De Amerikaanse dichter, songwriter en frontman van Silver Jews David Berman werd geboren op 4 januari 1967 in Williamsburg, Virginia. Zie ook alle tags voor David Berman op dit blog.
The Broken Mirror
My life is almost over; that’s a fact
Statistically derived but simply true;
I look into the mirror, but it’s cracked
And so reflects two, three, or more, that lack
Cohesion. Which one’s goal shall I pursue—
My life is almost over; that’s a fact—
In time remaining? Luggage largely packed,
Past boxed and crated, little left to do,
I look into the mirror, but it’s cracked
And won’t be fixed and always did refract
The one before it into at least two.
My life is almost over; that’s a fact,
But life cannot be lived in the abstract
And begs for certainties that it once knew:
I look into the mirror, but it’s cracked;
I look away in search of the exact;
Nights melt the shadow shrinking from my view;
I look into the mirror, but it’s cracked.
My life is almost over; that’s my fact.
Grace
As one who, reading late into the night,
When overcome by sleep, turns off the light
And yields whatever he can sense by sight
To what the gates of ivory or of horn
Will send him, sightless as a child unborn,
To goad, amuse, remind, reveal or warn,
So may I turn a light off and embrace
With resignation, better still with grace,
The dreamless sleep that all awake must face.
Catallus CX – A Translation
Alfie, honest mistresses are lauded;
The presents they receive they earn, but you,
Who lead me on with lies, leave me defrauded.
My anti-mistress, brazen what you do;
You keep my gifts but, suddenly demure,
Renege on my reward. Either be chaste
Before accepting fees or be the whore
That you pretend, your total body placed
Where just your mouth is. Greed and ‘virtue’ make
Strange bedfellows, each sure the other’s fake.
De Duitse dichter en schrijver Andreas Altmann werd geboren in Hainichen (Sachsen) op 4 januari 1963. Zie ook alle tags voor Andreas Altmann op dit blog. Zie ook mijn blog van 8 juni 2009
fabriek terrein
de weg verliest zijn sporen onder de struiken.
misschien ben ik de enige, die er nog op loopt.
het losse hout van de bomen klopt tegen de wind,
die het verstrooit. de nabije fabriek is geruimd. en
de muren beginnen, zich een geheim te zoeken.
er wordt verteld, dat ze machines in het meer hebben gedumpt
en zijn ijs heeft in de winter roest aangezet
velen, die hier gewerkt hebben, zijn al dood.
er is een hek, dat aan hoogte verloren heeft
en enkel nog een woord uit het verleden is.
de waarschuwende borden zijn weggehaald. ik krijg
hun tekst niet meer bij elkaar. slechts een paar schroeven
waarmee zij bevestigd waren, steken gebogen in het gat.
de geluiden van de wind vervreemden zich hier.
pas bij de resten van het hek heb ik gemerkt, dat
de weg zich enkel om de fabriek draaide en eigenlijk geen
uitgang had, als je er eenmaal op gekomen was.
Vertaald door door Mischa Andriessen
Zie voor nog meer schrijvers van de 4e januari ook mijn blog van 4 januari 2019 en ook mijn blog van 4 januari 2017 en mijn blog van 4 januari 2015 deel 1 en eveneens deel 2 en deel 3.