijvers van de 22e september ook mijn blog van 22 september 20919 en ook mijn blog van 22 september 2018 deel 1 en deel 2.