Marie Ndiaye, Ralf Thenior, Erasmus Schöfer, Buddy Wakefield, Yaak Karsunke

De Franse schrijfster Marie Ndiaye werd geboren op 4 juni 1967 in Pithiviers. Zie ook mijn blog van 4 juni 2009 en ook mijn blog van 4 juni 2010.

 

Uit: Les Grandes Personnes

Eva. – Je donnerais tout cela pour un fils pareil au vôtre, aimant et caressant.

Je retournerais vivre là d’où je viens, je renoncerais à la musique, à la beauté, au gaspillage, pour l’amour d’un vieil enfant qui ne me demanderait pas les comptes de mes erreurs, qui me comblerait d’une tendresse sans conditions et me dirait simplement: Voilà, c’est toi, ma mère.

[…]

Georges. – Quand nous étions encore de pauvres jeunes gens coincés dans leur quartier navrant et que nous luttions en mots et en pensées pour sortir de cet état humiliant, il nous semblait que les enfants viendraient comme des obstacles à cet effort, oh nous n’en voulions pas, jamais.

Pour réussir, nous devions nous affranchir de ce qui faisait le bonheur habituel des riches ou des pauvres sans ambition ni révolte.

Ce que c’est que la vie.

Avec notre fils unique, nous avons végété dans la médiocrité, le manque d’aisance, alors que deux enfants n’ont jamais freiné votre ascension.

Ce que c’est que la vie.

Isabelle. – Moi, je n’envie personne.

Votre argent, qu’est-ce qu’on en ferait?

Notre fils, lui, est resté près de nous, il est maître d’école et il nous aime.

Où est-ce qu’ils ont disparu, vos enfants?

Voilà près de dix-sept ans que vous êtes abandonnés, reniés par ceux que vous avez gâtés, et vous cachez votre affliction et il n’y a que nous, vos plus vieux amis, qui la devinons, mais quand de temps à autre vous nous invitez c’est toujours seuls et nous ne rencontrons personne chez vous, à croire que vous nous dissimulez au reste de vos relations comme vous masquez votre peine, pour ne pas gêner.

Nous risquerions de faire tache.

Mais c’est égal.

On se connaît depuis si longtemps qu’on peut tout se pardonner.

Il y a certainement dans notre attitude des particularités qui vous exaspèrent, des restes de misère, un accent rude, on n’y peut rien et on ne s’entend pas soi-même.

C’est égal.

On s’aimera toujours, vous et nous.

 

Marie Ndiaye (Pithiviers, 4 juni 1967)

 

De Duitse dichter en schrijver Ralf Thenior werd geboren op 4 juni 1945 in Bad Kudowa. Zie ook mijn blog van 4 juni 2007en ook mijn blog van 4 juni 2008 en ook mijn blog van 4 juni 2009 en ook mijn blog van 4 juni 2010.

 

Ostersonntag, ost

Schon am Nachmittag
verkaufen alte Frauen
dünne gelbe Kerzen
für dreißig Stotinki
auf den Straßen.

Um Mitternacht
scheint die ganze Stadt
auf den Beinen,
Menschenscharen
strömen von allen
Seiten auf den Platz
vor der Kathedrale.
Tausende lauschen
mit brennenden Kerzen
der Predigt, dann
wird die Kirche
dreimal umrundet.

Der Priester macht
Schwerarbeit, bis
morgens um vier
ist er am Segnen.

 

Spalen Wagon Sofia

Das Schlafwagenabteil ist nass,
der Teppich quatschvoll Wasser.
Hoffentlich Wasser! Schlafwagenschaffner
wischt, bringt trockenen Teppich.
Wir verlassen den Bahnhof von Burgas.
Außentemperatur 12 Grad, Fahrtwind.

Verrottende Fabriken, zerbrochene Fenster.
Beat der Eisenbahnräder ankommen oder
nicht ankommen alles ok ankommen oder
nicht ankommen alles ok nur das
Abteilfenster bleibt nicht im Schloss,
rutscht immer runter – eisiger Fahrtwind.

Ein Schnürsenkel löst das Problem
halbwegs, bulgarische Arbeit, nur
ein Spaltbreit bleibt offen, so kann
die Schlafwagenparty beginnen.

 

Ralf Thenior (Bad Kudowa, 4 juni 1945)

 

De Duitse schrijver Erasmus Schöfer werd geboren op 4 juni 1931 in Altlandsberg bij Berlijn. Zie ook mijn blog van 4 juni 2007en ook mijn blog van 4 juni 2008 en ook mijn blog van 4 juni 2009 en ookmijn blog van 4 juni 2010.

 

Uit:Ein Frühling irrer Hoffnung

“Am 11. April 1968 wurde Dutschke vor dem SDS-Büro von dem jungen Hilfsarbeiter Josef Bachmann abgepasst, der drei Schüsse auf ihn abfeuerte. Er erlitt lebensgefährliche Gehirnverletzungen und überlebte nur knapp nach einer mehrstündigen Operation. Heute erinnert eine Gedenktafel am Tatort vor dem Haus Kurfürstendamm 141 an das Attentat.

Bachmanns Motive wurden nie ganz aufgeklärt; man fand bei ihm ein Zeitungsfoto von Dutschke und die Nationalzeitung und vermutete daher rechtsextreme Hintergründe. Viele Studenten machten die Springerpresse für das Attentat verantwortlich, da diese zuvor monatelang gegen Dutschke und die demonstrierenden Studenten agitiert hatte. Die Bild-Zeitung z.B. hatte Tage zuvor zum „Ergreifen“ der „Rädelsführer“ aufgerufen. – Die Redaktion

Es war schon wieder saukalt an den Händen, zu Ostern war Ausflugs­wetter angesagt, keine Spur davon in der Luft. Wenn sie nebeneinander fahren konnten diskutierten sie über die Folgen des Anschlags und über die Hin­tergründe, der Mord an Benno Ohnesorg vor knapp einem Jahr hatte die politische Land­schaft in der Bundesrepublik verändert, Oder doch nur die an den Univer­sitäten, ein Zufallsschuß wars, der Schütze Kurras so be­liebig wie sein Op­fer, das jetzt aber ein gezielter politischer Mord an einem Führer der radikaldemokrati­schen Bewegung, unleugbare Ähnlichkeiten mit den Morden an Luxemburg und Liebknecht, Oder grade nicht, der verlorne Krieg, die NovemberRevolu­tion, die wurde ja dadurch enthauptet – wir ha­ben keine revolutio­näre Situation höchstens in der CSSR Vik, Vielleicht bringt aber der tote Dutschke eher als der lebendige die versteinerten Ver­hältnisse zum Tanzen? Eher als die Verhältnisse, wollte Manfred wet­ten, ohne Arbeiter; die werden mal wieder wählen, statt zu marschieren.”

 

Erasmus Schöfer (Altlandsberg, 4 juni 1931)

 

De Amerikaanse (slam) dichter Buddy Wakefield werd geboren op 4 juni 1974 in Shreveport, Louisiana. Zie ook mijn blog van 4 juni 2009 en ook mijn blog van 4 juni 2010.

 

CONVENIENCE STORES(Fragment)

It’s what I do.
I feel.
I get scared sometimes.
And I drive.

…But in 1 minute and 48 seconds I’m gonna walk outta here with a full tank of
gas, a bottle of Mini-Thins, and a pint of milk while there’s a woman still
trapped behind a formican counter somewhere in North Dakota who says she
wants nothing more than to hear my whole story, all 92,775 miles of it.

I can feel it though, y’all, she’s heard more opinions and trucker small talk than
Santa Claus has made kids happy, so I only find the nerve to tell’er the good
parts, that she’s the kindest thing to happen since Burlington, VT, and I wanna
leave it at that because men—who are not smart—have taken it farther, have
cradled her up like a nutcracker and made her feel as warm as a high school education
on the dusty back road, or a beer, in a coozy.

I feel like she’s been waiting here a long time for the one who’ll come 2-steppin’
through that door on 18 wheels without makin’er feel like it’s her job to
sweep up the nutshells alone when she’s done been cracked again, who won’t
tempt her to suck the wedding ring off his dick, but will show her— simply—
LOVE.

She doesn’t need me or any other man but she doesn’t know that either, and I’m
just hopin’ like crazy she doesn’t think I’m
the one
because the only time I’ll
ever see North Dakota again is in a Van Morrison song late (LATE) at night, I
promise.

Y’all, I feel like she’s 37 years old wearing 51 (badly), dying inside (like certain
kinds of dances around fires) to speak through you, a forest, if you weren’t so
taken with
sparks.

But she was never given those words.
She has not been told she can definitely change the world.
She knows some folks do
but not in convenience stores
and NOT with lottery tickets
so
I finally ask’er what I’ve been feelin’ the entire time I’ve been standin’ there

 


Buddy Wakefield
(Shreveport, 4 juni 1974)

 

De Duitse dichter en schrijver Yaak Karsunke werd geboren op 4 juni 1934 in Berlijn. Zie ook mijn blog van 4 juni 2007en ook mijn blog van 4 juni 2008 en ook mijn blog van 4 juni 2009 en ook mijn blog van 4 juni 2010.

 

ziemlich frei. nach Brecht

als das haus einstürzte vor dessen

baufälligkeit sie gewarnt worden waren

seit langem & mehrfach & immer vergeblich

klammerten sich einige von ihnen

noch im fallen an einzelne balken

& lobten die pläne der architekten

rühmten auch das fundament in dessen

sich rasch verbreiternden rissen

sie am ende verschwanden

& priesen noch aus der tiefe

das schützende dach dessen trümmer

sie schließlich erschlugen

 

flüchtiges geschenk

gemeißelt in diesen stein

auf dem friedhof von lourmarin

der name: Albert Camus

& darunter die zahlen

1913-1966

das todesjahr

war falsch angegeben

ich trat näher mein schatten

fiel auf die mauereidechse

die sich in der letzten ziffer

(jetzt sah ich: es war eine null)

sonnte: sie glitt

– adieu Albert –

vom stein ins gebüsch

& mit ihr verschwand

das halbe dutzend lebensjahre

das sie dem toten

geliehen hatte für eine

sonnenuhrstunde

 

Yaak Karsunke (Berlijn, 4 juni 1934)

Hier rechts bij de uitreiking van de Erich Fried prijs 2005

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 4e juni ook mijn vorige blog van vandaag.