De Nederlandse dichter, schrijver, criticus en filosoof Maarten Doorman werd geboren op 9 juni 1957 in Medina Sidonia (Spanje). Zie ook alle tags voor Maarten Doorman op dit blog.
Daarom langzaam en met bijna droge lippen
Vanwaar dat remmen steeds in deze regels,
die gespannen hang naar vertraging? Waarom
zo’n langzaam openklappende paraplu
van woorden vol nu, balein
voor balein behoedzaam opschuivend,
plassen ontwijkend met dit bolwerk omhoog?
Omdat de tijd stroomt en verdampt,
om dat er even buiten te houden, omdat
dichten alleen
het beginnen
van kussen is, daarom langzaam en
met bijna droge lippen.
Nog is er het gelag
van de voorbije avond,
woorden als houden van
liggen opengebarsten: de ochtend
strooit zijn zout
in een droom die niet verdwijnt.
In de middag worden de muren
met een echo behangen
die alles wat te hard gezegd is
herhaalt en herhaalt.
De dag zet ons betaald
met klinkende munt, gepast
en niet op een afstand.
Fluister tegen me als je kunt.
Zaragoza/Calle del Desengaño
Deze straat, te breed voor zijn lengte
te lang voor een slop, dit voorgeborchte
van de morgen huisvest niemand
dan twee honden.
Nu ik voor mijzelf vermomd
deze steeg binnenstommel
huilt de grote hond om zijn Dulcinea
gromt de kleine een holle blaf
naar het letsel van de te bleke
maan. De doffe huid
van vergrendelde deuren en kozijnen
dichtgemetseld: dat loopt
van de weeromstuit maar dood
en stompt af voor de ochtend – niemand
komt hier bedrogen uit.
Parijs/Villa Riberolle (impasse)
De helling ligt geklonken
met stenen te groot voor de voet,
deze straat moet stampij maken
om te stijgen, om aan de muur
van Père Lachaise te raken.
Iedereen doet hier wat hij moet,
de huizen en loodsen aan weerszij
zijn een verstelde mantel van nijverheid.
Onder golfplaten daken sist een spuit,
een snijbrander scheurt in blauwe gloed
door metaalgeklop. Hier gebeurt.
Boven de muur aan het eind
zetten kleine bekruiste gebouwen
de straat een hoed op.
Onafhankelijk van geboortedata
De Amerikaanse dichteres Marie Howe werd geboren in 1950 in Rochester, New York. Zie ook alle tags voor Marie Howe op dit blog.
Schiet op
We stoppen bij de stomerij en de kruidenier
en het tankstation en de groentemarkt en
Schiet op schat, zeg ik schiet op
terwijl ze twee of drie treden achter me aan rent
haar blauwe jas opengeritst en haar afgezakte sokken.
Waarheen wil ik dat ze opschiet? Naar haar graf?
Dat van mij? Waar ze op een dag zou kunnen staan, geheel volwassen?
Vandaag, als alle boodschappen eindelijk gedaan zijn, zeg ik tegen haar:
Schat, het spijt me dat ik steeds maar zeg Schiet op—
loop jij maar voor me uit. Dan ben jij de moeder.
En schiet op, zegt ze, over haar schouder naar me
omkijkend, lachend. Schiet nu op lieverd, zegt ze,
schiet op, schiet op, en neemt de huissleutels uit mijn handen.
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 9e juni ook mijn blog van 9 juni 2020 en eveneens mijn blog van 9 juni 2019 en ook mijn blog van 9 juni 2018 deel 2.