De Engelse dichter en schrijver Benjamin Zephaniah werd geboren op 15 april 1958 in Handsworth, Birmingham. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.
Everybody Is Doing It
In Hawaii they Hula
They Tango in Argentina
They Reggae in Jamaica
And they Rumba down in Cuba,
In Trinidad and Tobago
They do the Calypso
And in Spain the Spanish
They really do Flamenco.
In the Punjab they Bhangra
How they dance Kathak in India
Over in Guatemala
They dance the sweet Marimba,
Even foxes dance a lot
They invented the Fox Trot,
In Australia it’s true
They dance to the Didgeridoo.
In Kenya they Benga
They Highlife in Ghana
They dance Ballet all over
And Rai dance in Algeria,
They Jali in Mali
In Brazil they Samba
And the girls do Belly Dancing
In the northern parts of Africa.
Everybody does the Disco
From Baghdad to San Francisco
Many folk with razzamataz
Cannot help dancing to Jazz,
They do the Jig in Ireland
And it is really true
They still Morris dance in England
When they can find time to.”
Benjamin Zephaniah (Handsworth, 15 april 1958)
De Duitse dichter en tekenaar Wilhelm Busch werd geboren in Wiedensahl op 15 april 1832. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.
Da kommt mir eben so ein Freund
Da kommt mir eben so ein Freund
Mit einem großen Zwicker.
Ei, ruft er, Freundchen, wie mir scheint,
Sie werden immer dicker.
Ja, ja, man weiß oft selbst nicht wie,
So kommt man in die Jahre;
Pardon, mein Schatz, hier haben Sie
Schon eins, zwei graue Haare! –
Hinaus, verdammter Kritikus,
Sonst schmeiß ich dich in Scherben.
Du Schlingel willst mir den Genuß
Der Gegenwart verderben!
Uit: Naturgeschichtliches Alphabet
Im Ameishaufen wimmelt es,
Der Aff’ frißt nie Verschimmeltes.
Die Biene ist ein fleißig Tier,
Dem Bären kommt dies g’spaßig für.
Wilhelm Busch (15 april 1832 – 9 januari 1908)
De Nederlandse schrijfster Ina Boudier-Bakker werd geboren in Amsterdam op 15 april 1875. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.
Uit: De klop op de deur
„Alles op ’t mooie servies met gouden randje
dat alleen gebruikt werd voor visite. En aan de tafel opgestaan, het glas in zijn hand, een buitengewoon lange magere man, een vermoeide zwakke kop met scherpe trekken en zware groeven. De stijve stropdas sloot hoog om den hals, de lange zwarte jas hing ruim van de puntige schouders. Hij boog zich over naar zijn vrouw, en zij, groot, frisch en bloeiend, in haar groenzijden japon met het nauwsluitend lijfje en de wijde crinoline, lachte hem toe met haar stralend blauwe oogen, haar mooien mond, keerde dan het hoofd, dat fier met den kroon van gitzwart haar op de fijne schouders stond, van hem naar de gasten:
Mevrouw Weesburg in een grijs merinos japon met rose rand en rose met grijs gestreept lijfje, laag uitgesneden. Haar klein pittig donker gezicht lachte, en de zwarte oogen schoten met iets gulzigs de tafel en de gasten langs. Soms legde ze even haar zeer kleine bruine hand op den mouw van Goldeweijn.
Aan den overkant dronk haar man, dik en blozend, haastig zijn glas uit. ‘Dat achttien-acht-en-vijftig een goed jaar mag wezen,’ zei hij wat onvast.
De derde gast was een toast begonnen op den gastheer en diens vrouw. Hij sprak kortademig en heesch. Annètje, in klimmende nieuwsgierigheid met haar hoofdje door de spijlen hangend, verstond hem niet. Hij maakte altijd grappen, meneer Kats, dat wist ze – grappen waar zij nooit om lachen moest, maar moeder wel. Juffrouw Kooistra die naast hem zat kreeg er een kleur van, en haar moeder proestte het uit. O wat was ’t allemaal mooi en prettig daar. En ’t rook…. ’t rook zoo lekker. Haar onervaren neusje snuffelde onwetend punch en bisschop…. En wat was er op dàt schaaltje ook weer…. haringsla had moeder gezegd – wat een rare naam….“
Ina Boudier-Bakker (15 april 1875 – 26 december 1966)
De Canadese dichter Bliss Carman werd geboren in Fredericton, in de provicincie New Brunswick op 15 april 1861. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.
A Sea Child
The lover of child Marjory
Had one white hour of life brim full;
Now the old nurse, the rocking sea,
Hath him to lull.
The daughter of child Marjory
Hath in her veins, to beat and run,
The glad indomitable sea,
The strong white sun.
The Heart of Night
When all the stars are sown
Across the night-blue space,
With the immense unknown,
In silence face to face.
We stand in speechless awe
While Beauty marches by,
And wonder at the Law
Which wears such majesty.
How small a thing is man
In all that world-sown vast,
That he should hope or plan
Or dream his dream could last!
O doubter of the light,
Confused by fear and wrong,
Lean on the heart of night
And let love make thee strong!
The Good that is the True
Is clothed with Beauty still.
Lo, in their tent of blue,
The stars above the hill!
Bliss Carman (15 april 1861 – 8 juni 1929)
De Vlaamse dichter en schrijver Pol De Mont werd geboren in Wambeek op 15 april 1857. Zie ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.
De keiklopper
De zak op de gekromde rug, de kleren
ontnaaid, gescheurd, en haar nog baard gekamd,
staat, naast een steenhoop, vlak in ’t zonnegloên,
een stokoud man. Met stramme handen zwaait hij
zijn ijzeren hamer, die met doffe slag
bonst op een rotsklomp, dat de splinters knetrend
in ’t rond vliegen. Met zijn hemdsmouw wist
de grijsaard ’t zweet, dat op zijn voorhoofd blinkt,
en slaaft maar voort, met doffe slag op slag,
de grove keien, scherf om scherf, vermorzlend.
En hoorbaar klinkt, bij elke zwaai der hand,
een schor geluid, – reutlen van een, die sterft, –
uit ’s ouden gorgel, door geen drank gelaafd….
Hoog, op de bergen, boven rots en mensen,
kerft geel en rijp de wijndruif aan de stok.
Pol De Mont (15 april 1857 – 29 juni 1931)
De Vlaamse schrijver Staf Weyts werd geboren op 15 april 1909 in Mechelen. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2009.
Uit: Sneeuw en zonde
„Is hij het? Sneeuw waait om hem heen en zijn aangezicht kan zij niet onderscheiden. Aan zijn stem was het Wieze, zijn gestalte doet haar echter weer twijfelen, maar sidderend en hijgend roept zij hem dan eensklaps iets toe, en het is Wieze toch!
Sedert een week is hij uit zijn bannelingenoord verlost. Verstoken heeft hij vijf dagen en nachten doorgebracht in goederentreinen die hem van uit het hooge bergland altijd een eind verder voerden, en tegen den morgen bereikte hij eindelijk de grens. Bij een boer heeft hij gegeten. Warme melk met tarwebrood met spek, – een festijn na vier jaren honger! – en toen hij heenging kreeg hij nog een pakje onder den arm. Een mantel weigerde hij. Koude voelde hij ten andere niet meer, even min als nog vaak en vermoeienis, en aan rusten wou hij overigens ook niet denken! Hij was weer vrij! Hij leefde nog! Om zijn Paula had hij nagenoeg veertig maanden tegen ellende en dood in geworsteld, en nu de weg naar haar open lag wou hij geen stond meer verliezen. Hij stapte hardnekkig. Menschen die hem van verre zagen aantreden, het hoofd kaal geschoren, met alleen een bezatse over zijn sjofele soldatenvest, en een blauw katoenen broek die hem fladderde om de beenen, dachten eenparig: ‘Een banneling die nog terugkeert!’ en bleven staan om hem te zien voorbijgaan.“
Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 15 april 2009.
De Duitse dichter en schrijver Erich Arendt werd geboren op 15 april 1903 in Neuruppin.
De Duitse dichter, essayist, criticus en literatuurwetenschapper Hans Egon Holthusen werd geboren op 15 april 1913 in Rendsburg.