Niccolò Ammaniti, Kay Ryan

De Italiaanse schrijver Niccolò Ammaniti werd geboren in Rome op 25 september 1966. Zie ook alle tags voor Niccolò Ammaniti op dit blog.

Uit: Het laatste oudejaar van de mensheid (Vertaald door Etta Maris)

“Cristiano Carucci had drie mogelijkheden bedacht om door die vervloekte avond te komen.
Eén.
Met de rest van de groep naar buurthuis Argonauta gaan, waar die avond het megaoudejaarsblowfestijn en een concert van Animal Death op het programma stonden. Maar die band stond hem behoorlijk tegen. Vervelende fundamentalistische vegetariërs. Hun lievelingsspelletje was rauwe karbonades en bloederige runderlappen in het publiek gooien. De laatste keer dat hij naar een concert van hen was gegaan, was hij onder het bloed thuisgekomen. En bovendien speelden ze een afgrijselijk soort Anconese rockmuziek…
Twee.

Visgraat bellen, de 126 nemen en kijken wat er in het centrum te doen was. Misschien binnenvallen op een of ander feest. Om twaalf uur zouden ze natuurlijk ergens stomdronken vast komen te zitten in de verkeerschaos, en in die zee van opgewonden toeterende eikels toosten op het nieuwe jaar.
Mijn god, wat een treurnis!
Hij draaide zich om op zijn bed, griste het pakje Diana blauw van het nachtkastje en stak er een op.
Het zou best leuk zijn geweest als Esmeralda en Paola er waren. Maar die twee waren naar Terracina vertrokken. Zonder iets te zeggen. Zeker iets met mannen. Met hen erbij had er misschien nog wat seks in gezeten. Wanneer Paola dronken was liep het altijd uit op seks.
Wie neukt op oudejaar, neukt het hele jaar.
Drie.
Schijt hebben. Schijt hebben aan alles. Aan absoluut alles. Rustig. Een boeddha. Opgesloten in zijn slaapkamer. Gebarricadeerd in de bunker. Een cd opzetten en doen alsof dit niet een speciale avond was, maar een willekeurige avond na een willekeurige dag.
Geen slecht idee, zei hij tegen zichzelf.
Eén probleem.
Zijn moeder stond al vanaf vijf uur die ochtend in de keuken om dat stomme oudejaarsdiner te bereiden.
Van wie moet ze dat eigenlijk doen? vroeg hij zich af zonder antwoord te krijgen.
Ze had een overdreven uitgebreid diner georganiseerd voor Mario Cinque, de portier van gebouw Ponza, diens familie (drie kleine kinderen & praatzieke echtgenote & schoonmoeder met parkinson), de tuinman van het woonpark Giovanni Trecase en diens vrouw, de bewaker Pasquale Cerquetti en
diens zus Mariarosaria van vierentwintig jaar (superlekker stuk!). “

 

Niccolò Ammaniti (Rome, 25 september 1966)

 

De Amerikaanse dichteres Kay Ryan werd geboren op 27 september 1945 in San Jose, California. Zie ook alle tags voor Kay Ryan op dit blog.

 

Geduld

Geduld is groter
dan men zich ooit voorstelde,
met linten van rivieren
en verre gebieden
en taken uitgevoerd
en voltooid met bescheiden
smaak door inboorlingen
in hun geboortekleding.
Wie zou het voor mogelijk
gehouden hebben

dat wachten
duurzaam is— een plek
met zijn eigen oogst.
Of dat in de volheid
van de tijd de diamanten
van geduld niet zouden te
onderscheiden zijn van
de echte in
glans of hardheid.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kay Ryan (San Jose, 27 september 1945)

 

Zie voor de schrijvers van de 25e september ook mijn blog van 25 september 2019 en ook mijn blog van 25 september 2018 en eveneens mijn blog van 25 september 2016 deel 2.