De Canadese schrijver, journalist, regisseur en scenarioschrijver Martyn Burke werd geboren op 14 september 1952 in Toronto. Zie ook alle tags voor Martyn Burke op dit blog.
Uit: The Commissar’s Report
“efore the great war, when I was a boy, we used to dream of what life was like in Enemy Number One. It was a time when dreams were precious. Terror hung like a fog in our city, and even though we were very young, we still knew about the midnight arrests and the deportations going on all around us. And what we didn’t know, we could sense from the fear-etched faces of our parents, who would talk even to us in heroic and heavy phrases of socialist realism like we heard from the loudspeakers at the May Day military parades. It was as if our parents were afraid that we would turn them in.
Enemy Number One seemed like a distant paradise to us then.
We knew all about it from the pages of smuggled copies of Life magazine. Of course it was dangerous to be caught reading such a foreign magazine. (But how were we to know you could be shot for it?) All we cared about was hurrying home after school, running through the freezing streets where steaming horses wheezed under heavy loads and streetcars clanged and clattered among the grim, ragged throngs.
No one was home in our apartment for at least an hour after school, so my brother Yuri and I spent those precious moments staring into the pages of Life, with its photographs and advertisements of all those sleek people and those big Cadillacs and the skyscrapers in New York and Chicago. My imagination would stampede and before I knew it, I was walking around our high-ceilinged parlor with its overstuffed furniture and peeling plaster, pretending I was in a glittering ballroom in Philadelphia. I danced through the ancient odors of boiled cabbage as the after-school gloom fell away in the light of some distant candelabra.I hated the smell of boiled cabbage. I was sure that Enemy Number One did not smell of boiled cabbage.”
Martyn Burke (Toronto, 14 september 1952)
De Tsjechische schrijver Ivan Klíma werd op 14 september 1931 geboren in Praag. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Ivan Klima op dit blog.
Uit: Lovers for a Day (Vertaald door Gerald Turner)
“BIn the complete silence she can hear the sand noiselessly piling up into blue dunes, and slowly, like a mirage, the outline of the first tower emerges, and a chimney thrusting skywards and an enormous plinth for an enormous statue, with no statue, that marvellous landmark; and lower and lower, below the roofs — this is my city — down to the river, and above the river coloured prisms with cellophane and trams (chipped thermos flasks), motor cars and converging dots just moving — those are people — if I were to go down there I’d be like them and maybe someone would be glad and say, Stay here now, don’t go back. No thank you, I’m happy here. This is where I’m happiest of all. Here I’m all alone when I feel like it and I won’t be if I don’t feel like it. And up again: the owl-shaped branch again, and higher and higher up to the outline of the last tower and the chimney thrusting skywards. It’s still early morning and the sun is rising. The day had such a pallid start — but now, now it’s like a tree growing out of the damp earth, like a field, like a roof facing away from the city. She would like to do something: I have to do something on a day like this. I’ll put on that white pleated skirt and then I could go for a swim — with Markéta probably — or just go off somewhere, go and thumb a lift from the last tram stop, all on my own — why not, someone’s bound to stop and give me a lift somewhere. And maybe he’ll be young and afterwards he’ll say, Actually I’m not going anywhere, it was just a whim this morning. And I’ll reply, It wasn’t just your whim, it was mine as well. Except that it’ll turn out to be some dreary married man instead. But that doesn’t matter, I’ll get dropped off somewhere where there are some rocks and climb up them. And then when I get to the top, it’ll be like it used to be with us, only I’ll lie down in the warm clovery grass all by myself, far from any path, and wait.
And she quietly slips out of the room that is more like a mansard and in which only the end of the ball of twine will now swing to and fro almost imperceptibly behind the closed window and the closed door.“
Ivan Klíma (Praag, 14 september 1931)
De Uruguayaanse dichter, schrijver, criticus en journalist Mario Benedetti Farugia werd geboren op 14 september 1920 in Paso de los Toros in het department Tacuarembó. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Mario Benedetti op dit blog.
Tijdverdrijf
In onze kindertijd
waren oude mensen dertig jaar oud
een plas was een oceaan
de dood effen en vlak
bestond niet
Later, als jongeren
waren mensen op hun veertigste oud
een vijver was een oceaan
de dood was enkel
een woord
En toen wij huwden
waren ouderlingen zo’n vijftig jaar oud
een meer was een oceaan
en de dood was de dood
van de anderen
Nu, door ervaring geleerd,
kreeg de waarheid haar gewicht
de oceaan is uiteindelijk de oceaan
maar de dood begint onze dood
te worden.
Vertaald door Germain Droogenbroodt
Do Not Save Yourself (No Te Salves)
Do not stay motionless
on the edge of the path
do not freeze joy
do not love with disillusion
do not save yourself now
or ever
do not save yourself
do not fill yourself with calm
do not reserve from the world
a mere tranquil corner
do not let your eyelids fall
heavy like judgements
do not be left without lips
do not sleep without weariness
do not think (yourself) without blood
do not judge yourself without time.
But if
in spite of it all
you can’t avoid it
and you freeze joy
and you love with disillusion
and you save yourself now
and you fill yourself with calm
and you reserve in the world
merely a tranquil corner
and you allow your eyelids to fall
heavy like judgements
and you are desiccated without lips
and you sleep without weariness
and you think (yourself) without blood
and you judge yourself without time
and you stay motionless
at the edge of the path
and you save yourself
then
do not stay with me.
Vertaald door Alejandro Urruzmendi
Mario Benedetti (14 september 1920 – 17 mei 2009)
De Nederlandse schrijver, dichter en journalist Eric van der Steen werd op 14 september 1907 in Alkmaar geboren. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Eric van der Steen op dit blog.
Bladvullingen
De haven laait. Hoezee. Copra en cargadoor.
Ik zie dat leven aan en voel er dan niets voor.
•
Zeer zware geuren, droomen soms. In vol ornaat
een zaad dat zeilend voor den wind de zee ingaat.
•
Men schrijft weer Mei. De maan is blank en goed gerezen.
Ik Meimer: Eric, zal Men na een eeuw dit lézen?
•
Zij ijs, ik bier. Ik kus haar zacht, zij lacht
en trappelt op het grind, dat weer den Ystijd wacht.
•
Waarom, waarom floot ik ‘l’Amour sans phrases!’
dien laatsten keer zoo valsch en uit de maat?
Omdat de oempa’s zoo ’t Wilhelmus blazen
wanneer het schip den vasten wal verlaat.
•
Bronnen voor dezen dorst zijn boordevol verscholen
omtrent een koelen mond en twee violenoogen.
•
Als ik die oogen en die weeke lippen gadesla,
dan wil ik meestal naar den Oost en soms naar Canada.
•
Wanneer je terug zou komen, terug zou komen, Inge….
Ik zou niet drinken en de nachtegaal zou zingen.
•
Nu hier in Juni de seringen oostersch geuren,
drieduizend dooden zijn in China te betreuren.
•
Ik zou alleen zijn met U, Venus, felle star,
als tante Bets niet baas was in haar eigen bar.
•
Enkel Novemberregen – en de ziel (wie heeft die niet?)
zit vleugellam aan d’oever van een snelle vliet.
Eric van der Steen (14 september 1907 – 3 november 1985)
Alkmaar
De Duitse schrijver Eckhard Henscheid werd geboren op 14 september 1941 in Amberg. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Eckhard Henscheid op dit blog.
Uit: Goethe unter Frauen
“-ja, ein ganz übles Tratsch- und Quatschnest war es damals, unser knapp 6000 meist seelenlose Wesen starkes Weimar, ebenwelches sie aber 1999 zum Ehrengeburtstag meines steinalten Gattensauschwanzes jetzt auch noch zur ‘europäischen Kulturstadt’ schlagen wollen, diese ahnungslosen Kulturbürokraten, mit fließendem Übergang zur Expo in Hannover, wo dann der sehr grunzdumme Obertheaterregisseursesel Peter Stein (m. W. ein Nachfahr der Frau v. St.) wieder mal den Faust exercieren und kaputtmachen will – und es war dies Weimar ja damals schon eine Kulturhauptstadt der Philister und der Pharisäer und der Spießer, des Drecks und Quarks, wieschon es sich selbst als ‘Ilm-Athen’ und ‘Bethlehem-Juda’ (so die alte Superschwatzbase Wieland 1776) ausgab und verherrlichte.”
Eckhard Henscheid (Amberg, 14 september 1941)
De Duitse dichter en schrijver Uli Becker werd geboren op 14 september 1953 in Hagen. Zie ook mijn blog van 14 september 2010 en ook alle tags voor Uli Becker op dit blog.
Uit: Dr. Dolittles Dolcefarniente
Nachts das Firmament
lässt jedermann Künstler sein:
Malen nach Zahlen.
*
Biotop für sich,
was am Taxipolster klebt:
Blut, Schweiß, wer weiß was.
*
Wie kurz mein Schatten
unter steiler Sonne wird!
Spring! Wär doch gelacht.
Uli Becker (Hagen, 14 september 1953)
Hagen, Friedrich-Ebert-Platz met raadhuistoren en Volme-Galerie