Bij Sacramentsdag
Abendmahl door Hans Leonhard Schäufelein, 1515, Ulmer Münster
Am Fronleichnamstage
“Mein Fleisch ist wahrhaftig eine Speise,
und mein Blut ist wahrhaftig ein Trank”
O fasse Mut; er ist dir nah!
Du hast sein Fleisch, sein heilig Blut
Genossen ja.
O meine arme Seele, fasse Mut;
Er ist ja dein, er ward dein Fleisch und Blut.
Nicht, wie ich sollte, reich und warm
Kam freilich ich zu deinem Mahl:
Ich war ein arm
Zerlumpter Gast; doch zitterte die Qual
In mir des Sehnens; Tränen sonder Zahl
Hab’ ich vergossen in der Angst,
Die dennoch Freudeschauer war.
Sprich, warum bangst
Du vor der Arzenei so süß und klar,
Die Leben dir und Frieden bietet dar?
Wohl ist es furchtbar, seinen Gott
Zu einen mit dem sünd’gen Leib;
Es klingt wie Spott.
O Herr, ich bin ein schwach und wirres Weib,
Und stärker als die Seele ist der Leib!
So hab’ ich schuldbeladen dir
In meiner Sünde mich vereint;
Doch riefst du mir
So laut wie Einem, der um Leben weint:
So ist es Gnade, was von oben scheint.
Und hast du des Verstandes Fluch
Zu meiner Prüfung mir gestellt:
Er ist ein Trug.
Doch hast du selber ja, du Herr der Welt,
Hast selber den Verführer mir gesellt.
Drum trau ich, daß du dessen nicht
Vergessen wirst an jenem Tag,
Daß dein Gericht
Mir sprechen wird: Den Irren seh’ ich nach;
Dein Herz war willig, nur dein Kopf war schwach.
Annette von Droste-Hülshoff (10 januari 1797 – 24 mei 1848)
De Paulusdom in Münster, dichtbij Drostes geboortehuis
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Elizabeth Alexander werd geboren op 30 mei 1962 in New York. Zie ook alle tags voor Elizabeth Alexander op dit blog.
Race
Sometimes I think about Great-Uncle Paul who left Tuskeegee,
Alabama to become a forester in Oregon and in so doing
became fundamentally white for the rest of his life, except
when he travelled without his white wife to visit his siblings —
now in New York, now in Harlem, USA — just as pale-skinned,
as straight-haired, as blue-eyed as Paul, and black. Paul never told anyone
he was white, he just didn’t say that he was black, and who could imagine,
an Oregon forester in 1930 as anything other than white?
The siblings in Harlem each morning ensured
no one confused them for anything other than what they were, black.
They were black! Brown-skinned spouses reduced confusion.
Many others have told, and not told, this tale.
When Paul came East alone he was as they were, their brother.
The poet invents heroic moments where the pale black ancestor stands up
on behalf of the race. The poet imagines Great-Uncle Paul
in cool, sagey groves counting rings in redwood trunks,
imagines pencil markings in a ledger book, classifications,
imagines a sidelong look from an ivory spouse who is learning
her husband’s caesuras. She can see silent spaces
but not what they signify, graphite markings in a forester’s code.
Many others have told, and not told, this tale.
The one time Great-Uncle Paul brought his wife to New York
he asked his siblings not to bring their spouses,
and that is where the story ends: ivory siblings who would not
see their brother without their telltale spouses.
What a strange thing is “race,” and family, stranger still.
Here a poem tells a story, a story about race.
Peccant
Maryland State Correctional Facility for Women,
Baltimore County Branch, has undergone a face-lift.
Cells are white and ungraffitied, roomlike, surprisingly airy.
This is where I must spend the next year, eating slop from tin trays,
facing women much tougher than I am, finding out if I am brave.
Though I do not know what I took, I know I took something.
On Exercise Day, walk the streets of the city you grew up in,
in my case, D.C., from pillar to post, Adams-Morgan to Anacostia,
Shaw to Southwest, Logan to Chevy Chase Circles,
recalling every misbegotten everything, lamenting, repenting.
How my parents keen and weep, scheme to spring me,
intercept me at corners with bus tokens, pass keys, files baked in cakes.
Komunyakaa the poet says, don’t write what you know,
write what you are willing to discover, so I will
spend this year, these long days, meditating on what I am accused of
in the white rooms, city streets, communal showers, mess hall,
where all around me sin and not sin is scraped off tin trays
into oversized sinks, all that excess, scraped off and rinsed away.
Elizabeth Alexander (New York, 30 mei 1962)
De Afro-Amerikaanse dichter Countee Cullen werd geboren als Countee LeRoy Porter op 30 mei 1903 in Louisville, Kentucy, of Baltimore. Zie ook alle tags voor Countee Cullen op dit blog.
Lines To My Father
The many sow, but only the chosen reap;
Happy the wretched host if Day be brief,
That with the cool oblivion of sleep
A dawnless Night may soothe the smart of grief.
If from the soil our sweat enriches sprout
One meagre blossom for our hands to cull,
Accustomed indigence provokes a shout
Of praise that life becomes so bountiful.
Now ushered regally into your own,
Look where you will, as far as eye can see,
Your little seeds are to a fullness grown,
And golden fruit is ripe on every tree.
Yours is no fairy gift, no heritage
Without travail, to which weak wills aspire;
This is a merited and grief-earned wage
From One Who holds His servants worth their hire.
So has the shyest of your dreams come true,
Built not of sand, but of the solid rock,
Impregnable to all that may accrue
Of elemental rage: storm, stress, and shock.
Harlem Wine
This is not water running here,
These thick rebellious streams
That hurtle flesh and bone past fear
Down alleyways of dreams
This is a wine that must flow on
Not caring how or where
So it has ways to flow upon
Where song is in the air.
So it can woo an artful flute
With loose elastic lips
Its measurements of joy compute
With blithe, ecstatic hips.
Countee Cullen (30 mei 1903 – 9 januari 1946)
De Vlaamse dichter en schrijver Emmanuel Hiel werd geboren in Sint-Gillis-bij-Dendermonde op 30 mei 1834. Zie ook alle tags voor Emmanuel Hiel op dit blog.
Levenslust
Men staakt het sombre treuren,
wanneer de lente zingt,
en als met ‘t bloemengeuren,
de hoop in ‘t harte dringt.
Naar ‘t dorpke trekt de jongen
zo fris, zo welgezind;
daar komt hem toegesprongen
een blozend boerenkind.
Ter stede komt het meisje,
zij zoekt haar huisgerief;
maar vindt ook menig meisje
een flinke hartendief.
Zo toont zich, naar gewendte,
de zoele levenslust,
wanneer de gulle lente
de harten wakker kust.
Emmanuel Hiel (30 mei 1834 – 27 augustus 1899)
Sint-Gillis-Buitenkerk in Sint-Gillis-bij-Dendermonde
De Duitse dichter en schrijver Martin Jankowski werd op 29 mei 1965 in Greifswald geboren. Zie ook alle tags voor Martin Jankowski op dit blog.
Zunder
die hitze über dem fluß und
das rauschen der bäume
die dächer liegen rot im licht
wie zunder
das land breitet sich leuchtend
unter den himmel
im flirren der blätter tanzen
die halbschatten
und die wellen blinken
wie zunder
die abendhitze summt da kommt noch was
weit hinten klingt es wie musik
und das schilf am graben hinter der wiese
riecht wie zunder
wirf das streichholz weg
steig ins boot
so kann man’s aushalten
den kopf voll illusionen in der linken
in der rechten eine handvoll luft
milliarden jahre alt
Martin Jankowski (Greifswald, 29 mei 1965)
Onafhankelijk van geboortedata:
De Vlaamse dichter Jan Geerts werd geboren in Hoogstraten in 1972. Zie ook alle tags voor Jan Geerts op dit blog.
Stoel
Voor het open keukenraam,
uitkijkend naar de tuin
bind ik haar vast aan de stoel.
Zij zingt. Ik vind niets
om haar kwalijk te nemen.
Ik betrap mijzelf met een schaar
en begin haar natte haar
te knippen. Langzaam.
Zoiets vraagt tijd.
Of ze gaat dood, of ze doet
dat niet. Maar ze gaat dood.
Een andere keuze is er niet.
Jan Geerts (Hoogstraten, 1972)
Zie voor nog meer schrijvers van de 30e mei ook mijn blog van 30 mei 2011 deel 1 en eveneens deel 2.