De Amerikaanse satiricus, schrijver van korte verhalen en criticus, uitgever en journalist Ambrose Gwinnett Bierce werd geboren in Meigs County, Ohio op 24 juni 1842. Zie ook mijn blog van 24 juni 2007 en ook mijn blog van 24 juni 2009 en ook mijn blog van 24 juni 2010.
Uit: The Devil’s Dictionary
DAMN, v. A word formerly much used by the Paphlagonians, the meaning of which is lost. By the learned Dr. Dolabelly Gak it is believed to have been a term of satisfaction, implying the highest possible degree of mental tranquillity. Professor Groke, on the contrary, thinks it expressed an emotion of tumultuous delight, because it so frequently occurs in combination with the word _jod_ or _god_, meaning “joy.” It would be with great diffidence that I should advance an opinion conflicting with that of either of these formidable authorities.
DANCE, v.i. To leap about to the sound of tittering music, preferably with arms about your neighbor’s wife or daughter. There are many kinds of dances, but all those requiring the participation of the two sexes have two characteristics in common: they are conspicuously innocent, and warmly loved by the vicious.
DANGER, n.
A savage beast which, when it sleeps,
Man girds at and despises,
But takes himself away by leaps
And bounds when it arises.
Ambat Delaso
DARING, n. One of the most conspicuous qualities of a man in security.
DATARY, n. A high ecclesiastic official of the Roman Catholic Church, whose important function is to brand the Pope’s bulls with the words _Datum Romae_. He enjoys a princely revenue and the friendship of God.
DAWN, n. The time when men of reason go to bed. Certain old men prefer to rise at about that time, taking a cold bath and a long walk with an empty stomach, and otherwise mortifying the flesh. They then point with pride to these practices as the cause of their sturdy health and ripe years; the truth being that they are hearty and old, not because of their habits, but in spite of them. The reason we find only robust persons doing this thing is that it has killed all the others who have tried it.
Ambrose Bierce (24 juni 1842 – ? 1913/1914)
De Franse schrijver en filosoof Jean-Baptiste de Boyer, Marquis d’Argens werd geboren op 24 juni 1704 in Aix-en-Provence. Zie ook mijn blog van 24 juni 2007 en Zie ook mijn blog van 24 juni 2009 en ook mijn blog van 24 juni 2010.
Uit: Brief van Marquis d’Argens aan Abbé de Prades , Potsdam, 24 Juni 1752
[18 juillet 1752]
J’ai montré, Monsieur, votre lettre au roi, et je l’ai accompagnée de tout le bien que mes amis de Paris m’ont écrit de vous . Sa Majesté m’a ordonné de vous dire qu’elle serait charmée de vous voir. Venez donc tout de suite à Potsdam descendre chez moi. Nous avons pourvu, M. de Voltaire et moi, à vous trouver un logement qui ne vous coûtera rien; vous n’aurez pas besoin même de manger à l’auberge, et peu de jours après votre arrivée vous aurez votre pension. Il est même question d’un poste auprès du roi, utile et gracieux. Lorsque vous serez ici, je vous dirai tout cela. En attendant, soyez persuadé que votre dernière lettre vous a gagné toute mon estime, et que vous verrez en arrivant ici que j’ai travaillé à vous donner des marques de cette même estime. M. de Voltaire vous écrit par ce courrier, et si, en attendant que vos affaires soient arrangées en France, vous avez besoin d’argent pour votre voyage, il vous envoie une lettre pour en prendre . Je vous prie de faire mes compliments à M. Yvon . Vous verrez, puisque vous le voulez, quand vous serez ici, de quoi il est question, et je ne doute pas que nous ne réussissions. Partez, je vous prie, ma lettre reçue, par le chariot de poste, et donnez-moi des nouvelles de votre départ.
Jean-Baptiste Boyer d’Argens (24 juni 1704 – 11 januari 1771)
Bibliotheek van Marquis d’Argens in zijn woning in het Neue Palais in Potsdam.
De Spaanse heilige, mystiek dichter en kerkleraar Johannes van het Kruis werd geboren op 24 juni 1542 in Fontiveros bij Avila. Zie ook mijn blog van 24 juni 2007 en ook mijn blog van 24 juni 2008 en Zie ook mijn blog van 24 juni 2009 en ook mijn blog van 24 juni 2010.
Uit: Geestelijk hooglied )Vertaald door H. Blommestijn)
Beurtzang tussen de ziel en de bruidegom
Bruid:
Waar heb jij je verborgen,
Beminde, en mij achtergelaten in zuchten?
Zoals het hert vluchtte jij weg
nadat jij mij verwondde;
ik liep je na, roepend, maar je was verdwenen.
Herders die uitgaat
ginds door de weiden de heuvel op,
als jullie bijgeval mochten zien
hem die ik het meest bemin,
zegt hem, dat ik wegkwijn, pijn lijd en sterf.
Zoekend naar mijn lief,
zal ik daar gaan over bergen en langs oevers;
niet zal ik plukken de bloemen,
niet duchten wilde dieren,
en nemen zal ik vestingen en grenzen.
Vraag aan de schepselen:
O bossen en struikgewas,
geplant door de hand van de Beminde
O weide van groene gewassen,
met bloemen veelkleurig gesierd
Zegt of hij door jullie is heengegaan.
Antwoord van de schepselen:
Duizend bevalligheden uitstrooiend
ging hij door deze bosjes inderhaast,
en, terloops zag hij ze aan:
door alleen zijn verschijning
gekleed liet hij ze in schoonheid.
Bruid:
Ach, wie zal mij kunnen genezen
Geef je dan ten leste waarlijk over;
wil mij niet zenden
van nu af nog andere bode:
want zij weten me niet te zeggen wat ik begeer.
En allen die daar dwalen
van jou gaan mij duizend bekoorlijkheden vertellen,
en allemaal, méér verwonden zij mij,
en mij laat achter stervend
(aan ) een ik-weet-niet-wat wat zij stamelen.
Johannes van het Kruis (24 juni 1542 – 14 december 1591)
Onafhankelijk van geboortedata:
De Uruguayaans-Nederlandse schrijfster Carolina Trujillo werd geboren in Montevideo, Uruguay in 1970. Zij kwam op vijfjarige leeftijd naar Nederland. Na het einde van de dictatuur in Uruguay keerde ze terug. In 1991 won ze een eerste prijs voor haar eerste Spaanstalige novelle en besloot ze weer naar Amsterdam te gaan. Daar voltooide ze haar studie scenarioschrijven aan de Filmacademie.
Uit: De terugkeer van Lupe Garcia
“Ik had Lupes borsten gezien toen het nog van die kleine puntige heuveltjes waren. Onze eerste zomer samen was nog maar net begonnen en ik heb die heuveltjes nooit meer uit mijn hoofd gekregen. In Nederland was topless normaal, zei ze. Toco, mijn beste vriend, begon te gillen toen hij het hoorde, helemaal toen hij erachter kwam dat Lupe zich omkleedde waar ik bij was en soms in haar slipje in de tuin zat. Meisjes deden dat niet, niet als er jongens bij waren. De enige slipjes die wij zagen hingen aan kramen op de markt. Het langst duurde het voor ik het stukje tussen haar benen zag en toen dat gebeurde begreep ik dat zij de liefde van mijn leven was.
We waren op het strand voor mijn huis. Ik kan de rots waar ik op zat nog aanwijzen. Zij zat een stukje lager in het zand en droeg een korte broek aan en had haar benen opgetrokken. Ik kon zomaar alles zien, het hele vlezige roosje, en zij maar kletsen. Ik denk dat ik nog nooit zo’n stijve heb gehad, ik voelde me er bleek bij wegtrekken.
‘Zullen we een duik nemen?’ vroeg ze, maar als ik overeind kwam zou mijn lul me het zand in heien. Zo voelde dat op die leeftijd. Ik keek haar na terwijl ze het water in rende.
In Nederland leerden ze op de lagere school al zwemmen. Dat kwam doordat er zoveel grachten waren. Er was een kans van acht op tien dat je er ooit in zou fietsen. Daar waren onderzoeken naar gedaan. Ik geloofde haar en zei dat we hier ook vaak in het water vielen maar dat we gewoon verzopen. Ze geloofde mij niet.”
Carolina Trujillo (Montevideo, 1970)
De Nederlandse dichter Jurre van den Berg werd geboren in Thesinge in 1986. Hij debuteerde officieel als dichter in het voorjaar van 2009 met de bundel Binnenvaart.In 2007 ontving hij het Hendrik de Vriesstipendium van de gemeente Groningen voor zijn poëzieproject ‘Ter verlichting van een naam’, een areligieuze, hedendaagse beschouwing op de taal en thematiek van het bijbelboek Job. Ook de gedichten die hier uit voortkwamen zijn in de reeks ‘Wij zijn hier pas sinds gisteren’ in Binnenvaart opgenomen. Tijdens het collegejaar 2005-2006 was Jurre van den Berg huisdichter van de Rijksuniversiteit Groningen. De gedichten die hij in deze functie schreef werden samen met andere verzen gebundeld in Avondkikkers.
HERFST
Ik was vergeten hoe de regen
de straten kon spoelen.
Naar boven kijken en grijs goud
zien eten, het land ligt reeds
begraven onder verwaaide paraplu’s.
Ik was vergeten hoe de regen.
Wat geweest is, dat het terug komt
en niet los laat, storm niet uitraast.
Het land ligt reeds begraven.
Als ik denk dat het voorbij is zoals
onder herfstkastanjes na de regen.
Het is droog maar de wind
waait druppels van het blad.
Jurre van den Berg (Thesinge, 1986)