De Zuidafrikaanse dichteres Elisabeth Eybers werd geboren op 16 februari 1915 in Klerksdorp. Zie ook alle tags voor Elisabeth Eybers op dit blog.

 

Opsomming

Tot dusver kom dit eenvoudig hierop neer:
jy het verduur wat jy geprogrammeer
was om vanaf die aanvang te deurstaan
en benader nou die einde van jou baan.
’n Skroothoop nietighede skep ballas,
daarmee sou jy ’n hele koffer vol
kon stop om sonder omkyk te verkas,
met rym – indien moontlik – steeds in ’n verfraaiende rol.

 

Poet as Housewife

Always a broom leaned against a wall,
meals never on time, if they come at all.
Days without dates through which she moves
empty and stubborn, slightly confused.
Ironing hung dejectedly over a chair,
gestures that come from who-knows-where.
Old letters unanswered, piled together,
papers and pills stuffed deep in a drawer.
Thankful to be part of your heart’s great whole
yet devoted to the limits of her own small skull.
O orderly biped, take heed,
leave her alone—let her read.

 

Vertaald door Jacquelyn Pope

 

The prayer of stiffening souls

Make us immortal for one single hour,
grant us the folly of one mindless deed!
The eye that for no lasting goal would scour
but, feverish and wide, would only heed
what’s caught in a pale face – the instant’s flare –
not mourning for the ashes when it’s spent,
a scream that hangs there in the listless air
like blood-red rose held in a haze of scent!
Our hearts have never been so still, so bare…
The darkness like a wall begins to tower,
dividing us from life-and-death, and there
we talk of it as late-night hours recede…
Make us immortal for one single hour,
grant us the folly of one mindless deed!

 

Vertaald door John Irons

 

 

De Surinaams-Nederlandse schrijver, columnist, essayist, programmamaker en presentator Anil Ramdas werd geboren in Paramaribo op 16 februari 1958. Zie ook alle tags voor Anil Randas op dit blog.

Uit: Badal

‘Iets wat het midden houdt tussen een kamer en een appartement,’ zei hij tegen de vrouw achter de balie. Een meisje nog maar, zo oud als zijn dochter misschien. Maar zijn dochter was kort en bruin en woonde nu in Londen. Zij was struis en blond en woonde hopelijk niet in Zandvoort. Zo veel ongeluk wenste hij niemand toe.
‘Wat het midden houdt…’ zei ze terwijl ze haar hoofd naar voren en naar achteren bewoog en een oog dichtkneep, zoals zwarte meiden deden in Amerikaanse videoclips.
‘Ertussenin,’ zei hij.
Hij zweette. Toen hij het hotel in Amsterdam-Zuidoost verliet had hij het zo koud gehad, dat hij drie T-shirts over elkaar aantrok. Nu zag hij eruit alsof zijn magere lijf was opgeblazen en alsof hij dagen niet geslapen of gedoucht had. En alsof hij die zware koffer op wieltjes niet meer mee zou kunnen trekken en zeker niet op zou kunnen tillen naar de woonruimte die het meisje achter de balie van het makelaarskantoor hem toe zou wijzen.
‘O, tussen een kamer en een appartement in. Dat noemen we een studio, meneer,’ zei ze berispend, terwijl ze naar het computerscherm tuurde.
Een studio, dat klonk gewichtig. Zo’n gewicht wilde hij eigenlijk niet aan zijn ballingschap geven.
‘Wanneer zou u het willen betrekken?’
‘Nu meteen, als het kan.’
Ze bleef naar het scherm staren: ‘Gemeubileerd, neem ik aan,’ zei ze half in zichzelf. Het was geen drukke tijd, hij had onderweg overal ‘Zimmer Frei’-bordjes gezien, sommige voor zeventien euro per nacht, inclusief ontbijt.
Ze liet hem zijn naam spellen. Badal, voorletter H. Ze doorzocht de computerfiles met aangeboden woonruimte en vond een studio voor 690 euro per maand. Dat was meer dan twee tientjes per dag, rekende hij snel uit. Maar dit was geen Zimmer met ontbijt, dit was een studio.”

 

 

De Nederlandse schrijver en dichter Ingmar Heytze werd geboren op 16 februari 1970 in Utrecht. Zie ook alle tags voor Ingmar Heytze op dit blog.

 

Mission statement

Klein en geslepen wil ik leven,
een moerasplant die slechts groeit
op weinig licht en zieke lucht.

Ik wens geen verantwoordelijk werk
maar wel kantines vol kroketten
die mij statig uit doen dijen.

En koffie. Liters slappe koffie
tot ik bleek zie als een vis
en nodig op vakantie moet.

Ik wil een alg zijn,
even onbekend als onbekeken
traag vergroeien met bureau en stoel.

 

Solliciteren

Nog nooit zo tergend opgegeten
als tijdens dit gesprek
door een driedelige gedaste bidsprinkhaan.

Woorden stuiten op tafel, knikkers vallen
op een glasplaat. Hij neemt slokken
van mijn levensloop en boert onaangedaan.

Hij rolt mij in. Hij steekt mij aan
en rookt mij op. Dan mag ik gaan.

Later belt men mijn stoffelijk overschot.
Ik heb de baan.

 

Gulliver in Amsterdam

Ik kwam om reuzen te aanschouwen en vond dwergen.
Dwergen aan de bar, dwergen in de boekenkasten,
dergen met een praatprogramma,
dwergen zwervend door de hal.

En nergens kon je dansen want de vloeren stonden vol
met dwergen, springend in de sneeuw die stroomde
uit hun binnenzakjes. Met wilde, wijde oogjes
vierden ze kleingeestig feest.

Dwergen klommen op elkaar, zwaaiden met hun handjes
en piepten later in hun krantjes dat het prachtig was geweest.

 

 

De Schotse schrijver Iain Menzies Banks werd geboren op 16 februari 1954 in Dunfermline, Schotland. Zie ook alle tags voor Ian Banks op dit blog.

Uit: Matter

“A light breeze produced a dry rattling sound from some nearby bushes. It lifted delicate little veils of dust from a few sandy patches nearby and shifted a lock of dark hair across the forehead of the woman sitting on the wood and canvas camp chair which was perched, not quite level, on a patch of bare rock near the edge of a low ridge looking out over the scrub and sand of the desert. In the distance, trembling through the heat haze, was the straight line of the road. Some scrawny trees, few taller than one man standing on another’s shoulders, marked the course of the dusty highway. Further away, tens of kilometres beyond the road, a line of dark, jagged mountains shimmered in the baking air.

By most human standards the woman was tall, slim and well muscled. Her hair was short and straight and dark and her skin was the colour of pale agate. There was nobody of her specific kind within several thousand light years of where she sat, though if there had been they might have said that she was somewhere between being a young woman and one at the very start of middle age. They would, however, have thought she looked somewhat short and bulky. She was dressed in a pair of wide, loose-fitting pants and a thin, cool-looking jacket, both the same shade as the sand. She wore a wide black hat to shade her from the late morning sun, which showed as a harsh white point high in the cloudless, pale green sky.“

 

Iain Banks (Dunfermline, 16 februari 1954)

 

De Duitse schrijfster Iris Kammerer werd geboren op 16 februari 1963 in Krefeld. Zie ook alle tags voor Iris Kammerer op dit blog.

Uit: Wolf und Adler

„Gaius Cornelius Cinna näherte sich mit forschen Schritten dem Raum, zu dem ein hochnäsiger Tribun ihn geschickt hatte, nachdem er sich wie befohlen im Stabsgebäude des Legionslagers von Mogontiacum eingestellt hatte. Gedämpft drang eine helle Stimme auf den Gang, überschlug sich vor Zorn, als er die von zwei Wachtposten flankierte Tür erreichte. Einer der Soldaten öffnete ihm, Cinna trat ein, und der laute Redeschwall brach ab. Klirrend prallte etwas gegen die Wand dicht neben der Tür. Cinna zuckte zusammen, Tropfen sprühten ihm ins Gesicht. Scheppernd rollte ein zerbeulter Silberbecher vor seine Füße. Er blickte an sich herab, die weiße Tunica mit dem schmalen Purpurstreifen war gesprenkelt von gelblichen Spritzern, und ein dünner Geruch nach Wein stieg ihm in die Nase.
Erbost warf er den Kopf hoch, sah eine stattliche Anzahl hoher Offiziere rings um einen Tisch versammelt, hinter dem ein junger Mann stand, den Arm, der den Becher geschleudert hatte, noch immer erhoben. Alle waren verstummt, nur hier und da ertönte unterdrücktes Lachen.“

 

 

De Oostenrijkse dichter en schrijver Alfred Kolleritsch werd geboren op 16 februari 1931 in Brunnsee, Südsteiermark. Zie ook alle tags voor Alfred Kollertitsch op dit blog.

 

Anblick

Du am Nebentisch, das Haar
fiel dir so schwarz,
daß die dunklen Augen
sich erhellten.

So leichthin hervorgetreten,
warst du schön, rissen
deine Zähne uns zu dir,
das Spiel.

Auferstanden in den Blicken,
zeigtest du allzuviel,
stritten die Wünsche im Nachbild.

 

Geheimsprache für H.C.

Wie immer, du warst die Nähe
der Poesie, der Flug
der Wörter ins Weite.

Gewahrend und sanft
ist der Meister der Formen
für die Jüngeren der Jüngere.

 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 16e februari ook mijn vorige blog van vandaag en eveneens mijn eerste blog van vandaag.