e Vlaamse dichter en schrijver Dimitri Verhulst werd op 2 oktober 1972 geboren in Aalst. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Dimitri Verhulst op dit blog.
De vensters behangen met langdurige landschappen,
een zak met slanke handen aan een meisje voeren
van achter de tralies die mijn vingers zijn.
Een ooggetuige van het zwart uithoren
op de hoek van twee nachten
en geduldig wachten
tot de schaduw uit de bomen valt.
Mijn ogen wegens verbouwing sluiten
en haarfijn dromen
dat ik een ver verwant werd van mijzelf.
Van mijn verveling grote vliegers vouwen,
van de vissen de schaliedekker zijn
en van de mens de mens.
Een steentje in de diepte van mijn droefheid gooien
en tellen tot ik de tel kwijt ben.
En herbeginnen.
Ik zie mij in jouw ogen zien.
Hoe ik je
Zeg dat wij in staat zijn
Sterren te bekijken
Die lang voor ons al ophielden te bestaan
hoe ik je
luid, likkend aan de klepel
van je vuig bebaarde klok.
Hoe ik je
toon die trillende angel
in mijn handen en
hoe ik mijn paarsbekopte spijker
in je kruishout sla, ha,
Hoe ik je
judaskus en dodendans
in al je holten ja.
Hoe ik je
vertaal dat wij in staat zijn
van ontbinding, gepolijste woorden
horen van een liefde die inmiddels
al is doodgegaan.
Doe ik je
toch geen pijn.
Hoe durf ik.
Zwijg nu maar
Blaas geen tekstballon in mijn gezicht!
Want vanavond wil ik je vlooien,
mij vertakken tot in je donkerste vertrekken.
Ik wil vanavond van de avond zijn
en met de blinden open bepoteld worden.
Dimitri Verhulst (Aalst, 2 oktober 1972)
De Nederlandse dichter, essayist, bloemlezer en boekhandelaar Joost Baars werd geboren op 2 oktober 1975 in Leidschendam. Zie ook alle tags voor Joost Baars op dit blog.
het groeien van de ruimte
bij de dood van Thomas Blondeau
dat de sterren gemiddeld 200 lichtjaar
ver zijn weet ik, maar
wat betekent
dat? deze lengtemaat
is voor niet-natuurkundigen
een mystieke demystificatie.
ik wil zeggen: ik weet niets
van de afstand tussen hen
en mij, ik weet alleen dat
er iets van geweten
wordt. zo maakt
kennis van de oorzaak
van een aneurysma
het sterven van een vriend
niet minder zomaar.
daar ging hij, bij zijn laptop,
met een blauwe borst
van angst. ik bid
tot wikipedia, zit
uren aan de binnenplaats
en kijk omhoog, maar
zie alleen het jaar na jaar
na lichtjaar
groeien
van de ruimte.
Tom Waits
tom waits reed op een negenbaansweg
en kreeg een lied in zijn hoofd.
hij zei: ‘jezus, zie je dan niet dat ik rij?’
later, zijn album was bijna voltooid,
foeterde hij tussen zijn tanden:
‘alle kinderen zitten klaar in de auto.
nu moet je komen of we gaan zonder jou!’
zonder jou wil ik niet,
maar dit is een liefdesgedicht
van iemand die jou niet wil bezitten.
als het je wil is, neem mij dan
het stuur uit mijn handen,
geef me andere woorden dan deze,
een andere wijze
om jou ergens anders
dan slechts in mijn blik te laten bestaan.
Joost Baars (Leidschendam, 2 oktober 1975)
De Zweedse dichter en vertaler Göran Sonnevi werd geboren in Lund op 2 oktober 1939. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Göran Sonnevi op dit blog.
Trauermantel
I
Sah heute im wald
einen Trauermantel, groß, prächtig
auf der dunklen lichtung
zwischen hohen bäumen
neben dem großen ameisenhaufen
Wie ein kleiner vogel flog er
mit leuchtend hellem saum
Ich ließ ihn sich setzen,
neben mir, dort wo ich
kauerte, bei dem stein
Die flügel bräunliches dunkelrot, geädert
dann das band von perlen in leuchtendem
blau, und ganz außen der saum, cremegelb
Die vorderränder der flügel schwach gebogen, leicht gesprenkelt
hinter jeder flügelspitze ein kleiner zacken
der hinterleib stark behaart
Sah ihn dort an, lange, bis ich
eine hand ausstreckte
und das trockne gras, berührte
Da flog er schnell auf, hoch, fort
Die Sprache der Lebenden
Die Sprache der Lebenden
ist ohne Grenze
Sie suchen den Zustand
zwischen sich, wo
alles Liebe ist
Der Schatten von
diesem Licht
kommt auch, ist aber
ein Blendlicht
im Licht
Der Kern aus Zärtlichkeit
öffnet sich mitunter
ganz ohne Vorbehalt
Vertaald door Klaus J Liedtke
Göran Sonnevi (Lund, 2 oktober 1939)
De Engelse schrijver Graham Greene werd geboren op 2 oktober 1904 in Berkhamsted, Hertfordshire. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Graham Greene op dit blog.
Uit: The Honorary Consul
“Doctor Eduardo Plarr stood in the small port on the Paraná, among the rails and yellow cranes, watching where a horizontal plume of smoke stretched over the Chaco. It lay between the red bars of sunset like a stripe on a national flag. Doctor Plarr found himself alone at that hour except for the one sailor who was on guard outside the maritime building. It was an evening which, by some mysterious combination of failing light and the smell of an unrecognized plant, brings back to some men the sense of childhood and of future hope and to others the sense of something which has been lost and nearly forgotten.
The rails, the cranes, the maritime building — these had been what Doctor Plarr first saw of his adopted country. The years had changed nothing except by adding the line of smoke which when he arrived here first had not yet been hung out along the horizon on the far side of the Paraná. The factory that produced it had not been built when he came down from the northern republic with his mother more than twenty years before on the weekly service from Paraguay. He remembered his father as he stood on the quay at Asunción beside the short gangway of the small river boat, tall and gray and hollow-chested, and promised with a mechanical optimism that he would join them soon. In a month — or perhaps three — hope creaked in his throat like a piece of rusty machinery.
It seemed in no way strange to the fourteen-year-old boy, though perhaps a little foreign, that his father kissed his wife on her forehead with a sort of reverence, as though she were a mother more than a bedmate. Doctor Plarr had considered himself in those days quite as Spanish as his mother, while his father was very noticeably English-born. His father belonged by right, and not simply by a passport, to the legendary island of snow and fog, the country of Dickens and of Conan Doyle, even though he had probably retained few genuine memories of the land he had left at the age of ten.”
Graham Greene (2 oktober 1904 – 3 april 1991)
Frans affiche voor de gelijknamige film uit 1983
De Amerikaanse dichter en essayist Wallace Stevens werd geboren op 2 oktober 1879 in Reading, Pennsylvania. Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 eneveneens alle tags voor Wallace Stevens op dit blog.
Sunday Morning
4
She says, ‘I am content when wakened birds,
Before they fly, test the reality
Of misty fields, by their sweet questionings;
But when the birds are gone, and their warm fields
Return no more, where, then, is paradise?’
There is not any haunt of prophecy,
Nor any old chimera of the grave,
Neither the golden underground, nor isle
Melodious, where spirits gat them home,
Nor visionary south, nor cloudy palm
Remote on heaven’s hill, that has endured
As April’s green endures; or will endure
Like her remembrance of awakened birds,
Or her desire for June and evening, tipped
By the consummation of the swallow’s wings.
5
She says, ‘But in contentment I still feel
The need of some imperishable bliss.’
Death is the mother of beauty; hence from her,
Alone, shall come fulfillment to our dreams
And our desires. Although she strews the leaves
Of sure obliteration on our paths,
The path sick sorrow took, the many paths
Where triumph rang its brassy phrase, or love
Whispered a little out of tenderness,
She makes the willow shiver in the sun
For maidens who were wont to sit and gaze
Upon the grass, relinquished to their feet.
She causes boys to pile new plums and pears
On disregarded plate. The maidens taste
And stray impassioned in the littering leaves.
Wallace Stevens (2 oktober – 1879 – 2 augustus 1955)
De Nederlandse dichter en kunstcriticus Nes Tergast (eigenlijk Albert Ernest Bruno Johannes) werd geboren in Salatiga, Java, op 2 oktober 1896. Zie ook alle tags voor Nes Tergast op dit blog.
Wandeling
Waarom heb ik mijzelve uitgelaten
en liet de hondenketting thuis?
Ik raak verdwaald in late straten
en iedre straat verwordt tot kruis:
in ieder raam staat een mismaakt
persoon te zoeken naar zijn huis.
De postbode is een rood verleden:
ik ben mijzelve kwijtgeraakt.
Gespiegeld in de naakte regen
val ik van boven naar beneden
voortdurend langs mijzelve heen.
Wellicht heeft mij de wind geschaakt
en aan een vlinder uitgeleend!
Maar neen, de klok schudt tweemaal neen:
ik ben eenvoudig zoek geraakt.
Nes Tergast (2 oktober 1896 – 12 december 1974)
Salatiga (Geen portret beschikbaar)
De Duitse dichter en schrijver Andreas Gryphius (gelatiniseerde naam van Andreas Greif) werd geboren op 2 oktober 1616 in Glogau (Silezië). Zie ook mijn blog van 2 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Andreas Gryphius op dit blog.
Auff den Tag Bartholomæi
Luc. 22.
Laß Fürsten auff der Welt mit grossen Namen prangen:
Ihr Diamanten Glantz/ ihr eitle Purpur Zir/
Vnd Wollust/ Macht vnd Gut/ ist rauch vnd Dunst für mir/
Der/ wenn ein Wind entsteht/ ist vnversehns vergangen
Wer das besternte Schloß/ wer Kronen wil erlangen/
Die keine Zeit abnimt; wer frölich für vnd für
Wil herrschen; muß den Weg durch die gedrange Thür/
Die Demuth auffschleust/ gehn/ doch wer nur an wil fangen:
Vnd nicht die Reiß außdaurt/ thut was er thut vergebens;
Du must den rauen Pfadt/ du must Gefahr deß Lebens.
Vnd was mehr schrecklich scheint/ ertragen mit Gedult
Wer Christi Bluttschweiß schaut/ schaut endlich Christi Siegen
Wer treu biß in den Tod singt nach dem sauren Kriegen
Von Freude/ Ruh vnd Lust/ frey von Tod Hell vnd Schuld.
Andreas Gryphius (2 oktober 1616 – 16 juli 1664)
Het martelaarschap van de heilige Bartholomeus door Lubin Baugin, ca. 1660
De Oostenrijkse schrijfster en literatuurwetenschapster Waltraud Anna Mitgutsch werd geboren in Linz op 2 oktober 1948. Zie ook alle tags voor Waltraud Anna Mitgutsch op dit blog en ook mijn blog van 2 oktober 2010
Uit:Abschied von Jerusalem
“Man hätte mir jedes beliebige Elternpaar unterschieben können, so gleichgültig waren sie mir, der Vater ein ausgezehrter Kriegsheimkehrer mit grauem Gesicht, die Mutter ein rothaariges Mädchen, das meine Gegenwart in Verlegenheit brachte. Auch nach der Hochzeit wohnte ich bei meinen Großeltern, die Eltern holten mich an Wochenenden, ich war ihr Sonntagsgast.
Von Juden, Halbjuden, Vierteljuden und jüdisch Versippten erfuhr ich bei den Verwandten meines Vaters und begriff erst im Lauf der Zeit, dass auch von mir die Rede war, und aus den Blicken und abfälligen Bemerkungen schloss ich, dass es sich um ein schmutziges Geheimnis handeln musste, eine rätselhafte Schande, für die ich selbst nichts konnte, die mich jedoch von den Gleichaltrigen aus der Familie meines Vaters trennte.
(…)
„Nur das Unrecht der Juden in Palästina, dem Land, das sie sich widerrechtlich angeeignet hätten, konnte ihn von seinem niemals eingestandenen, bedrückend gegenwärtigen Schuldgefühl erlösen […] sieh dir das an, ein Verbrechen, ein Vergehen gegen das Völkerrecht, nein, dafür könne es keine Erklärung geben, ich solle zugeben, dass das, was hier geschähe, rassistisch sei, faschistisch.“
Waltraud Anna Mitgutsch (Linz, 2 oktober 1948)
Linz
De Britse (reis)schrijfster en historica Jan Morris werd als James Humphrey Morris geboren op 2 oktober 1926 in Clevedon, Somerset. Zie ook alle tags voor Jan Morris op dit blog en ook mijn blog van 2 oktober 2009 en ook mijn blog van 2 oktober 2010.
Uit: Trieste and The Meaning of Nowhere
“Sigmund Freud was also frustrated here. In a city that later embraced his ideas with particular zeal, being organically inclined towards neurosis, he himself found only failure. He came to Trieste on the train from Vienna in 1876, commissioned by the Institute of Comparative Anatomy at Vienna University to solve a classically esoteric zoological puzzle: how eels copulated. Specialist as he later became in the human testicle and its influence upon the psyche, Freud diligently set out to discover the elusive reproductive organs whose location had baffled investigators since the time of Aristotle. He did not solve the mystery, but I like to imagine him dissecting his four hundred eels in the institute’s zoological station here. Solemn, earnest and bearded I fancy him, rubber-gloved and canvas-aproned, slitting them open one after the other in their slimy multitudes. Night after night I see him peeling off his gloves with a sigh to return to his lonely lodgings, and saying a weary goodnight to the lab assistant left to clear up the mess — “Goodnight, Alfredo”, “Goodnight, Herr Doktor. Better luck next time, eh?” But the better luck never came; the young genius returned to Vienna empty-handed, so to speak, but perhaps inspired to think more exactly about the castration complex.”
(…)
“For some years, Trieste was a murky exchange for the commodities most coveted in the deprived societies of Hungary, Czechoslovakia, Bulgaria, Romania and Yugoslavia. Jeans, for example, were then almost a currency of their own, so terrific was the demand on the other side of the line, and the trestle tables of the Ponterosso market groaned with blue denims of dubious origin (“Jeans Best for Hammering, Pressing and Screwing”, said a label I noted on one pair). There was a thriving traffic in everything profitably resellable, smuggleable or black-marketable – currencies, stamps, electronics, gold. Not far from the Ponterosso market was Darwil’s, a five-storey jewellers’ shop famous among gold speculators throughout central Europe. Dazzling were its lights, deafening was its rock music, and through its blinding salons clutches of thick-set conspiratorial men muttered and wandered, inspecting lockets through eye-glasses, stashing away watches in suitcases, or coldly watching the weighing of gold chains in infinitesimal scales.”
Jan Morris (Clevedon, 2 oktober 1926)
Cover