De Britse schrijver en cameraman Jasper Fforde werd geboren op 11 januari 1961 in Londen. Zie ook alle tags voor Jasper Fforde op dit blog.
Uit: Shades of Grey
“So that’s why we’re back here, four days earlier, in the town of Vermillion, the regional hub of Red Sector West. My father and I had arrived by train the day before and overnighted at the Green Dragon. We had attended Morning Chant and were now seated for breakfast, disheartened but not surprised that the early Greys had already taken the bacon, and it remained only in exquisite odor. We had a few hours before our train and had decided to squeeze in some sightseeing.
“We could always go and see the Last Rabbit,” I suggested. “I’m told it’s unmissable.”
But Dad was not to be easily swayed by the rabbit’s uniqueness. He said we’d never see the Badly Drawn Map, the Oz Memorial, the color garden and the rabbit before our train departed. He also pointed out that not only did Vermillion’s museum have the best collection of Vimto bottles anywhere in the Collective, but on Mondays and Thursdays they demonstrated a gramophone.
“A fourteen- second clip of ‘Something Got Me Started,’ ” he said, as if something vaguely Red- related would swing it.
But I wasn’t quite ready to concede my choice.
“The rabbit’s getting pretty old,” I persisted, having read the safety briefing in the “How Best to Enjoy Your Rabbit Experience” leaflet, “and petting is no longer mandatory.”
“It’s not the petting,” said Dad with a shudder, “it’s the ears. In any event,” he continued with an air of finality, “I can have a productive and fulfilling life having never seen a rabbit.”
This was true, and so could I. It was just that I’d promised my best friend, Fenton, and five others that I would log the lonely bun’s Taxa number on their behalf and thus allow them to note it as “proxy seen” in their animal- spotter books. I’d even charged them twenty- five cents each for the privilege— then blew the lot on licorice for Constance and a new pair of synthetic red shoelaces for me.”
Jasper Fforde (Londen, 11 januari 1961)
De Duitse dichteres en schrijfster Katharina Hacker werd geboren op 11 januari 1967 in Frankfurt am Main. Zie ook alle tags voor Katharina Hacker op dit blog.
Uit: Die Habenichtse
„Ein Vogel saß auf der Fensterbank, flog auf, taumelte gegen die Scheibe und verschwand unbeschadet. Andras ging ins Badezimmer, blickte in den Spiegel, der voller kleiner, weißer Flecken war, Rasierschaum, Zahnpasta, er überlegte, sich ein zweites Mal zu rasieren und betrachtete das gestreifte Hemd, dessen Streifen sich, als er die Arme hob, verschoben, rosa, hellblau, grün, dachte an diese wiedererwachte Eitelkeit, die ihn dazu brachte, Tag für Tag etwas anderes anzuziehen, eine andere Kombination von Farben auszuprobieren, Leder- oder Jeansjacke, verschiedene Schuhe, halbhohe Stiefel, der Schaft offen. Er fuhr oft in den Westen, zu dem Kinderbuchverlag in der Kantstraße, zur Galerie Alto in der Schloßstraße, Magda, die Galeristin, rief fast täglich an, brauchte Flyer, Visitenkarten, einen Katalog, da war ein junger ungarischer Künstler, den er kennenlernen sollte, sie hatte tausend Gründe, ihn anzurufen, versprach Kontakte mit anderen Galerien, dem Gropius-Bau, hielt ihr Versprechen. Am liebsten hätte sie ihn zum Partner, sagte sie im Scherz und wiederholte es. Die Galerie wurde aus dem Besitz ihres verstorbenen Mannes finanziert, drei Mietshäuser in Frankfurt, die sie selbst verwaltete, drahtig, mager fast, braungebrannt vom Arbeiten auf dem Dach, erklärte sie, zeigte Andras die Dachterrasse, große Tontöpfe mit Oleander, die Pergola, an der eine Glyzinie wuchs, darunter ein Steintisch und zwei Stühle. Sie mochte Isabelle, durchschaute kommentarlos, was Isabelle für Andras bedeutete. Auf dem Rückweg fuhr Andras in der Wartburgstraße vorbei. Er kam nicht umhin, Jakob zu mögen. Nicht einmal Eifersucht empfand er, wenn Jakob Isabelle umarmte, küßte; es war so vorgesehen, etwas, an dem Andras nie Anteil gehabt hatte, von Anfang an. Vielleicht blieb ihm nur, nach Budapest zurückzukehren, in die Wohnung neben Laszlo und seiner Schwester einzuziehen, den Nachmittag immer öfter am Kaffeetisch bei seinen Eltern zu versitzen, als könnte er, wenn er nur stillsaß, die Himmelsrichtungen in seinem Leben miteinander versöhnen, von Ost nach West nach Ost, die eben doch nicht die Koordinaten eines Menschenlebens bildeten.
Katharina Hacker (Frankfurt am Main, 11 januari 1967)
De Amerikaanse schrijver en columnist Marc Acito werd geboren op 11 januari 1966 in Bayonne, New Jersey. Zie ook alle tags voor Marc Acito op dit blog.
Uit: How I Paid for College
“What’s wrong?” I ask.
She sighs and pats herself with a towel. (Always pats, never rubs. Rubbing is tough on the skin.) “Can you keep a secret?” she asks.
“Of course not,” I say. “But when has that ever stopped you?”
She extends her pinky finger. “Pinky swear.”
I link mine with hers. “Fine. Pinky swear. What is it?”
She looks around like she doesn’t want to be overheard. “Do you remember how I told you about the night I let Dominick Ferretti take me behind the pizza oven?”
“Yeah.”
“I lied.”
“What? Why?”
“I didn’t want you to think I was some kind of priss,” she says. “You and Kelly have done practically everything.”
This is an exaggeration. It’s not like my girlfriend Kelly and I have gone all the way yet or even gone down on each other, but I guess compared to Paula’s nunlike existence, we’re something out of the Kama Sutra.
(Incidentally, I never believed that story about Dominick Ferretti.)
“You’re not a priss,” I say. “You’re, uh . . .”
“Go ahead, say it. I’m too fat to get a boyfriend.”
Let the record show: she said it, not me.
Paula flops down on a lounge chair like she’s Camille taking to her sickbed. “What am I going to do? What kind of actress can I possibly hope to be if I’m still a virgin?” she says, grabbing me by the hand and yanking me down next to her. “Edward, you have to help me.”
I adjust my shorts again. “Uh, listen, Sis, I’m totally flattered, but I don’t think Kelly would . . .”
Marc Acito (Bayonne, 11 januari 1966)
Portret door Gwenn Seemel, 2006
De Griekse dichter, schrijver en zeeman Nikos Kavvadias werd geboren op 11 januari 1910 in Nikolski Ousouriski. Zie ook alle tags voor Nikos Kavvadias op dit blog.
A Dagger
I always carry tightly under my belt
a small african steel dagger
— like those that blacks are used to playing with —
that I bought from an old merchant in Algiers.
I remember, as if it were now, the old shopkeeper,
who looked like an old oil painting by Goya,
standing next to long swords and tattered uniforms,
saying in a hoarse voice the following words :
“This here dagger that you want to buy
legend has surrounded with eery stories,
and everyone knows that those who owned it at some time,
each has murdered one close to him.
Don Basilio murdered Donna Julia with it,
his beautiful wife, because she was unfaithful.
Conte Antonio, one night, his wretched brother
was slyly murdering with this here dagger.
A black his young lover out of jealousy
and some Italian sailor a Greek boatswain.
From hand to hand it passed and into mine.
Many things my eyes have seen, but this one makes me quiver.
Come close and look at it, it has an anchor and a crest,
it’s light, why take it, it’s not even a quarter,
but I would advise you to buy something else.”
— How much? — Seven francs only. As long as you want it, take it.
A small dagger I have tightly in my belt,
that a whim made me make it my own;
and because I hate no one in the world to kill,
I am afraid lest some day I turn it against myself …
Vertaald door Tefkros Symeonides
Nikos Kavvadias (11 januari 1910 – 10 februari 1975)
Cover
De Nederlandse (sport)journalist, schrijver en radio- en televisiepresentator Martinus Jan (Mart) Smeets werd geboren in Arnhem op 11 januari 1947. Zie ook alle tags voor Mart Smeets op dit blog.
Uit: Allround schaatsen (Column)
“Ja, wij zijn er redelijk verzot op: allround schaatsen. Een toernooi van twee dagen, vier afstanden en de beste over die vier afstanden mogen zich kampioene en kampioen noemen. Het is heroïek van de koude grond, dat geef ik toe.
Daar zijn wij, in het Koninkrijk der Nederlanden, mee opgevoed en opgegroeid, daar zijn we mee groot geworden en daar zullen we, als allerlaatsten van dat heilige geloof, mee achterblijven.
Topschaatsers zijn volgens ‘onze’ nationale wetten kinderen van Ard Schenk en Atje Keulen-Deelstra. Onze echte kampioenen kunnen de 500 meter aan en rossen de vijf (dames) en tien (heren) kilometer op zondagmiddag nog goed af.
Onze kampioenen zijn van de lange adem en een behoorlijke sprint, wij, trots schaatsvolk aan de boorden van de Noordzee, geloven in de magische kracht van de allrounders. Alleskunners; niet goed in iets speciaals, eigenlijk zoals we zijn: polderend, goed bij zelfproclamatie en kwetsbaar.
We zijn zo opgevoed, door de sportmensen zelf, door de media en door de wet dat je dan pas een goed schaatser bent als je een mooie balans hebt gevonden in het rijden van een mooie sprint en het kunnen doorbikkelen op de langste afstand.
Jaren, nee, ettelijke decennia lang hebben we kruiwagens vol aan goede allrounders afgeleverd en de buitenlanden volgden ons op afstand, deden soms mee, wonnen soms iets aardigs, maar allrounden was ‘de Nederlandse ziekte’ en zal dat voor eeuwig blijven.
Mart Smeets (Arnhem, 11 januari 1947)
De Braziliaanse schrijver Oswald de Andrade werd geboren op 11 januari 1890 in São Paulo. Zie ook alle tags voor Oswald de Andrade op dit blog.
Good Luck
Four hundred years ago
you landed in the Tropic of Capricorn
on the carbuncular plank
of ships
steered by dark stars
the pale beetle
of the seas
Every exile was a king
skinny, insomniac, colorless
as clay
You will create a world
from coarse laughter
from sterile glues
from coarse laughter
You will plant insurgent hatreds side by side
frustrated hatreds
You will invoke humanity, mist and frost
Among the lianas you will build a palace of termites
and from a tower circled by hills
bleating with sincere cincerre-bells
you will rise toward the moon
like hope
Space is a prison.
Vertaald door Flavia Vidal
Oswald de Andrade (11 januari 1890 – 22 oktober 1954)
Portret door Anita Malfatti, 1925
De Oostenrijkse schrijver Helmut Zenker werd geboren op 11 januari 1949 in St. Valentin. Zie ook alle tags voor Helmut Zenker op dit blog.
Uit: Schussgefahr – Kottan ermittelt
„Kottan steht zum zweiten Mal vor der gläsernen Haustür in der Hellwagstraße, auf die Glasnost in Wien???? gesprayt ist. Der Major tippt mit dem Daumen der linken Hand gegen die beschriftete Glocke.
„Ja“, meldet sich Elfriede Kahlbeck rasch.
„Kottan.“
„Haben Sie vorhin angerufen?“
„Nein“, sagt Kottan.
„Dann tut es mir leid.“
„Polizei. Ich war gestern schon bei Ihnen.“
„Hört das gar nicht mehr auf?“
Kottan betritt das unbeleuchtete Stiegenhaus, geht den langen Gang nach vorn zur Wohnungstür der Frau Kahlbeck. Die Tür ist offen. Frau Kahlbeck sitzt mit übereinander geschlagenen Beinen auf der Couch im Wohnzimmer: im anscheinend unvermeidlichen Morgen- bzw. Abendmantel.
„Was ist jetzt wieder? Stehen Sie gern?“
„Sie sind registriert“, sagt Kottan schnell, mustert den Wandverbau und bleibt stehen. Sie reagiert kaum auf sein offensichtliches Wissen.
„Ist mein Mann deswegen nicht tot?“
„Ich hab gestern nichts gemerkt.“
Helmut Zenker (11 januari 1949 – 7 januari 2003)
Lukas Resetarits als Kottan in een verfilming van de Kottan serie
Zie voor nog meer schrijvers van de 11e januari ook mijn vorige blog van vandaag.