De Nederlandse dichter en schrijver Cees Nooteboom werd geboren in Den Haag op 31 juli 1933. Zie ook mijn blog van 31 juli 2010 en eveneens alle tags voor Cees Nooteboom op dit blog.
Zoals regen…
zoals regen zoekt een natuurlijk versmelten
en planten hun aarde ten zeerste bevroeden
zo drijvend op een lange zijden zeewind
blies jij in mijn gebied je oevers, mistiger,
heb jij verdriet voortdurend op mij ingesproken
zoals ook regen steeds zoekt een natuurlijk versmelten.
en groeit nu dit bitter stromen rustiger, zijns ondanks, en
opgesierd met vreemde dingen van het maanspel –
het blijft mijn grondwater van dagelijks versterven
en jij en ik is dood en verder machteloos.
Romantische herfst
schimmig vanavond jaagt die mist de velden
de maan sluipt terug in dodelijke bomen
nu is de grote rafelaar gekomen
een herfst een doodgaan een gekwelde smeekstem
hoor… ademend beweegt de aarde van heimwee
om mensen te bezetten met een adem van verdriet
om koeien zwaar en zwijgend in zich vast te zetten
als schepen, vastgegroeid aan het lichaam van de zee
of de dood, levend aan het gezicht van de mensen,
mééademend, méésprekend.
Iets
Het leven
je zou het je moeten kunnen
herinneren
als een buitenlandse reis
en er met vrienden of vriendinnen
over na moeten praten
en zeggen
Het was toch wel aardig,
het leven,
en flarden zien van vrouwen, geheimen
en landschappen
en dan tevreden achteroverleunen
maar doden kunnen niet achteroverleunen.
En ook verder kunnen ze niets.
Cees Nooteboom (Den Haag, 31 juli 1933)
De Franse Poetry Slam kunstenaar Grand Corps Malade (eig. Fabien Marsaud) werd geboren op31 juli 1977 in Le Blanc-Mesnil, Seine-Saint-Denis. Zie ook mijn blog van 31 juli 2010
L’heure D’eté:
Est-ce que c’est dla patience ou est-ce qu’on sait faire le dos rond
Est-ce que c’est l’expérience que nous ont enseigné nos darrons
Et ce qu’on a tous compris c’est que la vie repose toujours sur l’enchainement des opposés
Après chaque nuit il va faire jour
Partant de cette évidence d’une volonté naïveté
On sait qu’après chaque inquiétude viendra l’instant de sérénité
Comme si à l’échelle d’une vie les choses devaient s’équilibrer
Après l’orage les éclaircies aucun ciel ne reste encombré
Alors on s’est imprégné de cette capacité d’adaptation
Pour encaisser les coups on a su entrer en mode mission
On sait que les tunnels ont une fin dans chaque moment de lucidité
Et que nos efforts ne sont pas vains quand la vie passe à l’heure d’été
J’ai eu pas mal de patience et j’ai dû faire le dos rond
Pour traverser en silence toutes les journées peintes en marron
J’ai gardé l’envie de croire ou j’ai toujours cru à l’envie
J’ai refusé de concevoir un présent cruel à vie
Comme le destin doit être aidé j’ai avancé l’aiguille d’un tour
Je suis passé à l’heure d’été pour aller rejouer dans la cour
Comme le boxeur après le gong et le taulard après dix ans
Comme le civil après les bombes après la lutte on est vivants
Vivants pour sentir le soleil et la nuit tombe de plus en plus tard
Et ya d’la lumière de plus en plus longtemps dans nos espoirs
C’est vrai qu’on a passé l’hiver à donner des grands coups d’épée
Dorénavant la route est claire on est passé à l’heure d’été
Grand Corps Malade (Le Blanc-Mesnil, 31 juli 1977)
De Britse schrijfster Joanne Rowling werd geboren in Chipping Sodbury bij Bristol op 31 juli 1965. Zie ook mijn blog van 31 juli 2007 en ook mijn blog van 31 juli 2008 en ook mijn blog van 31 juli 2009 en ook mijn blog van 31 juli 2010
Uit: Harry Potter & The Goblet of Fire
„The maid had run screaming down the hill into the village and roused as many people as she could.
“Lying there with their eyes wide open! Cold as ice! Still in their dinner things!”
The police were summoned, and the whole of Little Hangleton had seethed with shocked curiosity and ill-disguised excitement. Nobody wasted their breath pretending to feel very sad about the Riddles, for they had been most unpopular. Elderly Mr. and Mrs. Riddle had been rich, snobbish, and rude, and their grown-up son, Tom, had been, if anything, worse. All the villagers cared about was the identity oftheir murderer for plainly, three apparently healthy people did not all drop dead of natural causes on the same night.
The Hanged Man, the village pub, did a roaring trade that night; the whole village seemed to have turned out to discuss the murders. They were rewarded for leaving their firesides when the Riddles’ cook arrived dramatically in their midst and announced to the suddenly silent pub that a man called Frank Bryce had just been arrested.
“Frank!” cried several people. “Never!”
Frank Bryce was the Riddles’ gardener. He lived alone in a rundown cottage on the grounds of the Riddle House. Frank had come back from the war with a very stiff leg and a great dislike of crowds and loud noises, and had been working for the Riddles ever since.“
Joanne Rowling (Chipping Sodbury, 31 juli 1965)
Zie voor nog meer schrijvers van de 31e juli ook mijn eerste blog van vandaag en eveneens mijn tweede blog van vandaag.