De Libanese dichter en romanschrijver Khalil Gibran of Kahlil Gibran werd geboren op 6 januari 1883 in Bischarri in een Maronitisch christelijke familie. Hij schreef in zowel het Engels als Arabisch. Gibran verhuisde naar de stad New York in 1912. Hij combineerde elementen van Oostelijke en Westelijke mysticisme en bereikte algemene bekendheid met aforistische, poëtische werken zoals De Profeet (1923) en Jesus, de Zoon van de Mens (1928). Khalil Gibran heeft met zijn poëtische werken geschiedenis geschreven, met name zijn boek ‘De Profeet’ is sterk aangeslagen bij het publiek en wordt tot op de dag van vandaag door velen gebruikt als persoonlijke bijbel. Tevens is hij in de Arabische wereld bekend als een vrije denker, een van de weinige mannen van zijn tijd die schreef met een liefde voor het kijken over grenzen en verschillen heen. Zijn werk is erg toegankelijk voor zowel hen die zich vastklampen aan een religie als hen die zich thuis voelen in het atheïsme. Naast het schrijven schilderde hij ook veelvuldig, in zijn boeken staan veel van zijn werken.
Uit: The Prophet
Gibran on Friendship
“And a youth said, “Speak to us of Friendship.”
Your friend is your needs answered.
He is your field which you sow with love and reap with thanksgiving.
And he is your board and your fireside.
For you come to him with your hunger, and you seek him for peace.
When your friend speaks his mind you fear not the “nay” in your own mind, nor do you withhold the “ay.”
And when he is silent your heart ceases not to listen to his heart;
For without words, in friendship, all thoughts, all desires, all expectations are born and shared, with joy that is unacclaimed.
When you part from your friend, you grieve not;
For that which you love most in him may be clearer in his absence, as the mountain to the climber is clearer from the plain.
And let there be no purpose in friendship save the deepening of the spirit.
For love that seeks aught but the disclosure of its own mystery is not love but a net cast forth: and only the unprofitable is caught.
And let your best be for your friend.
If he must know the ebb of your tide, let him know its flood also.
For what is your friend that you should seek him with hours to kill?
Seek him always with hours to live.
For it is his to fill your need, but not your emptiness.
And in the sweetness of friendship let there be laughter, and sharing of pleasures.
For in the dew of little things the heart finds its morning and is refreshed.”
Khalil Gibran (6 januari 1883– 10 april 1931)
De Amerikaanse dichter Carl Sandburg werd geboren op 6 januari 1878 in Galesburg, Illinois. Hij stamt uit een Zweedse immigrantenfamilie. Na enkele jaren waarin hij verschillende beroepen uitoefende nam hij deel aan de Spaans-Amerikaanse oorlog. Vanaf 1902 werkte hij als journalist. In zijn gedichten thematiseert Sandburg de natuur in de traditie van Walt Whitman en voor de bloemlezing Chicago Poems ontving hij de Pulitzer prijs. Niet minder belangrijk is zijn biografie over Abraham Lincoln die dezelfde prijs opleverde. Sandburg was met Chigago en met de zogenaamde Chigago Renaissance verbonden, maar ook met de Amerikaanse volkscultuur.
Chigago
Hog Butcher for th
e World,
Tool maker, Stacker of Wheat,
Player with Railroads and the Nation’s Freight Handler;
Stormy, husky, brawling,
City of the Big Shoulders:
They tell me you are wicked and I believe them, for I have seen your
painted women under the gas lamps luring the farm boys.
And they tell me you are crooked and I answer: yes, it is true I have seen
the gunman kill and go free to kill again.
And they tell me you are brutal and my reply is: On the faces of women
and children I have seen the marks of wanton hunger.
And having answered so I turn once more to those who sneer at this my
city, and I give them back the sneer and say to them:
Come and show me another city with lifted head singing so proud to be
alive and coarse and strong and cunning.
Flinging magnetic curses amid the toil of piling job on job, here is a tall
bold slugger set vivid against the little soft cities;
Fierce as a dog with tongue lapping for action, cunning as a savage pitted
against the wilderness,
Bareheaded,
Shoveling,
Wrecking,
Planning,
Building, breaking, rebuilding,
Under the smoke, dust all over his mouth, laughing with white teeth,
Under the terrible burden of destiny laughing as a young man laughs,
Laughing even as an ignorant fighter laughs who has never lost a battle,
Bragging and laughing that under his wrist is the pulse, and under his
ribs the heart of the people,
Laughing!
Laughing the stormy, husky, brawling laughter of Youth, half-naked,
sweating, proud to be Hog Butcher, Tool Maker, Stacker of Wheat,
Player with Railroads and Freight Handler to the Nation.
Carl Sandburg (6 januari 1878 – 22 juli 1967)
De Amerikaanse schrijver Edgar Laurence Doctorow werd geboren op 6 januari 1931 in New York Hij werd wereldwijd bekend met ‘Ragtime’, een roman waarin de Amerikaanse wereld aan het begin van de twintigste eeuw werd voorgesteld en waarin bekenden zoals Henry Ford, J.P. Morgan, Harry Houdini, Sigmund Freud en Emma Goldman voorkomen. Doctorow schreef meer historische romans. De geschiedkundige juistheid van zijn settings is niet zijn sterkste kant. Hij zegt daarover zelf dat hij maar oppervlakkig research doet voor zijn boeken. Hij wil zich niet laten inp
erken door de werkelijkheid: hij creëert een eigen wereld. Doctorow ontving veel literaire prijzen. Voor ‘Ragtime‘ kreeg hij in 1976 de first National Book Critics Circle Award for fiction en de Arts and Letters Award van de American Academy and National Institute of Arts and Letters. ‘World’s Fair’ ontving de National Book Award (1986) en ‘Billy Bathgate’ won de PEN/Faulkner Award(1990). Doctorow debuteerde in 1960 met ‘Welcome to Hard Times’, een boek dat ook verfilmd werd, evenals ‘Ragtime‘. ‘Ragtime‘ is in 1998 bewerkt tot musical. Hij publiceert met een zekere regelmaat een nieuwe roman en woont en werkt in New York.
Uit: Ragtime (1975)
“In 1902 Father built a house at the crest of the Broadview Avenue hill in New Rochelle, New York. It was a three-story brown shingle with dormers, bay windows and a screened porch. Striped awnings shaded the windows. The family took possession of this stout manse on a sunny day in June and it seemed for some years thereafter that all their days would be warm and fair. The best part of Father’s income was derived from the manufacture of flags and buntings and other accoutrements of patriotism, including fireworks. Patriotism was a reliable sentiment in the early 1900’s. Teddy Roosevelt was President. The population customarily gathered in great numbers either out of doors for parades, public concerts, fish fries, political picnics, social outings, or indoors in meeting halls, vaudeville theatres, operas, ballrooms. There seemed to be no entertainment that did not involve great swarms of people. Trains and steamers and trolleys moved them from one place to another. That was the style, that was the way people lived. Women were stouter then. They visited the fleet carrying white parasols. Everyone wore white in summer. Tennis racquets were hefty and the racquet faces elliptical”.
E. L. Doctorow (New York, 6 januari 1931)
De Nederlandse schrijfster, feministe en politica Anja Henriëtte Meulenbelt werd geboren in Utrecht op 6 januari 1945. Sinds 10 juni 2003 is zij lid van de Eerste Kamer voor de SP. Meulenbelt volgde de HBS in Amsterdam; daarna, van 1965 tot 1969, eveneens in Amsterdam de Sociale Academie. Vervolgens studeerde Meulenbelt van 1972 tot 1977 andragologie aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1975 tot 1992 was ze docente hulpverlening. Meulenbelt was zeer actief in de vrouwenbeweging en was onder andere betrokken bij de oprichting van de Feministische Uitgeverij Sara. Haar archief over 25 jaar vrouwenbeweging heeft ze ondergebracht bij het Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging (IIAV). Via de Stichting Admira, die slachtoffers van oorlog en seksueel geweld bijstaat, werkte Meulenbelt regelmatig in Balkanlanden. Ze trainde onder andere vrouwengroepen in voormalig Joegoslavië. Ze is sterk betrokken bij de Palestijnse zaak. Met de Stichting Kifaia ondersteunt zij gehandicapten in de Gazastrook. Meulenbelt publiceerde ruim dertig boeken en vele artikelen voor diverse tijdschriften, van de internationale bestseller De schaamte voorbij (1976) tot Het beroofde land (2000) en De tweede intifada (2001). Haar roman Alba werd vertaald in het Duits, Zweeds, Fins, Grieks en Turks. Ook in de linkse politiek was Meulenbelt geen onbekende vóór haar kamerlidmaatschap; begin jaren ’70 was zij lid van de KEN, een voorloper van de SP. De laatste jaren krijgt Meulenbelt veel kritiek van weblogs als Frontaal Naakt en Lucaswashier die haar kijk op de multiculturele samenleving niet delen. Bezoekers van die, en andere, weblogs beschuldigen haar van een eenzijdige kijk op en verheerlijking van de Moslims en proberen met Meulenbelt op haar weblog de discussie aan te gaan. Omdat Meulenbelt reacties die in haar ogen over de schreef gaan van haar weblog verwijdert, wordt ze beticht van censuur. Meulenbelt is ongehuwd en heeft een zoon.
Over: De schaamte voorbij
“Als ik iemand tegenkom die zegt dat ze mijn boek heeft gelezen is het altijd dit boek. Het boek. Ik had niet voorzien, naïef als ik toen was, dat het meteen, nog voordat er recensies waren verschenen in herdruk zou gaan en zoveel ophef zou veroorzaken. Ik ging meteen ondergronds, en weigerde interviews. En las met verbazing de bewonderende dan wel woedende recensies.
Er zijn veel misverstanden over dat boek, nog steeds. Het wordt een ‘egodocument’ genoemd, ‘bekentenissenroman’, ‘autobiografie’, ‘de bijbel van het feminisme’. Boze Anneke van Baalen van De Bonte Was noemde het boek pornografisch, en mij ‘de pionier van de feministische corruptie’, omdat ik mijn naam er op had staan en er bovendien geld mee verdiende. En het is waar, er kwam seks in voor. Daarna was ik beroemd, wereldberoemd in Nederland. Ik heb achteraf vaak uit moeten leggen dat ik ‘De schaamte voorbij’ niet schreef omdat ik mezelf zo belangrijk vond, maar omdat ik nergens boeken tegenkwam die het leven beschreef van vrouwen zoals ik, levend tussen traditie en moeizame emancipatie, in een woelige tijd, ‘op de top van een golf’. Het had ook over een andere vrouw mogen gaan, in principe, maar ik had nu eenmaal mijn eigen leven tot mijn beschikking. En we waren toen zo opgewonden over die nieuwe ontdekking: dat ons persoonlijke leven er toe deed, dat liefde, seks,en de privé relaties tussen vrouwen en mannen net zulke politiek belangrijke onderwerpen waren als gelijke lonen en de wettige regeling van het recht op abortus. Nu snapt bijna niemand dat meer, met elke dag ontboezemingen op de emotie tv, dat het toen revolutionair was, zeker voor vrouwen, om het over de persoonlijke binnenkant van het bestaan te hebben. ‘Het persoonlijke is politiek’.
Anja Meulenbelt (Utrecht, 6 januari 1945