Dolce far niente (Bij een huwelijksjubileum)
De ouderdom door Eduard Adrian Dussek, z.j.
Old Couple
They’re waiting to be murdered,
Or evicted. Soon
They expect to have nothing to eat.
In the meantime, they sit.
A violent pain is coming, they think.
It will start in the heart
And climb into the mouth.
They’ll be carried off in stretchers, howling.
Tonight they watch the window
Without exchanging a word.
It has rained, and now it looks
Like it’s going to snow a little.
I see him get up to lower the shades.
If their window stays dark,
I know his hand has reached hers
Just as she was about to turn on the lights.
Charles Simic (Belgrado, 9 mei 1938)
De Zuidafrikaanse dichteres Elisabeth Eybers werd geboren op 16 februari 1915 in Klerksdorp. Zie ook alle tags voor Elisabeth Eybers op dit blog.
Kringloop
Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste
gewaag, herhaal die ritme van die eerste:
hoewel nie juis volkome onbesuisd
geskied jou voortgang meestal uit die vuis,
dit toon onafgerond, iets wat geen ag
slaan op sisteem of pas by elke dag.
In jou bewoë wankeling word dit weer
’n zaak van noodzaak om te balanseer.
Toekoms
Die duisendjarige ryk
so troosryk en fiktief
dui onweerlegbaar aan
Iemand het ons lief…
Ons aardbewoners aap
genade en almag na
wat geen beskeidenheid
of feitendwang verdra:
die twee-en-sestigjarige
Mafia-voorman weet
hy mag nou honderd jaar
lang tronkspagghetti eet.
En jy en ek? Ons laat
ons oë en hande raak
asof die melkwegstoet
sy skittering nooit sal staak.
Die ontmoeting
Ek wou al wat ek het vir jou bewaar:
die jonkheid van my lyf, ’n hart wat bly
en sterk is en gelate om te ly,
en oë wat weifelloos en helder staar.
Deur al die jare was ek wys en vroom
in stil afwagting, en jy was nie ver,
want bo ons hoofde was dieselfde ster
en in ons harte was dieselfde droom.
Ek het alreeds die gretigheid geweet
van jou gelaat, en dikwels het ek jou stem
gehoor met ligte aarseling en klem …
Toe was dit dat opeens die sagte kreet
van welkom klankloos bly: met ’n gebaar
van vae ontsteltenis staan ons voor mekaar.
Elisabeth Eybers (16 februari 1915 – 1 december 2007)
Portret door Tom Küsters, 1996
De Surinaams-Nederlandse schrijver, columnist, essayist, programmamaker en presentator Anil Ramdas werd geboren in Paramaribo op 16 februari 1958. Zie ook alle tags voor Anil Randas op dit blog.
Uit: Doktor Murke
“Bovendien had ze iets eerlijks. Ze vertelde niet, zoals de andere leerkrachten uit Europa, dat ze naar Suriname was gekomen met de missie zwarte kindertjes vooruit te helpen. Ze kwam gewoon voor het weer. De eerste dag bijvoorbeeld dat ze het klaslokaaltje betrad, dat niet veel meer was dan een barak met een vloer, een dak en gaas van ijzerdraad bij wijze van muren, keek ze naar buiten en vroeg ongelovig: en het blijft dus gewoon groen, het hele jaar door? We zwegen.
Wat schlagers zijn, leg dat eens uit aan een jongen in de tropen. Ze kreeg het niet uitgelegd, want ze kon of durfde niet voor de klas te zingen.
Hoe kwam ik op schlagers? Door het zwijgen en de Duitsjuf, die gek was op Heinrich Böll. Ze had een favoriet verhaal, dat ze een half jaar lang voor ons uiteenrafelde en waar ze alle mogelijke implicaties uit peuterde. Het was Doktor Murkes gesammeltes Schweigen. Een bizar verhaal over een psycholoog die bij de radio werkte. Doktor Murke was belast met de uitzending van voordrachten van grote intellectuelen in Duitsland. En Murke had twee obsessies. Hij hield ervan de geleerden te sarren die in de uitzendkamer van de studio zaten opgesloten. Vanuit de kamer van de technicus stelde hij ze bijvoorbeeld een vraag, en deed dan de luidsprekers uit als ze begonnen met een antwoord. Hij had de macht de meest geleerde mensen van Duitsland aan en uit te schakelen.
Zijn andere obsessie was het sparen van stukjes geluidsband. Als de geleerden lange lezingen hielden, wilden ze weleens even pauzeren, enkele seconden, om op adem te komen, of om te kuchen, of een slokje water te drinken. Die stukjes moesten eruit worden geknipt, en Murke nam alle snippers mee naar huis. Daar plakte hij ze aan elkaar en draaide de band af. Hij verzamelde het zwijgen van de grote geesten op aarde.”
Anil Ramdas (16 februari 1958 – 16 februari 2012)
De Nederlandse schrijver en dichter Ingmar Heytze werd geboren op 16 februari 1970 in Utrecht. Zie ook alle tags voor Ingmar Heytze op dit blog.
Open bief aan terroristen
Jullie doen niet écht je best.
Eén welgemikte kogel van het dak,
twee ballonnetjes met zenuwgas,
drie gram C4 in de brievenbus,
hoeveel moeite is dat helemaal?
Ben ik niet zoals iedereen opblaasbaar
tot een advertentie voor die heilige zaken
van jullie? Mag ik niet even willekeurig
worden afgeslacht als ieder ander?
Laat ík soms geen ontroostbare familie
achter? Hoe zit het, ik sta af en toe
toch ook te soezen bij een bushokje?
Nou, waar wachten we nog op?
Nocturne
De sterren zijn met veel, vanavond.
Grote ogen in de nacht:
een meisje zwiert haar rok tot bloemen
op een dansfeest aan de gracht.
Een jongen wankelt door de stad.
Zijn benen slepen uit de maat.
De stoep ligt slordig langs de straat.
Hij heeft zijn flessen leeggedacht.
Hij is zijn mooiste woorden kwijt
en niemand die zijn pijn begrijpt;
zij danst met sterren in het haar
en hij – een slechte goochelaar
die stram naar vallend herfstblad grijpt
en briefjes post aan de oneindigheid.
Gangsterliefje
Toen het cement zich sloot boven mijn hoofd
viel er toch iets van me af. Rust nu maar uit,
dacht ik met de dode dichteres die recht
van spreken heeft, je hebt je strijd gestreden.
Probeer niet te zwemmen of adem te halen,
geniet maar van het koele mortel om je heen,
voel of je het begin van verstening meekrijgt
voordat je hart zijn vrede vindt en zwijgt.
Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie
vol kogels en je rode lippen, wees gegroet
vanuit mijn pijler op de brug. Ooit rijd je
langs, dan breek ik vrij, zien wij elkaar terug.
Ingmar Heytze (Utrecht, 16 februari 1970)
Zie voor meer schrijvers van de 16e februari ook mijn blog van 16 februari 2015 en eveneens mijn drie blogs van 16 februari 2013.