De Amerikaanse dichteres Julia Mae Spicher Kasdorf werd geboren op 6 december 1962 in Lewistown, Pennsylvania. Zie ook alle tags voor Julia Kasdorf op dit blog.

 

A Family History

At dusk the girl who will become my mom
must trudge through the snow, her legs
cold under skirts, a bandanna tight on her braids.
In the henhouse, a klook pecks her chapped hand
as she pulls a warm egg from under its breast.
This girl will always hate hens,
and she already knows she won’t marry a farmer.
In a dim barn, my father, a boy, forks hay
under the holsteins’ steaming noses.
They sway on their hooves and swat dangerous tails,
but he is thinking of snow, how it blows
across the gray pond scribbled with skate tracks,
of the small blaze on its shore, and the boys
in black coats who skate hand-in-hand
round and round, building up speed
until the leader cracks that whip
of mittens and arms, and it jerks around
fast, flinging off the last boy.
He’d be that one- flung like a spark
trailing only his scarf.

 

First Gestures

Among the first we learn is good-bye,
your tiny wrist between Dad’s forefinger
and thumb forced to wave bye-bye to Mom,
whose hand sails brightly behind a windshield.
Then it’s done to make us follow:
in a crowded mall, a woman waves, “Bye,
we’re leaving,” and her son stands firm
sobbing, until at last he runs after her,
among shoppers drifting like sharks
who must drag their great hulks
underwater, even in sleep, or drown.

Living, we cover vast territories;
imagine your life drawn on a map–
a scribble on the town where you grew up,
each bus trip traced between school
and home, or a clean line across the sea
to a place you flew once. Think of the time
and things we accumulate, all the while growing
more conscious of losing and leaving. Aging,
our bodies collect wrinkles and scars
for each place the world would not give
under our weight. Our thoughts get laced
with strange aches, sweet as the final chord
that hangs in a guitar’s blond torso.

Think how a particular ridge of hills
from a summer of your childhood grows
in significance, or one hour of light–
late afternoon, say, when thick sun flings
the shadow of Virginia creeper vines
across the wall of a tiny, white room
where a girl makes love for the first time.
Its leaves tremble like small hands
against the screen while she weeps
in the arms of her bewildered lover.
She’s too young to see that as we gather
losses, we may also grow in love;
as in passion, the body shudders
and clutches what it must release.

 

Een familiegeschiedenis

In de schemering moet het meisje dat mijn moeder zal worden
door de sneeuw sjokken, met koude benen
onder haar rok, een bandana strak om haar vlechten.
In het kippenhok pikt een kloek naar haar gebarsten hand,
terwijl ze een warm ei onder haar borst vandaan trekt.
Dit meisje zal altijd een hekel hebben aan kippen,
en ze weet al dat ze niet met een boer zal trouwen.
In een schemerige schuur, mijn vader, een jongen, schept hooi
onder de dampende neuzen van de holsteiners.
Ze zwaaien op hun hoeven en slaan gevaarlijk met de staart,
maar hij denkt aan sneeuw, hoe hij waait
over de grijze vijver, bekrast met schaatssporen,
aan de kleine vuurgloed op de oever, en de jongens
in zwarte jassen die hand in hand schaatsen,
alsmaar rond, snelheid opbouwend
totdat de leider die gesel van wanten en armen
doet kraken, en hij snel rond-
flitst, de laatste jongen van zich afschudt.
Hij zou die ene zijn – afgeschud als een vonkje,
alleen achter zijn sjaal aan.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

 

De Engelse dichteres Anglo-katholieke mystica en theologe  Evelyn Underhill werd geboren op 6 december 1875 in Wolverhampton, Staffordshire.  Zie ook alle tags voor Evelyn Underhillop dit blog.

 

The Naval Reserve

From the undiscovered deep
Where the blessed lie at ease —
Since the ancient navies keep
Empire of the heavenly seas —
Back they come, the mighty dead,
Quick to serve where they have led.

Rushing on the homeward gale,
Swift they come, to seek their place
Where the grey flotillas sail,
Where the children of their race
Now against the foe maintain
All they gave their lives to gain.

Rank on rank, the admirals
Rally to their old commands;
Where the crash of battle falls,
There the one-armed hero stands.
Loud upon his phantom mast
Speak the signals of the past.

Where upon the friendly wave
Stand our squadrons as of old,
Where the lonely deed and brave
Shall the ancient torch uphold —
Strive for England, side by side,
Those who live and those who died.

 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 6^e december ook mijn blog van 6 december 2018 en ook mijn blog van 6 december 2017