De Nederlandse schrijver Jan Wolkers werd geboren in Oegstgeest op 26 oktober 1925. Jan Wolkers overleed vorige week vrijdag op 81 jarige leeftijd. Zie ook mijn blog van 19 oktober 2007 en mijn blog van 26 oktober 2006.
Zelfportret zonder kik
Ik was gewend aan vrouwen op mijn schoot,
Een sjerp bedekt maar tijd’lijk het fatsoen,
Korsetten zijn het bladerdeeg van `nee, niet doen’,
Het glas geheven tegen het verval.
De warmte van het vlees zet zelfs een schots in brand,
Fluweel is zachter dan een poes zijn vel.
Het duurt maar kort de omlooptijd op aarde,
Wolken van sepia verduisteren de blik,
Volgen de stramme loop van het papier.
Wie drukt mij in de cirkel der voleinding,
Een kraai krast dat het is volbracht.
Ik sluit mijn mond en geef geen kik,
Dit is de dood en dat ben ik.
Uit : Turks fruit
“Toen kon ik niets anders doen dan haar wat voorlezen. Zomaar onzin uit de Libelle. Het gaf niet waar ik begon. Als ik even ophield zei ze soms iets. Het werd steeds onsamen- hangender, maar soms begreep ik dat ze iets over vroeger wilde zeggen. Als het tot haar doordrong wie ik was. (…) Er overviel me zo ’n verstikkend troosteloosheid als ik bij haar binnenkwam dat ik wel als Oliver Hardy met schuchtere en lompe opgewektheid er binnen had willen stuiven terwijl ik keihard riep: ‘Aloha babe!’ En dan door dat glas en dat horregaas had willen springen en met mijn rozen als parachute over de uitlopende kastanjes weg had willen zweven met haar. Als bij toverslag weer veranderd in het meisje van mijn dromen. Op een van de eerste voorjaarsdagen toen ik ’s middags kwam, was ze dood. Ze was de avond ervoor gestorven…”
Jan Wolkers (26 oktober 1925 – 19 oktober 2007)
De Engelse dichter, schrijver en biograaf Andrew Motion werd geboren op 26 oktober 1952 in Braintree in Essex. Hij volgde een opleiding aan Radley College. Toen hij zeventien jaar was kreeg zijn moeder een autoongeluk. De volgende negen jaar bracht zij deels in coma door, totdat zij stierf. Motion studeerde vervolgens Engels in Oxford. In mei 1999 werd hij benoemd tot Poet Laureate.
SPRING WEDDING
I took your news outdoors, and strolled a while
In silence on my square of garden-ground
Where I could dim the roar of arguments,
Ignore the scandal-flywheel whirring round,
And hear instead the green fuse in the flower
Ignite, the breeze stretch out a shadow-hand
To ruffle blossom on its sticking points,
The blackbirds sing, and singing take their stand.
I took your news outdoors, and found the Spring
Had honoured all its promises to start
Disclosing how the principles of earth
Can make a common purpose with the heart.
The heart which slips and sidles like a stream
Weighed down by winter-wreckage near its source –
But given time, and come the clearing rain,
Breaks loose to revel in its proper course.
Regime Change
Advancing down the road from Nineveh
Death paused a while and said ‘Now listen here.
You see the names of places roundabout?
They’re mine now, and I’ve turned them inside out.
Take Eden, further south: At dawn today
I ordered up my troops to tear away
Its walls and gates so everyone can see
That gorgeous fruit which dangles from its tree.
You want it, don’t you? Go and eat it then,
And lick your lips, and pick the same again.
Take Tigris and Euphrates; once they ran
Through childhood-coloured slats of sand and sun.
Not any more they don’t; I’ve filled them up
With countless different kinds of human crap.
Take Babylon, the palace sprouting flowers
Which sweetened empires in their peaceful hours –
I’ve found a different way to scent the air:
Already it’s a by-word for despair.
Which leaves Baghdad – the star-tipped minarets,
The marble courts and halls, the mirage-heat.
These places, and the ancient things you know,
You won’t know soon. I’m working on it now.’
Andrew Motion (Braintree, 26 oktober 1952)
De Duitse schrijver Ulrich Plenzdorf werd geboren op 26 oktober 1934 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 26 oktober 2006.