De Nederlandse dichter, schrijver en columnist Cees van der Pluijm werd geboren op 12 januari 1954 te Radio Kootwijk (Gld.). Zie ook alle tags voor Cees van der Pluijm op dit blog.
Sonnet voor Elisabeth Eybers
Er klinken kinderstemmen in ’t portiek
Hun schel geluid weerkaatst aan alle kanten
Geen oude dromen meer; ik ben weer thuis
Bepaalde bomen kan men niet verplanten
Melancholie: herinneringen aan stilte
Voorafgaand aan een storm voorbije vreugd
Verdriet: besef dat elke dag je heugt
Hoe liefde langzaam overging in kilte
En Heimwee: willen ruiken aan het zilte
Van zeewind die je aanwaait uit je jeugd
Ik lees verdoofd de verse ochtendkranten
Met al het vale nieuws, de dood incluis
En zie hem staan, als één dier emigranten
En weet opeens. Mijn droom had geen abuis.
Exodus
Er was een droom van duizend mooie jongens
Op witte paarden rijdend door de nacht
Met wapperende zachtfluwelen kleren
Ze hadden heel het leven in hun macht
De aarde draaide door hun galopperen
En waar zij reden, werd het nooit meer licht
Hun schoonheid was alleen nog te bezweren
Door ’t magisch ritueel van een gedicht:
Er was een droom van duizend mooie jongens
Maar niemand kreeg die woorden uit zijn mond
Want wie hen zag, versteende waar hij stond
Kennelijk
Hij heeft de mooiste ogen die ik ken
Van diep en prachtig glanzend donkerbruin
Als hij me aankijkt, raakt ik zo bewogen
Dat ik het eerste uur van slag af ben
Soms stoeien wij een beetje in de tuin
Dan komt hij los en wordt hij opgetogen
Vooral als ik hem kietel en hem jen
(Zo rolden wij het rozenperk in puin!)
Wij hebben een apart soort dialogen
Waarvan nog nooit een derde iets verstond:
Verliefden kunnen praten met hun ogen
Mijn moeder vindt de omgang ongezond
(Als het aan haar lag had het niet gemogen)
Maar ja, ik houd nu eenmaal van mijn hond.
Cees van der Pluijm (Radio Kootwijk, 12 januari 1954)
De Nederlandse dichter en schrijver Jacques Hamelink werd geboren op 12 januari 1939 in Driewegen, bij Terneuzen. Zie ook alle tags voor Jacques Hamelink op dit blog.
Ingebruikneming van een nieuw penseel
Niets dat me zo nauwsluitend past als niet met
roemtoga van eersterangs dichter te zijn belast.
Op de wijnavond waarvoor gis gouverneur me uitnodigde
bleek naamloos neven mijn vlas te gaan me het hartnodige.
Als ik hoofse zin heb pluk ik orchideeën onder mijn heg,
drink geknield uit een plas liefst op mijn enige weg.
Apropos, zal ik nu iets schrijven in de verdorde wijnstok
of toch in de zich wringende dennetakstijl liever, dodo’s?
Betrekkende mens
Langzaam neemt de mens
de schutkleur aan
van de aarde
die hem in steeds trager
welsprekende velden
en wegen van wolken betrekt
en ook de blaasbalg lucht
zijn piepend draaiorgel geworden
dan alom bekroond
met koude honger
met poriën voor regen en slaap
zijn ereteken zijn schamperste vuurslag
voldoende om de sterren ruwweg te ontbinden
verbergt hij taal en teken
in landschappen
die savonds dichtklappen
als een deur.
Gebeuren
Oud en ijdel van klank
de avond de vertraagde
dubbele films stilzwijgen
huiveren over hem toe
een mens tot de oksels
verzonken in het landschap slaakt
zijn wonderlijke kreet
zijn zwangerschap nooit zo heet
sluit snel ontlijvend
aarde zijn glimlach
met stenen zegelen af.
Jacques Hamelink (Terneuzen, 12 januari 1939)
De Nederlandse dichter en schrijver Kamiel Verwer werd op 12 januari 1979 in Tilburg geboren. Zie ook alle tags voor Kamiel Verwer op dit blog.
Empathie
Ook jij
verlangt naar een moedergrot
met taferelen
een plaats waar de muren zuchten
de planken je kousevoeten niet aanvreten
dat zie ik toch
aan je glanzende oorschelpen
aan je handen zie ik dat, aan de kleine haren op je pols
aan het ritme van je strottehoofd
dat eenzame gevaarte
je moet die grot in
aardappels laten overkoken
aan het jukbeen zie ik dat
kom maar mee
jij verlangt ook naar een moedergrot
met vertrouwde spatters op het pleisterwerk
je verlangt naar allerlei dieptes
en allerlei dieptes ga ik geven
maar kruip niet in mijn grot we hebben helder weer
nee, spiegel je naar binnen:
want dat zal een spektakel zijn
en jij loopt dan tussen de dingen door,
met een omgekeerde lach.
Kamiel Verwer (Tilburg, 12 januari 1979)
De Japanse schrijver en vertaler Haruki Murakami werd geboren op 12 januari 1949 in Kyoto. Zie ook alle tags voor Haruki Murakami op dit blog.
Uit: Norwegian Wood (Vertaald door Elbrich Fennema)
Nu jij cola aan het kopen bent, schrijf ik deze brief. Het is voor het eerst dat ik een brief schrijf aan iemand die naast me op een bankje zit. Maar ik weet niet hoe ik anders tot je door moet dringen. Want wat ik ook zeg, je luistert nauwelijks. Zo is het toch? Realiseer je je wel dat je me vandaag iets vreselijks hebt aangedaan? Het is je niet eens opgevallen dat mijn haar heel anders zit. Ik heb zo mijn best gedaan om mijn haar te laten groeien en eindelijk lukte het me eind vorige week er een enigszins vrouwelijke coupe in aan te brengen. Maar is het jou toch niet opgevallen? Ik vond het nogal leuk zitten en hoopte je te verrassen nu we elkaar voor het eerst in lange tijd weer zagen. Maar het is je niet eens opgevallen! Dat is toch te erg voor woorden? Wie weet kun je je niet eens herinneren wat voor kleren ik droeg. Ik ben een vrouw, hoor! Al ben je nog zo door iets in beslag genomen, je mag me best wel even goed bekijken. Al had je er maar een paar woorden over gezegd – ‘Leuk, je haar zo’ – , dan had ik het je vergeven, al was je daarna nog zo door van alles in beslag genomen geweest. Daarom ga ik straks tegen je liegen. Dat ik heb afgesproken met mijn zus in Ginza is gelogen. Ik was ervan uitgegaan dat ik vandaag met je mee zou gaan en bij je zou blijven slapen. Ik had zelfs mijn pyjama bij me! Ja, in mijn rugzak had ik een pyjama en een tandenborstel zitten. Wat een domme koe ben ik. Je hebt me niet eens uitgenodigd bij je thuis. Maar goed, je wilt blijkbaar alleen zijn en ik kan je niet zoveel schelen, dus ik laat je alleen. Denk maar naar hartenlust over van alles na. Denk nu niet dat ik woest op je ben.e bent heel lief voor me geweest toen ik in de problemen zat en ik krijg de indruk dat ik niets voor je terug kan doen. Je lijkt de hele tijd opgesloten te zitten in je eigen wereld, en als ik aanklop – ‘Watanabe, hier ben ik!’ – , doe je even één oog open en dan keer je weer terug naar je eigen wereld. Nu kom je terug met cola, in gedachten verzonken. Ik hoopte dat je zou vallen, maar je viel niet. Nu zit je naast me je cola te drinken. Ik had nog even de hoop dat je als je terugkwam met de cola misschien zou opmerken dat mijn haar anders zit.”
Haruki Murakami (Kioto, 12 januari 1949)
De Nederlandse dichter, schrijver en schilder Alain Teister (eig. Jacob Martinus Boersma werd geboren in Amsterdam op 12 januari 1932. Zie ook alle tags voor Alan Teister op dit blog.
Voorstel
Een middelgrote liefde
bestaande uit gebarentaal
lijkt ideaal. Niet spreken
of onnodig gevoelens kweken.
Gebaren maken.
Elkaar aanraken.
Huid tegen haar,
een liefde zonder vrees
of blaam of veel gevaar,
en wat men uit de handen leest
bepaalt de toekomst.
Haar geven wat haar toekomt
en krijgen wat men wenst
aan strelingen.
Dit is goedkoper dan men denkt
en verdrijft de verveling.
Alain Teister (12 januari 1932 – 6 februari 1979)
De Duitse dichter en schrijver Jakob Michael Reinho;d Lenz werd geboren op 12 januari 1751 in Seßwegen. Zie ook alle tags voor Jakob Michael Reinhold Lenz op dit blog.
Zeitlos
Aus ihren Augen lacht die Freude,
Auf ihren Lippen blüht die Lust,
Und unterm Amazonenkleide
Hebt Mut und Stolz und Drang die Brust:
Doch unter Locken, welche fliegen
Um ihrer Schultern Elfenbein,
Verrät ein Seitenblick beim Siegen
Den schönen Wunsch, besiegt zu sein.
Willkommen kleine Bürgerin
Willkommen kleine Bürgerin
Im bunten Tal der Lügen!
Du gehst dahin, du Lächlerin!
Dich ewig zu betrügen
Was weinest du? die Welt ist rund
Und nichts darauf beständig.
Das Weinen nur ist ungesund
Und der Verlust notwendig.
Einst wirst du, kleine Lächlerin!
Mit süßerm Schmerze weinen
Wenn alle deinen treuen Sinn
Gott! zu verkennen scheinen.
Dann wirst du stehn auf deinem Wert
Und blicken, wie die Sonne
Von der ein jeder weg sich kehrt
Zu blind für ihre Wonne.
Bis daß der Adler kommen wird
Aus fürchterlichen Büschen,
Der Welten ohne Trost durchirrt –
Wie wirst du ihn erfrischen!
Fühl alle Lust
Fühl alle Lust, fühl alle Pein
Zu lieben und geliebt zu sein,
So kannst du hier auf Erden
Schon ewig selig werden.
Jakob Michael Reinhold Lenz (12 januari 1751- 24 mei 1792)
Portret door Friedrich Wocher, rond 1778
Zie voor nog meer schrijvers van de 12e januari ook mijn eerste blog van vandaag.