De Nederlandse dichter Daniël Dee werd geboren op 12 november 1975 in Empangeni, Zuid-Afrika. Zie ook mijn blog van 12 november 2010 en eveneens alle tags voor Daniël Dee op dit blog.
De naakte waarheid bezweren
I dreamed about you, baby.
It was just the other night.
Most of you was naked
Ah but some of you was light.
– Leonard Cohen –
halfnaakt lig je ik weet het ik zie het
je borsten je oksels je buikje met navel
je naakte glimlach je naakte blik
ik kan het dromen en doe dat ook vaak
eens was dat allemaal voor mij en mij alleen
het doet me niets het doet me niets meer
het verlangen hoe je keek als ik in je schoof het voldoeningszweet achteraf
geen idee wat deze dag brengen zal
de e-nummers zwieren in mijn yoghurtdrinkontbijt
deze ochtend koffiedik zingen een stalinorgelsymfonie
hij die ik niet ken hij is ook nog vreemd voor jou hij ligt naast je ik weet het
het zal niet lang meer duren of hij kruipt op je ik weet het hij niet ik
Daniël Dee (Empangeni, 12 november 1975)
Portret door Harriët Geertjes, 2007
De Nederlandse dichter Johnny van Doorn (The Selfkicker) werd geboren op 12 november 1944 in Beekbergen en groeide op in Arnhem. Zie ook mijn blog van 12 november 2010 en eveneens alle tags voor Johnny van Doorn op dit blog.
Crimineel weekend
(1)
2 winterjassen overelkaar
Heen & op zak kunstbaarden-
En snor,
17 zonnebrillen &
3 verschillende pruiken, –
Uit betrouwbare bron
Vernomen dat ik
Voortdurend door een
Politiewagen word
Gevolgd:
Op iedere straathoek
Verwissel ik van
Vermomming & in
Iedere pisbak plak
Ik een andere baard
Op mijn gezicht,
In ieder portiek
Verwissel ik van
Zonnebril & ik
Loop mank en krom &
Dan weer als een Mie
Zo soepel & ik word
Krankjorum van die
Ellendige klootzakken, –
Ze sturen het erop
Aan dat ik me uit
Eigen beweging
Aangeven zal:
Ze hebben geen
Enkel bewijs,
40 fotoos van mij
In bezit &
Mijn tenen zijn
Bevroren (van de honger
Hou ik niet meer)
: diezelfde nacht wordt
Mijn bebaarde
Vriend Roderic de
Prikker (met identiek
Nachtelijk silhouet)
Op brute wijze
Opgebracht.
Johnny van Doorn (12 november 1944 – 26 januari 1991)
De Uruguayaanse schrijfster, vertaalster en journaliste Cristina Peri Rossi werd geboren op 12 november 1941 in Montevideo. Zie ook mijn blog van 12 november 2010 en eveneens alle tags voor Christina Peri Rossi op dit blog.
Uit: Fetishists Anonymous (Vertaald door Tobias Hecht)
“On Saturday afternoons, I’m the only woman at the Fetishists’ Club. Otherwise it’s just men.
We meet on the weekends, before Sunday, stupid old Sunday, the gloomiest, most depressing day of the week. Sundays are a lost cause: reality plain and simple, unadorned. If you’re lucky, you can sleep a little longer, between one noise and the next-the neighbor’s shower, the elevator full of children (children are let loose on Sundays and there’s no telling what can happen with all those exploding hormones), the telephone (which is always ringing to announce the ritual visit of your parents-in-law, someone’s forgotten birthday, or that your great aunt who suffers from, among other things, the eighty years she’s already been alive, is sick). The full weight of reality, that’s Sunday, when you have incontrovertible evidence that your apartment is too small for four people and that lack of space creates hostility (or at least puts it on display), when you can eat paella or baked lamb, go to movies with your husband and feel lonely or go alone and feel lonely.
That’s why, as fetishists, we like to get together on Saturdays, at dusk. Saturdays seem to be full of potential, of fantasy, of hope. On Saturdays some people dream about a man or a woman capable of awakening an unknown passion, others of a nocturnal voyage through the subterranean entrails of the city (marvelous things are never at the surface, you have to submerge yourself to find them; they’re peripheral, marginal, hidden-a tunnel, a sunken world, a region of limbo); some people think they’re capable of writing a book, others of winning a fortune gambling.”
Cristina Peri Rossi (Montevideo, 12 november 1941)
De Amerikaanse, feministische schrijfster Naomi Wolf werd geboren in San Francisco op 12 november 1962. Zie ook alle tags voor Naomi Wolf op dit blog enook mijn blog van 12 november 2010
Uit: The Beauty Myth
““Their [girls] sexual energy, their evaluation of adolescent boys and other girls goes thwarted, deflected back upon the girls, unspoken, and their searching hungry gazed returned to their own bodies. The questions, Whom do I desire? Why? What will I do about it? are turned around: Would I desire myself? Why?…Why not? What can I do about it?
The books and films they see survey from the young boy’s point of view his first touch of a girl’s thighs, his first glimpse of her breasts. The girls sit listening, absorbing, their familiar breasts estranged as if they were not part of their bodies, their thighs crossed self-consciously, learning how to leave their bodies and watch them from the outside. Since their bodies are seen from the point of view of strangeness and desire, it is no wonder that what should be familiar, felt to be whole, become estranged and divided into parts. What little girls learn is not the desire for the other, but the desire to be desired. Girls learn to watch their sex along with the boys; that takes up the space that should be devoted to finding out about what they are wanting, and reading and writing about it, seeking it and getting it. Sex is held hostage by beauty and its ransom terms are engraved in girls’ minds early and deeply with instruments more beautiful that those which advertisers or pornographers know how to use: literature, poetry, painting, and film.“
Naomi Wolf (San Francisco, 12 november 1962)
De Mexicaanse dichteres en moniaal Juana Inés de la Cruz de Asbaje y Ramírez, ook bekend als Sor Juana, werd geboren in San Miguel Nepantla op 12 november 1648 of 1651. Zie ook alle tags voor Juana Inés de la Cruz op dit blog enook mijn blog van 12 november 2010
My Lady (Fragment)
My lady, I must implore
forgiveness for keeping still,
if what I meant as tribute
ran contrary to your will.
Please do not reproach me
if the course I have maintained
in the eagerness of my love
left my silence unexplained.
I love you with so much passion,
neither rudeness nor neglect
can explain why I tied my tongue,
yet left my heart unchecked.
The matter to me was simple:
love for you was so strong,
I could see you in my soul
and talk to you all day long.
With this idea in mind,
I lived in utter delight,
pretending my subterfuge
found favor in your sight.
In this strange, ingenious fashion,
I allowed the hope to be mine
that I still might see as human
what I really conceived as divine.
Oh, how mad I became
in my blissful love of you,
for even though feigned, your favor
made all my madness seem true!
Juana Inés de la Cruz (12 november 1648 of 1651 – 17 april 1695)
Borstbeeld in Washington
De Duitse schrijver Michael Ende werd geboren in Garmisch-Partenkirchen op 12 november 1929. Zie ook alle tags voor Michael Ende op dit blog en ook mijn blog van 12 november 2009 en ook mijn blog van 12 november 2010
Uit: Jim Knopf und Lukas der Lokomotivführer
„Das Land, in dem Lukas der Lokomotivführer lebte, hieß Lummerland und war nur sehr klein.
Es war sogar ganz außerordentlich klein im Vergleich zu anderen Ländern wie zum Beispiel Deutschland oder Afrika oder China. Es war ungefähr doppelt so groß wie unsere Wohnung und bestand zum größten Teil aus einem Berg mit zwei Gipfeln, einem hohen und einem, der etwas niedriger war.
Um den Berg herum schlängelten sich verschiedene Wege mit kleinen Brücken und Durchfahrten. Außerdem gab es auch noch ein kurvenreiches Eisenbahngleis. Es lief durch fünf Tunnels, die kreuz und quer durch den Berg und seine beiden Gipfel führten.
Häuser gab es natürlich auch im Lummerland, und zwar ein ganz gewöhnliches und ein anderes mit einem Kaufladen drin. Dazu kam noch eine kleine Bahnstation, die am Fuße des Berges lag. Dort wohnte Lukas der Lokomotivführer. Und oben auf dem Berg zwischen den beiden Gipfeln stand ein Schloss.
Man sieht es also, das Land war ziemlich voll. Es passte nicht mehr viel hinein.
Wichtig ist vielleicht noch, dass man sich sehr vorsehen musste die Landesgrenzen nicht zu überschreiten, weil man dann sofort nasse Füße bekam. Das Land war nämlich eine Insel.
Diese Insel lag mitten im weiten, endlosen Ozean und die großen und kleinen Wellen rauschten Tag und Nacht an den Landesgrenzen. Manchmal allerdings war das Meer auch still und glatt, so dass nachts der Mond und tags die Sonne sich darin spiegelten. Das war jedes Mal besonders schön und feierlich und Lukas der Lokomotivführer setzte sich dann immer an den Strand und freute sich. Warum die Insel übrigens Lummerland hieß und nicht irgendwie anders, wusste kein Mensch. Aber sicherlich wird das eines Tages erforscht werden.“
Michael Ende (12 november 1929 – 28 augustus 1995)
Cover
Zie voor nog meer schrijvers van de 12e november ook mijn blog van 12 november 2011 deel 1 en eveneens deel 2.