Judite Maria de Carvalho, Justinus Kerner, Samuel Johnson, Tomás de Iriarte, Jens Rehn

De Portugese schrijfster en schilderes Judite Maria de Carvalho werd geboren op 18 september 1921 in Lissabon. Zie ook alle tags voor Judite Maria de Carvalho op dit blog en ook mijn blog van 18 september 2010.

Uit:Ces mots que l’on retient (Vertaald door Simone Biberfeld)

“L’homme, blafard, obséquieux, déférent, ouvre la porte de verre, la cale avec son pied (elle se referme automatiquement) – « Attention à la marche, ma-dame! » – s’incline un peu pour la laisser passer. Il serre contre sa poitrine le gros paquet rond, grossièrement enveloppé de papier brun, qu’il protège de sa main velue, aux ongles plats, dont l’un, celui de l’index, est jauni par le tabac. Graça lui offre en retour son sourire statique, impersonnel, quasi imperceptible, et se retrouve dans la rue, sous la pluie qui tombe, qui n’a pas cessé de tomber depuis le matin, et se demande pourquoi elle se croit toujours obligée de remercier, de payer de sourires différents – elle en a tellement, des sourires ! – amabilités et impolitesses. Celui-là, le dernier en date, est resté sur son visage, figé soudain, indissoluble dans l’air. Mais l’employé, à côté d’elle, ne s’aperçoit de rien – peu importe d’ailleurs ! –, la cliente sourit, c’est gentil de sa part. Du reste, il ne se dit rien du tout, car il lui tourne le dos, le bras droit levé. Mais le taxi ne s’arrête pas. Il est déjà pris.
« C’est toujours difficile à cette heure-ci, avec toute cette circulation, c’est embêtant. Mais avec de la patience… Le pire, c’est cette pluie. Quel temps !
Ça fait quinze jours… Ces bombes atomiques, madame, ces fusées vers la Lune, on dira ce qu’on voudra… Vous ne pensez pas ? Le progrès, le progrès… mais à quoi bon, je le demande ? Si au moins on découvrait des choses utiles, la guérison du cancer, par exemple… Façon de penser, bien sûr… Mais le fait est qu’en octobre, le 10 octobre, c’est incroyable. S’il n’en passe pas, on téléphonera à la station de taxis. Peutêtre, parfois… » Il parle posément, d’une voix ni trop haute, ni trop basse. Une voix douce, nette et appliquée, qui passe d’un sujet à l’autre sans changer de ton, sans se modifier, sans réagir à leur contact, toujours égale, indépendante du reste du corps, sans rapport avec la poitrine creuse (ou concave) où s’incruste, presque jusqu’à y pénétrer, le gros paquet de papier brun.”

 
Judite Maria de Carvalho (18 september 1921 –18 januari 1998)

 

De Duitse dichter en schrijver Justinus Andreas Christian Kerner werd geboren op 18 september 1786 in Ludwigsburg. Zie ook alle tags voor Justinus Kerner op dit blog en ook mijn blog van 18 september 2010.

Wanderung

Wohlauf und frisch gewandert ins unbekannte Land!
Zerrissen, ach zerrissen, ist manches teure Band.
Ihr heimatlichen Kreuze, wo ich oft betend lag,
Ihr Bäume, ach, ihr Hügel, oh blickt mir segnend nach.

Noch schläft die weite Erde, kein Vogel weckt den Hain,
Doch bin ich nicht verlassen, doch bin ich nicht allein,
Denn, ach, auf meinem Herzen trag’ ich ihr teures Band,
Ich fühl’s, und Erd und Himmel sind innig mir verwandt.

 

Lust der Sturmnacht

Wenn durch Berg und Tale draußen
Regen schauert, Stürme brausen,
Schild und Fenster hell erklirren,
Und in Nacht die Wandrer irren,
Ruht es sich so süß hier innen,
Aufgelöst in sel’ges Minnen;
All der goldne Himmelsschimmer
Flieht herein ins stille Zimmer:
Reiches Leben, hab Erbarmen!
Halt mich fest in linden Armen!
Lenzesblumen aufwärts dringen,
Wölklein ziehn und Vöglein singen.
Ende nie, du Sturmnacht, wilde!
Klirrt, ihr Fenster, schwankt, ihr Schilde,
Bäumt euch, Wälder, braus, o Welle,
Mich umfängt des Himmels Helle!

 
Justinus Kerner (18 september 1786 – 21 februari 1862)
Portret Carl Rahl, voor 1864-65

 

De Britse lexicograaf, dichter, essayist en criticus Samuel Johnson werd geboren in Lichfield op 18 september 1709. Zie ook alle tags voor Samuel Johnson op dit blog en ook mijn blog van 18 september 2009 en ook mijn blog van 18 september 2010.

Autumn

Alas! with swift and silent pace,
Impatient time rolls on the year;
The Seasons change, and Nature’s face
Now sweetly smiles, now frowns severe.

‘Twas Spring, ’twas Summer, all was gay,
Now Autumn bends a cloudy brow;
The flowers of Spring are swept away,
And Summer fruits desert the bough.

The verdant leaves that play’d on high,
And wanton’d on the western breeze,
Now trod in dust neglected lie,
As Boreas strips the bending trees.

The fields that waved with golden grain,
As russet heaths are wild and bare;
Not moist with dew, but drench’d in rain,
Nor health nor pleasure wanders there.

No more, while through the midnight shade
Beneath the moon’s pale orb I stray,
Soft pleasing woes my heart invade,
As Progne pours the melting lay.

From this capricious clime she soars,
O! would some god but wings supply!
To where each morn the Spring restores,
Companion of her flight I’d try.

Vain wish! me fate compels to bear
The downward season’s iron reign,
Compels to breathe the polluted air,
And shiver on a blasted plain.

What bliss to life can Autumn yield,
If glooms, and showers,and storms prevail;
And Ceres flies the naked field,
And flowers and fruits, and Phoebus fail.

Oh! what remains, what lingers yet,
To cheer me in the darkening hour!
The grape remains! the friend of wit,
In love, and mirth, of mighty power.

Haste – press the clusters, fill the bowl;
Apollo! shoot thy parting ray:
This gives the sunshine of the soul,
This god of health, and verse, and day.

Still – still the jocund train shall flow,
The pulse with vigorous rapture beat;
My Stella with new charms shall glow,
And every bliss in wine shall meet.

 
Samuel Johnson (18 september 1709 – 13 december 1784)
Portret door Joshua Reynolds, ca. 1756

 

De Spaanse dichter Tomás de Iriarte (of Yriarte) y Oropesa werd geboren op 18 september 1750 in La Orotava (nu Puerto de la Cruz), Tenerife. Zie ook alle tag voor Tomás de Iriarte op dit blog en ook mijn blog van 18 september 2010.

The Musical Ass

The fable which I now present,
Occurred to me by accident:
And whether bad or excellent,
Is merely so by accident.

A stupid ass this morning went
Into a field by accident:
And cropped his food, and was content,
Until he spied by accident
A flute, which some oblivious gent
Had left behind by accident;
When, sniffling it with eager scent,
He breathed on it by accident,
And made the hollow instrument
Emit a sound by accident.
‘Hurrah, hurrah! exclaimed the brute,
‘How cleverly I play the flute!’

A fool, in spite of Nature’s bent,
May shine for once – by accident.

 
Tomás de Iriarte (18 september 1750 – 17 september 1791)
Cover

 

De Duitse schrijver Jens Rehn werd als Otto Jens Luther op 18 september 1918 in Flensburg geboren. Zie ook alle tags voor Jens Rehn op dit blog en ook mijn blog van 18 september 2010.

Uit:Sterben in biblischer Wüste (Bespreking van “Nichts in Sicht” door Ursula März in de Frankfurter Rundschau, 2003))

“Jens Rehn hat vielmehr ein Buch hinterlassen. Ein bedeutsames Buch, seinen Erstlingsroman, ein 150-Seiten-Stück, das mit seinem Namen verbunden ist und ihn als (be)merkenswerten Schriftsteller ausweist; so als hätte Thomas Mann die Venedig-Novelle verfasst, nichts davor und nichts danach.
Nichts in Sicht erschien zuerst 1954, dann noch einmal 1978 und die Namen seiner sehr unterschiedlichen Kritiker, die es schon damals lobten, analysierten und der Öffentlichkeit ans Herz legten, spricht für sich: Gottfried Benn, Martin Walser, Marcel Reich-Ranicki. Sie alle schrieben Aufsätze und Rezensionen über den Roman, was vor allem bei Gottfried Benn erstaunt, der sich selten zu zeitgenössischer Literatur äußerte. Dennoch: Der Roman Nichts in Sicht ist weder im Lese- noch im Erinnerungskanon der deutschen Nachkriegsliteratur heimisch geworden, und er ist ihr auch, denkt man an Böll oder Borchert, eher wesensfremd. Man denkt bei der Lektüre dieses Buches, das nun zum dritten Mal veröffentlicht wird, vielmehr an Beckett und Camus. Den Werken des ersteren ähnelt es in der minimalistischen Szenerie mit radikal reduziertem Personal. Mit den Romanen des französischen Nachkriegsphilosophen teilt es die existentielle Fragestellung, das heißt auch den Gottesdiskurs, den sie einschließt.“

 
Jens Rehn (18 september 1918 – 3 januari 1983)
Flensburg