Astrid Roemer, Hovhannes Shiraz, August Becker, Jules Lemaître, Mary Wollstonecraft, Hans Bemmann

De Surinaamse dichteres en schrijfster Astrid Roemer werd in Paramaribo geboren op 27 april 1947. Zie ook mijn blog van 27 april 2007 en ook mijn blog van 27 april 2008 en ook mijn blog van 27 april 2009en ook mijn blog van 27 april 2010.

 

Mei-mijmering

 

Vaak was het een vogel
en soms een citroen
ook hele seizoenen van sneeuw tot
viooltjes in het groen. Ze zei vastberaden:
zo ontruim ik mijn tuin. En stukje bij stukje
verdween al haar puin.

 

Ook ik ben aanwezig in verzamelde
momenten. Ik lijk op de wereld van de oude
dame en haar prenten. Een engel. Een mens. Een beest.
Een bloem. Net als het heelal stroom
ik langs: ssst-pats-boem!
Precies als haar vergezichten bekoor ik het oog:
een geordende inval van blauw, groen en rood
van wit en van geel van licht en van donker
van vuur en van as
van zout en van zuur van goud
en van zilver van platina, lood:
zolang jij mij aankijkt ben ik nog niet dood…

 

Scheurend en plakkend duidt M. ons bestaan – hoewel
haar vingers verstijven – loepzuiver aan.

 

 

 

Septemberbries

 

Hier heeft ze geleefd.
Hier is ze gestorven.
Achter het hek is het allemaal gebeurd.
Nu wonen er mensen die mij niet kennen.
Geblinddoekt kan ik door hun kamers rennen.
De rozen. Kijk rozen: ik herken nog haar geur!

 

Een moeder blijft altijd. Dat wil je als kind. Want vader
die gaat en die komt als een vrind. Moeder is ziek
terwijl narcissen bloeien. Terwijl in de tuin paps
het gras loopt te snoeien. Kijk, daar lag een speel
veld. En daar stond mijn strandwagen. Beschilderd
met bloemen door mams mooie handen.

 

En hoe was het afscheid had ik van jou willen weten.
En of je haar ook een slotbrief hebt geschreven.

 

 

Astrid Roemer (Paramaribo, 27 april 1947)

 

De Armeense dichter Hovhannes Shiraz werd geboren op 27 april 1915 in Alexandropol in het toenmalige Russische rijk (tegenwoordig Gyumri). Zie ook mijn blog van 27 april 2009 en ook mijn blog van 27 april 2010.

 

Poem

 

In my dreams my door was knocked at, “Who is it?” I asked from inside. Some elderly lady from the outside Answered and said, “I’d sacrifice myself for you.”

 

“I’ve come to ask for a piece of bread as charity I’m a poor orphan woman with no one to support me.” At this point I opened my door immediately, Only to find a miracle; it was my deceased mother indeed!

 

I was shocked but fell into her arms; And my mother said, “It’s me, it’s me, I’ve come to try you and to check on you. I hope life hasn’t changed your spirit and also you?!”

 

I came in the form of a beggar So that the whole world can be a witness To see if your conscience, my dear son, If your conscience also died along with me?!”

 

 

Vertaald door Daniel Janoyan

 

Hovhannes Shiraz (27 april 1915 – 14 maart 1984)

Standbeeld in Malatia-Sebastia

 

 

De Duitse schrijver August Becker werd geboren op 27 april 1828 in Klingenmünster. Zie ook mijn blog van 27 april 2009 en ook mijn blog van 27 april 2010.

 

Uit: Die Nonnensusel

 

Weniger bekannt als das goldene Weinland an der Haardt ist dessen südliche Fortsetzung gegen das Elsaß hin, die Landschaft an der Grenze von Landau bis Weißenburg. In den Chroniken des späten Mittelalters wird sie als »Niederer Wasgau« bezeichnet: Den Pfälzern gilt sie als das Oberland, die »Alte Welt«, wo sich noch viel ursprüngliches Volkstum bewahrt hat. Aus der Rheinebene zwischen Queich und Lauter zum Wasgenwald hinansteigend, schloß die Landschaft das frühere Gebiet der am Fuß der Vogesen vom fränkisch-austrasischen König Dagobert gestifteten Abteien Klingenmünster und Weißenburg ein.

Es ist eine schöne Landschaft, reich gesegnet vom Rheinstrom bis zum Saum des Gebirges, dessen vorderer Kamm die tiefen Forsten der Weißenburger Mundat und des Abtswaldes von Klingenmünster trägt.

Von Kastanienbäumen umrauscht, von Reben umsponnen, rückt der alte Vogesus etwas weiter in die Rheinebene vor. Hohe angebaute Hügelwellen bilden von klaren Bächen bewässerte Gründe, die ihren Talcharakter bis in die Nähe des Stromes bewahren. Hier ist jedes Dorf in der grünen Bergwiege eine kleine idyllische Welt für sich; die üppigen Weinlauben, die mächtigen Kronen der Walnußbäume und Edelkastanien geben ihr einen fast südlichen Charakter.

Am anmutigsten entfaltet sich die Mitte dieser Landschaft, das Klingbachtal, durch das von der Hauptbahn aus ein Postomnibus bis in meinen Geburtsort führt. Wer aber eine besondere Fußwanderung antreten will, steige in Bergzabern aus dem Zuge der hier endenden Zweigbahn, und wandere hügelauf, hügelab nordwärts nach dem von den Ruinen Landeck, Madenburg und Neukastel überragten Flecken Klingenmünster. Es ist nur eine Stunde Weges durch Weinberge, kastanienumschattete Hohlwege, Fruchtfelder und Wiesengründe.“

 

 

August Becker (27 april 1828 – 23 maart 1891)

Monument in Klingenmünster

 

 

De Franse schrijver en dichter Jules Lemaître werd geboren op 27 april 1853 in Vennecy, Loiret. Zie ook mijn blog van 27 februari 2007 en ook mijn blog van 27 april 2009 en ook mijn blog van 27 april 2010.

 

Uit:Impressions de théâtre

 

Il est donc évident qu’on pouvait tirer de Germinie un drame fort émouvant. Seulement il fallait, pour cela, «repenser» tout le livre en vue du théâtre. M. de Goncourt n’en a pas eu le courage. Il paraît qu’il a prétendu faire une révolution, nous apporter d’un coup, et dans toute sa pureté, la forme nouvelle que cherche le théâtre (notez qu’il la cherche depuis Thespis). Du moins, c’est ce que M. de Goncourt a laissé dire. Il aurait donc péché par présomption. Mais je crois qu’il a surtout péché par paresse. Ce qu’il nous a donné n’est ni un roman ni un drame; ce sont des images découpées dans un roman, et découpées au hasard. En sorte que la pièce est restée peu intelligible pour ceux qui n’avaient pas lu le roman ou qui ne l’avaient pas très présent à la mémoire; et que, d’autre part, les bonnes gens qui avaient été choqués déjà par les brutalités tristes du roman, l’ont été encore plus par celles de la pièce; car, toute la partie d’analyse psychologique en ayant été retranchée ou ne s’y retrouvant que par lambeaux maladroitement cousus, ces brutalités y demeuraient presque seules; et alors il semblait qu’on les les y étalât pour elles-mêmes, dans leur insolence facile et monotone…“

 

 

Jules Lemaître (27 april 1853 – 5 augustus 1914)

 

 

De Engelse schrijfster en feministe Mary Wollstonecraft werd geboren in Hoxton (nu Londen) op 27 april 1759. Zie ook mijn blog van 27 april 2009 en ook mijn blog van 27 april 2010.
 

Uit: Letters Written in Sweden, Norway, and Denmark

 

“In writing these desultory letters, I found I could not avoid being continually the first person – ’the little hero of each tale.’ I tried to correct this fault, if it be one, for they were designed for publication; but in proportion as I arranged my thoughts, my letter, I found, became stiff and affected: I, therefore, determined to let my remarks and reflections flow unrestrained, as I perceived that I could not give a just description of what I saw, but by relating the effect different objects had produced on my mind and feelings, whilst the impression was still fresh.”

(…)

 

“Reaching the cascade, or rather cataract, the roaring of which had a long time announced its vicinity, my soul was hurried by the falls into a new train of reflections. The impetuous dashing of the rebounding torrent from the dark cavities which mocked the exploring eye, produced an equal activity in my mind: my thoughts darted from earth to heaven, and I asked myself why I was chained to life and its misery? Still the tumultuous emotions this sublime object excited, were pleasurable; and, viewing it, my soul rose, with renewed dignity, above its cares – grasping at immortality – it seemed as impossible to stop the current of my thoughts, as of the always varying, still the same, torrent before me – I stretched out my hand to eternity, bounding over the dark speck of life to come.”

 

 

Mary Wollstonecraft (27 april 1759 – 10 september 1797)

 

 

De Oostenrijkse schrijver Hans Bemmann werd geboren op 27 april 1922 in Groitzsch nabij Leipzig. Zie ook mijn blog van 27 april 2009.

 

Uit: Stein und Flöte

 

„Ich glaube, du kommst dir nur so vor, weil du deinen Blick zu sehr auf das Äußere der Dinge richtest. Du kannst über die Wirklichkeit nichts aussagen, wenn du nur die sichtbare Oberfläche der Dinge beschreibst, die jedermann vor Augen hat. Die Wirklichkeit steckt hinter denDingen, und man kann nur in Bildern von ihr sprechen. Du kannst sie nicht packen, wie du eine Katze beim Schwanz packst. Wenn dir eine solche Rede geheimnisvoll vorkommt, hast du noch nicht viel von der Wirklichkeit begriffen.

(…)

 

Zeit ist etwas, das man um so weniger begreift, je mehr man davon erfährt. Man kann ihrer nie sicher sein. Achtet man auf die Zeit, so schleicht sie dahin wie eine Schnecke, aber sobald man sich von etwas anderem ablenken läßt, springt sie davon wie ein Wiesel. Sie ist immer da, aber wenn du sie packen willst, greifst du ins Leere, denn sie ist schon wieder vergangen.“

 

 

Hans Bemmann (27 april 1922 – 1 april 2003)