De Amerikaanse dichter en schrijver James Dickey werd geboren op 2 februari 1923 in Atlanta, Georgia. Zie ook mijn blog van 2 februari 2007 en ook mijn blog van 2 februari 2008 en ook mijn blog van 2 februari 2009 en ook mijn blog van 2 februari 2010.
Uit: Deliverance (Boek)
“We were moving toward the white, light water and were very close to it when I saw Drew’s body backed up between the rocks and looking straight at us … I looked at Drew’s hand floating palm-up with the guitar calluses puckered white and his college class ring on it, and I wondered if his wife might not like to have the ring. But no; I couldn’t even do that; it would mean having to explain. I touched the callus on the middle finger of his left hand, and my eyes blinded with tears. I lay with him in my arms for a moment weeping river-water, going with him. I could have cried as long as the river ran, but there was no time. ‘You were the best of us, Drew,’ I said loud enough for Bobby to hear; I wanted him to hear. ‘The only decent one; the only sane one.’
Uit: Deliveranc (Dialoog film)
“Lewis: What are we gonna do with him?
Drew: There’s not but one thing to do. Take the body down to Aintry. Turn it over to the Highway Patrol. Tell ‘em what happened.
Lewis: Tell ‘em what exactly?
Drew: Just what happened. This is justifiable homicide if anything is. They were sexually assaulting two members of our party at gunpoint. Like you said, there was nothin’ else we could do.
Ed: Is he alive?
Lewis: Not now. Well, let’s get our heads together. [To vengeful Bobby] Come on now, let’s not do anything foolish. Does anybody know anything about the law?
Drew: Look, I-I was on jury duty once. It wasn’t a murder trial.
Lewis: A murder trial? Well, I don’t know the technical word for it, Drew, but I know this. You take this man down out of the mountains and turn him over to the Sheriff, there’s gonna be a trial all right, a trial by jury.
Drew: So what?
Lewis: We killed a man, Drew. Shot him in the back – a mountain man, a cracker. It gives us somethin’ to consider.”
James Dickey (2 februari 1923 – 19 januari 1997)
Dickey met de acteur Burt Reynolds (rechts)
De Britse schrijfster Santa Montefiore (eig. Santa Palmer-Tomkinson) werd geboren op 2 februari 1970 in Hampshire. Zie ook mijn blog van 2 februari 2010.
Uit: De affaire (Vertaald door Erica van Rijsewijk)
„Angelica Lariviere trok een figuurcorrigerende Spanx-slip aan en bekeek zichzelf van alle kanten in de luxueuze badkamer die door Smallbone of Devizes speciaal voor haar was ontworpen. Spiegels omvatten het bad aan drie kanten en ertegenover hing er ook een, boven de twee wastafels, waar Dyptique-kaarsen brandden en parfums in fraaie glazen flacons witmarmeren oppervlakken sierden. Angelica hield van mooie dingen: zonlicht dat door een bedauwd spinnenweb heen scheen, mist boven een spiegelglad meer, een antieke kristallen kroonluchter, vogels in de magnoliaboom, vollemaan, Parijs, parfum, de melancholieke klanken van een cello, kaarslicht, de opwekkende somberheid van een winters heideveld, sneeuw. Haar fantasie ging subtieler te werk dan de werkelijkheid. Haar dromen, even fijn uitgewerkt als een betoverde tuin, stroomden uit over de bladzijden van haar kinderboeken vol fantasieverhalen, waar het leven geen beperkingen kende en schoonheid op afroep beschikbaar was. Maar bovenal hield Angelica van de liefde, want iets mooiers dan dat bestond er niet.
Terwijl ze mijmerde over het snelle verglijden van de tijd, bleven haar gedachten hangen bij die eerste kus in Parijs, onder de straatlantaarn op de Place de la Madeleine. Olivier zou haar nooit meer zo kussen en zij zou nooit meer de bedwelmende sensatie ervaren dat er honderden bijenvleugeltjes tegen de binnenkant van haar buik kietelden. Niet dat hij haar nooit meer kuste, alleen was de kus van een echtgenoot niet dezelfde als die van een minnaar. Een eerste ontmoeting kan nooit meer worden herhaald. Het huwelijk, kinderen en het huiselijk leven hadden hun genegenheid voor elkaar verdiept, maar tegelijkertijd ook iets afgedaan aan de betovering tussen hen, zodat ze elkaar nu even vertrouwd waren als broer en zus.“
Santa Montefiore (Hampshire, 2 februari 1970)
De Viëtnamese dichter Xuân Diệu werd geboren op 2 februari 1916 in Gò Bồi, gemeente Tùng Giản. Zie ook mijn blog van 2 februari 2007 en ook mijn blog van 2 februari 2009 en ook mijn blog van 2 februari 2010.
Boys’ Love
I still remember Rimbaud and Verlaine,
The two besotted men of poetry
Drunk with exotic verse and with passion,
Defying worn paths and old ways.
They walked in lock step on their way,
Their souls steeped in the fragrant air;
Weak in strong their arms enlaced fore’er;
In all weather, singing their love song gay.
Nothing matters, future or past,
Who wears makeup or colored dress.
Who cares about heaven or hell?
They are simply in love; that’s swell.
Evening
To Nguyễn Khắc Hiếu
Today the weightless clouds ascend aloft.
Joyless I am, yet know not why.
The roses’ leaves fall quiet on rustic paths
While virgin dew covers the founts of love.
Floating about, the soul of rose wanders,
Spreading under its breath sweet love’s beauty.
It seems the wind hungers to cross the stream,
Yet fears the reeds reveal the empty boat.
It seems the air is in a tangled web
That each step tears and each move rips.
Serene the eve lingers in dusky haze.
Though safe my heart wallows in mild soft gloom.
Vertaald door Thomas D. Le
Xuân Diệu (2 februari 1916 – 18 december 1985)
Borstbeeld
De Amerikaanse schrijfster van Russische komaf Ayn Rand (eig. Alissa “Alice” Zinovievna Rosenbaum) werd geboren in Sint-Petersburg op 2 februari 1905. Zie ook mijn blog van 2 februari 2007 en ook mijn blog van 2 februari 2009 en ook mijn blog van 2 februari 2010.
Uit: Atlas Shrugged
“Ladies and gentlemen,” said a voice that came from the radio receiver-a man’s clear, calm, implacable voice, the kind of voice that had not been heard on the airwaves for years- “Mr. (President of the United States) Thompson will not speak to you tonight. His time is up. I have taken it over. You were to hear a report on the world crisis. That is what you are going to hear. …
“For twelve years, you have been asking: Who is John Galt? This is John Galt speaking. I am the man who loves his life. I am the man who does not sacrifice his love or his values. I am the man who has deprived you of victims and thus has destroyed your world, and if you wish to know why you are perishing-you who dread knowledge-I am the man who will now tell you. …
“You have heard it said that this is an age of moral crisis. You have said it yourself, half in fear, half in hope that the words had no meaning. You have cried that man’s sins are destroying the world and you have cursed human nature for its unwillingness to practice the virtues you demanded. Since virtue, to you, consists of sacrifice, you have demanded more sacrifices at every successive disaster. In the name of a return to morality, you have sacrificed all those evils which you held as the cause of your plight. You have sacrificed justice to mercy. You have sacrificed independence to unity. You have sacrificed reason to faith. You have sacrificed wealth to need. You have sacrificed self-esteem to self-denial. You have sacrificed happiness to duty.“
Ayn Rand (2 februari 1905 – 6 maart 1982)