De Nederlandse schrijver essayist en vertaler August Willemsen werd geboren in Amsterdam op 16 juni 1936. Zie ook alle tags voor August Willemsen op dit blog.
Uit: Braziliaanse brieven
“Een alleraardigste man, eigenaar van de onbenulligste Portugese naam die er bestaat, José Maria da Silva, en tot nu toe de enige mens op aarde die mijn leeftijd juist wist te schatten. ‘Je krijgt er kijk op, in dit bedrijf’, was zijn verklaring. Hij bood me ten afscheid ettelijke bellen cachaça aan, zodat er niets kwam van mijn voornemen zaterdagochtend vroeg naar Rio te gaan. Achteraf viel het nog mee dat ik de bus van elf uur haalde. Aankomst zes uur. Met een taxi naar wat ik omschreef als ‘fatsoenlijk hotel met redelijke prijs’. De prijs was redelijk, maar de ambiance was van een goedkope liederlijkheid en verloedering die werkelijk tot braken noodde. Het is me intussen duidelijk geworden dat vrijwel elk hotel dat niet zéér duur is, in het centrum, een hoerenkast is. Hoererij is trouwens niet tot bepaalde straten beperkt, maar lijkt zo’n beetje in het hele centrum de gewoonte te zijn. Die kast waar ik in ’73 met Noor zat was heel rustig vergeleken met het kot waar ik de eerste avond in Rio belandde. Daar komt bij dat tegenwoordig zelf de meest nederige van deze etablissementen radio op de kamers hebben met voorgeprogrammeerde popmuziek, en vaak ook nog televisie met porno en geweld, wat tot gevolg heeft dat de keet nog groter is en langer duurt dan wanneer er alleen maar wordt geneukt. Rekening houden met een ander is de mensen werkelijk volkomen vreemd. Om drie, vier, tot vijf uur in de nacht gelach en gegil, dreunende muziek, gesla met deuren – en toen ik, vroeg in de ochtend, eindelijk een beetje slaap vatte, droomde ik dat ik thuis was gekomen. Maar ik was niet alleen. Er waren vreemde mensen bij, met wie ik een opera aan het instuderen was.”
August Willemsen (16 juni 1936 – 29 november 2007)
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Joyce Carol Oates werd geboren in Lockport, New York, op 16 juni 1939. Zie ook alle tags voor Joyce Carol Oates op dit blog.
Uit: The Falls
“… Waking that morning to the rude and incontrovertible fact that she who’d slept alone all her life was yet alone again on the morning following her wedding day. Waking alone though she was no longer Miss Ariah Juliet Littrell but Mrs. Gilbert Erskine. Though no longer the spinster daughter of Reverend and Mrs. Thaddeus Littrell of Troy, New York, piano and voice instructor at the Troy Academy of Music, but the bride of Reverend Gilbert Erskine, recently named minister of the First Presbyterian Church of Palymra, New York.
Waking alone and in that instant she knew. Yet she could not believe, her pride was too great. Not allowing herself to think I am alone. Am I?
A clamor of wedding bells had followed her here. Hundreds of miles. Her head was ringed in pain as if in a vise. Her bowels were sick as if the very intestines were corroded and rotting. In this unfamiliar bed smelling of damp linen, damp flesh and desperation. Where, where was she, what was the name of the hotel he’d brought her to, a paradise for honeymooners, and Niagara Falls was the Honeymoon Capital of the World, a pulse in her head beat so violently she couldn’t think. Having been married so briefly she knew little of husbands yet it seemed to her plausible (Ariah was telling herself this as a frightened child might tell herself a story to ward off harm) that Gilbert had only just slipped quietly from the bed and was in the bathroom. She lay very still listening for sounds of faucets, a bath running, a toilet flushing, hoping to hear even as her sensitive nerves resisted hearing. The awkwardness, embarrassment, shame of such intimacy was new to her, like the intimacy of marriage. The “marital bed.” Nowhere to hide. His pungent Vitalis hair-oil, and her coyly sweet Lily of the Valley cologne in collision. Just Ariah and Gilbert whom no one called Gil alone together breathless and smiling hard and determined to be cheerful, pleasant, polite with each other as they’d always been before the wedding had joined them in holy matrimony except Ariah had to know something was wrong, she’d been jolted from her hot stuporous sleep to this knowledge.”
Joyce Carol Oates (Lockport, 16 juni 1939)
De Canadese dichter, artiest en musicus Derek Raymond Joseph Audette werd geboren op 16 juni 1971 in Hull, Quebec. Zie ook alle tags voor Derek R. Audette op dit blog.
A Cigarette From Frank (Fragment)
I used to work for a charity organization;
I didn’t volunteer or anything,
they gave me a job,
a paying job.
The hours were standard,
the pay was shit,
but it was a job.
The purpose of this particular organization
was to provide jobs to people
who couldn’t really work anymore;
who had sustained some injury,
or had some sickness
and were unable to work
in any standard sense.
This organization would provide
them with mostly menial tasks
to fill out their days
and make them feel as though
they still had a purpose,
and provide them with a small
paycheck
to supplement their
disability payments.
The jobs
they were given to do
mostly consisted of
stuffing envelopes,
collating papers,
or assembiling
cardboard boxes.
Insert tab ‘A’ into slot ‘B’
My job was to sort of
help out in running things
and also
sometimes
stuff envelopes
and assemble
cardboard boxes
when there wasn’t enough
disabled people there to
finish the task on time.
Derek R. Audette (Hull, 16 juni 1971)
De Zwitserse schrijver en columnsit -minu (eig. Hans-Peter Hammel) werd geboren op 16 juni 1947 in Basel. Zie ook alle tags voor -minu op dit blog.
Uit: Wo Männer zu sabbernden Dildos werden
„Lino schleppte mich nun von Korsett zu Korsett. Er war auf der Suche nach dem ultimativen Bildknaller. Und da entdeckte er eine Tattoo-Landschaft, die sich vom Zehennagel über alle Rundungen bis zum Kinn ringelte. «DIE IST ES!», hauchte der Fotograf bereits in andern Sphären. Er sabberte wie unser Zwirbelhund, wenn wir mit dem Würstchen winkten. Die Dame war aber nicht gewillt, das Würstchen zu sein, und hatte Hunger: «Ich bin in einer halben Stunde zurück – ich muss mir jetzt mal etwas Warmes in den Bauch ziehen …»
ALSO VERSTEH DAS, WER WILL – jedenfalls kam dann so ein kleiner Macker angehuscht: «Hallöchen. Kann ich helfen? – Lena kommt sofort wieder und …» WER IST LENA? Diese Frage hat ihn dann total umgehauen. «SIE IST DER GRÖSSTE DEUTSCHE PORNOSTAR, MEIN HERR – IHRETWEGEN SIND 10’000 FANS IN DIESE HALLE GEKOMMEN!» «Mach alleine weiter…», sagte ich da zu Lino. Der nickte brav. Und wartete auf Lena, wie der Hund vor der Metzgerei auf seine Mutti. Ich drückte ihm dann noch das kleine Papierbildchen mit der wahren Liebe in die Hände. Damit er weiss, wo Gott und die wahre Liebe hockt. Dann kaute ich mich durch Dolly Busters Busen. Er machte mich glücklich.“
-minu (Basel, 16 juni 1947)
De Nederlandse dichter Casper Fioole werd geboren op 16 juni 1975. Zie ook alle tags voor Casper Fioole op dit blog.
Uit: Koelkastloze poëzie
Schrijver Utrecht
Ik gesloten man,
post gedichten,
fiets langs je
nee-nee
nee-nee
nee deur
huis te koop
veiling van tuin
en keuken
vlinder en vuurzijn huisvuil
de resteen stofwolk
van wirwardingen
je deur verborgenn
nee
vol huis
open mij
voorzichtig
Casper Fioole (16 juni 1975)
En als toegift bij een andere verjaardag:
Mignon pensif
Zijn handen zijn al lang tot rust gekomen.
Hun lichamen zijn nu genoeg bekend.
Ooit raakte hij de wellust zo ontwend
als de vervoering van zijn stoutste dromen.
Zijn eerns alerte lijf is nu slechts loom en
verzadigd, levenloos en impotent.
Nu nadert hij berustend het moment
dat ook zijn geest elk leven wordt ontnomen.
Hij wordt nog wel verliefd, maar dat is meer
gewenst dan echt. Hij hoeft niet meer zo zeer.
Wie mooi is, weet hij, kent geen mededogen.
De passies en de dagen van weleer
zoekt hij vergeefs. De vreemde jongensogen
weerspiegelen het eigen onvermogen.
Frans Roumen (Wessem, 16 juni 1957)
Jacques d’Albon, de mignon van Henri II
Zie ook alle tags voor Frans Roumen op dit blog.
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e juni ook mijn vorige blog van vandaag en ook mijn eerste blog van vandaag.