De Duitse dichter en schrijver Günter Grass werd geboren in Danzig (tegenwoordig Gdansk) op 16 oktober 1927. Zie ook mijn blog van 16 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Günter Grass op dit blog.
Uit: Katz und Maus
“… und einmal, als Mahlke schon schwimmen konnte, lagen wir neben dem Schlagballfeld im Gras. Ich hätte zum Zahnarzt gehen sollen, aber sie ließen mich nicht, weil ich als Tickspieler schwer zu ersetzen war. Mein Zahn lärmte. Eine Katze strich diagonal durch die Wiese und wurde nicht beworfen. Einige kauten oder zupften Halme. Die Katze gehörte dem Platzverwalter und war schwarz. Hotten Sonntag rieb sein Schlagholz mit einem Wollstrumpf. Mein Zahn trat auf der Stelle. Das Turnier dauerte schon zwei Stunden. Wir hatten hoch verloren und warteten nun auf das Gegenspiel. Jung war die Katze, aber kein Kätzchen. Im Stadion wurden oft und wechselseitig Handballtore geworfen. Mein Zahn wiederholte ein einziges Wort. Auf der Aschenbahn übten Hundertmeterläufer das Starten oder waren nervös. Die Katze machte Umwege. Über den Himmel kroch langsam und laut ein dreimotoriges Flugzeug, konnte aber meinen Zahn nicht übertönen. Die schwarze Katze des Platzverwalters zeigte hinter Grashalmen ein weißes Lätzchen. Mahlke schlief. Das Krematorium zwischen den Vereinigten Friedhöfen und der Technischen Hochschule arbeitete bei Ostwind. Studienrat Mallenbrandt pfiff: Wechsel Fangball Übergetreten. Die Katze übte. Mahlke schlief oder sah so aus. Neben ihm hatte ich Zahnschmerzen. Die Katze kam übend näher. Mahlkes Adamsapfel fiel auf, weil er groß war, immer in Bewegung und einen Schatten warf. Des Platzverwalters schwarze Katze spannte sich zwischen mir und Mahlke zum Sprung. Wir bildeten ein Dreieck. Mein Zahn schwieg, trat nicht mehr auf der Stelle: denn Mahlkes Adamsapfel wurde der Katze zur Maus. So jung war die Katze, so beweglich Mahlkes Artikel – jedenfalls sprang sie Mahlke an die Gurgel; oder einer von uns griff die Katze und setzte sie Mahlke an den Hals; oder ich, mit wie ohne Zahnschmerz, packte die Katze, zeigte ihr Mahlkes Maus: und Joachim Mahlke schrie, trug aber nur unbedeutende Kratzer davon.“
Günter Grass (Danzig, 16 oktober 1927)
De Iers-Engelse schrijver Oscar Wilde werd geboren op 16 oktober 1854 in Dublin. Zie ook mijn blog van 16 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Oscar Wilde op dit blog.
Ballad of Reading Gaol – II (Fragment)
Six weeks the guardsman walked the yard,
In the suit of shabby gray:
His cricket cap was on his head,
And his step was light and gay,
But I never saw a man who looked
So wistfully at the day.
I never saw a man who looked
With such a wistful eye
Upon that little tent of blue
Which prisoners call the sky,
And at every wandering cloud that trailed
Its ravelled fleeces by.
He did not wring his hands, as do
Those witless men who dare
To try to rear the changeling Hope
In the cave of black Despair:
He only looked upon the sun,
And drank the morning air.
He did not wring his hands nor weep,
Nor did he peek or pine,
But he drank the air as though it held
Some healthful anodyne;
With open mouth he drank the sun
As though it had been wine!
And I and all the souls in pain,
Who tramped the other ring,
Forgot if we ourselves had done
A great or little thing,
And watched with gaze of dull amaze
The man who had to swing.
For strange it was to see him pass
With a step so light and gay,
And strange it was to see him look
So wistfully at the day,
And strange it was to think that he
Had such a debt to pay.
The oak and elm have pleasant leaves
That in the spring-time shoot:
But grim to see is the gallows-tree,
With its alder-bitten root,
And, green or dry, a man must die
Before it bears its fruit!
The loftiest place is the seat of grace
For which all worldlings try:
But who would stand in hempen band
Upon a scaffold high,
And through a murderer’s collar take
His last look at the sky?
Oscar Wilde (16 oktober 1854 – 30 november 1900)
De IJslandse schrijver Guðbergur Bergsson werd geboren op 16 oktober 1932 in Grindavik. Zie ook mijn blog van 16 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Guðbergur Bergsson op dit blog.
Uit: The Swann (Vertaald door Bernard Scudder)
“Their conversation grew empty, sarcastic and disjointed as the party gradually thinned out. People turned gloomier, their optimism and the effect of the alcohol wore off and they felt the vast hopelessness that was the main thing this little nation had cultivated in its little land, and in fact the only thing it had to offer on any great scale. Before they reached their destination they said with sobs but wry smiles that not even Icelandic potatoes could take on the world except by wishful thinking, even though none in the world could match them for taste, wholesomeness and quality.
“Everything here is best, but no one out in the big wide world knows that, because the bounties of the earth carry no threat, no war or atom bombs”, one of them said. “Kill people like they did in the Sagas and you ‘ll capture global attention”.
Ahead of them, directly above the road, was a small, grey and heavy cloud, full to bursting with rain, and when the remainder of the party rode under it a downpour broke which would have drenched them all to the bone if they hadn’t been stirred to action and galloped off apace to avoid the torrent. Most of the rain landed on the road, and when they looked back there was no cloud, but from the wet patch on the ground they could tell the shape it had been in the sky.
It was approaching midnight but the sun started shining again, a weak flash of dull gold.”
Guðbergur Bergsson (Grindavik, 16 oktober 1932)
De Amerikaanse schrijver Eugene Gladstone O’Neill werd op 16 oktober 1888 in New York City geboren. Zie en ook mijn blog van 16 oktober 2010 en eveneens alle tags voor Eugene O’Neill op dit blog.
Uit: The Iceman Cometh
“LARRY–(with inner sardonic amusement–flatteringly) A shrewd business man, who doesn’t miss any opportunity to get on in the world. That’s what I’d call you.
ROCKY–(pleased) Sure ting. Dat’s me. Grab another ball, Larry. (Larry pours a drink from the bottle on Willie’s table and gulps it down. Rocky glances around the room.) Yuh’d never tink all dese bums had a good bed upstairs to go to. Scared if dey hit the hay dey wouldn’t be here when Hickey showed up, and dey’d miss a coupla drinks. Dat’s what kept you up too, ain’t it?
LARRY–It is. But not so much the hope of booze, if you can believe that. I’ve got the blues and Hickey’s a great one to make a joke of everything and cheer you up.
ROCKY–Yeah, some kidder! Remember how he woiks up dat gag about his wife, when he’s cockeyed, cryin’ over her picture and den springin’ it on yuh all of a sudden dat he left her in de hay wid de iceman? (He laughs.) I wonder what’s happened to him. Yuh could set your watch by his periodicals before dis. Always got here a coupla days before Harry’s birthday party, and now he’s on’y got till tonight to make it. I hope he shows soon. Dis dump is like de morgue wid all dese bums passed out. (Willie Oban jerks and twitches in his sleep and begins to mumble. They watch him.)
WILLIE–(blurts from his dream) It’s a lie! (miserably) Papa! Papa!
LARRY–Poor devil. (then angry with himself) But to hell with pity! It does no good. I’m through with it!”
Eugene O’Neill (16 oktober 1888 – 27 november 1953)
Cover
Onafhankelijk van geboortedata:
De Nederlandse schrijver Gustaaf Peek werd geboren in Haarlem in 1975. Peek studeerde Engelse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit Leiden. Zie ook alle tags voor Gustaaf Peek op dit blog.
Uit: Ik was Amerika
“Ze zagen elkaar, van een afstand. Ze zeiden goedemorgen, zwaaiden naar elkaar tijdens schafttijd. De zakken van de Duitser werden zwaarder en zwaarder, tot Harris hem waarschuwde dat het op deze manier zou gaan opvallen. Hij raadde aan om meer afgebroken katoenstelen de zakken in te smokkelen, die waren minder zwaar, maar rinkelden niet, zoals losse stenen.
Hij liet toe dat de gevangene hem soms hielp met stapelen. Na een lading bood de Duitser hem een sigaret aan.
(…)
‘Naar zijn eerste kaart aan Lilly had hij lang gezocht. De keuze was overweldigend, bloemen, dieren, impressionisten, portretten van filmsterren, auto’s, verre landen. Maar het werd een foto van Hoover Dam, het uitzicht over de rand, de duizelende diepte daar beneden. De volgende dag sprak Lilly hem hierover aan in de winkel.
– Een foto van een afgrond, Harris. En we zijn nog niet eens uit geweest.
Zijn eerste foto was bedoeld als voorzichtige introductie, een achteloze uiting van algemene interesse en een kleine herinnering aan zijn bestaan. Een beroemd Amerikaans monument leek hem net die universele toon aan te slaan.”
Gustaaf Peek (Haarlem, 1975)
Zie voor nog meer schrijvers van de 16e oktober ook mijn blog van 16 oktober 2011 deel 1 en eveneens deel 2.