De Nederlandse schrijver Jan Siebelink werd geboren op 13 februari 1938 in Velp. Zie ook alle tags voor Jan Siebelink op dit blog.
Uit: De buurjongen
“Mensen vertelden later dat ze zonder aanwijsbare reden stil waren blijven staan en naar boven hadden gekeken.
Het was een broeierig hete dag in juli. Waar je de zon vermoedde was de grijze lucht zo licht dat die doorschijnend leek. Je zag de insecten van ver aan komen vliegen.
Een peillood daarin neergelaten zou de bodem nooit bereiken. Een oneindigheid die tot nadenken stemde.
Ze was zeker niet dreigend of onheilspellend.
Anderen stapten van hun fiets, keken ook omhoog.
Het ongewoon schelle licht deed pijn aan de ogen.
Allen hadden het gevoel dat iets stond te gebeuren,
een onthulling zou plaatsvinden. Een gave van boven.
Die geelsmeulende zon.
Hun gevoel had hen niet bedrogen. Een rijzige gestalte daalde neer.
Verwonderd bleef men kijken. Sommigen dachten aan de wederkomst van Christus. Stond er niet geschreven: ‘Zie, Hij zal op de wolken verschijnen, de muren van Jericho zullen scheuren, en de volkeren op aarde zullen worden gericht.’
Anderen haastten zich verbijsterd naar huis om hun naasten te waarschuwen over het naderende oordeel. De graven stonden op het punt te worden geopend en het kaf zou van het koren worden gescheiden.
Enkelen, die bleven, in de ban van de verschijning, wis- ten met zekerheid te vertellen dat de gestalte, omstraald door licht, een knap en regelmatig gezicht had, en zijn handen zegenend had uitgestrekt.
De zon kwam in alle hevigheid door, de lucht golfde, contouren vervaagden.
Wie nog keek, begon over het warme weer dat maar aanhield. De zomers van vroeger kwamen weer terug. De ouderen onder hen, de sterken, van rond de tachtig, herinnerden zich de hete zomer van ’48 toen koningin Wilhelmina afstand deed van de troon.
Nog lang gingen geruchten dat de Christus met een kleine schare in de grensstreek rondtrok, zieken genas, duivels uitdreef, doden opwekte. Geroemd was zijn gave van het menselijk woord. Wie hem hoorde, raakte betoverd.
Hij was gekleed in blinkend en smetteloos fijn linnen en wie een blik op hem wierp, gooide zich ter aarde en riep: ‘Amen. Halleluja.’
De Amerikaanse dichter en schrijver Richard Blanco werd geboren op 15 februari 1968 in Madrid. Zie ook alle tags voor Richard Blanco op dit blog.
Misschien
voor Craig
Misschien waren het de billboards die het paradijs
beloofden misschien die negenenvijftig mijl
met jouw hand in de mijne, misschien mijn sexy
cabrio, het dak neergeklapt, misschien de wind
met zijn vingers in je haar, zon op je dijen
en blote borst, misschien was het gewoon de rit
over de zee in tweeën gedeeld door de snelweg
naar Key Largo, of het idee van Key Largo.
Misschien was ik eindelijk op de juiste plek
op het juiste moment met de juiste persoon.
Misschien was er eindelijk een huis, een hond
genaamd Chu, een gazon om te maaien, buren,
etentjes, en was jij er, voor altijd geobsedeerd
door kruiswoordpuzzels en Carl Young,
lezend in het donker bij het maanlicht,
elke avond bij mijn bed. Misschien. Misschien
waren het de wolken die pauzeerden aan de horizon,
de verblindende velden van gouden zaaggras,
de mangrove-eilanden verstrengeld, onafscheidelijk
zoals wij konden zijn. Misschien had ik iets moeten
zeggen, je iets moeten beloven,
je vragen om een tijdje te blijven, misschien.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 13e februari ook mijn blog van 13 februari 2019 en ook mijn blog van 13 februari 2016 deel 2 en deel 3.