De Vlaamse dichter en schrijver Erik Spinoy werd geboren op 22 mei 1960 in Sint-Niklaas. Zie ook alle tags voor Erik Spinoy op dit blog.
De smalle straat
De smalle straat
de meidoorn heg
het werkhuis met
machines, wipzaag, schavelingen
de varkensstal
de boomgaard met
de pruimelaren overheerlijk
ijzige winters en
azuren zomers
waarin oorlogen som kwamen
onverklaarbaar
tot ze ook weer gingen
auto’s voor het eerst verschenen
roestten
als in dromen reden
zich vermenigvuldigden
en weer verdwenen
liefde zwol
als knoppen
en vrucht droeg
en vervroor
en kranten van dit alles
niets versloegen.
De triestigheid ’s avonds
Ontstaat een ritselen en geknaag.
Een roetkraai ruimt het stoppelveld.
De haagbeuk heeft zich opgemaakt.
De tuin ligt als een laken
kaal.
Op donkere velden brandt het loof.
De toren geeft de uren aan en wind
bevoelt haar jurk. De rug buigt
als een hazelaar.
Een hand omsluit een hand, een berm
rijst op. Met reeds ontstoken lampen
rijdt een auto, glimmend,
door het land.
Erik Spinoy (Sint-Niklaas, 22 mei 1960)
De Britse schrijver Sir Arthur Conan Doyle werd geboren in Edinburgh op 22 mei 1859. Zie ook alle tags voor Arthur Conan Doyle op dit blog.
Uit: The Hound of the Baskervilles
“You may be right.”
“The probability lies in that direction.
And if we take this as a working hypothesis we have a fresh basis from which to start our construction of this unknown visitor.”
“Well, then, supposing that ‘C.C.H.’ does stand for ‘Charing Cross Hospital,’ what further inferences may we draw?”
“Do none suggest themselves? You know my methods. Apply them!”
“I can only think of the obvious conclusion that the man has practised in town before going to the country.”
“I think that we might venture a little farther than this. Look at it in this light. On what occasion would it be most probable that such a presentation would be made? When would his friends unite to give him a pledge of their good will? Obviously at the moment when Dr. Mortimer withdrew from the service of the hospital in order to start in practice for himself. We know there has been a presentation. We believe there has been a change from a town hospital to a country practice. Is it, then, stretching our inference too far to say that the presentation was on the occasion of the change?”
“It certainly seems probable.”
“Now, you will observe that he could not have been on the staff of ohe hospital, since only a man well-established in a London practice could hold such a position, and such a one would not drift into the country. What was he, then? If he was in the hospital and yet not on the staff he could only have been a house-surpeon or a house-physician — little more than a senior student. And he left five years ago — the date is on the stick. So your grave, middle-aged family practitioner vanishes into thin air, my dear Watson, and there emerges a young fellow under thirty, amiable, unambitious, absent-minded, and the possessor of a favourite dog, which I should describe roughly as being larger than a terrier and smaller than a mastiff.”
Arthur Conan Doyle (22 mei 1850 – 7 juli 1930)
Basil Rathbone als Sherlock Holmes en Nigel Bruce als Dr. Watson in de film uit 1939
De Nederlandse schrijver en onderwijzer Anne de Vries werd geboren op 22 mei 1904. Zie ook alle tags voor Anne de Vries op dit blog.
Uit: Bartje
“Vader snurkt hard in de andere bedstee. Dat doet hij altijd ’s morgens. Hoe nader het ogenblik komt, dat hij er uit moet, hoe harder hij snurkt.
Maar Bartje krijgt de kriebel van verlangen om op te staan. De dag staat voor de ruiten. Twee mussen vallen ruziënd voorbij het raam. Een wagen met lege melkbussen ratelt over de weg. ‘Kom nu toch,’ wenkt de dag, ‘kom Bartje, er uit.’ En de dag belooft een heleboel pret en avonturen. Je weet nooit vooruit, wàt. Er kan van alles gebeuren op zo’n lange dag.
Vragen, of hij er uit mag, doet Bartje niet meer. Als moeder hoofdpijn of rugpijn heeft, of als zij de vorige avond woorden met vader heeft gehad, wordt het toch geweigerd. En moeder zal wel weer wat hebben. Zij zuchtte zo.
Het leven maakt slim. En als je je vader en moeder maar goed kent en weet, hoe je ze aan moet pakken, kun je meestal wel doen, wat je zelf graag wilt. Een goed middel is altijd, ze te vlug af zijn.
Als moeder gebukt het vuur oprakelt, slaat Bartje zijn slag. Hij neemt een schuiver, zodat hij met zijn buik op de bedsteeplank komt te liggen. Dat doet pijn, maar dat geeft niet. Hij graait vlug zijn kleren van de stoel en ploft dan terug in de veilige schemering van de bedstee.
Nu moet hij eerst Riekie opzij sjorren. Dan, op zijn rug liggend, is hij zachtjes bezig zijn kousen en zijn broekje aan te trekken. Hij spiedt daarbij af en toe om het gordijntje. En als moeder naar de schuur is gegaan, klautert hij, klein, rap mannetje, haastig op de stoel, op de vloer, grijpt zijn kieltje, rent over het zonneraam, schiet in ’t portaaltje in een paar klompen en slaat met een andere klomp de hoge grendel uit het slot. Juist, als moeder de kamer weer insloft, sluipt hij de voordeur uit en het huis om naar de pomp. Nu is hij buiten en wordt omstuwd door de prikkelende, frisse voorjaarslucht. Hij wordt er een beetje duizelig van. De dag omhelst hem. ‘Goedendag,’ zegt de dag, ‘daar bin je nou, Bartje!’
Anne de Vries (22 mei 1904 – 29 november 1964)
Cover met Jan Krol uit de tv-serie (1972) als Bartje
De Nederlandse dichter Kees Winkler werd op 22 mei 1927 in Hoorn geboren. Zie ook alle tags voor Kees Winkler op dit blog.
Over het dichten
Ik kan schrijven waarover ik wil
alleen: lang niet altijd wil ik en ook
het onderwerp moet bij mij horen
En zulke onderwerpen zijn moeilijk te vinden
ze moeten je in de schoot vallen
en dan plots denk ik: hé, dat hoort bij me
Zo ben ik een nachtegaal in de herfst
een krekel in de nazomer, een kind
van het late seizoen: ik ben oud
Met de ouderdom vordert de techniek
met de techniek vordert het onderwerp
en met het onderwerp
vorder ik
Kees Winkler (22 mei 1927 – 1 april 2004)
De Franse schrijver Gérard de Nerval (pseudoniem van Gérard Labrunie) werd geboren in Parijs op 22 mei 1808. Zie ook alle tags voor Gérard de Nerval op dit blog.
Fantaisie
Il est un air pour qui je donnerais
Tout Rossini, tout Mozart et tout Weber,
Un air très-vieux, languissant et funèbre,
Qui pour moi seul a des charmes secrets.
Or, chaque fois que je viens à l’entendre,
De deux cents ans mon âme rajeunit :
C’est sous Louis treize; et je crois voir s’étendre
Un coteau vert, que le couchant jaunit,
Puis un château de brique à coins de pierre,
Aux vitraux teints de rougeâtres couleurs,
Ceint de grands parcs, avec une rivière
Baignant ses pieds, qui coule entre des fleurs ;
Puis une dame, à sa haute fenêtre,
Blonde aux yeux noirs, en ses habits anciens,
Que dans une autre existence peut-être,
J’ai déjà vue… et dont je me souviens !
Vers dorés
Homme ! libre penseur – te crois-tu seul pensant
Dans ce monde où la vie éclate en toute chose :
Des forces que tu tiens ta liberté dispose,
Mais de tous tes conseils l’univers est absent.
Respecte dans la bête un esprit agissant : …
Chaque fleur est une âme à la Nature éclose ;
Un mystère d’amour dans le métal repose :
« Tout est sensible ! » – Et tout sur ton être est puissant !
Crains dans le mur aveugle un regard qui t’épie
A la matière même un verbe est attaché …
Ne la fais pas servir à quelque usage impie !
Souvent dans l’être obscur habite un Dieu caché ;
Et comme un oeil naissant couvert par ses paupières,
Un pur esprit s’accroît sous l’écorce des pierres
Gérard de Nerval (22 mei 1806 – 26 januari 1855)
Portret door Alexandre Xavier Lebour
Zie voor nog meer schrijvers van de 22e mei ook mijn blog van 22 mei 2011 deel 2.