De Italiaanse schrijver Alessandro Baricco werd geboren op 25 januari 1958 in Turijn. Zie ook alle tags voor Alessandro Baricco op dit blog.
Uit: Driemaal bij dageraad (Vertaald door Manon Smits)
“Het jongetje was op het bed gaan liggen zonder zelfs maar zijn schoenen uit te trekken, en hij lag nu al een tijdje te woelen op de dekens, hij dommelde af en toe in, maar viel niet echt in slaap. Op een stoel, in een hoek van de kamer, zat een vrouw naar hem te kijken terwijl ze probeerde het irritante gevoel dat ze het niet goed deden van zich af te schudden. Ze had niet eens haar jas uitgedaan, want in dit deprimerende hotel was de verwarming ook al een ramp. Net als de groezelige vloerbedekking en de ingelijste legpuzzels aan demuren. Alleen die idioten die haar bazen waren konden denken dat het een goed idee was om een jongetje van dertien daarnaartoe te brengen, nawat hij die avond hadmeegemaakt. De idiotie van de politie. En dat alleen omdat ze niet één familielid hadden weten op te sporen naar wie ze hem toe konden brengen. Ze hadden alleen een oom gevonden, maar die was absoluut niet van plan om weg te gaan van de plek waar hij zich bevond, namelijk een bouwplaats in het noorden, een gat van niks. Dus was zij nu ineens gebombardeerd tot kindermeid van dat jongetje, in dit klotehotel, en dan zou er morgenochtend een besluit worden genomen. Maar het jongetje bleef maar woelen, op de dekens, en de vrouw kon echt niet tegen die verwaarlozing, en de treurigheid van alles. Geen enkel jongetje had zo’n klerezooi verdiend. Ze stond op en liep naar het bed. Het is koud, zei ze, ga onder de dekens liggen. Het jongetje schudde zijn hoofd. Hij deed niet eens zijn ogen open. Eerder die avond hadden ze wel wat gepraat, het was haar zelfs gelukt hem aan het lachen te krijgen. Doe maar net of ik je oma ben, had ze gezegd. Zo oud ben je niet, had hij geantwoord. Ik zie er jonger uit, had de vrouw gereageerd, die zesenvijftig was en dat eerlijk gezegd ook goed kon merken. Daarna had ze geprobeerd hem te laten slapen, en nu zat ze hier, ervan overtuigd dat het helemaal fout was.”
Alessandro Baricco (Turijn, 25 januari 1958)
De Schotse dichter Robert Burns werd geboren op 25 januari 1759 in Alloway, Ayrshire. Zie ook alle tags voor Robert Burns op dit blog.
My Heart’s In The Highlands
Farewell to the Highlands, farewell to the North,
The birth-place of Valour, the country of Worth;
Wherever I wander, wherever I rove,
The hills of the Highlands for ever I love.
My heart’s in the Highlands, my heart is not here;
My heart’s in the Highlands a-chasing the deer;
A-chasing the wild-deer, and following the roe,
My heart’s in the Highlands wherever I go.
Farewell to the mountains high covered with snow;
Farewell to the straths and green valleys below;
Farewell to the forests and wild-hanging woods;
Farewell to the torrents and loud-pouring floods.
My heart’s in the Highlands, my heart is not here;
My heart’s in the Highlands a-chasing the deer;
A-chasing the wild-deer, and following the roe,
My heart’s in the Highlands wherever I go.
Song—On a Bank of Flowers
ON a bank of flowers, in a summer day,
For summer lightly drest,
The youthful, blooming Nelly lay,
With love and sleep opprest;
When Willie, wand’ring thro’ the wood,
Who for her favour oft had sued;
He gaz’d, he wish’d
He fear’d, he blush’d,
And trembled where he stood.
Her closèd eyes, like weapons sheath’d,
Were seal’d in soft repose;
Her lip, still as she fragrant breath’d,
It richer dyed the rose;
The springing lilies, sweetly prest,
Wild-wanton kissed her rival breast;
He gaz’d, he wish’d,
He mear’d, he blush’d,
His bosom ill at rest.
Her robes, light-waving in the breeze,
Her tender limbs embrace;
Her lovely form, her native ease,
All harmony and grace;
Tumultuous tides his pulses roll,
A faltering, ardent kiss he stole;
He gaz’d, he wish’d,
He fear’d, he blush’d,
And sigh’d his very soul.
As flies the partridge from the brake,
On fear-inspired wings,
So Nelly, starting, half-awake,
Away affrighted springs;
But Willie follow’d-as he should,
He overtook her in the wood;
He vow’d, he pray’d,
He found the maid
Forgiving all, and good.
Robert Burns (25 januari 1759 – 21 juli 1796)
Portret, toegeschreven aan Sir Henry Raeburn (1756-1823)
De Pools-Britse dichter, schrijver, filmmaker, componist en filosoof Stefan Themerson werd geboren in Płock op 25 januari 1910. Zie ook alle tags voor Stefan Themerson op dit blog.
THE AIM OF AIMS
Some naive lovers of semantics believe
that if only our leaders
(of all sorts)
could understand the meaning of their own pronouncements
they would amend their ways.
What an illusion!
They – the leaders
know the mechanism of Language much better than all the semanticists,
linguistic philosophers,
& logical formalists put together.
It’s only that they use their knowledge for their own purposes.
And when a Poet
or a Novelist becomes a demagogue
the same applies to him.
Because POETRY as well as POLITICS may be morally vicious,
and intellectually dishonest.
In such cases both Poetry and Oratory
(political, religious, philosophical)
are like Crime.
The greater a Crime is
the more impressive it is
but the less excusable.
Thus
when all is said and done
one finds that no poetic rhymes
and no politic aims
are more important
than decency of means.
Because when all is said and done
decency of means
is
the aim of aims.
Stefan Themerson (25 januari 1910 – 6 september 1988)
De Surinaamse dichter en journalist Jozef Hubert Maria Slagveer werd geboren in Totness op 25 januari 1940. Zie ook alle tags voor Jozef Slagveer op dit blog.
Totness Coronie
hier ben ik geboren
tussen de erebogen
van de kokospalmen
uit de schoot
van een negerin
hier klonken
de eerste vreugde-
kreten van mijn vader
en de vroedvrouw
terwijl mijn huilen
moeders hijgen
eenzaam begeleidde
hier wil ik sterven
met erebogen
van kokospalmen
dit is mijn land
mijn eigen land
niemand die me
dit ontnemen kan.
Jozef Slagveer (25 januari 1940 — 8 december 1982)
Totness
De Finse dichter, toneelschrijver en uitgever Paavo Juhani Haavikko werd geboren in Helsinki op 25 januari 1931. Zie ook alle tags voor Paavo Haavikko op dit blog.
Uit: Trees, Their Legacy Of Green
We
must go on living, even where
nations have been
laid to rest, or rather, next to these
in fields reserved for suicides & braggarts
with dogs for neighbors
in plots so nourished by presumption
that the trees,
rowan, birch, linden & fir
flourish,
one must live here as life has here been lived
for four thousand years,
four hundred of which in this region,
with lower lip hanging,
*
September, and when the grass makes a racket
and the shadows crash
down from the trees.
The world, a war memorial
erected
and seeded, green.
Which more and more people want to see.
So that it becomes unbearable to hear them tell
how they were there
and saw it all.
Vertaald door Richard Sieburth
Paavo Haavikko (25 januari 1931 – 6 oktober 2008)
De Russische zanger, acteur en dichter Vladimir Semjonovitsj Vysotsky werd geboren op 25 januari 1938 in Moskou. Zie ook alle tags voor Vladimir Vysotsky op dit blog.
The letter
I couldn’t bear my first term in the camp,
So they will add a year or two (Don’t argue with them!
Please write me, dear fellows, if you can:
“How goes it there in the world of freedom?”
What do you drink ? We don’t drink anything,
All we have got is snow in sunny weather.
Please write to me about everything,
It’s boring here, and I need your letter.
I miss you all, and it’s been years on end,
I’d like to see your dear smiling faces,
How is my sweetheart? Has she got a friend?
No? Tell her she must write me a few phrases.
It is as dreadful as the Trial of Ordeal.
Your letter is a thread which mustn’t fail us.
They will not forward it to me, I feel,
But write me anyway, my dear fellows.
What the hell, you viper…
Tell me, why you, viper, have your eye-brows pencilled,
And what the hell you’ve put on your blue beret for.
You are going out for a dance, I sense it,
You have got two tickets to the club, I know.
You should have no doubt that I dote upon you,
I can do the stealing for you night and day,
But you are unfaithful, and I want to warn you,
I will put you down if you go astray.
I have no objections if it’s Nick or Slavka,
I don’t mind you going out with my friends,
But if it is Victor from Pereyaslavka
I shall crush you, stinker, tear you to threads!
Listen to me, hussy, I’ll be frank and solid:
You had better get that beret off your head;
If you don’t, I’ll have you buried in my soul, and
You will not be found,- coated with cement.
When you come back, maybe, later in the summer,
I’ll have found a woman,- a real bit of jam,
Then you’ll burst with envy, like a dirty bummer,
Saying: “Please forgive me”, but I won’t give a damn.
Vertaald door Vagapov
Vladimir Vysotsky (25 januari 1938 – 25 juli 1980)
Zie voor nog meer schrijvers van de 25e januari ook mijn vorige blog van vandaag.