De Nederlandse dichter Onno Kosters werd geboren op 24 oktober 1962 in Baarn. Zie ook alle tags voor Onno Kosters op dit blog.
Aphrodite
Het is oorlog, liefde
Bijna alles mag
Wees naakt en ontvang de genadeslag
Mobiliseer
een falanx van hoplieten en vaardige peltasten
Balts
hun aanvallen ontkrachtend
met zich vals voordoende legioenen
Lach
om de testudo, het schildpad
pak de loopgraaf haar wapening af
dring drang- en planloos aan
tot de stadswal valt
Zie met oude ogen
de nieuwe wereld tegemoet
onderhandel voor de vorm
met generaals uit eigen staf
geef over sluit vrede laat alle hoop vieren zwaai af:
smeed ten minste een etmaal smeed een leven lang
koudwatervuur tot vlam
Wees naakt en ontvang de genadeslag
de punchline die de aanval start
Wachtruimte
onbesmaakt weefsel dat zweeft tussen nimmer geweest
zijn en van start gaan, onvast huizend waar het halfduister
klinkt, een geluidsopname blinkt: in het midden het tastbare licht
je onderweg weten en dat nog even blijven, rondreizend,
reikhalzend zonder het te weten naar de aanloop, naar
je luidruchtige en eenmalige buiteling: daar bolt het licht
en zodra je zelf in staat bent tot het schrijven van een schaduw
vallen de zinnen op hun plaats, laaf je je lichaam aan de lucht,
komt in het licht er leven: komt er leven aan het licht
De val
Voorjaarszonnetje, niks aan de hand, sluiers bewolken de zon op half zeven.
Neem je gordel en wandel, Robinson, in het eerst van de dag, neem de wijk.
Pet op je achterhoofd, eelt op je ziel, je handen marshmallow, je wezen van schaduw.
Zet je getekende zinnen beslist op een huis in de delta, een nieuw huis met luiken.
Hou je uitzicht geslepen, je binnenoor achteloos scherp, je kauworgaan bezig.
Je jaren voor je en het tumult in de wolken en je jaren achter je en buiten adem je.
Nog een enkele glaspartij voor het betrekt, een emmer vers sop, een raam aan de hemel.
Een kwikzilveren spons, als een merel omhoog, gesponnen je lichtgevend lichaam.
Aan je top, deze inktzwarte lucht, je zakdoek, je onvast gemoed, de rek uit de ladder.
De uittocht, ze valt je zo zwaar, brokkenpiloot, deze eindstreep, je grote finale, je stop.
Of nou blikschade of hoofdbrekens je nekken, lappen bij regen is gevaarlijk en zinloos.
Het giet, hij ligt in een plas aan de voet van zijn staanders, schrijvende pers erbij, nu.nl.
Zo vang ik je val in het diepst van je Werdegang op, met andere woorden, in hoogsteigen werk.
Zo buig ik me over je, fluister juist jou mijn ontstane bedoelingen in en ga op in je komst.
Tuimelaar, beeldhouwer, vinder en vondst vond je vrede in een hoopje loodkleurig stof.
De Duitse dichter Karl August Georg Maximilian Graf von Platen–Hallermünde werd geboren op 24 oktober 1796 in Ansbach. Zie ook alle tags voor August Graf von Platen op dit blog.
O lieve dood, wien alle menschen vreezen
O lieve dood, wien alle menschen vreezen,
Van mij zult ge enkel lof en hulde ontvangen.
Hoe vaak onstuimig streefde mijn verlangen
Naar slaap, waaruit ‘k nooit meer gewekt zou wezen.
In slaap gewiegd door eeuw’ge vredezangen,
Gedekt door de aard, die elk leed wil genezen,
Hebt gij den levensbeker blij geprezen,
Die mij alleen galbitter bleef doorwrangen?
De wereld, vrees ik, heeft ook u bedrogen.
Verijdeld werden de edelste uwer daden,
Vernield, uw liefste koop, uw heerlijkst pogen.
Dies roem ik zalig wie om sterven baden.
Hun heimwee werd gestild, hun doel voltogen
Want ieder hart doorhakt ten lest een spade.
Vertaald door Hélène Swarth
Lithografie door Otto Schoff, 1921
Zie voor nog meer schrijvers van de 24e oktober ook mijn blog van 24 oktober 2018 en ook mijn blog van 24 oktober 2015 deel 2.