De Nederlandse schrijver Leon de Winter werd geboren in ’s-Hertogenbosch op 24 februari 1954. Zie ook alle tags voor Leon de Winter op dit blog.
Uit: Het recht op terugkeer
“Hendrikus had er geen last van. Bram bleef op afstand staan en bewonderde het doorzettingsvermogen van het pezige beest. Hendrikus was hardhorend en na een aanval van een verongelijkte bouvier zes jaar geleden aan één oog blind. Volgens de dierenarts was Hendrikus een van de vijf oudste honden van de stad – Jeffrey was de oudste, een krasse zesentwintigjarige kruising tussen een herder en bullterriër, een ongewoon exemplaar aangezien middelgrote honden meestal jonger stierven dan kleine bastaarden als Hendrikus. Elke ochtend legde Hendrikus een vaste tocht af langs de stille monumenten van Duitse zakelijkheid. Het dier volgde de lijn van een rechthoek waarin zich zes woonblokken bevonden, zijn eigen patroon, snuffelend aan lantaarnpalen, de wielen van
afvalcontainers, autobanden, strategisch geplaatste struiken, zo nu en dan een andere ochtendhond.
Bram had de indruk dat er tien jaar geleden veel meer honden waren. Tel Aviv was een arme stad geworden waarin honden alleen gehouden werden door het handjevol rijken dat de stad nog telde. Dus waren de honden die zij onderweg tegenkwamen op leeftijd, net als Hendrikus, bezadigd en moe geblaft. Jonge hondjes waren een zeldzaamheid en de oude werden door liefhebbende bejaarden gekoesterd alsof ze hun eigen kinderen waren.
Ze stonden op de hoek van een straat die haaks op de strandboulevard lag. Aan het einde van de straat, tweehonderd meter verder in de smalle opening tussen de huizen, was een fractie van een seconde een gevechtshelikopter zichtbaar die geruisloos enkele meters boven het zand naar het zuiden schoot, richting Jaffa. Het was een nieuwe generatie met motoren die niet veel meer geluid maakten dan de vleugels van een roofvogel, de Taiwanezen hadden er twintig geleverd. Dragon Wings xr3, heetten ze, en de gelovigen hadden geëist dat ze werden omgedoopt omdat de draak een monster uit een onjoodse Aziatische mythologie was. In de volksmond heetten ze nu Chicken Wings.”
Leon de Winter (’s-Hertogenbosch, 24 februari 1954)
De Congolese dichter en schrijver Alain Mabanckou werd geboren op 24 februari 1966 in Congo-Brazzaville (Frans Congo). Zie ook alle tags voor Alain Mabanckou op dit blog.
Uit: Black Bazaar (Vertaald door Sarah Ardizzone)
“I’m a regular at Jip’s, the Afro-Cuban bar near the fountain at Les Halles in the first arrondissement, and these days you could say I’m even more of a regular than usual. Sometimes I doze off until I get woken by the clatter of chairs being stacked by Lazio the security guard who’s cursing under his breath because someone did a runner and he’s the one who takes the rap when it’s his job to sort out the riff-raff from the banlieues and not to worry about who has or hasn’t settled their bill. Willy the barman tells him there’s no difference between riff-raff smashing the place and a customer who hasn’t paid their bill. They’ve both got it coming, even if you pull your punches with the non-payer. . .
Lately, when I show up at Jip’s, Roger The French-Ivorian pounces on me. He’s heard it from Paul From The Big Congo that, in order to drown my sorrows after my ex left me and to control my anger against The Hybrid, I’m writing a journal at home with a typewriter I bought from a second-hand shop in Porte de Vincennes.
Take the day before yesterday, when he saw me coming he didn’t even give me time to reach the spot by the bar where Paul From The Big Congo often stands to get a better view of the girls going by in Rue Saint-Denis.
He said to me: ‘Here you are, Buttologist, just the person I’ve been waiting for! Paul From The Big Congo tells me you’re writing this and that and it is called Black Bazzar! So what’s your little game this time? Why are you writing? I suppose you think anyone can write stories, eh? Is this some rip-off for you to claim that you are unemployed, to squeeze through the chinks in the system, to steal other people’s benefits, to dig an even deeper hole in the dole and to put the brakes on Gallic social mobility?’
Alain Mabanckou (Congo-Brazzaville, 24 februari 1966)
De Amerikaanse schrijver en uitgever August William Derleth werd geboren op 24 februari 1909 in Sauk City, Wisconsin. Zie ook alle tags voor August Derleth op dit blog.
Uit: A Traveler In Time
“Tell me what time is,” said Harrigan one late summer afternoon in a Madison Street bar. “I’d like to know.”
“A dimension,” I answered. “Everybody knows that.”
“All right, granted. I know space is a dimension and you can move forward or back in space. And, of course, you keep on aging all the time.”
“Elementary,” I said.
“But what happens if you can move backward or forward in time? Do you age or get younger, or do you keep the status quo?”
“I’m not an authority on time, Tex. Do you know anyone who traveled in time?”
Harrigan shrugged aside my question. “That was the thing I couldn’t get out of Vanderkamp, either. He presumed to know everything else.”
“Vanderkamp?”
“He was another of those strange people a reporter always runs into. Lived in New York—downtown, near the Bowery. Man of about forty, I’d say, but a little on the old-fashioned side. Dutch background, and hipped on the subject of New Amsterdam, which, in case you don’t know, was the original name of New York City.”
“Don’t mind my interrupting,” I cut in. “But I’m not quite straight on what Vanderkamp has to do with time as dimension.”
“Oh, he was touched on the subject. He claimed to travel in it. The fact is, he invented a time-traveling machine.”
“You certainly meet the whacks, Tex!”
“Don’t I!” He grinned appreciatively and leaned reminiscently over the bar. “But Vanderkamp had the wildest dreams of the lot. And in the end he managed the neatest conjuring trick of them all. I was on the Brooklyn Enterprise at that time; I spent about a year there. Special features, though I was on a reporter’s salary. Vanderkamp was something of a local celebrity in a minor way; he wrote articles on the early Dutch in New York, the nomenclature of the Dutch, the history of Dutch place-names, and the like. He was handy with a pen, and even handier with tools. He was an amateur electrician, carpenter, house-painter, and claimed to be an expert in genealogy.”
August Derleth (24 februari 1909 – 4 juli 1971)
Sauk City, Water Street
De Duitse schrijfster en architekte Keto von Waberer werd geboren op 24 februari 1942 in Augsburg. Zie ook alle tags voor Keto von Waberer op dit blog.
Uit: Die Kuh aus dem Meer
»Ich wollte, wir hätten Kühe am Meeresgrund!«
»Sie sind fett, sie sind dumm, sie riechen abscheulich«, rief Bobo und überzog sich mit gelben Flecken. Das tat er immer, wenn er sich aufregte. Aqua fasste einen seiner Arme und kitzelte seine Saugnäpfe.
»Schnauze!«, brüllte Aqua und lachte.
»Oktopoden haben keine Schnauze, glücklicherweise.«
So ging das jeden Abend.
Bobo und Aqua kannten sich aus der Tanzstunde, die Anja, Bobos Mutter, in einem Schiffswrack draußen am Riff gab. Aqua musste sich alle Mühe geben, um beim Tanzen mit Bobo mitzuhalten. Er wirbelte elegant und ohne jemals aus dem Takt zu kommen durchs Wasser. Seine kunstvollen Überschläge waren berühmt. Aber Anja sagte, dass auch Aqua sehr biegsam sei und sehr harmonisch in ihren Bewegungen, wenn sie die Wasser trommel schlug.
Zu Hause übte Aqua im Wohnzimmer, das hatte Mama ihr erlaubt. Mama war stolz auf sie, steckte silberne Muscheln an Aquas Schwanz, flocht ihr die grünen Haare mit Perlen und Bernsteinspangen und nannte sie »mein kleiner Tanzstern«.
Aqua lebte mit ihren Eltern unter der riesigen Eisenbrücke. Keine gute Wohngegend, sagte Mama, aber Aquas Vater hatte dort einen Laden für Treibgut, und unter der Brücke war ein guter Platz, um alles aufzusammeln, was die Landbewohner ins Wasser warfen: Blechdosen, Flaschen, Schuhe, Schiffsschrauben und Anker. All die andren Nixen und Nöcke wohnten draußen im Tangwald neben dem Riff. Bobos Mutter hatte sich in der Nachbarhöhle eingerichtet, aber auch sie träumte davon, weiter hinauszuziehen, weil dort das Wasser besser war und das Futterangebot üppiger.”
Keto von Waberer (Augsburg, 24 februari 1942)
De Turkse dichter, schrijver en vertaler Yüksel Pazarkaya werd geboren op 24 februari 1940 in Izmir. Zie ook alle tags voor Yüksel Pazarkaya op dit blog.
deutsche sprache
die ich vorbehaltlos liebe
die meine zweite heimat ist
die mir mehr zuversicht
die mir mehr geborgenheit
die mir mehr gab als die
die sie angeblich sprechen
sie gab mir lessing und heine
sie gab mir schiller und brecht
sie gab mir leibniz und feuerbach
sie gab mir hegel und marx
sie gab mir sehen und hören
sie gab mir hoffen und lieben
eine welt in der es sich leben läßt
die in ihr verstummen sind nicht in ihr
die in ihr lauthals reden halten sind nicht in ihr
die in ihr ein werkzeug der erniedrigung
die in ihr ein werkzeug der ausbeutung sehn
sie sind nicht in ihr sie nicht
meine behausung in der kälte der fremde
meine behausung in der hitze des hasses
meine behausung wenn mich verbiegt die bitterkeit
in ihr genoß ich die hoffnung
wie in meinem türkisch.
Yüksel Pazarkaya (Izmir, 24 februari 1940)
Izmir, de klokkentoren bij winters weer
Zie voor nog meer schrijvers van de 24e februari ook mijn vorige twee blogs van vandaag.