De Brits-Poolse schrijver Joseph Conrad werd geboren op 3 december 1857 in Berdichev, Rusland in een gezin met Poolse ouders. Zie ook alle tags voor Joseph Conrad op dit blog
Uit: The Secret Agent
“It clattered; and at that signal, through the dusty glass door behind the painted deal counter, Mr. Verloc would issue hastily from the parlour at the back. His eyes were naturally heavy; he had an air of having wallowed, fully dressed, all day on an unmade bed. Another man would have felt such an appearance a distinct disadvantage. In a commercial transaction of the retail order much depends on the seller’s engaging and amiable aspect. But Mr. Verloc knew his business, and remained undisturbed by any sort of æsthetic doubt about his appearance. With a firm, steady-eyed impudence, which seemed to hold back the threat of some abominable menace, he would proceed to sell over the counter some object looking obviously and scandalously not worth the money which passed in the transaction: a small cardboard box with apparently nothing inside, for instance, or one of those carefully closed yellow flimsy envelopes, or a soiled volume in paper covers with a promising title. Now and then it happened that one of the faded, yellow dancing girls would get sold to an amateur, as though she had been alive and young.
Sometimes it was Mrs. Verloc who would appear at the call of the cracked bell. Winnie Verloc was a young woman with a full bust, in a tight bodice, and with broad hips. Her hair was very tidy. Steady-eyed like her husband, she preserved an air of unfathomable indifference behind the rampart of the counter. Then the customer of comparatively tender years would get suddenly disconcerted at having to deal with a woman, and with rage in his heart would proffer a request for a bottle of marking ink, retail value sixpence (price in Verloc’s shop one-and-sixpence), which, once outside, he would drop stealthily into the gutter.“
Joseph Conrad (3 december 1857 – 3 augustus 1924)
Bob Hoskins en Christian Bale in de film The Secret Agent, 1996
De Nederlandse schrijver Herman Heijermans werd geboren op 3 december 1864 in Rotterdam. Zie ook alle tags voor Herman Heijermans op dit blog.
Uit: Op hoop van zegen
“clémentine
Zo.
daantje
… En de bedstee met de gordijne… ’t Is me ’n bik.+
Neemt ’n pruim.
Kan u mijn niet is gebruike?
clémentine
Misschien. Hand hoger! Je mònd stil!
cobus
Da’s makkelijk ezeid – as ù gewoon is te pruime en je niet pruime màg – dan kan je je lippe niet vàsthoue. Wat zeg jij, Daantjè?
daantje
Ik zeg dat ’t tijd wordt. We ete om vier en de moeder is làstig.
clémentine
Dat zal met jullie ouwetjes wel nódig zijn.
daantje, een stoel bijschuivend
Pèh! We hebbe nog al wat in te brenge! Niet dàt! ’n Diakenie is me ’n bik. Vrete met snauwe – of je ’n bedelaar ben. Vanmorrege koffie as – as ’t onderste uit de regenton – en errete zo hard as je eksteroog.
clémentine
In jouw plaats – hou je mond stil! – zou ‘k God danken dat me ouwe dag bezorgd is.
cobus
Tja-tja je mag je niet bezondige…
’t is me ’n bik: het is me nogal wat moois
daantje
God dànke? Née hoor. Me hele leven gevaren – hoeveel reize wel? – niet te telle – schipbreuk gehad – gebrek gehad – gevaren van me tiende – èn – twéé zoons op zee verloren. Nee hoor. Nee hoor. De moeder is ’n krèng. Je zou d’r op d’r smoel slaan…”
Herman Heijermans (3 december 1864 – 22 november 1924)
Cover dvd
De Vlaamse schrijver Henri (Hendrik) Conscience werd geboren in Antwerpen op 3 december 1812. Zie ook alle tags voor Hendrik Conscience op dit blog
Uit: De Leeuw Van Vlaanderen Of De Slag Der Gulden Sporen
“De Vlaming die bij dit gezegde tegenwoordig was, geliet zich alsof hij de Franse taal niet verstond, en zag De Chatillon met stout gelaat in de ogen.
“Mijne heren,” riep de ridder, “ziet die Laat mij aanzien…. Kom eens hier, lomperd! Nader hier voor mij.”
De jongeling naderde langzaam en hield zijn ogen gedurig op de ridder gevestigd. Er zweefde iets zonderlings over zijn wezenstrekken,—een uitdrukking waarin toorn en list te saam gesmolten waren: iets zo dreigend en zo geheim dat De Chatillon met een aandoening van benauwdheid werd bevangen.
Een der bijwezende ridders wendde zich om en verliet de plaats waar dit gebeurde; hij week enige stappen tussen het geboomte en deed genoeg bemerken dat dit toneel hem niet behaagde.
“Wilt gij mij zeggen,” vroeg De Chatillon aan de gids, “waarom gij ons door zulke wegen leidt, en waarom gij ons niet gewaarschuwd hebt dat er een afgehakte boom in de baan lag?”
“Heer!” antwoordde de Vlaming in slecht Frans. “Ik ken geen andere weg naar het slot Wijnendale en wist niet dat het UEdele geliefde op dit uur te slapen.”
Bij dit gezegde kwam er een bitsige grimlach op zijn gelaat; het scheen dat hij de ridder tergen wilde.
“Bij God!” riep De Chatillon hem toe. “Gij lacht—gij spot met mij…. Hola! Mijn knapen, dat men die Laat in de lucht hange! En dat hij der raven ten spijze worde!”
Nu grimlachte de jongeling nog meer: de hoeken van zijn mond trokken zich achteruit, en een bleke of purperen kleur verfde beurtelings zijn wangen.
“Een Vlaming ophangen?” morde hij. “Wacht een weinig!”
Hierop ging hij enige treden achterwaarts, plaatste zich met de rug tegen een boom, stroopte de mouwen van zijn kolder tot aan de schouders op, en toog zijn blikkerend kruismes uit de schede. De ronde spieren van zijn blote armen waren gespannen, en zijn gelaat kreeg iets in zich dat de leeuwen eigen is.”
br>
Hendrik Conscience (3 december 1812 – 10 september 1883)
Standbeeld in Schilde
De Amerikaanse dichteres en schrijfster Grace Andreacchi werd geboren op 3 december 1954 in New York. Zie ook alle tags voor Grace Andreacchi op dit blog.
I AM WITH THE COWARDS
A response to terrorists of all kinds and nations
We’ve had enough of obscene death
Enough of burnt babies cities in ashes
Leafless trees wells poisoned with hate
We are called upon to love
Terrorism will not save a single soul
Terrorism will not save us from terrorists
Terrorism has come to destroy us
All of us, Arab and Jew
Americans, Europeans, everybody
Terrorism doesn’t care who we are
It kills us for the hell of it
with bombs in the marketplace
with bombs that drop from the sky
with bulldozers with landmines with hate
with stupidity with the courage of animals
without a conscience
If to love your enemy is cowardly then
I am with the cowards
If to see no enemy but a brother in holiness
Is cowardly then I am with the cowards
If there is a remedy anywhere to the stupidity of man
It is with the cowards
And I, mother of the world, insist
Stop your deadly game
The world does not belong to you
But to God.
The olive groves are His
The sweet blue air over our heads is His
The sea and all that is in it – His
How dare you squabble over it?
It is His
And We are His
And our children too are His.
Not yours.
Grace Andreacchi (New York, 3 december 1954)
De Italiaanse schrijver Ugo Riccarelli werd geboren op 3 december 1954 in Turijn. Zie ook alle tags voor Ugo Riccarelli op dit blog en ook mijn blog van 3 december 2010.
Uit: Der vollkommene Schmerz (Vertaald door Karin Krieger)
„Doch vor allen Dingen beeindruckte den Maestro die
Liebenswürdigkeit der Frauen in Colle. Nicht daß die Frauen bei ihm zu Hause nicht freundlich waren, doch sie wahrten in allen Lebenslagen eine Zurückhaltung, die fast schon an Widerspenstigkeit grenzte und sie in einer eigenen Welt isolierte, sogar dann noch, wenn sie Ehefrau oder Großmutter wurden. Die Frauen von Colle dagegen scheuten sich nicht, zu lächeln und mit bezauberndem Charme und Liebreiz das Wort an einen Fremden zu richten. Dem Maestro war dieser Liebreiz nicht geheuer, und so kam es, daß er in den ersten Wochen die Freundlichkeit, mit der ihm die Witwe Bartoli begegnete, zwar einerseits genoß, sie jedoch andererseits mit dem Mißtrauen und der Wachsamkeit eines Menschen hinnahm, der daran gewöhnt ist, in zwanglosen Umgangsformen einem Fremden gegenüber wenn nicht heimliche Absichten, so doch zumindest etwas Unübliches zu sehen. Aber mit der Zeit gab er seinen Argwohn auf, da er auch die anderen Frauen des Ortes beobachtete und mit ihnen Worte wechselte, und er begann das Vergnügen eines Gesprächs, eines erwiderten Grußes oder einer Erzählung zu schätzen, die zwar belanglos sein mochten, doch gefärbt von jener ausholenden, sonnigen Redeweise, die ihnen epische Züge verlieh.“
Ugo Riccarelli (Turijn, 3 december 1954)
De Sloveense dichter en schrijver France Prešeren werd geboren op 3 december 1800 in Vrba. Zie ook alle tags voor France Prešeren op dit blog en ook mijn blog van 3 december 2010.
O’er thee, Misfortune, I have ceased to wail
O’er thee, Misfortune, I have ceased to wail,
I’ll utter no reproaches any more.
Thank God, I’m used to griefs thou hast in store
And to the sufferings in life’s strong jail.
No burden can now hurt my shoulders frail;
My lips are used to bitter drinks of yore;
My feet, like leather, are no longer sore,
I dread no thorny path, no irksome trail.
Stiff are my limbs and joints as if confined.
My heart, once sensitive, is hard as stone,
The claims of sorrow have subdued my mind.
All fear is fled; with it all hopes have flown.
Should Fate caress or beat me, it will find
Insensibility of flesh and bone.
Vertaald door A. I. Lenarčič en W.K. Matthe
A Wreath of Sonnets (1/14)
A Slovene wreath your poet has entwined,
Of fifteen sonnets is the chaplet bound,
And in it thrice the Master Theme must sound:
Thus are the other harmonies combined.
Now from his source like streams in order wind
The sonnets, and the head of each is found
By the last line of the last sonnet crowned;
This is a semblance of your poet’s mind.
From one love all by thoughts arise, and lo!
Whene’er I sleep at night they cease to flow,
But stir when darkness flees before dawn’s rays.
You are the Master Theme of my whole life,
Which will be heard when I have ceased my strife –
A record of my pain and of your praise.
Vertaald door V. de Sola Pinto
France Prešeren (3 december 1800 – 8 februari 1849)
Zie voor nog meer schrijvers van de 3e september ook mijn blog van 3 december 2011 deel 1 en eveneens deel 2.