Martinus Nijhoff, Jan Cremer, Jean Pierre Rawie, Sebastian Faulks, Jozef Deleu, Steve Erickson

De Nederlandse dichter, toneelschrijver en essayist Martinus Nijhoff werd geboren in Den Haag op 20 april 1894. Zie ook alle tags voor Martinus Nijhoff op dit blog.

 

Het uur U (Fragment)

 

Het was zomerdag.

De doodstille straat lag

te blakeren in de zon.

Een man kwam de hoek om.

Er speelde in de verte op de stoep

een groep kinderen, maar die groep

betekende niet veel,

maakte, integendeel,

dat de straat nog verlatener scheen.

De zon had het rijk alleen.

Zelfs zij, wier tweede natuur

hen bestemde, hier, op dit uur,

te wandelen: de student,

de dame die niemand kent,

de leraar met pensioen,

waren van hun gewone doen

afgeweken vandaag;

men miste, miste hen vaag.

Sterker: de werkman die

nog tot een uur of drie

voor bomen in ’t middenpad

de kuilen gegraven had,

had zijn schop laten staan

en was elders heen gegaan.

Maar vreemder, ja inderdaad

veel vreemder dan dat de straat

leeg was, was het feit

der volstrekte geluidloosheid,

en dat de stap van de man

die zojuist de hoek om kwam

de stilte liet als zij was,

ja, dat zijn gestrekte pas

naarmate hij verder liep

steeds dieper stilte schiep.

 

 

De jongen

 

Hij zat in nachtgoed voor het raam en liet
Willoos het hoofd hangen op het kozijn –
Hij zag den landweg langs de heuvels zijn
Kronkel wegtrekken naar het blauw verschiet.

 

Hij dacht weer aan den ouden vreemdeling
Die ‘s middags in het herbergtuintje sliep –
Zij stoeiden om hem heen, en iemand riep
Hem wakker, en hij zat dwaas in hun kring.

 

Zijn verre blik zwierf langs hun ogen weg.
Hij zei: – (zijn baard was om den glimlach grijs)
‘Jongens, het leven is een vreemde reis,
maar wellicht leert een mens wat onderweg.’

 

Toen was het of een deur hem open woei
En hij de verten van een landschap zag,
Hij zag zichzelf daar wand’len in een dag
Zwellend van zomer en van groenen groei.

 

De weg buigt om en men keert nooit terug –
Hij kon zijn hart als voor ‘t eerst horen slaan,
Hij heeft zijn schoenen zacht weer aangedaan
En sloop door ‘t tuinhek naar de kleine brug.

 

 

Martinus Nijhoff (20 april 1894 – 26 januari 1953)

 

De Nederlandse schrijver en beeldend kunstenaar Jan Cremer werd geboren in Enschede op 20 april 1940. Zie ook alle tags voor Jan Cremer op dit blog.

 

 

 

Tulpen, 1998

 

 

Uit: Ik Jan Cremer

 

“Ik bietste een piek en ging dan naar het nachtcafé. Het binnenkomertje nam ik voor eigen rekening, maar ik werd altijd lazerus. Van het knobelen, pokeren en bamzaaien. De vrouw van de kastelein (hoe heette ze nou toch?), ontzag me want ze had een oogje op me. Ze had een paar vreselijke kanjers. Als ze haar b.h. losknoopte golfde het roze vlees eruit. Ze had tieten als vulkanen, ze hingen tot haar navel. Wat ’n vleesmassa! Haar tepels waren knalrood; al haar bloed vloeide in die punten die ook weer vulkanen waren. Als ze aan de bar een gebroken bierviltje onder m’n neus duwde betekende het dat ik de volgende middag langs moest komen. Om drie uur. En als dan de geraniums voor het raam stonden was de kust veilig en kon ik de trap op. Ze zat dan altijd toevallig in bad. Dan moest ik haar rug afboenen met een spons. ‘Harder, harder,’ kreunde ze. Of ik moest op haar rug krabben. ‘Kom er ook in!’ zei ze. Maar ik keek wel uit: het was een bad met een elektrische installatie. En ik zou niet de eerste zijn die vanwege een klein foutje of kortsluitinkje paarsblauw en verstijfd uit de kuip getild moest worden.”

 

 

Jan Cremer (Enschede, 20 april 1940)

Met Karel Appel (links) in 1963 in Parijs

 

 

De Nederlandse dichter en vertaler Jean Pierre Rawie werd geboren op 20 april 1951 in Scheveningen. Zie ook alle tags voor Jean Pierre Rawie op dit blog.

Ten leste

Ik weet niet welke weg je neemt;
de sterren gaan hun baan ten einde
en straks is mij het dichtstbijzijnde,
het langst gewetene weer vreemd.

Maar wat bestond aan zon en maan
en wisseling van de getijden,
het was alleen opdat wij beiden
elkander niet zouden ontgaan.

Wij worden nu nog slechts door tijd
en ruimte van elkaar gescheiden,
maar sta mij aan het eind terzijde
als ik de einder overschrijd.

Wij hebben alles nog te goed
wat ons het leven heeft ontnomen:
uit welke verten ook, wij komen
elkaar ten leste tegemoet.

 

 

Bezit

Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden.

Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.

Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren.

 

Jean Pierre Rawie (Scheveningen, 20 april 1951)

 

 

 

De Britse schrijver en journalist Sebastian Faulks werd geboren op 20 april 1953 in Newbury. Zie ook alle tags voor Sebastian Faulks op dit blog.

 

Uit: Engleby

 

„I ‘d better explain. It’s October, the beginning of my final year. I left off this story all of a sudden because I had to do some work for exams. They didn’t go as well as I’d hoped, but that doesn’t matter.

This does matter, though.

In the summer vacation, I worked in my father’s old paper mill for four weeks to make money. The work was boring (I pushed a rubber-wheeled wagon round the factory floor), but it wasn’t hard. At some time the union had agreed that in return for deferring a pay rise, the workforce would have a ten minute break each hour ? excluding lunch and tea and the official tea breaks of fifteen minutes and the five-minute two-hourly toilet breaks. You could roll all the minutes up, if you liked, and leave an hour early. As a casual, I wasn’t officially in the union, but I followed their rules and got paid in cash in a crinkly grey envelope on Friday afternoon.

Jennifer was going to Ireland to make a film with some people from Trinity. The director was called Stewart Forres and there were maybe thirty or so people, cast and crew an a few hangers-on, girlfriends, boyfriends, going to a large old country house near Tipperary.”

 

 

Sebastian Faulks (Newbury, 20 april 1953)

 

 


De Vlaamse dichter en schrijver
Jozef Hugo Maria Deleu werd geboren in Roeselare op 20 april 1937. Zie ook alle tags voor Jozef Deleu op dit blog.

 

Zaterdagmiddag

 

1

Zaterdagmiddag

niets gaat boven de tuin

de zonen en de zon.

 

Zij praat

gehaast in de gebaren

lacht verlegen –

het is zo voorbij

 

het sprokkelen van zomer

voor de winter, de herinnering

voor morgen als ze

ver weg zijn.

 

De moeder de vrouw

tot in de kruin van de haren

aanwezig.

 

 

2

In het avondlicht

verzamelt zij

zichzelf

 

tot een gedicht

dat languit

in de schemer ligt.

De rimpels

 

ongeschminkt

het leven

onbelogen

wachtend

 

tot alles

zingt

van onvermogen.

 

 

Jozef Deleu (Roeselare, 20 april 1937)


De Amerikaanse schrijver, essayist en criticus Steven Michael Erickson werd geboren op 20 april 1950 in Los Angeles. Zie ook alle tags voor Steven Erickson op dit blog.

 

Uit: Zeroville

 

8.

Afterward, he makes his way farther west along Sunset before cutting up to Hollywood Boulevard. Where once was the Moulin Rouge nightclub at the corner of Vine is now a psychedelic club called the Kaleidoscope. Vikar really has no idea what a psychedelic club is. Along Hollywood Boulevard are shabby old jewelry shops, used bookstores, souvenir stands, porn theaters. He’s startled there are no movie stars walking down the street. Still hungry from having sacrificed his French dip sandwich at Philippe’s, he orders a chicken pot pie at Musso & Frank, where Billy Wilder used to lunch with Raymond Chandler while they were writing Double Indemnity, both drinking heavily because they couldn’t stand each other.

 

 

Steve Erickson (Los Angeles, 20 april 1950)



Zie voor nog meer schrijves van de 20e april ook mijn vorige blog van vandaag.