De Amerikaanse dichter Charles Olson werd geboren op 27 december 1910 in Worcester, Massachusetts en studeerde aan Wesleyan University en Harvard. Hij voelde zich aangetrokken door de politieke en sociale ideeën van Franklin D. Roosevelt, en trad toe tot de American Civil Liberties Union in 1941. Hij werkte in de Office of War Information tot 1944 toen hij ontslag nam omdat hij gecensureerd werd. Daarna wijdde hij zich volledig aan het schrijven. In 1950 begon Olson, geïnspireerd door de Cantos van Pound aan The Maximus Poems, een project dat bij zijn dood nog niet voltooid was. Het werk is zowel een exploratie van de Amerikaanse geschiedenis in brede zin, als een epos over een plaats, de staat Massachusetts en vooral Gloucester, waar Olson zich gevestigd had. Olson wordt beschouwd als een belangrijke Amerikaanse modernist van de tweede generatie, een dichter die een cruciale link vormt tussen Ezra Pound en William Carlos Williams aan de ene kant en de New American poets aan de andere kant (inclusief New York School, the Black Mountain School, the Beat poets, en de San Francisco Renaissance.
VARIATIONS
III. Spring
The dogwood
lights up the day.
The April moon
flakes the night.
Birds, suddenly,
are a multitude
The flowers are ravined
by bees, the fruit blossoms
are thrown to the ground, the wind
the rain forces everything. Noise-
even the night is drummed
by whippoorwills, and we get
as busy, we plow, we move,
we break out, we love. The secret
which got lost neither hides
nor reveals itself, it shows forth
tokens. And we rush
to catch up. The body
whips the soul. In its great desire
it demands the elixir
In the roar of spring,
transmutations. Envy
drags herself off. The fault of the body and the soul
-that they are not one-
the matutinal clock clangs
and singleness: we salute you
season of no bungling
Charles Olson (27 december 1910 – 10 januari 1970)
Mirza Ghalib (eigenlijk Asadullah Baig Khan) werd geboren op 27 december 1796 in Agra uit een familie met Turkse, aristocratische voorouders. Hij was een befaamd Indische dichter die schreef in het klassieke Urdu en Perzisch. Bekend gebleven is hij vooral door verschillende ghazelen die hij tijdens zijn leven schreef en die sindsdien vertolkt en gezongen zijn door zeer uiteenlopende mensen. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste dichter in het Urdu ooit.
Ghasel 1
The world is nothing but the birth of the beloved
without desire to see herself we ourselves would not exist
Each instant sings a song about living god knows why
absurd and meaningless awareness of insanity and wisdom
Claiming knowledge is wrong and gain through worship impossible
our world and our faith are the dregs of unknowing
Wherever the beloved has walked and shown us
the dust of her footprints are all we can hold
We have named the beloved and know we are loved
the back of heaven is bent to greet us
Vertaling door Jim Yagmin
Mirza Ghalib (27 december 1796 – 15 februari 1869)
De Duitse schrijver Carl Zuckmayer werd op 27 december 1896 geboren in Nackenheim am Rhein. Tijdens zijn studie ontwaakte bij Carl Zuckmayer de liefde voor het theater. De eerste toneelstukken van Carl Zuckmayer waren geschreven in een expressionistische stijl. Al snel veranderde de stijl van Carl Zuckmayer in een stijl, die verwantschap had met de nieuwe zakelijkheid. “Der fröhliche Weinberg” (1925) was het eerste toneelstuk van Carl Zuckmayer, dat een groot succes werd. Bij het grote publiek werd Carl Zuckmayer bekend met de komedie “Der Hauptmann von Köpenick” (1931). Vanaf 1933 werden de toneelstukken van Carl Zuckmayer verboden. Zuckmayer vluchtte in 1938 via Zwitserland naar de Verenigde Staten van Amerika. In 1947 keerde hij weer terug naar Duitsland, waar hij tot zijn verhuizing naar Zwitserland in 1958 bleef wonen. Na de Tweede Wereldoorlog zette Carl Zuckmayer zijn succes voort met “Der Teufels General” (1946), die het leven behandelt van een luchtmachtofficier onder leiding van Adolf Hitler. De twee wereldoorlogen waarin zijn land verwikkeld raakte, hadden Carl Zuckmayer tot pacifist gemaakt. Het stuk “Der Teufels General” riep veel weerstand op in Duitsland in de jaren net na de oorlog. Dit was één van de eerste toneelstukken waarin het verzet tegen de nationaalsocialisten werd behandeld. In 1966 verscheen de autobiografie “Als wär’s ein Stück von mir”. Carl Zuckmayer overleed in 1977 in Visp (Zwitserland).
Andere belangrijke boeken van Carl Zuckmayer zijn onder meer: “Schinderhannes” (1927), “Barbara Blomberg” (1949), “Der Gesang im Feuerofen” (1950).
Uit: Der Hauptmann von Köpenick (film, 1956)
Szene 1: “Wie du aussiehst, so wirst du angesehen”. Im “Café National”
[Glockengeläut, Marschtritt einer Kompanie]
Kalle: Jetzt müssen die Hammel blöken: wir treeten zum Beeten…
Voigt: Kalle, mach dir nich uffällig –
Kalle: Du bist’n sanft’n Heinrich…Wenn ick die bürjerliche Gesellschaft
am Sonntagmorgen sehe, könnt’ ick am liebsten der ganzen Welt mit’m
nackten Hintern ins Gesichte hopsen.
Voigt: Und denn kriest’n versohlt auf Polizeiwache…
Keene Personalbeschreibung, mir ha’m wat vor heute abend.
[aufgedonnerte Dame mit Straußenfeder-Hut verläßt den gerade haltenden Bus]
Kalle: Insofern da ‘ne Kasse is. Meeensch…Kick mal die da! Haste denn
gar keen’ Blutdruck mer, Wilhelm?
Voigt: Na ja…komm rin, Kalle, ich hab’ noch’n paar Märker, geb’ einen
aus.
[Geräusche vom Billardtisch]
Schlettow: Also daß ich den Zieher mit Linkseffet noch mache, hätt’ ich
nich jedacht.
Doktor: Ein…Sontagsmorgensstößchen, wie sich’s für’n königlich preußi-
schen Gardehauptmann jehört!
Schlettow: Pssst! Man ist hier inkognito.
Doktor: ’s doch keene Räuberhöhle – is doch’n ganz ordentlicher Ausschank!
Schlettow: Ja, aber für Militär verboten.
Doktor: Nehmen Se das nicht ’n bißchen zu ernst?
Schlettow: ‘Offiziersberuf: dauernde öffentliche Verantwortung’, hat mein
alter Herr immer gesagt, ‘Auf’n bunten Rock kein Stäubchen’. Is’
ne Lebensaufgabe.
Doktor: [lacht] Noch ’n Bierchen?
Carl Zuckmayer (27 december 1896 – 18 januari 1977)
De Zwitserse schrijver Markus Werner werd geboren op 27 december 1944 in Eschlikon (Kanton Thurgau). In 1948 verhuisde de familie naar Thayngen (Kanton Schaffhausen). Na zijn eindexamen in 1965 studeerde Werner germanistiek, filosofie en psychologie aan de universiteit van Zürich. Hij promoveerde in 1974 met een studie over Max Frisch. Van 1975 tot 1990 werkte hij in het onderwijs. Daarna werd hij zelfstandig schrijver. Tegenwoordig woont hij in Schaffhausen. De romanpersonages van Markus Werner die in 1984 debuteerde met Zündels Abgang hebben hun beroep aan de wilgen gehangen. Uit hun perspektief beschrijft Werner laconiek, met humor, verbazing, maar ook met vertwijfeling het leven van alledag.
Uit: Der ägyptische Heinrich
„Es ist wahrscheinlich, dass die sechziger Jahre beruflich und privat die bewegtesten in Heinrichs ägyptischem Leben waren, aber ich habe dieses Jahrzehnt und das Nildelta, wo es gelebt worden ist, in einem einzigen Tag durchquert, und zwar mit eher stumpfen Sinnen, wenn auch nicht ohne Besinnungshalte und Gedenkminuten da und dort. Der Fahrer, den ich in Ismailiya angeheuert hatte und der sich Tiger nannte, war im Bild, dass es um eine bedächtige Sonderfahrt ging und nicht um eine möglichst schleunige Beförderung nach Alexandrien. Die ersten sechzig Kilometer konnte er rasen und tat es, aber in Tell-el-Kebir bat ich um einen kurzen Halt, ohne allerdings das Schlachtfeld zu suchen, auf dem die britischen Besatzungstruppen im September zweiundachtzig die nationale Befreiungsarmee unter Arabi Pascha bezwungen hatten. Das war zwar lange nach Heinrichs Delta-Zeit gewesen, und Heinrich hatte nichts mit der Schlacht bei Tell-el-Kebir zu tun gehabt, aber es war hier kurz zu danken dafür, dass er und seine Angehörigen den blutigen Ereignissen, die sich schon vor der Schlacht abgespielt hatten, nicht zum Opfer gefallen waren. Sie hätten ja, obwohl sie damals schon in Kairo wohnten, per Zufall in Alexandrien sein können, als dort im Juni zuvor einige hundert Europäer von Arabis Anhängern umgebracht wurden oder als die englische Flotte die von Aufständischen wimmelnde Stadt wenig später mit Bomben und Granaten belegte. Von alledem war Heinrich verschont geblieben, sogar von der Personalpolitik der Besatzer, die darin bestand, die Nicht-Engländer im Staatsdienst durch Engländer zu ersetzen. Er aber hat seinen Stuhl im Ministerium für öffentliche Arbeiten nicht räumen müssen bis zu Pensionierung“.
Markus Werner (Eschlikon, 27 december 1944)