Cor Bruijn, Virginie Loveling, Dorothy Richardson, Jacint Verdaguer, Mischa Andriessen, Eva Schmidt

 

De Nederlandse schrijver Cor Bruijn werd geboren in Wormerveer op 17 mei 1883. Zie ook mijn blog van 17 mei 2007.

 

Uit: Langs de waterkant

 

“Siembroer werkte ijverig door. Hij was niet groot voor zijn leeftijd, tenger gebouwd, en hij liep wat moeilijk. Daarom noemden de jongens hem Kreupelen Siem, maar daar bedoelden ze niets onaangenaams mee. Ik zelf heb hem altijd zoo genoemd en hij was toch een van mijn beste vrienden.

’t Was een klein huisje, waarin ze woonden. Van den vaartweg af kon je er niets van zien. ’t Speelde heelemaal verstoppertje achter het groote, houten huis van Keesbuur. Eerst als je de steeg daarnaast inliep, zag je het er achter tegen aanleunen. ’t Was een klein huisje, en ’t was ook een oud huisje. Vroeger hoorde het bij het huis van Keesbuur en het diende zoowat voor bijkeuken en bergplaats. Maar toen de kinderen van Keesbuur langzamerhand getrouwd waren en hij met zijn vrouw Jannetje alleen bleef in het groote huis, vond hij, dat hij met dat aanbouwseltje nog wel wat verdienen kon. De binnendeur werd dichtgespijkerd, er werd een en ander in vertimmerd en nu was het het huis van Siem en Japie. Ze woonden er al een paar jaar met hun moeder. Japie wist niet beter, of hij had er altijd gewoond, maar Siem wist nog best van dat groote huis van vroeger. En dat was ook niet zoo oud.

Dat was in den tijd, toen vader nog leefde. Het stond ook aan den vaartweg en je had er een groote kamer, een klein kamertje, een keuken, een portaal en een grooten zolder, waar ze allemaal sliepen. Maar na vaders dood, konden ze daar niet blijven wonen en toen had moeder dit huisje gehuurd. Een gulden in de week moest ze er voor aan Keesbuur betalen, dan mocht ze ook nog dat stukje grond hebben, om er wat aardappelen en groente op te telen.”

 

 

 

Cor Bruijn (17 mei 1883 – 6 november 1978)

 

 

 

De Vlaamse dichteres en schrijfster Virginie Loveling werd geboren in Nevele op 17 mei 1836. Zie ook mijn blog van 17 mei 2007.

 

Bij het sterfbed

 

Hij stond voor haar gebogen,

Zich zelve nauw bewust;

Hij stond haar aan te staren:

Daar lag zij in eeuwige rust.

 

Het waslicht beeft en wemelt

Op ’t levenloos gezicht,

De zaal is groot en somber,

‘Is zij het, die daar ligt?’

 

Wat denkt die diepbedroefde,

Daar bij het dodenbed?

– Hij denkt aan kleine vreugden,

Die hij haar heeft belet.

 

Hij denkt aan haar goedheid,

Aan menig gruwzaam woord,

Hem soms in toorn ontschoten,

Door haar alleen gehoord.

 

Hij hief het oog ten hemel,

En sloeg de handen saam,

Als om vergeving smekend,

En fluistert hare naam.

 

Hij wil het hoofd afwenden,

En kan niet henen gaan:

‘Och, opende ze eenmaal hare ogen,

Och, zag ze mij nog eens aan!’

 

Vergeefs ! Gij krijgt geen antwoord,

In al uw wilde smart,

Geen blik dier gesloten ogen,

Geen klopping van dat hart.

 

Zijn droefheid steeg ten toppunt,

Hij weende en snikte luid,

En sloeg de hand aan ’t hoofd,

En ijlde de kamer uit.

 

En zij, die ’t bespieden zeiden:

” Wat heeft hij haar toch bemind;

Hij stond als verpletterd bij ’t sterfbed,

En weende gelijk een kind!”

 

 

 

Virginie Loveling (17 mei 1836 – 1 december 1923)

 

 

 

 

De Engelse schrijfster Dorothy Miller Richardson werd geboren op 17 mei 1873 in Abington, Oxfordshire. Zie ook mijn blog van 17 mei 2007.

 

Uit: Pilgrimage

 

It was the Thursday afternoon piano-organ, the one that was always in tune. It was early to-day.

She drew back from the window as the bass chords began thumping gently in the darkness. It was better that it should come now than later on, at dinnertime. She could get over it alone up here.

She went down the length of the room and knelt by the fireside with one hand on the mantel-shelf so that she could get up noiselessly and be lighting the gas if anyone came in.

The organ was playing “The Wearin’ o’ the Green.”

It had begun that tune during the last term at school, in the summer.

It made her think of rounders in the hot school garden, singing-classes in the large green room, all the class shouting “Gather roses while ye may,” hot afternoons in the shady north room, the sound of turning pages, the hum of the garden beyond the sun-blinds, meetings in the sixth form study. . . . Lilla, with her black hair and the specks of bright amber in the brown of her eyes, talking about free-will.

She stirred the fire. The windows were quite dark. The flames shot up and shadows darted.

That summer, which still seemed near to her, was going to fade and desert her, leaving nothing behind. To-morrow it would belong to a world which would go on without her, taking no heed. There would still be blissful days. But she would not be in them.“

 

 

 

Dorothy Richardson (17 mei 1873 – 17 juni 1957)

 

 

 


De Catalaanse dichter en schrijver
Jacint Verdaguer i Santaló werd geboren op 17 mei 1845 in Folgueroles.

 

La Maladet (Fragment)

 

Years passed, centuries piled on centuries,
Before this bone-frame of primeval giants
Dressed itself in topsoil and timberland,
Before the crags grew moss, the meadows flowers,
Before the forests filled with thronging birds,
The thronging birds with song.

 

 

Vertaald door Ronald Puppo

 

 

 

Uit: The Montserrat Cycle (Fragment)

The angels used a golden saw
To notch these peaks and shape your palace:
Queen of heaven whom seraphim sent,
May your blue mantle shelter us.

 

Breaking dawnlight crowned by stars,
City of God that David dreamed,
At your feet the moon bows down,
The sun lays out your gown of beams.

 

Of Catalonia ever Princess,
To Spain you are the Eastern Star;
To virtuous be a pillar of stength,
To sinners be safe haven and harbor.

 

Comfort those who long to see
Your summits, exiled far away;
Hear every prayer on land and sea,
Bring back to God all hearts that stray.

 

 

 

 

Jacint Verdaguer (17 mei 1845 – 10 juni 1902)

Standbeeld in Montserrat

 

 

 

Onafhankelijk van geboortedata:

 

De Nederlandse dichter Mischa Andriessen werd geboren in Apeldoorn in 1970.

 

 

D. en ik rijden graag auto

 

D. en ik rijden graag auto,
liefst zonder doel, als het weer
een beetje tegen zit of we
een afspraak hebben waar we echt
niet onderuit kunnen. D.
stuurt, ik bedien radio en raampjes
en zorg voor commentaar.
D. en ik vinden beide dat autorijden
zonder bruut gekanker
op de bestuurder, gelijk stukken minder
interessant wordt. Zeker
in de witte dodge die bij D’s ouders
achter in de tuin staat.
D. heeft me beloofd dat hij dit jaar
nog zijn rijbewijs haalt.

 

 

 

Mischa Andriessen (Apeldoorn, 1970)

 

 

 

 

Zie voor alle bovenstaande schrijvers ook mijn blog van 17 mei 2009 en ook mijn blog van 17 mei 2010.

 

 

 

Zie ook voor onderstaande schrijver ook mijn blog van 17 mei 2009.

 

De Oostenrijkse schrijfster Eva Schmidt werd geboren op 17 mei 1952 in Lustenau / Vorarlberg.