De Italiaanse dichter en schrijver Giuseppe Ungaretti werd geboren op 10 februari 1888 in Alexandrië, Egypte. Zie ook alle tags voor Giuseppee Ungaretti op dit blog.
Silence
I know a city
that fills itself with sun each day
and in that moment everything is seized
I left one evening
In my heart remained the unnerving buzz
of the cicadas
From the ship
painted in white
I saw
my city vanish
leaving
little
an embrace of lights in the dolorous air
suspended
Monotony
Stopped before two stones
I languish
under this
fogged arc
of sky
The tangle of paths
possesses my blindness
Nothing is bleaker
than this monotony
Once
I did not know
that even
the evening consumption
of the sky
is a common
thing
And on my African soil
calmed
to an arpeggio
lost in the air
I was renewing myself
Vertaald door David W. Grunner
Giuseppe Ungaretti (10 februari 1888 – 2 juni 1970)
De Surinaamse dichteres Carry-Ann Tjong-Ayong werd op 10 februari 1941 in Paramaribo, Suriname geboren Zie ook alle tags voor Carry-Ann Tjong-Ayong op dit blog.
Allerzielen
voor tante France
Een herfstblad dwarrelt van de boom
gekleurd in vroege ochtendzon
het leven is een vage droom
verweven in de nevelen die nu je geest omgeven
zo was het vroeger niet
toen je nog jong en onbevangen aan de reis begon
die nu ten einde kwam
in al die jaren heb je wat je had gegeven
aan wie je lief was, ongevraagd
verwachtte je nooit iets terug
Ach tante France,
je zachte stem klinkt als een verre echo in mijn ziel
en ik ruik nog een vleugje van de bloemengeur die je omgaf
pastelkleur uit verbleekt boeket van ouderwetse bloemen
in kristallen vaas
ooit naast je bed gezet
Carry-Ann Tjong-Ayong (Paramaribo, 10 februari 1941)
Hier met de Surinaamse schrijver André Pakosie (l)
De Nieuwzeelandse dichteres Fleur Adcock werd geboren op 10 februari 1934 in Papakura, Auckland. Zie ook alle tags voor Fleur Adcock op dit blog.
For a five year old
A snail is climbing up the window-sill
Into your room, after a night of rain.
You call me in to see and I explain
That it would be unkind to leave it there:
It might crawl to the floor; we must take care
That no one squashes it. You understand,
And carry it outside, with careful hand,
To eat a daffodil.
I see, then, that a kind of faith prevails:
Your gentleness is moulded still by words
From me, who have trapped mice and shot wild birds,
Your closest relatives and who purveyed
The harshest kind of truth to many another,
But that is how things are: I am your mother,
And we are kind to snails.
Tokens
The sheets have been laundered clean
of our joint essence – a compound,
not a mixture; but here are still
your forgotten pipe and tobacco,
your books open on my table,
your voice speaking in my poems.
Fleur Adcock (Papakura, 10 februari 1934)
De Franse schrijver, journalist en avonturier Joseph Kessel werd geboren op 10 februari 1898 in Clara, Entre Rios, Argentinië. Zie ook alle tags voor Joseph Kessel op dit blog.
Uit: Les cavaliers
“Devant son regard, un plateau s’ouvrait à l’infini. La surface en était poudrée, comme d’une cendre au grain dur et grossier. Sur elle régnait la mort éblouissante des frigides soleils. Lumineuse au point de rendre toute lumière épaisse et aveugle, plus stérile que la nudité des laves noires, plus triste que les larmes des anges et plus belle que la beauté, cette plaine étalée à quinze mille pieds d’altitude n’était plus la terre des hommes.
Des montagnes bordaient cet univers de steppe astrale. Elle était si près du ciel que seule la ligne des crêtes en dépassait le niveau. A cause de cela, il semblait que des dieux dont aucune religion n’avait jamais conçu la forme ni deviné les noms aient érigé contre le firmament glacé une enceinte à la mesure et à l’image de ce plateau effrayant et sublime. La muraille, il l’avaient pétrie de roche et de lumière. Dans cette substance, ils avaient forgé les repères, les instruments, les signes destinés à des voyageurs fabuleux. Vaisseaux géants de porphyre ancrés dans la neige des âges. Radeaux en corail suspendus sur l’azur. Aiguilles pareilles à des phares démesurés qui avaient pour feux, à l’usage des astres, les rayons du soleil. Parfois des dragons monstrueux et des idoles colossales surgissaient sur une écume rose pétrifiée.”
Joseph Kessel (10 februari 1898 – 23 juli 1979)
De Engelse dichter, schrijver en essayist Charles Lamb werd geboren in Londen op 10 februari 1775. Zie ook alle tags voor Charles Lamb op dit blog.
As when a child…
As when a child on some long winter’s night
Affrighted clinging to its Grandam’s knees
With eager wond’ring and perturbed delight
Listens strange tales of fearful dark decrees
Muttered to wretch by necromantic spell;
Or of those hags, who at the witching time
Of murky midnight ride the air sublime,
And mingle foul embrace with fiends of Hell:
Cold Horror drinks its blood! Anon the tear
More gentle starts, to hear the Beldame tell
Of pretty babes, that loved each other dear,
Murdered by cruel Uncle’s mandate fell:
Ev’n such the shiv’ring joys thy tones impart,
Ev’n so thou, Siddons! meltest my sad heart!
Charles Lamb (10 februari 1775 – 27 december 1834)
Portret door Henry Hoppner Meyer