De Nederlandse schrijver, journalist en columnist Jan Blokker werd geboren in Amsterdam op 27 mei 1927. Zie ook alle tags voor Jan Blokker op dit blog.
Uit: Anna
“Ik zie hen voor mij staan: midden in de kamer naast een toren van grote blokken die net zo hoog is als hijzelf. Vorsend kijkt hij in mijn richting. ‘Help, Opa, help mij!’ Hij wijst op zijn bouwwerk: ‘Opa, kom hier!’
Ik druk af. Voor de lens schuift een vergeeld plaatje van 35 jaar geleden: Wietske, in deze zelfde kamer. In haar hand houdt ze een kwart appel. Naast haar zit Anna met een aardappelmesje en het klokhuis. Ze lacht vaag naar iets buiten beeld.
Ik laat de camera zakken: Albert kijkt me aan met Anna’s wijd open ogen van verbazing. Dan lijkt hij zich te bedenken; hij loopt op me toe, pakt mijn gezicht met beide handen vast en dwingt me, hem aan te kijken: ‘Kijk, Opa!’
‘Ik zal je eens een foto laten zien van vroeger,’ zeg ik; ‘toen mamma net zo groot was als jij nu; samen met Oma.’
Hij komt tegen m’n knieën staan en steekt z’n duim in z’n mond. Geduldig kijkt hij in het fotoboek. ‘Of zullen we naar buiten gaan,’ zeg ik. Direct rent hij de gang in en pakt z’n jas. ‘Ik doet!’ roept hij terwijl hij, op z’n tenen staande, probeert, de deur te openen. ‘Kan niet,’ zegt hij. ‘Nee, want ik heb de deur op slot gedaan.’
Hij staat voor me en hipt van zijn ene been op ’t andere; ik probeer zijn jas dicht te ritsen en zijn das om te doen. ‘Heb toren gebouwd!’
‘Jazeker, dat heb je; en nu gaan we lopen.’ Ik doe de deur open en hij rent voor me uit tot aan het hek. Ik volg op enige afstand.
Hand in hand lopen we de dijk af in de richting van het oude land. Bij ’t Zant gekomen laat hij me los en rent het pad op. ‘Is boomerd!!’ roept hij juichend. ‘Ja, jongen, ’t Is de bongerd; maar Opa kan niet meer zo hard.’
Jan Blokker (27 mei 1927 – 6 juli 2010)
De Nederlandse schrijver, journalist, blogger en gamedeskundige Niels ’t Hooft werd geboren in Leiderdorp op 27 mei 1980. Zie ook alle tags voor Niels ‘t Hooft op dit blog.
Uit: De verdwijners
“Marthe veegde haar wangen droog met een papieren handdoekje, keek in de spiegel en dacht: ik lijk op haar. Als twee stralen zonlicht, alleen iets ouder. Ze sprak de woorden niet uit, maakte alleen de bewegingen met haar lippen: als twee stralen zonlicht.
De spiegel liep van plafond tot wasbak, van muur tot muur. In het matige licht leek hij de ruimte te verdubbelen. Het beeld van een grot kwam in haar op. Dit was niet het damestoilet van een massale discotheek, maar een hol onder de grond. De mensheid bevond zich op grote afstand, hier was ze helemaal alleen. Er drongen doffe dreunen door de wanden, toch vond ze het aangenaam stil.
Dat ze leek op haar zusje Isobel was geen nieuw inzicht. Van kleins af aan hadden ze het gehoord: Zijn jullie tweelingen? Veel mensen vergisten zich, ondanks haar steile haar versus Isobels krullen. Een van haar vriendjes had zelfs een keer geprobeerd Isobel te zoenen. Andersom was dat nooit gebeurd, want Isobel was meer een denker, en als ze al vriendjes had, dan waren het slimme types met warrig haar die zelden dronken, wat de vergissingskans minimaliseerde.’
Dus ja, ze wist dat ze uiterlijke overeenkomsten hadden, maar zo sterk als nu had het haar nooit getroffen. Ze nam zichzelf zorgvuldig op: normaal postuur, medium borsten, ovaal hoofd, lang blond haar. Knalgeel jurkje, waaraan Isobel zich nooit zou wagen. Blauwe ogen, gangbare neus, gemiddelde lippen en, als ze kritisch was, iets te grote oren. Had Isobel grote oren? Marthe had haar uiterlijk altijd beschouwd als gemiddeld. Met een beetje hulp van de cosmetica- en modebranche kon ze het tijdelijk opvijzelen tot het niveau dat nodig was om aandacht te trekken, en dan niet van de hele wereld tegelijk.”
Niels ’t Hooft (Leiderdorp, 27 mei 1980)
De Franse schrijver Louis-Ferdinand Céline (pseudoniem van Louis Ferdinand Destouches) werd geboren in Courbevoie op 27 mei 1894. Zie ook alle tags voor Louis-Ferdinand Céline op dit blog.
Uit: Voyage au bout de la nuit
« Le train est entré en gare. Je n’étais plus très sûr de mon aventure quand j’ai vu lamachine. Je l’ai embrassé Molly avec tout ce que j’avais encore de courage dans la carcasse. J’avais de la peine, de la vraie, pour une fois, pour tout le monde, pour moi, pour elle, pour tous les hommes.
C’est peut-être ça qu’on cherche à travers la vie, rien que cela, le plus grand chagrin possible pour devenir soi-même avant de mourir.
Des années ont passé depuis ce départ et puis des années encore… J’ai écrit souvent à Detroit et puis ailleurs à toutes les adresses dont je me souvenais et où l’on pouvait la connaître, la suivre Molly. Jamais je n’ai reçu de réponse.
La Maison est fermée à présent. C’est tout ce que j’ai pu savoir. Bonne, admirable Molly, je veux si elle peut encore me lire, qu’elle sache bien que je n’ai pas changé pour elle, que je l’aime encore et toujours, à ma manière, qu’elle peut venir ici quand elle voudra partager mon pain et ma furtive destinée. Si elle n’est plus belle, eh bien tant pis! Nous nous arrangerons! J’ai gardé tant de beauté d’elle en moi et pour au moins vingt ans encore, le temps d’en finir.
Pour la quitter il m’a fallu certes bien de la folie et d’une sale et froide espèce. Tout de même, j’ai défendu mon âme jusqu’à présent et si la mort, demain, venait me prendre, je ne serais pas, j’en suis certain, jamais tout à fait aussi froid, vilain, aussi lourd que les autres, tant de gentillesse et de rêve Molly m’avait fait cadeau dans le cours de ces quelques mois d’Amérique. »
Louis-Ferdinand Céline (27 mei 1894 – 1 juli 1961)
De Estse schrijver Kaur Kender werd geboren op 27 mei 1971 in Estland. Zie ook alle tags voor Kaur Kender op dit blog.
Uit: Through Peaceful Eyes (Vertaald door Jurgen Kaljuvee)
“Oo! I want to go to New York!”
“Yes, we have arranged castings and test photo shoots there for you, some agencies are very interested in you…”
“To become a model?!” asked Maria, “I definitely do not want that!” We left. “Modeling work is the worst,” mumbled Maria, “it’s as dumb as my mother.”
“Yes?”
“My mother has a boutique, she said why don’t you come work for me, even for one day. I asked why should I sit somewhere the whole day. “You wouldn’t sit,” said mother, “you would sell.” I said that then I would definitely not go.”
At first Maria did not know that one has to use the same foot for both gas and brakes. I made a mental note to lease her a car with automatic gears (either E class Mercedes or 5th class BMW, price not over 400 000. Monthly payment 10 000).
“I only want to drive a car,” said Maria.
“What else do you do? In school?” I asked.
“No, I dropped out already two years ago.” I nodded.”
Kaur Kender (Estland, 27 mei 1971)
De Belgische Franstalige schrijver Georges Eekhoud werd in Antwerpen geboren op 27 mei 1854. Zie ook alle tags voor Georges Eekhoud op dit blog.
Uit: Kees Doorik (Vertaald door August Peeters)
“Zeven maanden en zes dagen waren nu verloopen, sinds Nelis Cramp, de Kromme zooals men hem noemde, voor ’t laatst en het langst was ingeslapen.
Waar gaat de tijd toch naartoe? Het scheen, of het verleden week was gebeurd, dat men hem wegdroeg in de sterke, eikenhouten kist, welke Annemie, zijn jonge weduwe, met twintig gulden betaalde aan Dier Gouda, den timmerman van de parochie.
Op dien laffen avond van einde Augustus stond de pachteres op het voorhof te kijken naar het binnenhalen van het graan. Den ganschen dag was de verzengende zon achter groote, wit en grauwe wolken verstoken gebleven.
Annemie, reeds op bij ’t krieken van den dag, had Kees, haar vertrouweling en eersten knecht, met eenige gehuurde maaiers naar het stuk land gezonden, in den IJlwaalpolder, tegen de Schelde, om het er graan te halen, dus een goed uur van de boerderij.
Ze hadden goed doorgezet. Drie vrachten waren voldoende geweest om ál de schooven over te brengen, en daarjuist was de laatste wagen, door Kees zelf gestuurd, het hof binnengereden.
De jonge boer, vinnig als een veulen, wipte op de lading heen en weer, en terwijl hij de bussels naar omlaag smeet, telde hij ze blij te moede. Beneden stonden de gezellen op een rij. Ze vingen de schooven op hun gaffels, en wierpen ze elkander toe, tot de laatste, bij de schuur, ze door de wijd openstaande deur deed wegbuitelen.
De roode gloed, waarmede de zinkende zon den muur van den dorschvloer belaaide, lijne Kees zijn lenige gestalte als een zwarte schaduwvlek. Bazin Annemie schepte er een onbewust genot in, de verschillende houdingen van den werker gade te slaan.”
Georges Eekhoud (27 mei 1854 – 29 mei 1927)
De Duits-Iraanse dichter en schrijver Said werd geboren op 27 mei 1947 in Teheran. Zie ook alle tags voor Said op dit blog.
Sei Nacht zu mir
Es gibt Sternschnuppen,
Geliebte,
die das Leben auswendig lernen.
Später hält man dich
für eine verlorene Paillette.
Der Himmel
will die Zeit vergessen haben,
da du sein Gast warst.
Said (Teheran, 27 mei 1947)
De Nederlandse journalist, schrijver en kunsthandelaar Adriaan Harrie Venema werd geboren in Heiloo op 27 mei 1941. Zie ook alle tags voor Adriaan venema op dit blog.
Uit: De godenjaren
“Hij was een miezerige, hulpeloze gevangene geworden; hij, de jonge god, zoals hij zich vaak tijdens een actie gevoeld had, de onaantastbare, de man met het grote geheim, waarvan niemand op straat iets wist, maar dat hij koesterde en waar hij trots op was. Die overmoed, die glorie, die triomf, je sprak er niet over, het zou genant zijn om daar iets van te laten merken; dat soort dingen doe je niet, dat hoort niet, maar het was er wel.
(…)
Edzard probeerde de man te overbluffen. ‘Ik geef toe dat ze vals zijn’, zei hij.
‘Aardig dat u dat toegeeft, maar waarom?’ ‘
Ik wilde niet naar Duitsland.’
De man lachte. ‘Zo, dan hebben we al aanklacht nummer twee . U wilde de Arbeitseinsatz ontlopen. Daarvoor liet u zeer kostbare papieren namaken. Mag ik vragen door wie?’
Adriaan Venema (27 mei 1941 – 31 oktober 1993)
Zie voor nog meer schrijvers van de 27e mei ook mijn blog van 27 mei 2011 deel 1 en eveneens deel 2 en ook deel 3.