De Engelse dichter en schrijver George Meredith werd geboren op 12 februari 1828 in Portsmouth. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 12 februari 2008.en ook mijn blog van 12 februari 2009.

 

Modern Love I: By This He Knew She Wept 

 

By this he knew she wept with waking eyes:

That, at his hand’s light quiver by her head,

The strange low sobs that shook their common bed

Were called into her with a sharp surprise,

And strangled mute, like little gaping snakes,

Dreadfully venomous to him. She lay

Stone-still, and the long darkness flowed away

With muffled pulses. Then, as midnight makes

Her giant heart of Memory and Tears

Drink the pale drug of silence, and so beat

Sleep’s heavy measure, they from head to feet

Were moveless, looking through their dead black years,

By vain regret scrawled over the blank wall.

Like sculptured effigies they might be seen

Upon their marriage-tomb, the sword between;

Each wishing for the sword that severs all.

 

Modern Love X: But Where Began the Change 

 

But where began the change; and what’s my crime?

The wretch condemned, who has not been arraigned,

Chafes at his sentence. Shall I, unsustained,

Drag on Love’s nerveless body thro’ all time?

I must have slept, since now I wake. Prepare,

You lovers, to know Love a thing of moods:

Not like hard life, of laws. In Love’s deep woods,

I dreamt of loyal Life:–the offence is there!

Love’s jealous woods about the sun are curled;

At least, the sun far brighter there did beam.

My crime is, that the puppet of a dream,

I plotted to be worthy of the world.

Oh, had I with my darling helped to mince

The facts of life, you still had seen me go

With hindward feather and with forward toe,

Her much-adored delightful Fairy Prince! 

 

George Meredith (12 februari 1828 – 18 mei 1909)
Portret door George Frederic Watts., 1893

 

De Engelse dichter, schrijver, componist en medicus Thomas Campion werd geboren op 12 februari 1567 in Londen. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 12 februari 2009.

 

Follow Your Saint 

 

Follow your saint, follow with accents sweet;

Haste you, sad notes, fall at her flying feet.

There, wrapp’d in cloud of sorrow, pity move,

And tell the ravisher of my soul I perish for h
er love:

But if she scorns my never-ceasing pain,

Then burst with sighing in her sight and ne’er return again.

 

All that I sung still to her praise did tend,

Still she was first; still she my songs did end;

Yet she my love and music both doth fly,

The music that her echo is and beauty’s sympathy.

Then let my notes pursue her scornful flight:

It shall suffice that they were breath’d and died for her delight.

 

Thomas Campion (12 februari 1567 – 1 maart 1620)
Cd met liederen van Campion

 

De Nederlandse dichter, schrijver en predikant Casparus Barlaeus werd geboren op 12 februari 1584 te Antwerpen. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en ook mijn blog van 12 februari 2009.

 

Uit: De briefwisseling van P.C. Hooft (C. Barlaeus aan P.C. Hooft.)

 

„Onder de gevangenen zijn krijgsoversten en zeer vele commandanten van ruiter-escadrons en voetvolk. Bijna alle oorlogstuig is buitgemaakt. Maar dit zult ge uit een brief van Wicquefort vollediger en helderder verstaan. De Koningin-moeder is te Den Haag. Haar intocht in deze stad wordt tegen woensdag of donderdag verwacht. Hoofdbanden en guirlandes en kransjes mitsgaders andere zaken voor de schouwspelen vereist hebben reeds gereed de u bekende dames, de gezusters, die tot ‘visschen’ den naam haars vaders herleiden. Het gedicht van mij, dat UEn anderen beviel, lacht minder hun toe, wien het had behoren toe te lachen. Ze zouden liever willen, dat Amsterdam van zijn eigen onbemiddeldheid trompetter was dan van luister en vermogen. Maar ik kan mij verdedigen met het voorbeeld van Julius Caesar Scaliger, die in zijn Huldezangen op Steden deze een voor een op dezelfde wijze sprekende invoert. Bekend zijn zijn verzen tot lof van Antwerpen. De Heren Burgemeesteren zouden hebben gewild, dat ik iets schreef over de kroon van Maximiliaan, waarm
ede hij deze stad heeft begiftigd. Maar vergezocht schijnt dit thema en naar mijn mening kan men niets passender bij het tegenwoordige gebeuren uitdenken dan dat ten aanzien van de Berecyntische. Ik vrees echter, dat op hetzelfde thema ook anderen vervallen zijn, die de telg der Medici eerst zal bezoeken. Wat ik ook buiten dat Epigram poog te schrijven, het wordt alles geschreven onder verzet van Minerva en daarom bevalt het niet. Vaarwel, verheven Hooft, met gade en kinderen.

Te Amsterdam. In haast. 28 augustus 1638.“

 

Casparus Barlaeus (12 februari 1584 – 14 januari 1648)
Gravure van Jacob Matham

 

De Franse schrijver Charles Pinot Duclos werd geboren op 12 februari 1704 in Dinan. Zie ook mijn blog van 12 februari 2009.

 

Uit: MORCEAUX HISTORIQUES ET MATÉRIAUX POUR L’HISTOIRE, TROUVÉS DANS LES PAPIERS DE DUCLOS

 

„Le cardinal se laissa entraîner à faire la guerre , par les sollicitations, ou plutôt les persécutions du roi et de la reine d’Espagne, et de Madame, infante, fille aînée de France , mariée à l’infant, le 26 août 1789. Rien n’étoit si vif, si pressant, que les lettres du roi, de la reine et de l’infante au cardinal. Tous les trois écrivoient au roi pour le même objet, qui étoit de procurer à l’infant un établissement en Italie; mais ils étoient bien convaincus que c’étoit particulièrement le cardinal qu’il falloit gagner. Je ne rapporterai que quelques lettres de l’infante, pour donner une idée/les autres. Après plusieurs lettres à ce sujet, auxquelles le cardinal ne répondoit pas toujours , l’infante lui écrivoit, le 21 septembre 1740, en ces termes :

« Monsieur, je vois bien que vous nous oubliez ; « cependant ce ne sera pas manque de vous en faire « ressouvenir. Vous pouvez compter que je ne vous « laisserai pas en repos jusqu’à ce que j’aie réussi. «Quand j’étois en France, vous disiez que j’étois « votre favorite, et il ne faut pas oublier ses amis, « et sur-tout moi, qui étois une des personnes qui « vous aimoient le plus. A moi, l’absence ne m’a « pas fait le même effet qu’à vous, soyez-en per« suadé. »•

Huit jours après, le 28 septembre:

« Monsieur, je vous écris encore cette lettre pour « faire ressouvenir le roi de nous ; et vous, monsieur, « de lui parler souvent de l’attachement sans bor« nes que j’ai pour lui, et d’être persuadé de l’obli« gation et tendre amitié éternelle que j’aurai pour « vous, si vous nous protégez dans cette occasion. »

 

Charles Pinot Duclos (12 februari 1704 – 26 maart 1772)
Anoniem portret, 1747

 

De Duitse schrijver Friedrich Heinrich Karl Freiherr de la Motte-Fouqué werd geboren in Brandenburg an der Havel op 12 februari 1777. Zie ook mijn blog van 12 februari 2007 en Zie ook mijn blog van 12 februari 2009.

 

Uit: Der Zauberring

 

„In dem gesegneten Schwabenlande, hart an den Ufern des Donaustroms, liegt eine schöne Aue, darauf sich einstmalen im Monat Mai, just als die letzten Sonnenstrahlen von den Blumen Abschied nehmen wollten, ein junger Knappe erging, der Otto von Trautwangen geheißen war. Von seines Vaters, Herrn Hugh von Trautwangens Veste, die unweit auf einem hohen Berge stand, pflegte er oftmals in diese anmutige Gegend zu kommen, bald sich mit der Angel im Strom ergötzend, bald auch mit Bolzen nach Zielen schießend, die er sich von mancherlei wunderlichen Gestalten, als Drachen, Hexen, Kobolden mit grellen Farben ausgemalt hatte, und dann hier auf der grünen Ebne hinstellte, wo er sicher war, niemanden unversehens zu beschädigen. Heute nun lagen Armbrust und Bolzen bei ihm im Grase, und er ließ die Angel ruhig auf dem glatten Wasserspiegel hin und her schwimmen, wohl mehr als ein leichtes Gedankenspiel, als um des Fischefangens willen. Es mochte nicht einmal ein Würmchen am Haken sitzen. Da kam Bertha von Lichtenried gegangen, seines Vaters Nichte, und mit ihm von frühester Kindheit an auf der Burg erzogen. Die setzte sich neben ihn auf dem Rasen, und fragte ihn halb neckend und halb in lieber Besorgnis, wovon er denn so gar anmutig träume? Er wußte es selbst nicht recht zu sagen, und wußte es noch minder, seit ihn des Mühmleins holdes Gesichtchen aus dem Wasser anlächelte. Es sahe gar zu schön aus den Fluten heraus; sie mochte wohl das gleiche bei ihm finden, denn sie lächelte unverwandt auf seinen Widerschein hin, und so besprachen sich die zwei holden Kinder wie im Spiegel miteinander. Nachdem sich Otto eine Weile besonnen hatte, fiel ihm ein, daß er zuerst durch den Anblick eines Pilgers im rotbekreuzten Mantel, der jenseits des Flusses vorübergezogen war, so nachdenklich geworden sei.“

 

 

 

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 12 februari 2007

 

De Duitse schrijver Theodor Plievier werd geboren op 12 februari 1892 in Berlijn.

 

De Poolse dichter en schrijver Kazimierz Przerwa-Tetmajer werd geboren op 12 februari 1865 in Ludźmierz.