De Vlaamse dichter, essayist en columnist Geert Buelens werd geboren in Duffel op 5 februari 1971. Zie ook alle tags voor Geert Buelens op dit blog.
Het punt (Michelangelo Antonioni)
Streef
naar een minzaam vergelijk
laat het slot
weerklinken
en stijg
neem je schaduw op
voer het naar de hoogste top
en neig dan
naar opzij
achterom
een kwartdraai
rond
het vlak dan af
maak de strop goed strak
trek de draad snel na
loop ook langs de flank en
sta
verstomd van het zicht
ontdaan van je plicht
Zweef moeizaam
verglijd
uur nul
wie hier voorbij is
dan zie
al wat overblijft is ruis
al wat overblijft is gruis vermalen
tot een grijs tapijt
je gooit het puntlood uit en zakt
ermee tot in wat eens schacht vier was
daar rommelt het
niet langer speelt een showorkest ten dans
de hapering lijkt permanent
op hoogspanning gesteld
dat dit blijft duren
zou dat een soort van einde zijn
Geert Buelens (Duffel, 5 februari 1971)
De Amerikaanse schrijver William S. Burroughs werd geboren in Saint Louis (Missouri) op 5 februari 1914. Zie ook alle tags voor William S. Burroughs op dit blog.
FROM SAN DIEGO UP TO MAINE
Solemn Accountants are jumping ship, sir…All of them, sir… In the last skimpy surplus, sir… ‘Room for one more outside, sir’ they said and plunged Seventh Teen Age Future Molotov Cocktails… Last seen swimming desperately in sewage…
Allies wait on knives…Valiant Crowns drew a short 22 and Heavy Commitments….The Caribbean swells to a roar…A Negro snapped the advantages….Street Gangs Uranian born up from a headline of penniless migrants in the face of appalling conditions:
“Out Show window and we’re Proud of it.”
Her Fourth Grade Class screamed in terror when I looked at the dogs and I looked at the pavement… decided the pavement was safer… Stale streets of yesterday policemen back from shadows to embrace his assailant…pretty familiar. Talk to my medium….Remember my medium of appalling conditions conditi ons?:
Suicide by teen ager…ice food…same day…Blue Note wherever you go… Dietary delusion of death in Tanganyika or was it?
Only this should have been obvious from Her Fourth Grade Class: Only live animals have write door…. Distant…
Secure it firmly with steak sized chucks of cripple drug and throw it in a Liz replica synthesized from cabbage….
Who was Rape and Idleness? Anyone over homicide big enough to take Punishment Wisconsin…Milwauki convicted of later and lesser crimes pudgy and not pretty…The Words included assault murder stratosphere and his feet devoid of reality.
Will Hollywood never learn?
Unimaginable disaster …Royal Kights Teen Age Future Time.
Cut up articles on Juvenile Delinquency
Time and New York Herald Tribune (European adition)
William S. Burroughs (5 februari 1914 – 2 augustus 1997)
Hier met David Bowie (links) rond 1974
De Franse dichter en schrijver Charles-Marie-Georges Huysmans werd geboren op 5 februari 1848 in Parijs. Zie ook alle tags voor Joris-Karl Huysmans op dit blog.
Uit: À Rebours
« Le mouvement lui paraissait d’ailleurs inutile et l’imagination lui semblait pouvoir aisément suppléer à la vulgaire réalité des faits. À son avis, il était possible de contenter les désirs réputés les plus difficiles à satisfaire dans la vie normale, et cela par un léger subterfuge, par une approximative sophistication de l’objet poursuivi par ces désirs mêmes. Ainsi, il est bien évident que tout gourmet se délecte aujourd’hui, dans les restaurants renommés par l’excellence de leurs caves, en buvant les hauts crus fabriqués avec de basses vinasses traitées suivant la méthode de M. Pasteur. Or, vrais et faux, ces vins ont le même arôme, la même couleur, le même bouquet, et par conséquent le plaisir qu’on éprouve en dégustant ces breuvages altérés et factices est absolument identique à celui que l’on goûterait en savourant le vin naturel et pur qui serait introuvable, même à prix d’or.
En transportant cette captieuse déviation, cet adroit mensonge dans le monde de l’intellect, nul doute qu’on ne puisse, et aussi facilement que dans le monde matériel, jouir de chimériques délices semblables, en tous points, aux vraies; nul doute, par exemple, qu’on ne puisse se livrer à de longues explorations, au coin de son feu, en aidant, au besoin, l’esprit rétif ou lent, par la suggestive lecture d’un ouvrage racontant de lointains voyages; nul doute aussi, qu’on ne puisse, – sans bouger de Paris – acquérir la bienfaisante impression d’un bain de mer; il suffirait, tout bonnement de se rendre au bain Vigier, situé, sur un bateau, en pleine Seine.”
Joris-Karl Huysmans (5 februari 1848 – 12 mei 1907)
Cover Engelse vertaling
De Hongaarse, Duitstalige, schrijfster en vertaalster Terézia Mora werd geboren op 5 februari 1971 in Sopron. Zie ook alle tags voor Terézia Mora op dit blog.
Uit: Day in Day Out (Vertaald door Michael Henry Heim)
“Let us call the time now; let us call the place here. Let us describe both as follows.
A city, a district somewhat east of the center. Brown streets, warehouses empty or full of no one quite knows what, and jam-packed human residences zigzagging along the railway line, running into brick walls in sudden cul-de-sacs. A Saturday morning, autumn in the air. No park, just a tiny, desolate triangle of so-called green space left over when two streets came together in a point. An empty corner of land. Sudden gusts of early-morning wind resulting from the cleft-like layout of the streets…what you might call a social bite…rattle a playground carousel, an old or merely old-looking wooden toy at the edge of the green space. There is a ring nearby, the kind used to pull litter bins, but free-floating, with no bin attached; there is litter strewn over the nearby undergrowth, which tries to shake it off in attacks of the shivers, but what comes off are mostly leaves whooshing onto cement, sand, glass, and well-worn greenery. Two women and shortly thereafter another on their way to or from work. Taking a short cut, treading the trodden path that cuts the green into two triangles. One of them, corpulent, tugs at the edge of the wooden carousel with two fingers as she passes. The stand it rests on gives a squawk. It sounds like a bird’s cry, or maybe it was in fact a bird, one of the hundreds streaming across the sky. Starlings. The carousel twists and staggers.
The man looked something like a bird to us, or a bat, a giant bat hanging there, his black coattails fluttering now and then in the wind. At first theythought…they later said as much…that someone had merely left his coat behind on that carpet-beating frame or whatever it was, jungle gym. But then they saw there were hands hanging out, white hands, the tips of the bent fingers nearly touching the ground.
On an early autumn Saturday morning in a neglected playground not far from the railway station three women found the translator Abel Nema dangling from a jungle gym: feet wound round with silver tape, a long, black trench coat covering the head, swinging slightly in the morning breeze.”
Terézia Mora (Sopron, 5 februari 1971)
De Oostenrijkse schrijver Philip Weiss werd geboren op 5 februari 1982 in Wenen. Zie ook alle tags voor Philip Weiss op dit blog.
Uit: Blätterliebe
“In dieser Nachlässigkeit, dieser Blöße des Körpers entstehen meine Texte. In dieser Reglosigkeit, Starre, nur in diesem Geschlampe des Körpers, in diesem Körpertheater entstehen meine Texte. Ein Missgriff des Körpers, ein Schachmatt des Körpers, und es entstehen meine Texte. Doch das ist nicht oft der Fall, vielmehr selten, kaum. Es geht dabei um Kleines. Eine Winzigkeit zuviel nur, eine Spur mehr Mattheit, Abgeschlagenheit, eine Prise mehr Trägheit des Körpers, ein Anflug mehr nur an Muskelschwäche, und auch die schreibende Hand erlahmt, sinkt nieder, weiß nichts mehr zu sagen, und kein Text entsteht, kein durchgestrichener, auch kein irgendwie anders gearteter Text, kein Satz, kein Wort mehr. Da sind nur die nebeneinander still liegenden Hände, auf dem Schreibtisch, in der Körperfalle, lustlos und abgeschlagen, weiter nichts.
Die Zeit gehörte zu den besten, um in die Notaufnahme zu gehen. Es war ein glücklicher Zufall, dass ich gerade um fünf Uhr Früh zur Notaufnahme musste. Es war gut so und weit besser als etwa um sechs oder gar um sieben. Um fünf Uhr Früh gingen die Nachtschichtärzte, die Tagschichtärzte kamen.”
Philip Weiss (Wenen, 5 februari 1982)
De Nederlandse dichter, schrijver en zanger Rikkert Zuiderveld werd geboren in Groningen op 5 februari 1947. Zie ook alle tags voor Rikket Zuiderveld op dit blog.
Job
Ik ben een langzaam dichtgeslagen boek
dat stukgelezen is en kromgebogen.
Ik lees mijzelf met dichtgeslagen ogen,
ik zie geen barst en kruip weer in mijn hoek.
Er is teveel dat ik niet kan vergeten,
ik wil hier weg, mijn hemel nog an toe,
waarheen dan ook. Mijn hele lijf is moe
en ik ben alles wat ik niet wil weten.
Mijn rattenvrienden knagen aan mijn kop,
nog eenmaal, heb nog eenmaal wat geduld.
Maar ik besta niet meer. Ik ben een vloek.
Toe, sla mij dood of hang mijn lichaam op
en zeg mij: het is allemaal jouw schuld.
Ik ben een langzaam dichtgeslagen boek.
Rikkert Zuiderveld (Groningen, 5 februari 1947)
De Vlaamse dichter en schrijver Luc Indestege werd geboren in Zonhoven op 5 februari 1901. Zie ook alle tags voor Luc Indestege op dit blog.
Uit: Een vriendschap in het Groenendaalse klooster ten tijde van Ruusbroec
„Jan Spieghel was de eerste die uit de kleine gemeenschap van Augustijner kloosterlingen werd weggerukt nog vooraleer hij de priesterwijding had ontvangen. Zijn leven was er een geweest van grote eenvoud, van goedheid en zachtmoedigheid, van zelfverloochening. Hij overleed aan de pest, bij het intreden van de Herfst en zijn plotseling verscheiden kan niet anders dan diepe indruk hebben gemaakt op de kleine communiteit, die bestond uit mannen die samengekomen waren om naar de volmaaktheid te streven. Hun gemeenschap streefde het ideaal na van de heiligheid. De mogelijkheid bestond dat er Heiligen uit hun kring zouden voorkomen.
Het verlangen naar heiliging had deze mannen samengebracht in het Zoniënbos, ver van het gewoel der stad. Ze hadden de eenzaamheid gezocht omdat in de afzondering het gemoed zich beter met God kan verenigen. Ze leefden in de nabijheid van een Godsschouwer, Ruusbroec. En nu leek het of de Heer hun een wenk gaf, door een onder hen, de jongste, uit te verkiezen.
In dat licht beschouwd is de Planctus het levensverhaal, de ‘vita’ van een jonge kloosterling, die mogelijk eens tot de eer van de altaren zal verheven worden. Het was van belang dat dit levensverhaal in sprekende, indrukwekkende bewoordingen werd opgesteld en het ligt voor de hand dat het, naar het gebruik van de tijd, ook voor mededeling buiten het klooster van Groenendaal bestemd was, zodat er een roep naar heiligheid uit de beslotenheid van het Groenendaalse klooster, naar buiten, tot over de grenzen, zou doordringen.“
Luc Indestege (5 februari 1901 – 11 juli 1974)
Zie voor nog meer schrijvers van de 5e februari ook mijn blog van 5 februari 2011 deel 2.