Elizabeth Alexander, Countee Cullen, Alfred Austin, Emmanuel Hiel

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Elizabeth Alexander werd geboren op 30 mei 1962 in New York. Zie ook mijn blog van 30 mei 2008 en ook mijn blog van 30 mei 2009 en ook mijn blog van 30 mei 2010.

 

Fugue

 

1. Walking (1963)

after the painting by Charles Alston

 

You tell me, knees are important, you kiss

your elders’ knees in utmost reverence.

 

The knees in the painting are what send the people forward.

 

Once progress felt real and inevitable,

as sure as the taste of licorice or lemons.

The painting was made after marching

in Birmingham, walking

 

into a light both brilliant and unseen.

 

 

2. 1964

 

In a beige silk sari

my mother danced the frug

to the Peter Duchin Band.


Earlier that day

at Maison Le Pelch

the French ladies twisted

 

her magnificent hair

into a fat chignon

while mademoiselle watched,

 

drank sugared, milky tea,

and counted bobby pins

disappearing in the thickness

 

as the ladies worked

in silence, adornment

so grave, the solemn toilette,

 

and later, the bath,

and later, red lipstick,

and later, L’Air de Temps.

 

My mother without glasses.

My mother in beige silk.

My mother with a chignon.

My mother in her youth.

 

Elizabeth Alexander (New York, 30 mei 1962)

 

 

De Afro-Amerikaanse dichter Countee Cullen werd geboren als Countee LeRoy Porter op 30 mei 1903 in Louisville, Kentucy, of Baltimore. Zie ook mijn blog van 30 mei 2007 en ook mijn blog van 30 mei 2008 en ook mijn blog van 30 mei 2009 en ook mijn blog van 30 mei 2010.

 

Fruit of the Flower

 

My father is a quiet man

With sober, steady ways;

For simile, a folded fan;

His nights are like his days.

My mother’s life is puritan,

No hint of cavalier,

A pool so calm you’re sure it can

Have little depth to fear.

 

And yet my father’s eyes can boast

How full his life has been;

There haunts them yet the languid ghost

Of some still sacred sin.

 

And though my mother chants of God,

And of the mystic river,

I’ve seen a bit of checkered sod

Set all her flesh aquiver.

 

Why should he deem it pure mischance

A son of his is fain

To do a naked tribal dance

Each time he hears the rain?

 

Why should she think it devil’s art

That all my songs should be

Of love and lovers, broken heart,

And wild sweet agony?

 

Who plants a seed begets a bud,

Extract of that same root;

Why marvel at the hectic blood

That flushes this wild fruit?

 

 

A Brown Girl Dead

 

With two white roses on her breasts,

White candles at head and feet,

Dark Madonna of the grave she rests;

Lord Death has found her sweet.

 

Her mother pawned her wedding ring

To lay her out in white;

She’d be so proud she’d dance and sing

to see herself tonight.

 

Countee Cullen (30 mei 1903 – 9 januari 1946)

 

 

 

De Engelse dichter Alfred Austin werd geboren in Headingley, Leeds, op 30 mei 1835. Zie ook mijn blog van 30 mei 2010.

 

The Haymakers’ Song

 

Here’s to him that grows it,

Drink, lads, drink!

That lays it in and mows it,

Clink, jugs, clink!

To him that mows and makes it,

That scatters it and shakes it,

That turns, and teds, and rakes it,

Clink, jugs, clink!

 

Now here ’s to him that stacks it,

Drink, lads, drink!

That thrashes and that tacks it,

Clink, jugs, clink!

That cuts it out for eating,

When March-dropp’d lambs are bleating,

And the slate-blue clouds are sleeting,

Drink, lads, drink!

 

And here ’s to thane and yeoman,

Drink, lads, drink!

To horseman and to bowman,

Clink, jugs, clink!

To lofty and to low man,

Who bears a grudge to no man,

But flinches from no foeman,

Drink, lads, drink!

 

Alfred Austin (30 mei 1835 – 2 juni 1913)

 

 

 

De Vlaamse dichter en schrijver Emmanuel Hiel werd geboren in Sint-Gillis-bij-Dendermonde op 30 mei 1834. Zie mijn blog van 30 mei 2010 en eveneens alle tags voor Emmanuel Hiele op dit blog.

 

De liefde is nog niet henen

 

Gene wolken drijven, gene zonne schijnt,

Slechts nevels klimmen en dalen;

Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt,

Ach, zal ik het nooit achterhalen?

 

Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht,

Ze is mij als de zon ééns verschenen;

En toch verkeert mijn gemoed in de nacht,

En nog is de liefde niet henen.

 

Want wat er ook nevelt in mijn gemoed,

Want wat er ook nevelt rond de aarde;

In mij blaakt de liefde in laaien gloed,

En de zonne straalt eeuwig om de aarde.

 

Emmanuel Hiel (30 mei 1834 – 27 augustus 1899)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 30e mei ook mijn vorige blog van vandaag.