De Nederlandse schrijver Harry Mulisch werd geboren op 29 juli 1927 in Haarlem. Zie ook alle tags voor Harry Mulisch op dit blog.
Uit: De ontdekking van de hemel
“Nooit gaf Onno antwoord op belangstellende vragen naar zijn ontdekking. ‘Lees dat maar na,’ placht hij te zeggen, ‘in de Journal of Near Eastern Studies. Ik maak geen overuren.’ Maar nu, op Max’ vraag hoe hij dat schrift ontcijferd had, legde hij geduldig uit dat er geen sprake was van ontcijferen, aangezien het sinds jaar en dag leesbaar was. Het bestond in grote trekken uit het griekse alfabet, maar het was geen grieks, het was onbegrijpelijk. Het was zoals wanneer iemand die geen grieks kende, het griekse alfabet leerde en dan zou proberen de Ilias te lezen. De etrusken waren een italisch volk, doceerde hij, dat in het huidige Toscane leefde: Tusci noemden de romeinse veroveraars hen. Het latijn zat vol etruskische leenwoorden, zoals persona voor ‘masker’, maar verder was alleen van een paar woorden de betekenis bekend, zoals van die voor ‘god’, ‘vrouw’, ‘zoon’. Het probleem was, dat een lange bilingue ontbrak, zoals Champollions Steen van Rosette, met eenzelfde tekst in het etruskisch en in een bekende taal. Zij hadden dus iets met de grieken te maken, en tegelijk had hun taal niets te maken met het grieks. Zij schreven hun taal fonetisch met griekse letters, zoals gymnasiasten uit de eerste klas met hun naam deden, en zoals nederlanders deden met latijnse letters. Het volk kwam omstreeks de negende eeuw voor Christus dus ergens vandaan, waar ook grieken waren. Maar — en dat was de beslissende inval — het was natuurlijk ook mogelijk, dat de grieken ooit hun alfabet van de etrusken hadden overgenomen, om daarmee fonetisch hun eigen taal te schrijven: grieks dus. Dat was natuurlijk te gek om los te lopen; maar langs die weg, gesteund door allerlei archaeologische overwegingen, kwam hij terecht bij de kretische talen: lineair-B uit de vijftiende eeuw voor Christus, vijftien jaar geleden door wijlen zijn collega Michael Ventris ontcijferd, en lineair-A uit de achttiende eeuw, —waarachter weer semitische oorsprongen schuilgingen… ‘Kortom, mijn beste Watson,’ zei hij, toen zij Schiphol passeerden, ‘door combineren en deduceren en een hoop geluk en wijsheid kwam ik er achter. De hooggeleerde Pellegrini beschouwt mij weliswaar nog steeds als een fantast en een charlatan, maar dat wijst voornamelijk op zijn autistische aard.’ Wat heb je gestudeerd?’ `Rechten.’ `Rechten?’ ‘Dat is een familiekwaal.’ ‘Maar al die talen…’ ‘Liefhebberij. Ik ben een amateur, net als de grote Ventris, die was architect van huis uit. Als het moet, leer ik een taal in een maand. Ik kon al lezen toen ik drie was.’ ‘Hoeveel talen beheers je dan?’ ‘In tellen ben ik slecht. Dat lijkt mij meer iets voor jou. Hoeveel sterren zijn er?’ ‘We hebben ze nog niet allemaal geteld. Het aantal is trouwens niet constant.“
Harry Mulisch (29 juli 1927 – 30 oktober 2010)
Affiche voor de film
De Koreaans-Amerikaanse schrijver Chang-Rae Lee werd geboren op 29 juli 1965 in Seoel. Zie ook alle tags voor Chang-Rae Lee op dit blog.
Uit: Native Speaker
“Sometimes she would have kids over at our place. The children she saw had all kinds of articulation problems, some because of physiological defects like cleft palates or tied tongues. Others had had laryngectomies, or else defective hearing, or learning disabilities, or for an unknown reason had begun speaking much later than was normal. And then others—the ones I always paid close attention to—came to her because they had entered the first grade speaking a home language other than English. They were nonnative speakers. All day she helped these children manipulate their tongues and their lips and their exhaling breath, guiding them through the difficult language.
So I told her fine, she could take it easy with work, that I could handle the finances, we were solid that way. This is when she professed a desire to travel—she hadn’t yet said alone—and then in the next breath admitted she’d told the school people not to call for a while. She said she felt like maybe writing again, getting back to her essays and poems. She had published a few pieces in small, serious literary magazines early in our marriage, written some book reviews, articles, but nothing, she said harshly, that wasn’t half-embarrassing.
She handed the list to me at the Alitalia counter at Kennedy, before her flight to Rome and then on to Naples and, finally, Sicily and Corsica. This was the way she had worked it out. Her intention was to spend November and December shuttling between the Italian islands, in some off-season rental, completely alone.”
Chang-Rae Lee (Seoel, 29 juli 1965)
De Duitse dichter en schrijver Thomas Rosenlöcher werd geboren op 29 juli 1947 in Dresden. Zie ook alle tags voor Thomas Rosenlöcher op dit blog.
Der Hauskauf
„Jetzt zeig ich Ihnen was Besondres“, sagte
der Makler und fuhr gleich durchs Hoftor, bis unter
den hoch übers eingesunkene Dach
blühenden Birnbaum. Hinterm Küchenfester
ein Teller, in dem der Löffel noch lag,
ein Bündel mit Briefen, die Brille, die jeder
einmal im Leben endgültig vergißt.
Im Schutt am Herd der Ahorn, der, im Tanz
ergrünend, seine durchscheinenden Blätter
zum Küchenschrank vorstreckte. „Wollten sie
nicht etwas Idyllisches?“ fragte der Makler
und gab mir den Schlüssel. Worauf ich prompt mit
der Tür ins Haus fiel. Jedoch je zaghafter
ich, ringsher von Kindheit und Plumpsklo umweht,
auftrat, desto existentieller das harsche
Ächzen der Stiege, nachkrachend quittiert
vom Rummsfuß des Maklers. Oben in der Kammer
Blümchentapete, Waschschüssel, Nachtschrank.
Im Bett lag ein Toter und schaute mich an.
Im kalkweißen Antlitz das imperiale
Kinn wackelte plötzlich, der schrumplige Mund
begann sich zu äußern: „Das wird aber Zeit,
daß ihr mich besucht, Jungs.“ Anhaltendes Rumpeln
als Treppensturz deutbar. Der hinter mir her
hinkende Makler halbierte den Preis.
Der Engel mit der Eisenbahnermütze
Er steht im Schnee, wo alle Züge enden.
Und zählt die Toten, die man, Stück für Stück,
an ihm vorüberträgt, von links nach rechts.
Doch schon bei sieben weiß er nicht mehr weiter.
Daß man die Toten, die von links nach rechts
an ihm vorbeigetragen worden waren,
erneut vorüberträgt, von rechts nach links.
Doch schon bei sieben weiß er nicht mehr weiter.
So zählt er immer noch am letzten Krieg,
obwohl der nächste schon gesichert ist
und wieder Tote angeliefert werden.
Thomas Rosenlöcher (Dresden, 29 juli 1947)
De Argentijnse schrijver en wiskundige Guillermo Martínez werd geboren in Bahía Blanca op 29 juli 1962. Zie ook alle tags voor Guillermo Martinez op dit blog.
Uit:The Oxford Murders (Vertaald door Sonia Soto)
“We checked the house numbers along the road but, judging by the amount of the cheque I’d sent, I couldn’t believe that the house I was looking for was one of these. At last, at the end of the road, we came to a row of identical little houses, much more modest but still pleasant, with rectangular wooden balconies and a summery look to them. Mrs Eagleton’s was the first house. I unloaded my bags, climbed the small flight of steps at the entrance and rang the bell.
From the dates of her PhD thesis and early published work, I guessed that Emily Bronson must be about fifty-five, so I wondered how old the widow of her former professor might be. The door opened and I saw the angular face and dark-blue eyes of a tall, slim girl not much older than me. She held out her hand, smiling. We stared at each other in pleasant surprise, but then she seemed to draw back cautiously as she freed her hand, which I may have held a little too long. She told me her name, Beth, and tried to repeat mine, not entirely successfully, before showing me into a very cosy sitting room with a rug patterned with red and grey lozenges. Mrs Eagleton sat in a floral armchair and held out her hand, smiling welcomingly. The old lady had twinkling eyes and a lively manner, and her white hair was carefully arranged in a bun. As I crossed the room, I noticed that there was a wheelchair folded up and leaning against the back of her armchair. A tartan blanket was laid over her legs. We shook hands and I felt her frail, slightly tremulous fingers. She held my hand warmly for a moment, patting it with her other hand, and asked about my journey and whether this was my first visit to England. ‘We weren’t expecting someone so young, were we, Beth?’ she said with surprise. Beth, standing by the door, smiled but said nothing. She took a key from a hook on the wall and, after I’d answered a few more questions, she suggested gently: ‘Don’t you think, grandmother, that we should show him to his room now? He must be terribly tired.’ ‘Of course,’ said Mrs Eagleton. ‘Beth will explain everything. And if you don’t have anything else planned this evening, we’d be delighted if you’d join us for dinner.”
Guillermo Martínez (Bahía Blanca, 29 juli 1962)
De Nederlandse schrijfster Marja Brouwers werd geboren op 29 juli 1948 in Bergen op Zoom. Zie ook alle tags voor Marka Brouwers op dit blog.
Uit: Absalom in Mississippi (Over William Faulkner)
“Al het werk van Faulkner staat met elkaar in verband. Dat is niet alleen een kwestie van visie, stijl of thema. Er is ook een onderlinge samenhang van een ander en minder gebruikelijk soort. Het ene verhaal kan een aanvulling, een uitbreiding of een reductie zijn van het andere. Soms wordt een incident elders voorzien van motieven of een oplossing. Vaak blijkt aan wat eerst een episode lijkt een gecompliceerde geschiedenis vast te zitten. Vermoedelijk kan elk afzonderlijk boek in de Yoknapatawphaserie wel los van de andere worden begrepen, maar het is nu juist de samenhang waarin de aard van Faulkners verhalende verbeelding zich prijsgeeft en waarin ook de hem zo dikwijls verweten ‘retoriek’ ten slotte haar rechtvaardiging vindt, niet als retoriek maar als een benadering van het om een of andere reden niet (meer) benoembare. Radeloos verkennen zijn vertellers alle categorieën van grammatica en logica. Ze klimmen op de nauwelijks begaanbare toppen van een schier onafzienbare woordenschat. Ze vallen in afgronden van machteloze herhaling en blijven bladzijden lang stilstaan in buitengewoon ingewikkelde abstracties. Maar we hoeven niet te snel aan te nemen dat zij iets vertegenwoordigen, het ‘moderne bewustzijn’ bijvoorbeeld, of iets anders dat klein genoeg is om er een cirkeltje omheen te trekken. Van de moderne mens onderscheiden ze zich alvast doordat ze, opgezweept door een epische kracht, de confrontatie met het onherstelbare regelrecht aangaan.
Al hun verhalen zijn op zichzelf weer de flarden of brokstukken van een grondpatroon, dat langzaam maar zeker zichtbaar wordt. Alhoewel Faulkner zich opwierp als de kroniekschrijver van dat ene denkbeeldige county in de staat Mississippi, kan het patroon moeiteloos worden doorgetrokken over de rest van Amerika’s zuidelijke staten. In dat patroon schiep hij wat bekend is geworden als de mythe of legende van de Deep South.”
Marja Brouwers (Bergen op Zoom, 29 juli 1948)
De Duitse dichter en schrijver Wolfgang Bittner werd geboren op 29 juli 1941 in Gleiwitz, Oberschlesien (tegenwoordig Gliwice, Polen). Zie ook alle tags voor Wolfgang Bittner op dit blog en ook mijn blog van 29 juli 2010
Heimisch
Nun pflanzen wir
unseren Holler und den Rosmarin
in dem kleinen Gärtchen –
Seele vergiss nicht.
Schon frühmorgens besuchen uns
Amsel und Meisen –
Seele vergiss nicht,
während sich die Spitzmaus
nach der Inspektion ihres Reviers
im Loch unter dem Rosenstock –
Seele vergiss nicht,
zur Ruhe begibt.
Und wir und wir und wir
pfeifen uns eins,
eh wir verblühn.
Nocturne
Trifft mich die Traurigkeit
unversehens wie ein Stein,
zieht mich zusammen,
der Tag wie Watte, verfilzt.
Die Erde kalt,
der Himmel hängt,
lastend die Schwerkraft
und die Materie drückt.
Die Toten sprechen,
ja, ganz deutlich.
Wüsste ich doch noch,
was sie sagten.
Dann im Radio Frédéric Chopin,
Nocturne Nr. 19 e-Moll
und draußen
diese goldenen Rapsfelder.
Wolfgang Bittner (Gliwice, 29 juli 1941)
Zie voor nog meer schrijvers van de 29e juli ook mijn vorige blog van vandaag.