De Nederlandse schrijver Mano Bouzamour werd geboren op 19 maart 1991 in Amsterdam. Zie ook alle tags voor Mano Bouzamour op dit blog.
Uit: Bestsellerboy
“De privéchauffeur in pak keek via de vlekkeloze achteruitkijkspiegel zo nu en dan naar mij maar als ik hem aankeek, lette hij weer op de weg. De donkerblauwe Tesla zoefde geluidloos over de trambaan op de Utrechtsestraat.
De straat herinnerde mij iedere keer aan een zinsnede van De donkere kamer van Damokles. ‘Zo nauw is de straat, dat de tramsporen naar elkaar toe kruipen en over elkaar heen gaan lig-gen.’ Ik vroeg me af hoeveel fietsers hier met hun zatte kop met hun banden tussen de trambanen terecht waren gekomen om keihard op hun bek te vallen.
De chauffeur ontweek behendig de brommers en fietsers, liet een oude mevrouw oversteken en sloeg toen links af de Herengracht op. Langs het Waldorf Astoria, waar piccolo’s de sleep van hun capeachtige jassen wegsloegen terwijl ze hoffelijk de deuren openden om de hotelgasten keurig knikkend te verwelkomen. De chauffeur stopte ernaast bij een grachtenpand waar prometheus op de pui stond, deed de autodeur open en belde voor mij aan.
Wachtend in de witmarmeren hal van de uitgeverij repeteerde ik zachtjes de zinnetjes die ik in het vliegtuig bedacht had voor het geval Mai ineens zou twijfelen.
‘Als u mijn boek uitgeeft, beloof ik u plechtig dat ik keihard mijn best zal doen. Als u mijn boek uitgeeft, ik zweer het, zal u daar geen seconde spijt van krijgen. Als u mij uitgeeft, zullen we de Nederlandse literatuur op haar grondvesten doen trillen.’
Ik haalde diep adem, tilde mijn witte Nike-schoen op en wreef wat woestijnzand weg.
Na wat telefoongerinkel en gemompel vertelde de receptioniste – bloedmooie jongedame: blauwe ogen, blonde krulletjes én rond mijn leeftijd – dat de uitgever mij in de tuin kon ontvangen; mijn hartslag ging tekeer alsof ik een sprintje had getrokken.
Ik vroeg haar lachend: ‘Loop je met me mee?’
Ze antwoordde: ‘Nee.’
‘Oeh, waarom zo gemeen?’
‘Ga alleen.’
Lichtelijk transpirerend liep ik door de hal waar om de drie meter een kroonluchter aan het rijkelijk versierde plafond hing. Beeltenissen van briljant gehouwen babyengelen, groenbronzen wandkandelaars en overal gouden ornamenten. Ik stopte even om het in me op te nemen: harp spelende cherubijntjes omgeven met trosjes druiven terwijl het grootste engeltje met een wijnpers tussen de bolle beentjes de vruchten uitperste.
Ik ging een trappetje af, liep door een zaal waar portretten van auteurs aan de muren hingen en daar, in de piekfijn onderhouden tuin, zat Mai op een witte Eames-stoel van skai. Hij zat met zijn benen gekruist, rug naar mij toe, een krant te lezen. De zon fikte op zijn kale hoofd, dat lichtelijk besprenkeld was met ouderdomsvlekjes. Op de grond om hem heen lagen kranten die hij verslonden had.”
De Duitse dichter, schrijver en schilder Roman Libbertz werd geboren op 20 maart 1977 in München. Zie ook alle tags voor Roman Libbertz op dit blog.
Big in China
Ze verspreiden zich, spelen lang,
nooit meer,
voor de helft, verdedigen,
alleen,
hun ruimtewinst,
in een nieuwe borst,
met nieuwe nieuwkomers
en
of zonder
dure aankopen,
omzetstijging,
of winst,
voor belastingen.
Het moet zich ontwikkelen
alles,
arm aan schadelijke stoffen,
geheel zonder golven,
in het supportersvak,
heel goed.
En dus vlogen ze
dit boekjaar opnieuw,
deze met een bal jonglerende trekvogels, de zee over,
naar het land van de glimlach,
het einde van de zomervakantie tegemoet. Tijd,
dat er iets een wending neemt!
Vertaald door Frans Roumen
Zie voor nog meer schrijvers van de 19e maart ook mijn blog van 19 maart 2020 en eveneens mijn blog van 19 maart 2019 en ook mijn blog van 19 maart 2017 deel 1 en eveneens deel 2.