Martinus Nijhoff, Jan Cremer, Jean Pierre Rawie, Sebastian Faulks, Jozef Deleu, Steve Erickson

De Nederlandse dichter, toneelschrijver en essayist Martinus Nijhoff werd geboren in Den Haag op 20 april 1894. Zie ook alle tags voor Martinus Nijhoff op dit blog.

 

Het uur U (Fragment)

Zo ook hier. Toen de man kwam
en met zijn gestrekte pas
voortliep, begon men het gas
in de buizen onder het huis
te horen, en het gesuis
van water onder de straat,
en, in de elektrische draad
naar radio en telefoon,
een vonkende zoemertoon
als waren er bijen in de buurt.
Er werd niet gegluurd.
Gewoonlijk, als iemand passeert,
is men geïnteresseerd:
men vouwt met voorzichtige hand
vitrages terzijde, want
elke voorbijganger is
min of meer een gebeurtenis.
Was er niets te zien
aan hem?—Kwam het misschien
doordat iedereen sliep,
of doordat hij zo zacht liep,
dat geen vitrage bewoog?
Neen, neen, elk raam was oog,
was toegeschoven lid
voor het oog van een uil die zit
te spieden op zijn tak.
De stilte, die niets verbrak,
ging trillen en werd muziek.
Het is een groot woord: paniek,
maar het tekent de stille schrik
die op dit ogenblik
de ledige straat beving.

 

Na een jaar

In deze morgen zie ik dat de nachten
Dragend geweest zijn, van extase zwaar –
En onze dagen, lichtend in elkaar,
Ernstig van de bezinning der gedachten.

Boven de warreling van zwarte nachten
En witte dagen, staan wij, boven ’t jaar.
En zien de harde oneindigheden naar
Het wentlen onzer wereld zich verzachten.

Ik heb me plat tegen de grond gelegd
En woorden heb ik tot mezelf gesproken,
Die ook een dode tot zichzelve zegt,
Die in zijn donkere eenzaamheid ontwaakt:

Leven was goed al heeft het mij gebroken,
Leven is goed ofschoon het doden maakt.

 

 
Martinus Nijhoff (20 april 1894 – 26 januari 1953)
In 1916

 

De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer werd geboren in Enschede op 20 april 1940. Zie ook alle tags voor Jan Cremer op dit blog.

Uit: Ik Jan Cremer

“Wat ik op toiletten kwijt geraakt ben: een paspoort (draaide weg in het schijtgat van een wecee in Parijs, eruit gevallen toen ik mijn broek optrok), twee zilveren armbandjes, ontelbaar veel geld, een paar portemonnaies, een tandenborstel, kammen, een onderbroekje, ringen (waaronder ’n verlovingsring) en een revolver.”

 

 
Umbro I, 2003

Ik dacht aan vroeger thuis bij mijn moeder. Mijn moeder, die gebrekkig Nederlands sprak, zei tegen mij: ‘Vanavond is Schraalhans Keukenmeester, hoor Jantje.’ Een uitdrukking die ze opgevangen had. Hoi hoi hoi, juichte ik en ik zag een of andere Sprookjesheld voor me. Een dikke vette man met een puntmuts vol pluimen, die in onze keuken alles grinnikend op zou vreten, net zoiets als Zwarte Piet of Hans & Grietje in het koekhuisje.

 

 
Jan Cremer (Enschede, 20 april 1940)

 

De Nederlandse dichter en vertaler Jean Pierre Rawie werd geboren op 20 april 1951 in Scheveningen. Zie ook alle tags voor Jean Pierre Rawie op dit blog.

 

Raadsel

De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag.
Een jaar is zo voorbij, terwijl de uren
elk wel een eeuwigheid lijken te duren,
en morgen wordt als gister en vandaag.

De mens is niet gelukkig van nature,
en kwelt zichzelf met steeds dezelfde vraag
waarop geen antwoord is. Je zou zo graag
iets door de spiegel zien, maar het blijft turen.

Er valt geen enkel onheil te vermijden,
en dat de dood komt, is een zekerheid
waaraan je geen gedachte meer wilt wijden.

Je raakt de mensen en de dingen kwijt,
tot je het leven langzaam voelt verglijden
en deel wordt van het raadsel van de tijd.

 

Uitvaart

Zo’n tien jaar terug voor haar gevallen;
het duurde maar een maand of drie.
Toen kwamen drank en jaloezie
en achterklap de boel vergallen.

Op zich geen grond voor nostalgie
– zo ging het vroeg of laat met allen –
maar het is vreemd nu ik de smalle
doodkist in deze aula zie.

Iets wat ik nooit geheel aanvaardde
blijkt plotseling ontstellend echt:

Dat ook door mij beminde vrouwen
verdwijnen in de natte aarde,

de handen op de borst gevouwen,
de voeten naast elkaar gelegd.

 

 
Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 20 april 1951

 

De Britse schrijver en journalist Sebastian Faulks werd geboren op 20 april 1953 in Newbury. Zie ook alle tags voor Sebastian Faulks op dit blog.

Uit: Engleby

“There wasn’t room for everyone in the main house, so some people put up tents in the grounds and some took rooms in the local village. I found one above the butcher’s shop. The proprietor was called Michael Clohessy and we joked about having the same Christian name. His wife called me ‘little Michael’ and cooked breakfast of black pudding and bacon and sausage and soda bread. The rent was five pounds a week, and after Mrs Clohessy’s breakfast I didn’t have to eat again till the evening, when there’d be dinner on the lawn after the day’s filming was over.
“You’ll not be wanting rain on your fillum, will you?” said Mrs Clohessy every day as I left for the set. “Let’s hope you’re lucky again.”
The odd thing is that we were. ‘Tip’, as they called the local town, as one of the highest annual rainfalls of any town in Europe, you half expect it to have gondolas, but we never saw a drop.
Day after day the sun shone. The lawn of the old country house began to look bare and brown. The owners worked in horse-breeding and they had stables with thoroughbreds, but they hadn’t had much luck at the market or the races and they took in guests whenever they could. They were pleased to be full up, but after a week they said they wanted a day off, so we’d have to do dinner for ourselves.
In the morning I hitched to Tip, where I found an off-license. I’d noticed that the drinks stores were running down and I bought a dozen bottles of cider, some seven-pint tins of beer and a half dozen glass carafes of wine with sealed metal tops.The Clohessys’ rent was so small that I still had plenty of cash left from the paper mill. I bought a tray of cut-price chicken pieces from a supermarket and the ingredients for a barbecue sauce. I’d done a lot of cooking as a child because I got hungry waiting for my parents to come home. I had to feed Julie as well as myself and she was quite fussy about the way I did it.”

 

 
Sebastian Faulks (Newbury, 20 april 1953)

 

De Vlaamse dichter en schrijver Jozef Hugo Maria Deleu werd geboren in Roeselare op 20 april 1937. Zie ook alle tags voor Jozef Deleu op dit blog.

 

Hiernamaals

2
een haan
kraait
rood
licht
 
koren
ruist de dag
vol aaibaar
leven
 
geen
klamme handen
op koude
lakens
 
met rechte
rug hiernamaals
toe
gekeerd
 
 
3
in de luwte
van de linde
een hangmat
vol leven
 
vindplaats
van troost
nu het koord
knelt
 
niet eerder
hing hij
frivool
te bengelen
 
met de benen
boven
het hiernamaals
van het graf

 

 
Jozef Deleu (Roeselare, 20 april 1937)

 

De Amerikaanse schrijver, essayist en criticus Steven Michael Erickson werd geboren op 20 april 1950 in Los Angeles. Zie ook alle tags voor Steven Erickson op dit blog.

Uit: Tours of the Black Clock

“In the dark, in no starlight at all, the blocks hurtled invisibly by, ejected into the night air; he heard them break but he believed it was only the echoes of broken windows, not even his broken windows but someone else’s in some other city, people all over the night searching madly for those who transmitted the vague and unpersuasive frequency of destiny, not even this night but some other night that came before, from which the sound of breaking windows reached him only now like the light of novae. Ice busting in the dirt. The storm turned north.”
(…)

“I struck down his evil no matter what name it took for itself, no matter that it called itself history or revolution, America or the son of God, no matter that it called itself righteous, a righteousness that presumed the license to bind the free word and thought, that presumed the wisdom to timetable the birth of a soul, that presumed the morality that offers its children up to the plague rather than teach them the language of love. A thousand righteous champions calcified into something venal and mean by their presumptions of something sacred and pure and undirtied by the blood and spit and semen of being human: I recognized all of them by the bit of him they carried, sometimes in one eye, sometimes under their nails.”

 

 
Steve Erickson (Los Angeles, 20 april 1950)

 

Zie voor nog meer schrijves van de 20e april ook mijn blog van 20 april 2014 deel 2 en ook deel 3.